ΑΙ ΔΥΟ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΙ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

ΑΙ ΔΥΟ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΙ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

ΑΙ ΟΠΟΙΑΙ ΥΠΟΚΕΙΝΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟΥ ΓΛΩΣΣΙΚΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ

=βασική θέσις=

Υπάρχουν δύο θεμελιώδεις ιδεολογίες περί του Νέου Ελληνισμού:

Η πρώτη, η θεωρία του "Βαλκανικού συνονθυλεύματος", ομολογεί ότι εμείς, οι Νεοέλληνες οι λεγόμενοι, είμεθα κάποιοι τρισάθλιοι βάρβαροι που χωρίς πατρίδα, γλώσσα ή ιστορία, επλανώμεθα τῆδε κἀκεῖσε πιεζόμενοι από άλλους ισχυροτέρους βαρβάρους έως ότου συμπιεζόμενοι κατελήξαμε εδώ, σ' αυτήν την άκρη του κόσμου, κάποτε, άγνωστον πότε, τον 7ο αιώνα, τον 13ο αιώνα, κάποτε! Εδώ εμάθαμε από τα απομεινάρια των παλαιών κατοίκων κι ακούγοντας κάτι απ' το Βυζαντινό κράτος κι απ' την Εκκλησία, μιά γλώσσα χυδαία και άξεστη, απομεινάρι κάποιας αρχαίας, κλασσική Ελληνική την έλεγαν, και παραγεμισμένη με πανσπερμία λέξεων περιέργων. Αυτή την γλώσσα, είπαμε κάποια στιγμή, ακολουθώντας αυτά που συνέβαιναν στις άλλες γλώσσες της Ευρώπης, που από βαρβαρικά ιδιώματα οι Ευρωπαίοι πολιτισμένοι πιά εκάθηντο σε ένα γραφείο και τους έδιδαν μία στοιχειώδη δομή, να κάνουμε κι εμείς το ίδιο, και ανεπτύχθησαν διάφορες απόψεις, άλλοι έλεγαν νάναι πιό "καθαρή", άλλοι πιό "χυδαία", "δημοτική", και φυσικά ποτέ δεν σκεφθήκαμε ότι αυτό που ομιλούσαμε ήτο υπόλειμμα μιάς σπουδαίας κλασσικής γλώσσας με την πληρέστερη γραμματική και λογοτεχνία σε όλη την Υφήλιο, ούτως ή άλλως αυτό ήτο και λίγο μυθολογικό και δεν μας αφορούσε. Δεν μας αφορούσε διότι βιολογικά, ανθρωπολογικά, δεν έχουμε φυσικά καμμία σχέση με την λίγο μυθολογική φυλή των αρχαίων Ελλήνων, δεν είμεθα κληρονόμοι τους, ούτε έχουμε τίτλους κυριότητος σε εκείνη την γλώσσα που ούτως ή άλλως μας φαίνεται λίγο γελοία και όποιο παιδάκι στο σχολείο ειπή μιά λέξι της, μαθητές και καθηγητές το χλευάζουν ώσπου να σκάση και είναι ευτύχημα ότι έχουμε πλήθος λέξεις ωραίες που δεν έχουν σχέσι με εκείνο το αστείο, από την λέξι "κομπιουτεράκι" ως την λέξι "σοκάκι" και "ντουλάπι"! 

Όπως η ράτσα μας δεν έχει σχέσι βιολογική, ανθρωπολογική, με τους αρχαίους Έλληνες, ούτως δεν έχομε, ως οίκοθεν νοείται, ουδεμίαν ιστορικήν συνέχειαν και επομένως στερούμεθα και οιουδήποτε τίτλου κυριότητος επί της γεωγραφίας, επι της γής, την οποίαν ως μη έχουσαν τας θήκας των προγόνων, δεν την αισθανόμεθα και πολύ ως "πατρίδα", φράσεις ως "το όνομα της Μακεδονίας" είναι κενές περιεχομένου, καθώς οι ατομοκεντρικές κοινωνίες δεν έχουν ιστορία-γεωγραφία και τας εκστομίζουν οι πολιτικοί μας απλώς διά να εξαπατούν τους οπισθοδρομικούς χαχόλους. 

Η ΣΗΜΑΙΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΟΠΩΣ ΚΑΘΙΕΡΩΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΨΗΛΑΝΤΗ ΚΑΙ ΕΜΦΑΝΙΣΘΗΚΕ ΣΤΟ ΔΡΑΓΑΤΣΑΝΙ

Το νυν Ελληνικόν Κράτος μας φαίνεται μεγάλο διά τα μέτρα μας: άλλοι άθλιοι βάρβαροι στοιβάχθηκαν πάνω απο εμάς σε Μακεδονία-Θράκη, δεν έχουμε σχέσι μαζί τους, τί σχέσι νά έχουμε άλλωστε, γι' αυτό λογικό ακούγεται το "Ανεξάρτητη Μακεδονία -Θράκη"· ως την Κρήτη φθάσαμε; μάλλον όχι, γι' αυτό διόλου δεν μας ενοχλεί το "Ανεξάρτητη Κρήτη", είναι φυσικό όπως το "Κύπρος ανεξάρτητο κράτος" και εφ' όσον δεν αισθανόμεθα και πολύ "πατρίδα" το Αιγαίο, ποτέ δεν θα κάνουμε πόλεμο "γιά μιά βραχονησίδα" σαν αυτή που την έλεγε χθες "Καρντάκ" ο βουλευτής του Σύριζα κι έχει κι ένα κάπως αστείο όνομα που τις είχαν δώσει οι Έλληνες. Λοιπόν, εμείς, χωρίς πατρίδα, ράτσα, ιστορία και παρελθόν, ας τακτοποιήσουμε την γλώσσα κάπως, ώσπου να την αντικαταστήσουμε ολοκληρωτικά με τα Αγγλικά, κι ας βρούμε και μιά ιδεολογία-εθνικό στόχο, γιά να φαινόμαστε κάπως πολιτισμένοι, και μία τοιαύτη ιδεολογία-εθνικός στόχος που μας πηγαίνει γάντι εναι η θρησκεία της Ατομοκεντρικής Νεωτερικότητος με όλα της τα αξεσσουάρ, όπως η Δημοκρατία και η πολιτιστική ουδετερότητα, όπως κατεσκευάσθη στο γαλλικόν εργαστήριον, και επιτέλους οι Διαφωτισταί με επικεφαλής τον Κοραή ανεκάλυψαν τον εθνικόν στόχον που μας "πήγαινε γάντι": "να γίνουμε (εμείς οι βάρβαροι) Ευρώπη".

Αυτήν την ιδεολογία την υιοθετήσαμε με ενθουσιασμό και σήμερα απο εθνικός στόχος έχει γίνει κάτι πολύ περισσότερο: εθνική μονομανία. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια ετοποθετήτη ως κυρίαρχον στοιχείον η Χ.Ο. Εκκλησία: "σε εσάς τους βαρβάρους εμείς σας δώσαμε θρησκεία, γλώσσα, πολιτισμό, σε εμάς τα οφείλετε όλα"! Εν τω μεταξύ η εικόνα συνεπληρώθη από την εισαγωγή μιάς άλλης ιδεολογίας-κλάδου της θρησκείας της Ατομοκεντρικής Νεωτερικότητος, που κατεσκεύασε και έκανε δώρο σε εμάς και σε όλον τον υπόλοιπο κόσμο ο Διεθνής Τοκογλύφος, αυτήν του Αριστερισμού-Σοσιαλισμού-Μαρξισμού.

Την υποδεχθήκαμε κι αυτήν με ενθουσιασμό, ιδρύσαμε ιδιαίτερον φορέα διαδόσεώς της, το ΚΚΕ, και ούτως συνεπληρώθη πλήρως η εικόνα που έχομε γιά τον εαυτό μας! Ως ευκόλως εννοείται, μία τοιαύτη κοινωνία όπως η ιδική μας, δεν συνιστά καν "έθνος" υπό την οιανδήποτε έννοιαν και διά τούτο όταν ακούμε να λέγουν αυτήν την λέξιν οι επαρχιώτες χαμογελούμε με συγκατάβασι, όταν την λέγουν κάποιοι κάπως πεπαιδευμένοι τότε επιτιθέμεθα με λύσσα· τους εξοντώνομε πριν προλάβουν να ειπούν κιχ. Οπότε, μέσα σε αυτήν την κοινωνία, που δεν συνιστα, ούτε ράτσα, ούτε έθνος, ούτε καν συγκεκροτημένη κοινωνία, δεν υπάρχει ουδείς λόγος να αισθανόμεθα ως κάτι σημαντικόν, ιδιαίτερον, σεβαστόν ή πολύτιμον, την ελληνικήν ιθαγένειαν και διά τούτο τελείως δικαιολογημένως την δίδομε δώρον στον οιονδήποτε επιθυμήσει να εμφανισθή σε αυτες τις ακτές καθώς είμεθα εκ της φύσεως μας πολυπολιτισμικοί και αντιρατσισταί.

Επομένως, όλο το ρητόν και άρρητον πλέγμα ιδεών και απόψεων που βλέπομε να συνέχει τους σημαντικούς πολιτικούς σχηματισμούς, το πανεπιστήμιον και την ιντελλιγκέντσια, δεν είναι, ούτε ασύνδετον σύνολον, ούτε αδικαιολόγητοι ευκαιριακαί απόψεις, αλλά αποτελεί λογικόν σύνολον το οποίον εδράζεται επί της ανωτέρω περιγραφείσης βάσεως.

Αυτήν την ανωτέρω ιδεολογίαν επίστευσαν και υπηρέτησαν όλοι οι οπαδοί της "νέας γλώσσης", είτε οπαδοί μιάς καθαρευούσης, είτε οπαδοί μιάς χυδαίας. Εκφράσεις ως "η γλώσσα που μιλάει ο λαός" υποκρύπτουν και μία δευτερεύουσα πρότασι: "η γλώσσα που μιλάει ο λαός ο οποίος δεν έχει ιστορικό παρελθόν και ιστορική συνέχεια". Ομοίως, αυτήν την ιδεολογία επίστευσαν και υπηρέτησαν όλοι οι σημαντικοί πολιτικοί σχηματισμοί, από τον Ελ. Βενιζέλο έως τον Ιω. Μεταξά (να μην λησμονούμε ότι η 4η Αυγούστου παρήγγειλε στον Τριανταφυλλίδη την γνωστή Γραμματική διά να καθιερώση την "δημοτική").

---

Η δευτέρα, η θεωρία της Ελληνικότητος, θεωρεί ότι υπάρχει πράγματι η συλλογική οντότης «Ελληνική Πατρίδα», και ότι εμείς είμεθα μέλη της. Αυτό σημαίνει ότι έχομε άμεση σχέσι ανθρωπολογική με τους αρχαίους Έλληνες, είμεθα γνήσιοι βιολογικοί απογονοί της, με την βούλα και με το DNA, και διαθέτομε επίσης πλήρη ιστορική και πολιτιστική συνέχεια και γεωγραφική συνοχή και συγκροτούμε έθνος υπό την πλήρη αυτού έννοιαν, συγκεκριμένον και κλειστόν.

Τούτο μας καθιστά νομίμους κληρονόμους όλης της πολιτιστικής παραγωγής των και συγχρόνως απάσης της ιστορίας των και μας χορηγεί αδιαψεύστους τίτλους κυριότητος επί της ελληνικής γής. Εξ αυτής της θεμελιώδους παραδοχής συμπαρέλκονται μυριάδες συμπερασμάτων και αποτελεσμάτων. Ενα εξ αυτών είναι ότι η γλώσσα η ιδική μας είναι μία και μόνη, η γλώσσα των πατέρων μας, η Κλασσική Ελληνική.

---
Δρ. Παν. Μαρίνης