Σεξοικονομία Οργονομία

Οργονομία, Για τη σεξουαλικότητα και την αγάπη

Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich)

Η ανακάλυψη της Οργόνης.

Κυρίαρχη έννοια στην επιστήμη της οργονομίας είναι η “Οργόνη”. Μια ενέργεια η οποία ήταν γνωστή, από τα αρχαία χρόνια(!) Η οργόνη όπως έχει δηλώσει και ο Ράιχ, είναι ο Αιθήρ των αρχαίων Ελλήνων, Αιθήρ = ο εν ύψει αήρ (αέρας), ο επάνω του αέρος καιόμενος εκ του Ηλίου. Eνώ έχει σημαντικές ομοιότητες με το Τσι των Κινέζων, το Πράνα των Ινδών τη βιοενέργεια της ζωής. Υπάρχουν ομοιότητες με το στοιχείο Ακάσα (Akasha) των ανατολικών πολιτισμών, το βιόπλασμα των σοβιετικών (φωτογραφία Κίρλιαν), το Μάνα των κατοίκων στα νησιά της Χαβάης και τα βιοφωτόνια, τη συγκλονιστική ανακάλυψη τού Γερμανού θεωρητικού φυσικού Άλφρεντ Ποπ, με τα οποία ασχολούνται σήμερα πολλά επιστημονικά ινστιτούτα σε όλο τον κόσμο.

Πλάτων (Κρατύλος 440b) Τον αιθέρα κατά κάποιον τέτοιον τρόπο τον θεωρώ, επειδή δηλαδή διαρκώς τρέχει γύρω από τον αέρα ἀειθεὴρ θα ήταν σωστό να ονομάζεται!

Στον Φαίδων του Πλάτωνα, ο Σωκράτης δίνει μιά φυσική περιγραφή της γης και της κόλασης βασισμένη σε μια ορθολογική ερμηνεία των αρχαίων μύθων όπου η Γη έχει σφαιρική μορφή και είναι τοποθετημένη στο κέντρο του ουρανού. Κρατιέται σε ισορροπία δε μαζί με τους υπόλοιπους πλανήτες και τα άστρα σε ένα περιβάλλον γεμάτο με αιθέρα! Επίσης βεβαιώνει ο Σωκράτης ότι η γήινη σφαίρα είναι πελώρια και περιγράφει την Γη ορατή από το διάστημα σαν σφαίρα από δέρμα σε δώδεκα κομμάτια! (Δωδεκάεδρο) μορφή στην οποία οι Πυθαγόρειοι αποδίδουν μεγάλη σημασία λόγω του ότι η μορφή αυτή πλησιάζει του κύκλου – της σφαίρας.

Τι είναι ο Αιθέρας.

Εγκυκλοπαιδικό λεξικό Ηλίου, τόμος πρώτος, σελίδα 794, λήμμα “Αιθήρ” μυθολογία: Κατά τον “Όμηρο” και την Ιλιάδα του η υπέρ την ατμόσφαιραν και τον αέραν έκτασις, εις την οποία κατώκουν ο Ζευς και οι άλλοι θεοί. Πολλές φορές οι άνθρωποι θέλουν να ταυτίζουν τον αιθέρα με τον Δία. Και συνεχίζει “Κατά τους Ορφικούς ύμνους αιθήρ είναι η ουσία που από αυτήν προέρχεται όλη η ζωή(!) και ότι προέρχεται (ο Αιθέρας) εκ της ψυχής του Παντός”. Κατά την Θεογονία του Ησίοδου (124) ήταν υιός του Ερέβους και της Νυχτός, και κατά Υγίνου τέκνο του Χάους!

Αριστοτέλης: Οὐρανοῦ δὲ καὶ ἄστρων οὐσίαν μὲν αἰθέρα καλοῦμεν, οὐχ, ὥς τινες, διὰ τὸ πυρώδη οὖσαν αἴθεσθαι, πλημμελοῦντες περὶ τὴν πλεῖστον πυρὸς ἀπηλλαγμένην δύναμιν, ἀλλὰ διὰ τὸ ἀεὶ θεῖν κυκλοφορουμένην, στοιχεῖον οὖσαν ἕτερον τῶν τεττάρων, ἀκήρατόν τε καὶ θεῖον.. Εδώ μας λέει ο Αριστοτέλης ότι ο Αιθέρας είναι η ουσία των άστρων και της ατμόσφαιρας ότι η ουσία-δύναμη αυτή είναι απηλλαγμένη του πυρός (φωτιάς) και βρίσκεται συνεχώς σε κίνηση (ἀεὶ θεῖν). Ότι είναι ουσία διαφορετική από τις τέσσερις άλλες (γη – ύδωρ – αήρ – πυρ) αγνή (ή παρθένα) και θεϊκή! (και ότι παράγεται από το ρήμα αἴθεσθαι = καίγομαι – καίω – λάμπω)

Ο Αριστοτέλης υποστήριξε ότι ο Αιθέρας είναι ένα από τα βασικά δομικά στοιχεία της φύσης εξ’ ού και το όνομα “Πεμπτουσία”, Χώμα – Αέρας – Φωτιά – Νερό και Αιθέρας. Επίσης υποστήριξε ότι από την ουσία αυτή προέρχονταν τα άστρα – οι πλανήτες και τα λοιπά ουράνια σώματα.

Η επιστήμη της Οργονομίας δε συμβαδίζει με τα κοινωνικά ήθη του θωρακισμένου ανθρώπου δεν είναι ούτε πολυγαμική, ούτε πουριτανική.

Η ηθική του υγιούς ατόμου είναι αυθόρμητη, παρά καταναγκαστική.

Η φυσική ηθική οδηγεί στην υγεία και την τάξη, ενώ η καταναγκαστική ηθική στις νευρώσεις, την εγκληματικότητα, τις διαστροφές και το χάος. Από την οπτική γωνία της φυσικής ηθικής είναι ακατανόητα πολλά κοινωνικά ήθη.

Για παράδειγμα: να ζει κανείς μ’ ένα σύντροφο που δεν αγαπά, μόνο και μόνο επειδή ο νόμος λέει ότι είσαι παντρεμένος μαζί του, ή η επιμονή στην αφοσίωση σε αυτόν από καθήκον.

Τα ήθη της φύσης σχετίζονται με διαφορετικές αξίες

Το σεξ είναι επιθυμητό μόνο ανάμεσα σε ετεροφυλικούς συντρόφους που έλκονται από Έρωτα.

Το άτομο είναι αυτορρυθμιζόμενο. Ο οργασμός περισσότερο από το να είναι θεραπεία των συγκινησιακών διαταραχών, είναι έκφραση της υγείας και δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να παραμένει υγιής. Αυτός που δεν είναι υγιής δεν μπορεί να βιώσει αληθινό οργασμό, αλλά μάλλον αυτό που ο Ράιχ ονόμασε «κορύφωση». Η κορύφωση βοηθά στη μείωση της σεξουαλικής έντασης, αλλά δεν μπορεί να την εξαλείψει. Εάν μπορούσε, ο καθένας θα ήταν δυνατό να φτάσει στην υγεία με τη σεξουαλική δραστηριότητα, όπως διατείνονται οι κριτικοί του Ράιχ πως αυτός υποστήριζε. Προφανώς κάτι τέτοιο δεν ισχύει.

Ο Ράιχ υποστηρίζει ότι το άτομο γεννιέται μ’ ένα δοσμένο πόσο ψυχικής ενέργειας, έτσι ώστε όσο το μεγαλύτερο μέρος της είναι δεσμευμένο σε καθηλώσεις και απωθήσεις, τόσο λιγότερο μένει ελεύθερο για την υγιή λειτουργία του ενηλίκου.

Ο Ράιχ πίστευε ότι τα παιδιά γεννιούνται χωρίς καταστροφικές ορμές, μόνο με την πρωτογενή λιμπιντική ορμή (αγάπη), και ότι ήταν ικανά να αυτορυθμίζονται εάν τους επιτρεπόταν να λειτουργούν φυσικά. Πίστευε ότι οι καταστροφικές ορμές είναι αποτέλεσμα απώθησης της λίμπιντο, η οποία ακολούθως δημιουργεί ένταση και πίεση κι έτσι τα παιδιά μπορούν να εκφραστούν μόνο δυναμικά και βίαια. Απ’ αυτή την οπτική η κοινωνία κάνει λάθος όταν περιορίζει τις φυσικές ορμές των παιδιών, γιατί έτσι τους επιβάλλει παράλογη και νευρωτική συμπεριφορά.

Ο Ράιχ πίστευε ότι ήταν πραγματική ενέργεια, που απαιτούσε επαρκή εκφόρτιση για να μπορεί το άτομο να αποφεύγει τη συσσώρευση έντασης και τελικά κατάφερε να αποδείξει πειραματικά την ύπαρξή της, δηλαδή την Ενέργεια του Αρχαίου Ελληνικού Αιθήρ ή της Σανσκριτικής Πράνα ενέργειας, την οποία ονόμασε Οργόνη (προς τιμή των αρχαίων Ελλήνων). Όταν υπήρχε απώθηση, αυτή η ενέργεια συγκρατιόταν με μυϊκή συστολή (το θώρακα). Η συστολή του μυϊκού συστήματος έτεινε να περιορίσει και να ακινητοποιήσει το σώμα και γινόταν ο σωματικός πυρήνας της νεύρωσης, επιφέροντας πλήρη αδυναμία για ολοκληρωτική οργασμική εκφόρτιση.

Όταν οι γονείς η αυτοί που ασχολούνται με το μεγάλωμα του παιδιού περιορίζουν με μια σειρά επαναλαμβανόμενων απαγορεύσεων τη συγκινησιακή έκφρασή του, όπως «τα αγόρια δεν κλαίνε», «δεν πρέπει να αφήνεις τη μπουκιά σου στο πιάτο σου», «σταμάτα να αγγίζεις το σώμα σου» κ.λπ., αδιαφορώντας για τις ανάγκες του, τότε συμβαίνει η απώθηση. Ιδιαίτερα καταστροφικός είναι ο περιορισμός κάθε σεξουαλικού ενδιαφέροντος ή σεξουαλικής επίδειξης.

Σεξοικονομία

Μέσα από πολλά χρόνια κλινικής εμπειρίας και μελέτης της κοινωνικής συμπεριφοράς ο Ράιχ παρουσίασε τη θεωρία του, που αποκάλεσε σεξοικονομία, με τον ακόλουθο σύντομο τρόπο:

“Η ψυχική υγεία εξαρτάται από την οργασμική ικανότητα, δηλαδή από την ικανότητα παράδοσης στο αποκορύφωμα της σεξουαλικής διέγερσης κατά τη φυσική σεξουαλική πράξη. Η βάση της είναι η ικανότητα του μη νευρωτικού χαρακτήρα για αγάπη.

Η ψυχική αρρώστια είναι το αποτέλεσμα διαταραχής της φυσικής ικανότητας για έρωτα. Στην περίπτωση της οργασμικής ανικανότητας, στη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων, φράσσεται η βιολογική ενέργεια και γίνεται έτσι η πηγή κάθε είδους παράλογης συμπεριφοράς. Η θεραπεία ψυχικών διαταραχών απαιτεί αρχικά την εδραίωση της φυσικής ικανότητας για έρωτα και αυτό εξαρτάται τόσο από τις κοινωνικές όσο και από τις ψυχικές συνθήκες.

Οι ζωτικές ενέργειες με φυσιολογικές συνθήκες, αυτορυθμίζονται αυτόματα, χωρίς καταναγκαστικό καθήκον ή καταναγκαστική ηθική. Τα τελευταία είναι ασφαλής ένδειξη αντικοινωνικών τάσεων. Η αντικοινωνική συμπεριφορά πηγάζει από δευτερογενείς ορμές, που οφείλουν την ύπαρξή τους στην καταπίεση της φυσικής σεξουαλικότητας. Το άτομο που ανατρέφεται σ’ ένα περιβάλλον που αρνείται τη ζωή και το σεξ, συνηθίζει στο άγχος ηδονής (φόβος για ηδονική διέγερση) που εμφανίζεται στη φυσιολογία του σώματος με χρόνιους μυϊκούς σπασμούς.

Ο άνθρωπος γνωρίζει εδώ και αιώνες ότι υπάρχει κάποια σχέση ανάμεσα στη σεξουαλική πείνα και στις συγκινησιακές ή ακόμα και σωματικές διαταραχές.

Η θωράκιση του χαρακτήρα έχει στη βάση της την αποξένωση, την ανικανότητα, τον πόθο για εξουσία, το φόβο για ανάληψη υπευθυνότητας, τη μυστικιστική λαχτάρα, τη σεξουαλική μιζέρια, την ανίκανη επαναστατικότητα, όπως και την παθολογική και μη φυσιολογική παραίτηση. Τα ανθρώπινα όντα έχουν πάρει εχθρική στάση σε ότι είναι ζωντανό μέσα τους κι έχουν αποξενωθεί από αυτό. Αυτή η μοναξιά δεν έχει βιολογική αλλά κοινωνική και οικονομική προέλευση και δεν συναντάται στην ανθρώπινη ιστορία πριν από την ανάπτυξη της πατριαρχίας. Από τότε, το καθήκον έχει πάρει τη θέση της φυσικής απόλαυσης για τη δουλειά και τη δραστηριότητα.

Η μέση χαρακτηροδομή των ανθρώπινων όντων έχει αλλάξει προς την κατεύθυνση της ανικανότητας και του φόβου προς τη ζωή, έτσι ώστε τυραννικές δικτατορίες μπορούν όχι μόνο να επιβάλλονται, αλλά και να δικαιολογούν την ύπαρξή τους, προβάλλοντας τις υπάρχουσες τάσεις των ανθρώπων, όπως την έλλειψη υπευθυνότητας και την ανωριμότητα. Η διεθνής καταστροφή την οποία ζούμε είναι η τελική συνέπεια αυτής της αποξένωσης από τη ζωή. Αυτός ο σχηματισμός του χαρακτήρα στο απολυταρχικό καλούπι έχει κεντρικό του σημείο, όχι την αγάπη των γονιών, αλλά την απολυταρχική οικογένεια. Το κύριο εργαλείο του είναι η καταπίεση της σεξουαλικότητας στο βρέφος και τον έφηβο.

Χάρη σ’ αυτόν το διχασμό μέσα στην ανθρώπινη χαρακτηροδομή του σήμερα, η φύση και ο πολιτισμός, το ένστικτο και η ηθική, η σεξουαλικότητα και η επιτυχία θεωρούνται μεταξύ τους ασύμβατα. Αυτή η ενότητα πολιτισμών και φύσης, δουλειάς και έρωτα, ηθικής και σεξουαλικότητας, που λαχταράει πάντα η ανθρωπότητα, θα παραμείνει ένα όνειρο, όσο ο άνθρωπος δεν επιτρέπει στον εαυτό του την ικανοποίηση των βιολογικών αναγκών της φυσικής (οργασμικής) σεξουαλικής ευχαρίστησης. Μέχρι τότε η αληθινή δημοκρατία και η υπεύθυνη ελευθερία θα παραμένουν μια ψευδαίσθηση και η απελπισμένη υποταγή σε υπάρχουσες κοινωνικές συνθήκες θα χαρακτηρίζει την ανθρώπινη ύπαρξη. Μέχρι τότε η εξόντωση της Ζωής θα υπερισχύει με την καταναγκαστική εκπαίδευση, με καταναγκαστικούς κοινωνικούς θεσμούς ή με πολέμους”

Ο άνθρωπος γνωρίζει εδώ και αιώνες ότι υπάρχει κάποια σχέση ανάμεσα στη σεξουαλική πείνα και στις συγκινησιακές ή ακόμα και σωματικές διαταραχές. Οι αρχαίοι Έλληνες το είχαν αναγνωρίσει αυτό ειδικά στην υστερία. Σε πιο μοντέρνους καιρούς o Charcot σημείωσε τη σχέση ανάμεσα στην έλλειψη σεξουαλικής ικανοποίησης και σε σωματικά προβλήματα στις γυναίκες ασθενείς του. Ο Φρόιντ το έμαθε αυτό από τον Charcot και, καθώς ανέπτυξε την ψυχανάλυση, απέδειξε ότι οι νευρώσεις οφείλονται στη σεξουαλική καταπίεση. Πίστευε ότι, εάν οι απωθημένες συγκρούσεις γίνονταν συνειδητές, ο ασθενής θα θεραπευόταν. Επίσης συγκλόνισε τον κόσμο ανακαλύπτοντας ότι και τα παιδιά είχαν σεξουαλικές επιθυμίες και ενδιαφέροντα. Φαίνεται σαν ο καθένας μας να έχει ξεχάσει την παιδική του ηλικία.

Ο Ράιχ, που γεννήθηκε το 1897, μεγάλωσε σε πιο ελεύθερο περιβάλλον, χωρίς θρησκευτική εκπαίδευση η σεξουαλική καταπίεση. Αφού υπηρέτησε ως υπολοχαγός του αυστριακού στρατού στα ιταλικά μέτωπα τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ήρθε στη Βιέννη και μπήκε στην ιατρική σχολή στα 1918. Σύντομα απέκτησε ενδιαφέρον για τον Φρόιντ και την ψυχανάλυση κι εκπαιδεύτηκε από τον Paul Federn. Άρχισε να δουλεύει ως ψυχαναλυτής το 1920, δυο χρόνια πριν την αποφοίτηση του. Η ιδιοφυία του ώθησε τον Φρόιντ να τον επιλέξει ως πρώτο βοηθό γιατρό για την Ψυχαναλυτική Πολυκλινική Βιέννης, που μόλις ιδρυόταν, το 1922, και δυο χρόνια αργότερα έγινε υποδιευθυντής και μέλος του διδακτικού προσωπικού. Στα καθήκοντά του περιλαμβανόταν η διεξαγωγή σεμιναρίων και η εκπαίδευση νέων ψυχαναλυτών. Στο 1925 είχε καθορίσει τις βασικές αρχές της σχέσης ανάμεσα στο σεξ και τις νευρώσεις και στους παράγοντες που εμπλέκονται στην υγιή σεξουαλική ζωή. Αυτές οι αρχές εξακολουθούν να ισχύουν και σήμερα.

Στην Πολυκλινική ο Ράιχ είχε την ευκαιρία να μελετήσει, μαζί με τους μαθητές του, εκατοντάδες ασθενών που έρχονταν για θεραπεία και να αξιολογήσει τον ισχυρισμό του Φρόιντ για τις ασυνείδητες συγκρούσεις, πως όταν γίνονται συνειδητές, εξαφανίζονται τα συμπτώματα. Βρήκε ότι αυτό δε συνέβαινε πάντοτε. Μερικές από τις πιο λεπτομερειακά αναλυμένες περιπτώσεις παρέμεναν στο νευρωτικά τους τέλμα ή υποτροπίαζαν σε λίγο. Το πρόβλημα τότε ήταν να βρεθεί το γιατί. Ποιος παράγοντας έλειπε στις περιπτώσεις που δε θεραπεύτηκαν και ήταν παρών σ’ αυτές που θεραπεύτηκαν; Αυτός ο παράγοντας στις θεραπευμένες περιπτώσεις αποδείχθηκε να είναι το φθάσιμο των ασθενών σε μια ικανοποιητική σεξουαλική ζωή, ενώ στις πρώτες όχι. Στη διάρκεια της ανάλυσης τα συμπτώματα βελτιώνονταν συχνά, όταν ο ασθενής είχε ικανοποιητική σεξουαλική εμπειρία η ακόμα όταν αυνανιζόταν με ευχαρίστηση.

Η γενετήσια απελευθέρωση ήταν λοιπόν αναγκαία για να διατηρηθεί η υγεία. Αυτό δε σημαίνει ότι στις περιπτώσεις που δε θεραπεύτηκαν, οι ασθενείς παρέμεναν σε σεξουαλική αποχή, καθόσον πολλοί απ’ αυτούς είχαν σεξουαλική ζωή. Εκείνη την εποχή οι αναλυτές πίστευαν απλώς στις περιγραφές των ασθενών, ότι η σεξουαλική τους ζωή ήταν ικανοποιητική και δεν προχωρούσαν σε πιο λεπτομερή έλεγχο. Ο Ράιχ βρήκε ότι όλοι οι ασθενείς υπέφεραν από σεξουαλική ανεπάρκεια, η οποία εμφανιζόταν με πρόωρη εκσπερμάτωση η οργασμική ανικανότητα στο αρσενικό και αναισθησία η απουσία οργασμού στο θηλυκό. Στις περιπτώσεις που θεραπεύτηκαν, οι ασθενείς έφθασαν σε ηδονικό οργασμό με ολοκληρωτική συμμετοχή του σώματος.

Αυτό οδήγησε στον ποσοτικό παράγοντα της εκφόρτισης της λίμπιντο ή της περίσσιας της ενέργειας. Και ήταν σημαντικό, καθώς σήμαινε ότι είναι πραγματική η λίμπιντο, την οποία ο Φρόιντ πρόβαλλε σαν ψυχική έννοια. Η λίμπιντο δεν μπορεί παρά να είναι πραγματική ενέργεια η οποία, εάν δεν εκφορτίζεται σε περισσότερο ή λιγότερο τακτικά διαστήματα, αυξάνεται στο σώμα προκαλώντας ένταση, διεγείροντας το νευροφυτικό και κινητικό σύστημα, προκαλώντας νευρικότητα, ευερεθιστικότητα και άλλα συμπτώματα.

Τώρα έγινε φανερό ότι η αιτία των νευρώσεων αποτελείται από δύο παράγοντες: πρώτο, μια παιδική σεξουαλική σύγκρουση, κυρίως το οιδιπόδειο σύμπλεγμα και το σύμπλεγμα ευνουχισμού και δεύτερο μια διαταραχή της γενετήσιας λειτουργίας που χαρακτηρίζεται από ανεκφόρτιστη λιμπιντική ενέργεια. Μόνο εάν οι παράγοντες αυτοί είναι παρόντες αναπτύσσονται νευρωτικά συμπτώματα. Σίγουρα, ο οργανισμός έχει κάποια ικανότητα να απορροφά και να διαχειρίζεται το πλεόνασμα της ενέργειας χωρίς να αναπτύσσει συμπτώματα λίμνασης, όμως αυτό είναι αληθές μόνο μέχρι ένα σημείο. Στο υγιές άτομο η περίοδος αυτή είναι χονδρικά ένα έτος. Η εργασία από μόνη της μπορεί να εκφορτίσει ικανοποιητικό ποσό ενέργειας για να εμποδίσει την ανάπτυξη συμπτωμάτων. Η ανησυχία και μερικές ασθένειες μπορούν κι εμποδίζουν την ανάπτυξη των συμπτωμάτων για μεγάλα χρονικά διαστήματα, χρησιμοποιώντας την ενέργεια του σώματος ή αδυνατώντας να την παράγουν.

Το γεννητικό όργανο έχει τη μοναδική ικανότητα να εκφορτίζει ικανοποιητικό ποσό ενέργειας ώστε να αποφεύγεται η λίμναση. Εκτός από τη νηπιακή ηλικία – όταν το στόμα αντικαθιστά το γεννητικό όργανο στην οργασμική εκφόρτιση – οι προγενετήσιες ζώνες όπως το στόμα και ο πρωκτός, περισσότερο αυξάνουν τη διέγερση παρά εκφορτίζουν ενέργεια. Σημαντικός παράγοντας για επαρκή εκφόρτιση είναι η βίωση ηδονής στη σεξουαλική πράξη, κάτι που σημαίνει ότι με την ηδονή η ενέργεια φθάνει στα γεννητικά όργανα και μπορεί να εκφορτισθεί πλήρως εάν δεν υπάρχει συγκράτηση στον οργανισμό.

Ο Ράιχ ερεύνησε πειραματικά τον οργασμό και βρήκε ότι οι μηχανικές λειτουργίες της διόγκωσης και της αποδιόγκωσης δεν εξηγούν τα οργασμικά φαινόμενα. Εκσπερμάτωση με στύση και αποδιόγκωση μπορούν να συμβούν χωρίς ίχνος ικανοποίησης ή μπορούν να οδηγήσουν σε αηδία και δυσαρέσκεια. Αυτό το γεγονός συναντάται σε περιπτώσεις όπως η νυμφομανία ή η σατυρίαση, όπου αναζητείται συνεχώς σεξουαλική διέξοδος αλλά δεν κατακτάται ποτέ η ικανοποίηση.

Στην πορεία της πειραματικής έρευνας, ο Ράιχ υποστήριξε ότι ο οργασμός ήταν βασικά βιοηλεκτρικό φαινόμενο. Αυτό σημαίνει ότι μαζί με τη μηχανική φόρτιση και εκφόρτιση συμβαίνει μια βιοηλεκτρική φόρτιση κι εκφόρτιση με την ακόλουθη σειρά, την οποία ονόμασε οργασμική φόρμουλα τεσσάρων φάσεων:

1. Μηχανική ένταση (διόγκωση, υπεραιμία)

2. Βιοηλεκτρική φόρτιση (αντιστοιχεί σε υποκειμενικές αισθήσεις προοργασμικης ηδονής)

3. Βιοηλεκτρική εκφόρτιση (αντιστοιχεί σε υποκειμενικές αισθήσεις οργασμικής ηδονής)

4. Μηχανική εκφόρτιση (αποδιόγκωση)

Ο Ράιχ την αντιπαράθεση των γεννητικών οργάνων στη συνουσία την είδε σαν σύνθεση ενός ηλεκτρολυτικού συστήματος με τον ακόλουθο τρόπο:

1. Αρσενική κυκλοφορία – πηγή φόρτισης

2. Επιδερμίδα του πέους – ηλεκτρόδιο

3. Θηλυκές εκκρίσεις (ηλεκτρολυτικό διάλυμα) – αγώγιμο μέσο

4. Κολπική βλεννογόνος – ηλεκτρόδιο

5. Θηλυκή κυκλοφορία

«Οι θηλυκές και αρσενικές κυκλοφορίες και οι αμοιβαία ερεθιστικές πλασματικές διεγέρσεις στα αυτόνομα νευρικά συστήματα αντιπροσωπεύουν τις έμφυτες πηγές ηλεκτρικής φόρτισης στα όργανα της σεξουαλικής επαφής. Η εξίσωση των βαθμών δυναμικού συμβαίνει ανάμεσα στα δυναμικά των δυο επιφανειών – της επιδερμίδας του πέους και της κολπικής βλεννογόνου». («Πειραματική διερεύνηση της ηλεκτρικής λειτουργίας της σεξουαλικότητας και του άγχους», Βίλχελμ Ράιχ.)

Σ’ ένα άλλο πείραμα επιβεβαίωσε το παραπάνω αποδεικνύοντας ότι οι επιφάνειες των γεννητικών οργάνων (και άλλες ερωτογόνες επιφάνειες) λειτουργούν σαν σημείο συγκέντρωσης βιοηλεκτρικού δυναμικού. Ένας παλμογράφος κατέγραφε κατά κανονικά διαστήματα οξείες προς τα πάνω αποκλίσεις, όταν διεγειρόταν μια ερωτογενής ζώνη, μόνο όμως όταν βιώνονταν υποκειμενικές αισθήσεις ηδονής. Εάν μια ταυτόσημη διαδικασία προκαλούσε στο ίδιο άτομο ανηδονία ή δυσφορία, το αποτέλεσμα ήταν οξεία προς τα κάτω απόκλιση που αντιστοιχούσε σε βιοηλεκτρική εκφόρτιση (απόσυρση φόρτισης από την επιφάνεια του δέρματος).

Οι συμμετέχοντες στο πείραμα μπορούσαν κανονικά να προβλέπουν το βαθμό και την κατεύθυνση της εγγραφής (επάνω ή κάτω) από το βαθμό της ηδονής ή ανηδονίας που βίωναν υποκειμενικά. Για παράδειγμα, ένα διεγερμένο πέος δεν έδινε προς τα πάνω απόκλιση, εκτός κι αν βιωνόταν ηδονική διέγερση. Ο βαθμός της υποκειμενικής ηδονής που βιωνόταν, υπολογιζόταν ποσοτικά με ακρίβεια από την αντικειμενική συσκευή μέτρησης και συνέπιπτε με τον αποδειγμένο σχηματισμό ενός βιοηλεκτρικού δυναμικού. Ο Ράιχ εξίσωσε αυτή τη βιοηλεκτρική ενέργεια μ’ αυτό που o Φρόιντ ονόμασε λιμπιντική ενέργεια. Από τότε και στο εξής δεν ήταν πλέον φροϊδική μεταφορά, αλλά εμπειρικά αποδειγμένη ενέργεια.

Η ίδια βιοηλεκτρική ενέργεια απεικονιζόταν σαν ηδονή όταν έρεε προς τα έξω, προς την επιφάνεια του δέρματος, με αποτέλεσμα τη δημιουργία φόρτισης στην επιδερμίδα, και σαν άγχος όταν έρεε μακριά από την επιφάνεια του δέρματος, προκαλώντας μείωση της φόρτισης στην επιδερμίδα και αυξάνοντας την κεντρική ένταση. Αυτά τα πειράματα απέδειξαν οριστικά τη βασική αντίθεση μεταξύ σεξουαλικότητας και άγχους. Η ενέργεια που ρέει από το κέντρο προς την περιφέρεια είναι λειτουργικά ταυτόσημη με ηδονή. Η ενέργεια που ρέει από την περιφέρεια προς το κέντρο είναι λειτουργικά ταυτόσημη με άγχος. Η κατεύθυνση ροής αυτής της ενέργειας είναι εκείνο που καθορίζει τη συγκίνηση η οποία βιώνεται.

Ο Ράιχ αρχικά πίστευε ότι αυτή η ενέργεια ήταν ηλεκτρικής φύσης και την ονόμασε βιοηλεκτρική ενέργεια. Αργότερα ανακάλυψε πολλά διαφορετικά χαρακτηριστικά σ’ αυτήν, που δεν ήταν γνωρίσματα του ηλεκτρισμού, και τη μετονόμασε σε οργονοενέργεια (από το οργανισμός). Έτσι, έγινε φανερό ότι, για την προστασία της υγείας, η ενέργεια αυτή πρέπει να διατηρείται μέσα σε καθορισμένα όρια, κάτι που πραγματοποιείται φυσιολογικά από τη γενετήσια λειτουργία. Αυτό το ονόμασε «σεξοικονομία». Όταν βιώνεται ηδονή στο σεξουαλικό αγκάλιασμα, η ενέργεια έχει φθάσει στα γεννητικά όργανα και μπορεί να εκφορτισθεί. Επαρκής εκφόρτιση μπορεί να συμβεί μόνο με ολοκληρωμένο οργασμό, κάτι που σημαίνει συμμετοχή ολόκληρου του οργανισμού μέσο καθολικών σωματικών σπασμών.

Τη δυνατότητα για πλήρη ικανοποίηση ο Ράιχ ονόμασε «οργασμική ικανότητα». Έτσι, στις γυναίκες μόνο ο κολπικός οργασμός μπορεί να πετύχει αυτή την ικανοποίηση και όχι μια κλειτοριδική κορύφωση, η οποία είναι μόνο τοπική ανταπόκριση. Κατά την απουσία της ηδονής ή την παρουσία του άγχους, η ενέργεια δε φθάνει στο δέρμα και στα γεννητικά όργανα (που είναι μέρος του δέρματος) και δεν μπορεί να συμβεί εκφόρτιση. Ολοκληρωμένος οργασμός (γενετήσια ικανότητα) δεν μπορεί να συμβεί σε συνθήκες σεξουαλικής αναστολής ή απώθησης. Επίσης δεν είναι δυνατό να συμβεί χωρίς εκούσια απομόνωση κι ένα κατάλληλο περιβάλλον με τους δυο συντρόφους πλήρως χαλαρωμένους.

Ο Ράιχ δεν μπορούσε παρά να καταλήξει στο ότι το σεξ, που αρχικά πιστευόταν ότι ήταν αποκλειστικά για σκοπούς αναπαραγωγής, είχε τη ζωτικά σημαντική λειτουργία της διατήρησης ενός σταθερού ενεργειακού φορτίου στον οργανισμό. Γι’ αυτό το λόγο, η σεξουαλική δραστηριότητα είναι μικρής αξίας για τη συγκινησιακή υγεία, εκτός κι αν βιώνεται με ηδονική διέγερση φθάνοντας στην κορύφωση κατά τον οργασμό, όπου ακολούθως η διέγερση μειώνεται απότομα.

Έτσι συνάγεται ότι χωρίς σεξουαλική απώθηση δε θα υπήρχαν νευρώσεις. Αυτό συμβαίνει στις κοινωνίες εκείνες που είναι θετικές προς το σεξ, όπως των κατοίκων στα νησιά Τρόμπριαντ. Τέτοιες κοινωνίες έχουν μητρογραμμική δομή. Στο δυτικό πολιτισμό (και τις περισσότερες ασιατικές και άλλες χώρες) υπάρχει πατριαρχική μορφή κοινωνικής δομής, η οποία είναι αρνητική προς το σεξ. Πρέπει επομένως να ενδιαφερόμαστε για την κοινωνική αιτία των σεξουαλικών προβλημάτων και των νευρώσεων που αυτά προκαλούν.

Η Κοινωνία Εναντίον της Πραγματικής Σεξουαλικής Ελευθερίας

Ολόκληρη η κοινωνία μας είναι προσανατολισμένη εναντίον της πραγματικής σεξουαλικής ελευθερίας και από τη νηπιακή ηλικία και μετά, γίνεται κάθε δυνατή προσπάθεια για την παρεμπόδιση και καταπίεση οποιασδήποτε σεξουαλικής εκδήλωσης. Το νήπιο είναι εξαιτίας των ρούχων που φορά, ανίκανο να ακουμπήσει τα γεννητικά του όργανα και αργότερα εμποδίζεται κάθε απόπειρά του να τα αγγίξει ή να παίξει μαζί τους. Αγόρια και κορίτσια επιπλήττονται αυστηρά όταν έχουν οποιαδήποτε περιέργεια για το σώμα του άλλου φύλλου και έφηβοι που προχωρούν σε σεξουαλικές σχέσεις είναι δυνατό να τιμωρηθούν. Έτσι, μόνο λίγοι αφήνονται να μεγαλώσουν με φυσική σεξουαλική στάση κι έτσι όταν παντρεύονται είναι ικανοί να λειτουργούν. Λίγοι βρίσκουν ή πετυχαίνουν ικανοποιητική σεξουαλική σχέση ακόμα και στις μέρες μας, όπου οι νέοι δείχνουν τολμηρά το σεξουαλικό τους ενδιαφέρον και απαιτούν την ικανοποίησή του.

Οι σημερινοί νέοι φτιάχνουν τα αιτήματά τους μέσα από διαταραγμένη λιμπιντικά δομή που σακατεύτηκε πολλά χρόνια πριν στην παιδική ηλικία και μπερδεύουν την ασυδοσία με την ελευθερία. Το αποτέλεσμα είναι μια καταναγκαστική, παράλογη σεξουαλικότητα που προσφέρει μικρή ανακούφιση και συνοδεύεται από πορνογραφία, διαστροφή, δημόσιο γυμνισμό και συχνά σεξουαλικά όργια. Παραπέμπουν στον Ράιχ σαν την αυθεντία αυτής της λεγόμενης σεξουαλικής απελευθέρωσης και η κοινωνία λέει ότι, εάν αυτά είναι ό,τι υποστήριξε ο Ράιχ, δε θέλουμε να ακούμε τίποτε γι’ αυτόν. Όμως στην πραγματικότητα όλα αυτά είναι εκείνα στα οποία ο Ράιχ ήταν δριμύτατα αντίθετος. Το γεγονός ότι ήταν υπέρ της θετικής τοποθέτησης προς το σεξ παρερμηνεύθηκε σαν μια τέτοια χαοτική σεξουαλική έκφραση.

Βλέπουμε επίσης, πολλούς καλοπροαίρετους αλλά ανίδεους γιατρούς, ψυχολόγους και σύμβουλους για σεξουαλικά θέματα, γνωρίζοντας τη σημασία του σεξ στα συγκινησιακά προβλήματα, να συμβουλεύουν τους ασθενείς τους να βγαίνουν έξω και να κάνουν σεξ σαν σταθερή θεραπευτική πρακτική. Αυτό μου θυμίζει τις παλιές συμμορίες των γκάνγκστερ, όπου ένας άνδρας σου βάζει το όπλο στα πλευρά και σου λέει: «Ο αρχηγός θέλει να δείξεις ότι περνάς καλά». Μια τέτοια συμβουλή στους ντροπαλούς, άτολμους και γεμάτους απωθημένα νέους, μπορεί κάλλιστα να αποβεί καταστροφική, αυξάνοντας τα συναισθήματα ενοχής και οδηγώντας πιθανώς σε ολοκληρωτική κατάρρευση. Έχω δει τέτοιες περιπτώσεις.

Σε κανένα δεν πρέπει να συνιστάται να κάνει σεξ έως ότου είναι έτοιμος γι’ αυτό συγκινησιακά και έχει επαρκείς γνώσεις γύρω από αφροδίσια μόλυνση ή ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη. Τότε δε θα χρειάζεται πλέον να δέχεται συμβουλές. Μερικές φορές ο άτολμος πιθανόν να χρειάζεται ενθάρρυνση, όμως μόνο από ένα ειδικό που μπορεί να κρίνει επαρκώς ότι το άτομο είναι πραγματικά έτοιμο. Ο Ράιχ βρήκε στις έρευνές του, ότι μόνο το ένα τρίτο της νεολαίας ήταν συγκινησιακά προετοιμασμένο για σεξουαλική ζωή, ένα τρίτο χρειαζόταν σημαντική πληροφόρηση και συμβουλές, ενώ το υπόλοιπο ένα τρίτο χρειαζόταν πολύχρονη θεραπεία.

Είναι αλήθεια ότι η πλειονότητα της σημερινής νεολαίας έχει μεγαλώσει με καλύτερη στάση απέναντι στο σεξ, αλλά τις περισσότερες φορές χωρίς επαρκή υπευθυνότητα προς αυτό. Η σεξουαλική μας επανάσταση απέτυχε, και είδαμε πολλούς να πραγματοποιούν κάποια χαοτική εξέγερση, επιδεικνύοντας περισσότερο αυτό που θεώρησαν ελευθερία και δικαιώματά τους και λιγότερο αποδεχόμενοι μια υπεύθυνη σεξουαλική ζωή. Πιστεύω ότι οι περισσότεροι από τους νέους μας, που ποτέ δεν έγιναν πρωτοσέλιδα, έχουν κερδίσει στην ουσία, πολύ περισσότερα από την παλαιότερη γενιά κι εκεί είναι που βρίσκεται η αληθινή ελπίδα.

Υπάρχουν τρεις κορυφώσεις της σεξουαλικής δραστηριότητας στα πρώτα 21 χρόνια της ζωής: νηπιακή ηλικία, πρώτη εφηβεία, δηλαδή περίπου σε ηλικία 5 ετών και εφηβεία. Αυτές οι περίοδοι απαιτούν ιδιαίτερη κατανόηση και επαφή για την υγεία του παιδιού. Το νήπιο που έχει αναπτυχθεί για εννιά μήνες στη ζεστή, χαλαρή μήτρα μιας αγαπημένης μητέρας με σταθερή επαφή προς το ζωντανό, παλλόμενο οργανισμό της, συνεχίζει να χρειάζεται αυτή την επαφή για θέρμη, ασφάλεια και ιδιαίτερα την ενεργειακή διέγερση που το εξάπτει και το κάνει να ακτινοβολεί και να διαστέλλεται με ζωή και ευχαρίστηση.

Έτσι μπορεί να αναπτυχθεί γρήγορα και να γίνει σταδιακά αυτοδύναμο στην κίνηση και τη διασκέδασή του. Έχω δει μωρά, γεννημένα σε φυσικές συνθήκες, περισσότερα στο σπίτι απ’ όσα στο νοσοκομείο, να σε ακολουθούν με τα μάτια τους αμέσως μετά τη γέννα, να θηλάζουν μέσα σε μια ώρα και να στριφογυρίζουν στο κρεβάτι μετά από λίγες ώρες. Αυτό σπάνια συμβαίνει σ’ ένα μωρό που γεννιέται στο νοσοκομείο. Οι πρώτες ώρες μετά τη γέννα είναι εξαιρετικά σημαντικές για τη μελλοντική ανάπτυξη της υγείας. Το μωρό γεννιέται ικανό να αντιδρά σε ό,τι αισθάνεται και να κάνει γνωστές τις ανάγκες του. Εάν αυτές οι ανάγκες του ικανοποιούνται με πλήρη επαφή, είναι πολύ δυσκολότερο να ισοπεδωθεί αργότερα.

Ένα τέτοιο μωρό, γεννημένο φυσιολογικά από μια χαλαρή και στοργική μητέρα θα το δούμε στο τέλος του θηλασμού να βιώνει στοματικό οργασμό. Στη νηπιακή ηλικία το στόμα είναι η κυρίαρχη ζώνη για επαφή, ικανοποίηση κι εκφόρτιση ενέργειας. Υπηρετεί μια λειτουργία όμοια με τη γενετήσια λειτουργία. Ο στοματικός οργασμός συμβαίνει μόνο σε υγιή μωρά που έχουν καλή επαφή με μια μητέρα, που οι θηλές της είναι ευαίσθητες, ζεστές και ζωντανές. Αρχίζει σαν τρέμουλο των χειλιών, που εξαπλώνεται στο πρόσωπο, και καταλήγει σε τρεμούλιασμα και απαλές παλμικές κινήσεις του κεφαλιού και του λαιμού και μερικές φορές όλου του κορμιού. Αυτός ο στοματικός οργασμός διατηρεί φυσιολογική την ενεργειακή φόρτιση.

Παράλληλα, τα γεννητικά όργανα είναι ηδονικά και στο μωρό αρέσει να παίζει μ’ αυτά. Η επαφή με τη μητέρα είναι ζωτικής σημασίας για το μωρό αλλά και για τη μητέρα. Οι περισσότεροι μαιευτήρες γνωρίζουν ότι ο θηλασμός βοηθάει στη φυσιολογική παλινδρόμηση της μήτρας. Δίνει επίσης διέγερση και αυτή τη σπίθα της ζωής, τόσο στο μωρά όσο και στη μητέρα. Η μητέρα πιθανόν να βιώνει δυνατές αισθήσεις που φθάνουν έως τα γεννητικά όργανα μαζί με βαθύ συναίσθημα αγάπης.

Τα περισσότερα μωρά δεν έχουν όμως ένα τέτοιο ξεκίνημα στη ζωή. Πιθανόν να μεγαλώνουν μέσα σε σπαστική μήτρα, που εμποδίζει την ελεύθερη κίνηση. Η διαδικασία του τοκετού αυτή καθ’ αυτή μπορεί να είναι μακρόχρονη, δύσκολη, με αναισθησία, ηρεμιστικά και λαβίδες και η γέννα μπορεί ακόμα και να καθυστερήσει περιμένοντας την άφιξη του γιατρού. Μετά τον τοκετό, το περιβάλλον το οποίο υποδέχεται το νεογέννητο, είναι τις περισσότερες φορές εχθρικό. Πρώτα απ’ όλα είναι κρύο σε σχέση με τη μήτρα. Μετά, χτυπούν το μωρό για να το κάνουν να αναπνεύσει, το κρεμάνε από τα πόδια και πάρα πολύ συχνά του βάζουν και ένα φάρμακο που καίει στα μάτια. Αυτή είναι μόνο η αρχή. Το χωρίζουν από τη μητέρα, την οποία συνεχίζει να χρειάζεται, και το βάζουν σε μια κούνια με σκληρό στρώμα και συχνά με δυνατά φώτα πάνω απ’ το κεφάλι του και το φωτίζουν αδιάκοπα όλο το 24ωρο. Αφού μείνει για 24 έως 48 ώρες νηστικό, το μωρό μπαίνει σε τακτικούς θηλασμούς, συνήθως από τις παγωμένες, αναίσθητες θηλές της νευρωτικής μητέρας του ή από ένα άψυχο μπουκάλι.

Το περιβάλλον είναι θορυβώδες και χαοτικό, οι νοσοκόμες συχνά βίαιες και άστοργες, και βάζουν γάντια χωρίς δάχτυλα στα χέρια των μωρών, έτσι που αυτά δεν μπορούν ούτε να ξυστούν, ούτε να γλείψουν τους αντίχειρές τους για να βρουν στοματική ικανοποίηση. Είναι οδυνηρά να τα βλέπεις να προσπαθούν. Επίσης τα ντύνουν συχνά, τόσο σφιχτά, έτσι που δεν έχουν ελεύθερη κίνηση κι εμποδίζονται απ’ όλες τις κατευθύνσεις να έρχονται σ’ επαφή με το περιβάλλον.

Κι έτσι, έχουμε λάθος εντύπωση για την ανημποριά των μωρών. Όπως είναι περιορισμένα, μπορούν μόνο να συστέλλονται. Το στήθος σταματάει την ελεύθερη κίνηση του, το διάφραγμα μπλοκάρεται, τα μάτια δεν εστιάζουν και το δέρμα γίνεται κρύο και μπλε. Αρχικά αντιδρούν με θυμωμένο κλάμα, αργότερα με κλάμα και τσίριγμα για να δείξουν τη δυστυχία τους. Σ’ όλα αυτά προστίθεται και η περιτομή και το πέος συστέλλεται κι αυτό, παραμένοντας κρύο ή μπλε, συνηθίζοντας περισσότερο στον πόνο απ’ ό,τι στην ηδονή.

Μετά απ’ αυτό το αποτελεσματικό ξεκίνημα ακολουθεί η πρώιμη αγωγή τουαλέτας με την οποία μπλοκάρεται περισσότερο η ζωή, κάνοντας τελικά το παιδί υποχωρητικό, χαλιναγωγώντας τις αυνανιστικές ορμές και τις σεξουαλικές παρορμήσεις του. Ο έλεγχος του σφιγκτήρα δεν κατορθώνεται πριν την ηλικία των 18 μηνών, έτσι ώστε η αγωγή τουαλέτας, που γίνεται νωρίτερα, αναγκάζει σε συστολή το μυϊκό σύστημα, ιδιαίτερα στους μηρούς, τους γλουτούς και τη βάση της λεκάνης, όπως επίσης επιβάλλει το τράβηγμα προς τα πίσω της λεκάνης και την περαιτέρω αναπνευστική συστολή.

Αυτά είναι ένα γνωστό παράδειγμα της διαδικασίας θωράκισης, η οποία δεσμεύει ενέργεια και την εμποδίζει να φθάσει στη λεκάνη όπου μπορεί να εκφορτισθεί. Μειώνει αποτελεσματικά τη φυσιολογική συγκινησιακή έκφραση και ειδικότερα τις ηδονικές αισθήσεις της λεκάνης. Στη συνέχεια το παιδί θα επιπληχθεί όταν αγγίζει τα γεννητικά του όργανα και θα έρθει αντιμέτωπο με τις φοβερές απειλές για τις συνέπειες του αυνανισμού.

Έτσι, γενικά, εμποδίζεται η εκφόρτιση, αυξάνει η ενέργεια και συσσωρεύεται η ένταση. Σεξουαλικές και άλλες επιθετικές ορμές, που αρχικά ήταν τρυφερές και ήπιες, γίνονται άγριες και βίαιες. Αυτή είναι η προέλευση του σεξουαλικού σαδισμού, τον οποίο η κοινωνία τόσο ορθά θέλει να εξουδετερώσει, αλλά τόσο λαθεμένα καλλιεργεί με περαιτέρω καταπίεση. Η καταπίεση αναπτύσσει οργή κι αυτή πρέπει με τη σειρά της να καταπιεσθεί. Με τη μικρή αποδέσμευση που γίνεται της βιολογικής ενέργειας, το άτομο πρέπει αναγκαστικά να συνεχίζει να αυξάνει τη θωράκισή του (μυϊκή συστολή), η οποία ενδεχομένως να περιλάβει ολόκληρο το μυϊκό σύστημα. Αισθάνεται συνεχή εσωτερική ένταση και άγχος. Τελικά, η θωράκιση αποτυχαίνει να είναι αποτελεσματική και οι απωθημένες σεξουαλικές ορμές ξεσπούν και αποκρούονται με τη μορφή συμπτωμάτων. Το παιδί γίνεται περιορισμένο, μηχανικά και φυλακισμένο στην καθορισμένη ρουτίνα της ζωής, της γεμάτης με καταναγκασμούς και φοβίες.

Το παιδί φθάνει στη δεύτερη κορύφωση της σεξουαλικής δραστηριότητας του σε ηλικία περίπου 4 ετών. Το στάδιο αυτό αρχίζει με γενετήσια επιδειξιομανία και περηφάνια για τα γεννητικά όργανα. Στη συνέχεια, στην ηλικία των 5 περίπου ετών αναπτύσσει ισχυρά αισθήματα αγάπης και σεξουαλικό ενδιαφέρον για το γονέα του αντίθετου φύλου. Αυτό συνοδεύεται από όνειρα να παντρευτεί κάποτε με τη μητέρα ή τον πατέρα, και από ζήλια ή έχθρα προς το γονέα του ίδιου φύλου. Αυτό είναι το γνωστό οιδιπόδειο σύμπλεγμα και απαιτεί μεγάλη κατανόηση και καθησύχαση από τη μεριά και των δύο γονέων για να περάσει με επιτυχία αυτό το στάδιο και να προχωρήσει στην ώριμη σεξουαλικότητα.

Ο γονέας, στον οποίο στρέφεται ο έρωτας τον παιδιού, πρέπει να το διαβεβαιώνει ότι η αγάπη του ανταποδίδεται και ότι είναι το πιο σημαντικό και αγαπημένο πρόσωπο στη ζωή των γονέων. Ο αντίζηλος γονέας δεν πρέπει να δείχνει ζήλια ή να γελοιοποιεί αυτό τον έρωτα, αλλά να αποδεχθεί τη στάση του παιδιού σαν φυσιολογική. Εάν γίνει κάτι τέτοιο, τότε κι αυτός ο γονέας γίνεται αποδεκτός και αγαπητός σαν τμήμα του τριγώνου. Ασφαλές μέσα στην αγάπη των γονέων, το παιδί μπορεί αργότερα να τους εγκαταλείψει εύκολα για ένα κατάλληλο σύντροφο.

Απ’ την άλλη πλευρά, εάν η αγάπη του παιδιού απορριφθεί, αποσύρεται στον εαυτό του, γίνεται δειλό και άτολμο και αναπτύσσει έντονη φαντασιωσική ζωή για να αντικαταστήσει την πραγματικότητα ή, εάν ο αντίζηλος γονέας είναι ζηλιάρης, οργισμένος ή σαρκαστικός, το παιδί γεμίζει με ενοχές και φόβο ευνουχισμού. Και στις δυο περιπτώσεις, το οιδιπόδειο σύμπλεγμα δεν ξεπερνιέται ποτέ και κάθε μελλοντικά ερωτικό αντικείμενο θα είναι προικισμένο με τα χαρίσματα του γονέα, από τον οποίο απορρίφθηκε, και τα σεξουαλικά αισθήματα θα γεμίζουν με φόβο, ενοχές και αναβιωμένους φόβους ευνουχισμού.

Κάποτε είχα ασθενή ένα νέο άνδρα, που είχε χωρίσει και κρατήσει μαζί του τη μικρή του κόρη. Τελικά ερωτεύτηκε μια γοητευτική νέα γυναίκα, αλλά -προς μεγάλη ταραχή του- η μικρή κόρη του έγινε πολύ ζηλιάρα και αντιτέθηκε σφοδρά στην αγαπημένη του. Με ρώτησε τι να κάνει. Εφόσον η κόρη του ήταν πέντε ετών και βρισκόταν στο οιδιπόδειο στάδιο, του συνέστησα να της πει πως την αγαπούσε περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο στον κόσμο και να της δείξει μεγάλη στοργή και αγάπη. Ήταν κατάπληκτος βλέποντας την αλλαγή της και το πώς ήταν σε θέση να δεχθεί την αντίζηλό της, ακόμα και μετά το γάμο. Αυτή μάλιστα του θύμιζε πού και πού ότι είχαν ένα μυστικό, που ποτέ δε θα έλεγαν στην αντίζηλό της. Η νέα «μητέρα» το γνώριζε, ασφαλώς, και ήταν ευχαριστημένη καθώς της επέτρεπε να έχει την αγάπη του πατέρα της. Σίγουρο από την αγάπη του πατέρα του, το παιδί ήταν ικανό να αγαπήσει την καινούργια μητέρα του και να τη δεχθεί ολοκληρωτικά.

Κανείς δεν μπορεί πραγματικά να πει ποια είναι η υγιής σεξουαλική ζωή του παιδιού από την πρώτη στη δεύτερη εφηβεία. Ίσως, ο αυνανισμός μαζί με ετεροσεξουαλικά παιχνίδια. Ο Φρόιντ πίστευε ότι το παιδί έμπαινε σε μια περίοδο σεξουαλικής καταπίεσης – τη λεγόμενη λανθάνουσα περίοδο – όπου δεν έδειχνε σεξουαλικό ενδιαφέρον. Το μεγάλωμα και η ανάπτυξη καταναλώνουν ένα μεγάλο μέρος της ενέργειας του παιδιού, έτσι ώστε η σεξουαλική διέξοδος μπορεί να μην είναι τόσο σημαντική όσο στην εφηβεία, όμως σίγουρα δεν πρόκειται για ασεξουαλική περίοδο. Τα παιδιά που διατηρούν σεξουαλικό ενδιαφέρον και ανάλογη δραστηριότητα παραμένουν πιο υγιή απ’ τα άλλα.

Η εφηβεία είναι ιδιαίτερα σημαντική επειδή ουσιαστικά δίνει στο άτομο μια δεύτερη ευκαιρία να γίνει υγιές, εάν η κοινωνία το αντιμετωπίζει με κατανόηση και συμπάθεια. Το ενδοκρινολογικό σύστημα ωριμάζει, όπως και τα σεξουαλικά όργανα, και η σεξουαλική επιθυμία γίνεται καταλυτικά ισχυρή και επείγουσα, περισσότερο απ’ οποιαδήποτε άλλη περίοδο στη ζωή του ανθρώπου. Εάν οι ορμές αυτές επιτραπεί να έχουν κατάλληλη διέξοδο, τότε μπορούν να ξεπερασθούν πολλά πρώιμα προβλήματα. Όμως είναι ακριβώς αυτή η περίοδος, στην οποία η κοινωνία αντιδρά με τον πιο έντονο τρόπο ενάντια σε οποιαδήποτε διέξοδο.

Οι πιο αδύνατοι κλείνονται στον εαυτό τους, συγκρατώντας τη σεξουαλική διέξοδο ακόμα και ο αυνανισμός γίνεται με πλήθος ενοχές και καταπιέζεται όσο το δυνατόν περισσότερο. Όλα αυτά καταλήγουν σε σοβαρές συγκινησιακές αναπηρίες. Οι ισχυρότεροι βρίσκουν μια σεξουαλική διέξοδο, όμως συχνά σαν ένα σύμβολο εξέγερσης και με δυνατά αισθήματα ενοχής. Οι σεξουαλικές ορμές τους εκφράζονται κάτω από τις πιο δυσμενείς συνθήκες: σε αυτοκίνητα, σε λεωφορεία, με ανεπαρκή γνώση αντισύλληψης και πάντα με το φόβο ότι θα πιαστούν στα πράσα. Εάν είναι σε ηλικία μεγαλύτερη των 18 ετών, βρίσκονται νομικά σε ασφαλέστερη θέση και πολλοί αρχίζουν να ζουν μαζί, όταν δουλεύουν μακριά από το σπίτι τους ή στους χώρους όπου σπουδάζουν.

Ο Ράιχ πίστευε, ότι πρέπει να αναπτύξουμε μια εξ ολόκληρου νέα αντίληψη για τη σεξουαλικότητα. Έβλεπε το σώμα σαν ένα ενεργειακά σύστημα με συνεχή κατάσταση συστολής και διαστολής, ή παλμού (που παρατηρείται πιο εύκολα στο σφυγμό και την αναπνοή). Στην υγεία η ενέργεια ρέει ελεύθερα μέσα στο σώμα. Η ενέργεια αυτή συγκεντρώνεται στον οργανισμό με τη λήψη τροφής, υγρών και αέρα. Απορροφάται επίσης κατευθείαν από το δέρμα. Εκφορτίζεται με δραστηριότητα, εκκρίσεις, συγκινησιακή έκφραση, τη διαδικασία της σκέψης και με μετατροπή σε σωματική θερμότητα, που εκπέμπεται στο περιβάλλον. Χρησιμοποιείται επίσης για την ανάπτυξη.

Κατά τη συνηθισμένη πορεία των γεγονότων συγκεντρώνεται περισσότερη ενέργεια απ’ όση εκφορτίζεται. Αν αυτό γινόταν συνεχώς, ο οργανισμός θα έπρεπε η να αναπτύσσεται διαρκώς ή να εκραγεί. Για να διατηρηθεί ένα σταθερό, οικονομικό ενεργειακό επίπεδο η περίσσια της ενέργειας πρέπει να εκφορτίζεται τακτικά σε μικρά ή μεγαλύτερα διαστήματα. Αυτή η οικονομική εκφόρτιση της ενέργειας είναι η λειτουργία του οργασμού.

Καθώς αυξάνεται η ενέργεια, το σώμα συσσωρεύει συνεχώς ένταση. Σ’ ένα ορισμένο σημείο, γνωστό σαν το σημείο φωταύγειας, η ένταση γίνεται αισθητή στο υγιές άτομο ως σεξουαλική διέγερση. Η ενέργεια πάνω από το επίπεδο του σημείου φωταύγειας μπορεί να ειδωθεί ως σεξουαλική ενέργεια ή ως λίμπιντο, που περιέγραψε ο Φρόιντ. Η φυσική διαστολή αυξάνει σημαντικά. Η επιδερμίδα γίνεται ζεστή και ξηρή, ο σφυγμός πλήρης και αργός, η αναπνοή βαθιά, η όραση αυξάνεται και τα γεννητικά όργανα γεμίζουν με αίμα και γίνονται εξαιρετικά ευαίσθητα. Στην πλήρη σεξουαλική διέγερση, η ενέργεια δεν πρέπει απλώς να φθάνει στην επιφάνεια του δέρματος και ιδιαίτερα στα γεννητικά όργανα, αλλά πρέπει να διεγείρεται από το εσωτερικό. Αυτό προϋποθέτει αποδοχή της γενετήσιας αίσθησης και προσμονή του γενετήσιου αγκαλιάσματος. Η διέγερση αυξάνεται παραπέρα με την παρουσία του σεξουαλικού αντικειμένου μέχρι να γίνει επιτακτική η στενή επαφή και η ένωση των γεννητικών οργάνων. Η ρυθμική τριβή παράγει γρήγορα μέγιστη διέγερση και κορύφωση της ενεργειακής συγκέντρωσης στα γεννητικά όργανα. Η εκφόρτιση γίνεται μέσο σπασμών ολόκληρου του σώματος, τον οργασμό, και το οικονομικά ενεργειακό επίπεδο επανεδραιώνεται.

Ο Ράιχ πίστευε ότι, από τη στιγμή της γέννησης, καθένας είναι προικισμένος με τη σεξουαλική ικανότητα, η οποία είναι απαραίτητη για τη διατήρηση ενός σταθερού ενεργειακού επιπέδου στον οργανισμό και την αποτροπή δημιουργίας λίμνασης. Αυτή είναι η φυσική βαλβίδα ασφάλειας, απέναντι στην οποία ο άνθρωπος έχει αναπτύξει μια αρνητική, κατασταλτική συμπεριφορά. Το αποτέλεσμα είναι συγκινησιακές και σωματικές ασθένειες, εκμετάλλευση, σαδισμός και καταστροφικότητα, όχι μόνο προς τον ίδιο τον άνθρωπο, αλλά σε όλη τη φύση. Κάθε άνθρωπος έχει καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του δικαίωμα για σεξουαλική έκφραση, το οποίο πρέπει να αναγνωρίζεται και να αντιμετωπίζεται θετικά.

Εάν από τη γέννησή του ικανοποιούνται αυτή και οι άλλες του ανάγκες, είναι ικανός να αυτορυθμίζεται και χρειάζεται μόνο να διδαχθεί να σέβεται τα δικαιώματα των άλλων και τη δική του ασφάλεια. Αυτή η αυτορρύθμιση περιέχει τη δική της ηθική. Εάν αυτός ήταν ο κανόνας στην κοινωνία μας, το σεξ θα γινόταν έκφραση έρωτα και όχι κατάκτησης. Οι διαστροφές, ο σαδισμός και η πορνεία θα έπαυαν να υπάρχουν, ενώ οι νευρώσεις και η εγκληματικότητα θα ήταν άγνωστες. Αυτά δεν είναι θεωρητικές υποθέσεις, αλλά έχουν αποδειχθεί στις κοινωνίες που είναι θετικές προς το σεξ.

Το υγιές άτομο δε χρειάζεται τόσο πολλή σεξουαλική διέξοδο όσο το θωρακισμένο, επειδή παίρνει ικανοποίηση και δεν προσπαθεί συνεχώς να την κατακτήσει. Μπορεί έτσι να βρίσκει χαρά στην εργασία του, η οποία γίνεται πιο παραγωγική. Είναι πιστός στο σύντροφο του, όσο ικανοποιείται. Όταν δεν ικανοποιείται πλέον, βρίσκει ένα καινούργιο έρωτα και νέα ικανοποίηση, αντί να παραμένει καταναγκαστικά σ’ ένα γάμο χωρίς έρωτα.

Σήμερα έχουμε πλήθος από εγχειρίδια για το σεξ με φωτογραφίες διαφορετικών στάσεων και τεχνικών, που έχουν σχεδιασθεί για να κάνουν τους καταναγκαστικούς συντρόφους ενός γάμου να βρουν κάποια ευχαρίστηση στις σεξουαλικές μεταξύ τους σχέσεις. Όλα αυτά είναι μια μανιακή προσπάθεια να διαιωνίσουμε το σύστημά μας και να το κάνουμε να λειτουργεί. Όταν χάνεται η διέγερση με κάποιο σύντροφο, συνήθως καμιά εκπαίδευση η τεχνική δεν μπορεί να την αναβιώσει. Όταν υπάρχει διέγερση, κάθε άτομο ξέρει τι να κάνει. Αυτή η αμοιβαία διέγερση μπορεί να κρατήσει ολόκληρη ζωή ή να εξαφανισθεί μέσα σε μια νύχτα, εξαρτώμενη από άλλους παράγοντες κοινούς και για τους δυο συντρόφους. Για το λόγο αυτό είναι καλό το ζευγάρι να γνωρίζεται καλά και να ζει μαζί για κάποιο χρονικό διάστημα πριν το γάμο. Ίσως να χρειασθεί χρόνος μέχρι η σεξουαλική εμπειρία γίνει ικανοποιητική και για τους δυο. Οι άνδρες ρέπουν προς πρόωρη κορύφωση σε μια νέα σχέση και η γυναίκα δεν έχει τότε την ευκαιρία για αρκετή διέγερση. Συνήθως χρειάζεται περισσότερο χρόνο από τον άνδρα να φθάσει στο αποκορύφωμα και περισσότερο προκαταρκτικό ερωτικό παιχνίδι πριν τη γενετήσια ένωση.

Το φλερτάρισμα υπάρχει σ’ όλα τα ανώτερα ζώα και υπηρετεί τη λειτουργία της εξοικείωσης ή του «να μυρίσει το ένα το άλλο». Ο φόβος είναι βαθιά ριζωμένος και απαραίτητος για την επιβίωση. Μέχρις ότου εξαλειφθεί, ο οργανισμός δεν μπορεί να διασταλεί εντελώς ή να παραδοθεί ολοκληρωτικά σ’ ένα άλλο οργανισμό εθελοντικά και αυθόρμητα. Το φλερτάρισμα εδραιώνει την εμπιστοσύνη. Μπορεί να είναι μακρύ ή σύντομο ανάλογα με τις περιστάσεις και τα εμπλεκόμενα άτομα, όμως το υγιές άτομο δεν εννοεί σεξουαλική ένωση χωρίς κάποιο βαθμό φλερταρίσματος.

Όταν η σεξουαλική ένωση γίνει επιτακτικός στόχος, η δραστηριότητα μπορεί να χωρισθεί σε τρία στάδια: προκαταρκτικό παιχνίδι, γενετήσια ένωση και οργασμικοί σπασμοί. Δεν υπάρχουν άκαμπτοι νόμοι στη φύση για τα πρώτα δύο. Το προκαταρκτικό παιχνίδι περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να είναι αμοιβαία αποδεκτό και ηδονικό με εξαίρεση τις σαδιστικές πράξεις. Τίποτα το ηδονικό δεν μπορεί να θεωρηθεί διαστροφικό όσο ο στόχος παραμένει η γενετήσια ένωση. Το προκαταρκτικό παιχνίδι μπορεί να είναι μακρύ ή σύντομο. Συνήθως το αρσενικό βιάζεται για τη γενετήσια επαφή, ενώ το θηλυκό προτιμάει περισσότερο προκαταρκτικό παιχνίδι. Και οι δυο πρέπει να είναι σεξουαλικά διεγερμένοι (βιώνοντας ρεύματα στα γεννητικά όργανα) πριν ακόμα αρχίσει το προκαταρκτικό παιχνίδι. Σε μια υγιή σχέση το προκαταρκτικό παιχνίδι αποτελείται κυρίως από σωματική επαφή και απαλό χάδι του σώματος του αγαπημένου. Μανία, βιασύνη και ερεθισμός με το χέρι δε συμπεριλαμβάνονται.

Η σεξουαλική πράξη πολύ δύσκολα μπορεί να είναι πλήρως ικανοποιητική εάν ο ένας ή ο άλλος πρέπει να διεγερθεί με τεχνητά μέσα. Ένα τέτοιο άτομο δεν είναι βιολογικά έτοιμο για τη σεξουαλική πράξη. Είτε η πλεονάζουσα ενέργειά του δεν έχει φθάσει το σημείο φωταύγειας, είτε έχει δεσμευθεί από άγχος. Ή απλά μπορεί ο σύντροφος να μην είναι επιθυμητός. Το προκαταρκτικό παιχνίδι συνεχίζει να αυξάνει τη διέγερση μέχρι το σημείο της επείγουσας ένωσης (επιθυμία διείσδυσης), μια επιθυμία που πρέπει να είναι παρούσα και στους δυο συντρόφους.

Η στύση στο αρσενικό είναι μια σαφής προϋπόθεση. Η διέγερση στο θηλυκό δεν είναι τόσο φανερή, ούτε θεωρείται τόσο πολύ σαν προϋπόθεση. Κι όμως, στη σωστή σεξουαλική ετοιμότητα, τα χείλη του αιδοίου διεγείρονται, όπως και οι θηλές όταν ανταποκρίνονται τα στήθη. Παραπέρα, υπάρχουν δυο είδη κολπικών εκκρίσεων, οι υγρές και οι βλεννώδεις. Οι τελευταίες, που είναι ηλεκτρολυτικές, προσφέρουν ένα υψηλότερο βαθμό επαφής και διέγερσης και, όταν δεν είναι παρούσες, η γυναίκα είναι σε μικρή σεξουαλική ετοιμότητα. Παρατεταμένο προκαταρκτικό παιχνίδι με κλειτοριδικό ερεθισμό τείνει να παράγει κλειτοριδική κορύφωση και να εμποδίσει πλήρη κολπική ανταπόκριση.

Παραμένει αδιευκρίνιστο εάν η γυναίκα αισθάνεται ηδονή στην ίδια τη μήτρα η εάν πρόκειται για ψευδαίσθηση από την ηδονή, που βιώνεται στα χείλη του αιδοίου και στην είσοδο του κόλπου. Το οπίσθιο μέρος τον κόλπου φαίνεται να έχει την περισσότερη ανταπόκριση. Εκεί υπάρχει σαφής κι επείγουσα επιθυμία για διείσδυση και κολπικό οργασμό σε αντίθεση προς την κλειτοριδική κορύφωση. Η τελευταία παράγει μόνο τοπική ανταπόκριση, ενώ o κολπικός οργασμός πλήρη ανταπόκριση ολόκληρου του οργανισμού με ολοκληρωμένη ικανοποίηση. Επίσης, όταν υπάρχει γενετήσια ικανότητα, η μήτρα γίνεται ένα ενεργό όργανο, που ρουφάει το πέος όπως το στόμα ρουφάει τη θηλή.

Η γενετήσια ένωση, στην οποία είναι παρούσα η επαφή (ρεύματα ενέργειας), προκαλεί επείγουσα ανάγκη για απαλές αλλά επιθετικές κινήσεις τριβής, συγχρονισμένες με την αναπνοή. Απότομες και βιαστικές κινήσεις οφείλονται σε έλλειψη επαφής και καλύπτουν κάθε φυσική αίσθηση παράδοσης. Άτολμες κινήσεις ή έλλειψη κινήσεων μπορούν να οφείλονται σε άγχος ή στην ανάγκη για μείωση των αισθήσεων.

Η σεξουαλική πράξη διαρκεί από τρία έως είκοσι λεπτά, μαζί με συνεχές αίσθημα φυσικής τρυφερότητας. Η στάση εξυπηρετεί μόνο στο να μην υπάρχει περιορισμός στην ελευθερία των κινήσεων. Κάποιος μπορεί να προχωρήσει ή όχι κατευθείαν στον οργασμό. Κάποιος μπορεί να διακόπτει, να αλλάζει θέση κ.λπ., όμως σε μια ορισμένη στιγμή η πράξη γίνεται αυτόματη και οδηγεί στους ακούσιους οργασμικούς σπασμούς. Στο σημείο αυτό, το σταμάτημα ή οποιοσδήποτε άλλος περιορισμός, γίνεται πολύ οδυνηρός και ενοχλητικός. Αυτό μπορεί να συμβεί εάν ο ένας ή ο άλλος δεν μπορεί να αντέξει τον πλήρη παλμό του οργασμικού σπασμού και τον εμποδίζει με γρήγορες, σπαστικές κινήσεις ή ακόμα και με απόσυρση. Ή μπορεί να γίνει ψυχρός και ακίνητος και ακόμα, να χάσει εντελώς κάθε αίσθηση. Η σεξουαλική πράξη πρέπει να στερείται φαντασιώσεων, οι οποίες από μόνες τους είναι δραπέτευση από την επαφή με το σύντροφο.

Ο πλήρης οργασμός εξαρτάται από την ολοκληρωτική απουσία συγκρατήσεων στον οργανισμό. Σ’ ένα ορισμένο σημείο, η διέγερση καταλαμβάνει ολόκληρο το άτομο και η αύξησή της δεν μπορεί να ελεγχθεί εκούσια. Έχοντας αρχικά απλωθεί σ’ ολόκληρο τον οργανισμό, μετά συγκεντρώνεται στην περιοχή των γεννητικών οργάνων και ακολουθεί μια ζεστή αίσθηση, σαν να «λιώνει» το σώμα. Συμβαίνουν ακούσιες κυματοειδείς συσπάσεις των μυών στην περιοχή των γεννητικών οργάνων και της λεκάνης. Η κορυφή κάθε κύματος σύσπασης συμπίπτει με βαθιά διείσδυση και εκπνοή. Ακολουθούν οι σπασμοί που παράγουν την εκσπερμάτωση. Στις γυναίκες υπάρχουν συσπάσεις και επιμήκυνση της μήτρας, που συνοδεύονται από την επιθυμία να δεχθεί όλο το πέος.

Ο εγκολπισμός αυτός είναι συγκρίσιμος με την ακατανίκητη ορμή του πέους να διεισδύσει εντελώς. Στη συνέχεια υπάρχει ένα σύννεφο απώλειας της συνείδησης και αύξηση των συσπάσεων που απλώνονται σ’ ολόκληρο το σώμα. Μετά τους σπασμούς, οι δυο οργανισμοί παραμένουν ενωμένοι για κάποιο χρονικό διάστημα, ενώ η ενέργεια που έχει συγκεντρωθεί στα γεννητικά όργανα ρέει πίσω διαμέσου του οργανισμού, κάτι που βιώνεται σαν ικανοποίηση. Ο χωρισμός γίνεται τότε χαλαρά, τρυφερά, με αίσθημα ευγνωμοσύνης προς το σύντροφο και τάση για ύπνο.

Μια από τις μεγαλύτερες δυσκολίες που πρέπει να ξεπεραστούν είναι η αφαίρεση του καταναγκασμού από το σεξ και η αποδοχή του, μόνο όταν είναι πραγματικά επιθυμητό και ηδονικό. Οι γυναίκες έχουν διδαχθεί να πιστεύουν ότι οι άνδρες θέλουν το σεξ κάθε στιγμή κι ότι πρέπει να ικανοποιούνται, ώστε νιώθουν υποχρεωμένες να είναι έτοιμες για να υποτάσσονται σ’ αυτό κάθε στιγμή. Οι άνδρες πρέπει να επιδείξουν τη ρώμη τους και να ικανοποιούν τις γυναίκες. Εάν μπορούσαν να είναι ειλικρινείς μεταξύ τους, οι περισσότεροι θα έβλεπαν ότι κανένας από τους δυο δεν επιθυμεί το σεξ τόσο συχνά όσο θα το ήθελαν σε κάποια νέα σχέση. Η φυσιολογική σεξουαλική δραστηριότητα ποικίλλει από τρεις φορές την εβδομάδα μέχρι μια φορά στις δυο εβδομάδες, ανάλογα με την υγεία, την εργασία και τις περιβαλλοντικές συνθήκες, ενώ μπορεί κανείς να απέχει από σεξουαλικές δραστηριότητες για ένα χρόνο χωρίς να δημιουργηθεί λίμναση και διαταραχή.

Οι γενετήσιες διαταραχές χωρίζονται σε δύο ομάδες: τις κοινωνικές (ή μη βιοπαθητικές) και τις βιοπαθητικές (αυτές που οφείλονται σε χρόνια θωράκιση). Η σεξουαλική επιθυμία μπορεί να είναι μεγαλύτερη στο νευρωτικό απ’ ότι στον υγιή εξαιτίας της έλλειψης ικανοποίησης.

Οι άνθρωποι, που έχουν μη βιοπαθητικές διαταραχές ή διαταραχές που προκλήθηκαν από την κοινωνία, δέχονται με ανακούφιση την επανεκπαίδευση. 

Απ’ την άλλη πλευρά, οι βιοπαθητικές διαταραχές δεν επηρεάζονται απ’ την επανεκπαίδευση και οι άνθρωποι που τις έχουν αποκρούουν κάθε τέτοια επιρροή και τείνουν ακόμα και στο να δημιουργήσουν ορθολογικοποιήσεις για να ενισχύσουν τις αντιστάσεις τους.

Οι κοινωνικές διαταραχές οφείλονται συνήθως σε άγνοια ή και σε οικονομικά προβλήματα. Ένα από τα πιο συχνά προβλήματα είναι οι συνθήκες ζωής, που δεν επιτρέπουν την ιδιαιτερότητα. Αυτή η κατάσταση δημιουργεί άγχος και ένταση, που εμποδίζουν την ικανοποίηση. Συχνά, η σεξουαλική πράξη πρέπει να γίνεται βιαστικά εξαιτίας του κινδύνου της διακοπής από άλλους. Σε τέτοιες περιπτώσεις η επαφή επιχειρείται με τα ρούχα ή ακόμα και στα όρθια. Τέτοιες πρακτικές εμποδίζουν την επαφή και την ελευθερία των κινήσεων και πρέπει να αποκλείονται.

Πολύ κοινός είναι ο φόβος της εγκυμοσύνης, που προκαλεί συγκράτηση. Μερικοί άνθρωποι δεν εμπιστεύονται τα αντισυλληπτικά, ενώ άλλοι αντιτίθενται σ’ αυτά για θρησκευτικούς λόγους. Εκείνοι που μπορούν να δεχθούν εύκολα συμβουλές έχουν καλύτερη πρόγνωση στη θεραπεία. Η απόσυρση πριν την εκσπερμάτωση και η διακεκομμένη συνουσία δε συνιστώνται. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί και για τα χάδια χωρίς την τελική πράξη. Έτσι δημιουργείται ένταση χωρίς ανακούφιση. Η ικανοποίηση εμποδίζεται επίσης όταν άνθρωποι με ανόμοια ενερyειακά επίπεδα επιχειρούν σχέσεις. Τα άτομα γεννιούνται με υψηλά ή χαμηλά ενεργειακά φορτία και η πάρα πολύ μεγάλη ανομοιότητα μεταξύ των συντρόφων οδηγεί σε σεξουαλική ασυμβατότητα. Ένα άτομο με συγκριτικά χαμηλή φόρτιση μπορεί να είναι υγιές με όλη τη σημασία της λέξης, αλλά θα έχει λιγότερες σεξουαλικές ανάγκες απ’ ότι ένας σύντροφος με υψηλότερη φόρτιση.

Δεν μπορεί να περιμένει κανείς ότι το γενετήσιο αγκάλιασμα θα είναι πλήρως ικανοποιητικό και για τους δυο συντρόφους στις λίγες πρώτες συναντήσεις τους. Συχνά χρειάζεται σημαντικός χρόνος και υπομονή για να προσαρμοστούν οι σύντροφοι μεταξύ τους. Το υγιές αρσενικό μπορεί να έχει πρόωρη εκσπερμάτωση και το θηλυκό μπορεί να αδυνατεί να διεγερθεί κατάλληλα εξαιτίας του άγχους, που οφείλεται στην καινούργια εμπειρία και ιδιαίτερα εάν το περιβάλλον δεν είναι ευνοϊκό.

Βιοπαθητικές Διαταραχές

Οι βιοπαθητικές διαταραχές οφείλονται σε χρόνια θωράκιση η οποία εμποδίζει την ελεύθερη ροή της ενέργειας μέσα στον οργανισμό και καταστέλλει τον πλήρη οργασμικό σπασμό. Ιδιαίτερα κατασταλτικοί σε αυτή τη ροή είναι οι σπασμοί του λαιμού και του πρωκτού, δεδομένου ότι είναι τα πρωτογενή ανοίγματα του πεπτικού καναλιού.

Τα προβλήματα χωρίζονται σε δυο ομάδες: (1) λειτουργία που υπήρξε ικανοποιητική αλλά έχει σταματήσει να είναι, και (2) γενετήσια λειτουργία που ποτέ δεν υπήρξε ικανοποιητική. Όσοι ανήκουν στην πρώτη ομάδα έχουν την καλύτερη πρόγνωση, ειδικά εάν στην παιδική ηλικία υπήρχε σχετικά κανονικός αυνανισμός και στην εφηβεία περισσότερο ή λιγότερο ρυθμικός επιδέξιος χειρισμός των γεννητικών οργάνων με επακόλουθη φυσική αποδοχή του γενετήσιου εναγκαλισμού. Ο αυνανισμός θα έπρεπε να μη συνοδεύεται από φαντασιώσεις ή από φαντασιώσεις ετεροφυλόφιλης γενετήσιας ένωσης. Στη γενετήσια επαφή δε θα έπρεπε να υπάρχουν φαντασιώσεις. Σαδιστικές, μαζοχιστικές, ομοφυλόφιλες ή άλλες διαστροφικές φαντασιώσεις, είτε στον αυνανισμό είτε στη σεξουαλική πράξη, είναι ενδείξεις σοβαρών συγκινησιακών προβλημάτων.

Πολλοί άνθρωποι δεν έχουν επιθυμία πριν την πράξη και χρειάζονται τεχνητή διέγερση. Αυτό μπορεί να μην είναι νευρωτικό, εάν ο σύντροφος δεν είναι επιθυμητός ή εάν το ενεργειακό επίπεδο είναι κάτω από το σημείο φωταύγειας. Μερικοί θεωρούν το σεξ απλώς σαν καθήκον και το κάνουν καταναγκαστικά, ας πούμε κάθε Παρασκευή βράδυ, ενώ συχνά θέτονται περιορισμοί στο σύντροφο. Ο άνδρας πιθανόν να δυσανασχετεί από τις κινήσεις της γυναίκας κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης και επιθυμεί να παραμένει εντελώς παθητική ή ίσως να επιθυμεί να εισχωρήσει από πίσω. Αυτά συνήθως οφείλονται σε επιθυμία αποφυγής της ολοκληρωτικής επαφής, με εξαίρεση τους τελευταίους μήνες της εγκυμοσύνης, όταν η εισχώρηση από πίσω προτιμάται. Επίσης, μπορεί η σεξουαλική πράξη να συνοδεύεται από σκληρότητα και ειδικότερα ζούληγμα, το οποίο το υγιές άτομο δεν μπορεί να ανεχθεί. Υπάρχουν πολλές μέθοδοι για την αποφυγή ισχυρής διέγερσης, όπως κράτημα της αναπνοής, έλεγχος των ήχων, έλεγχος των κινήσεων, πραγματοποίηση απότομων, σπαστικών κινήσεων, καμπούριασμα της πλάτης, ίσιωμα ή σφίξιμο των ποδιών και σφίξιμο του πρωκτικού σφιγκτήρα.

Υπάρχουν δυο είδη γενετήσιου εναγκαλισμού: (1) με οργασμικά ρεύματα στα γεννητικά όργανα, ή (2) χωρίς ρεύματα. Τα ρεύματα βιώνονται σαν γλυκιά αίσθηση, ότι το σώμα «λιώνει», και σαν άδειασμα. Εάν οι αισθήσεις αυτές είναι παρούσες, η πρόγνωση είναι πολύ καλή όσον αφορά τη σεξουαλική ικανοποίηση. Εάν δεν είναι παρούσες, τότε το άτομο αντιμετωπίζει οργασμική ανικανότητα. Εδώ έχει χαθεί η οργονοτική φόρτιση στα γεννητικά όργανα και επέρχεται έλλειψη επαφής. Για να αντισταθμιστεί αυτό, οι κινήσεις γίνονται γρήγορες και βίαιες ή δεν υπάρχει καθόλου ορμή για κινήσεις τριβής και η εκσπερμάτωση προκαλείται με πίεση. Σε μερικές περιπτώσεις λείπει ακόμα και η ανάγκη για διείσδυση. Μόνο το άγγιγμα γίνεται αισθητό και λείπει η ηδονή από τα γεννητικά όργανα. Το άτομο μπορεί να είναι ικανό για διέγερση, αλλά δεν μπορεί να παραδοθεί είτε στο σύντροφό του ή στον ίδιο του τον οργανισμό.

Σε όλες τις βιοπαθητικές διαταραχές απαιτείται σημαντική θεραπεία και ο στόχος είναι να μπορεί κανείς να αγαπά, κάτι που σημαίνει με άλλα λόγια, οργασμική ικανότητα. Για να γίνει αυτά απαιτείται διάλυση, τόσο της νεύρωσης, που εκδηλώνεται στο χαρακτήρα, όσο και της σωματικής θωράκισης. Δυστυχώς αυτό δεν κατορθώνεται σε όλες τις περιπτώσεις, αν και συνήθως παρουσιάζεται βελτίωση ώστε να παίρνεται ευχαρίστηση από τη ζωή. Ένας πολύ πιο σίγουρος δρόμος είναι η πρόληψη της αρρώστιας μέσω της θετικής προσέγγισης των παιδιών που θα είναι βασισμένη στην αυτορρύθμιση και το σεβασμό των νόμων της φύσης.

Το σεξ είναι και θα έπρεπε να είναι έκφραση αγάπης. Πόσο το έχουμε βεβηλώσει στον κόσμο μας! Δυστυχώς, η κοινωνία μας δεν κάνει διάκριση μεταξύ της υγιούς σεξουαλικής έκφρασης και της πορνογραφικής σεξουαλικής αθλιότητας, έτσι που όλη η σεξουαλικότητα αποδοκιμάζεται και γίνεται βρομερή, εκτός από την κοινότυπη λειτουργία του σεξ για την αναπαραγωγή. Η σεξουαλική έκφραση αγάπης είναι ένα ολοκληρωτικό άνοιγμα τον εαυτού μας στον άλλο, μια ολοκληρωτική παράδοση και συγχώνευση της ύπαρξής μας με αυτήν του αγαπημένου μας. Η ενέργεια κυριολεκτικά απλώνεται προς τα έξω, η επιδερμίδα γίνεται θερμή, ο παλμός γεμάτος και αργός, ο όραση οξεία, τα γεννητικά όργανα γεμίζουν με αίμα και γίνονται πολύ ευαίσθητα, ενώ ρεύματα ενέργειας ρέουν σε όλο το κορμί. Είναι μια κατάσταση μεγάλης έντασης και πρέπει να ανακουφιστεί μέσα από το ερωτικό αγκάλιασμα, μετά το οποίο ο οργανισμός μπορεί να χαλαρώσει με ένα αίσθημα μεγάλης ευγνωμοσύνης.

Στην υγιή αγάπη ψάχνουμε για ένα συγκεκριμένο σύντροφο. Αυτό μάλλον βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στις αρμονικές οργονοτικές παλμικές συχνότητες. Βέβαια, η αγωγή και το περιβάλλον μας βοηθούν να προσδιορίσουμε την εκλογή μας. Έχουμε την τάση να διαλέγουμε κάποιον που έχει σχεδόν τον ίδιο τρόπο ζωής με εμάς. Στην εφηβεία η εκλογή δεν είναι τόσο άκαμπτη. Είναι η εποχή που θέλουμε να γνωρίσουμε πιθανούς συντρόφους, προετοιμαζόμενοι για μια μόνιμη εκλογή. Στους ενήλικες η εκλογή είναι αρκετά ειδική. Ακόμα και αν ήταν όλοι υγιείς, δε θα μπορούσαν να δημιουργήσουν σχέση με οποιοδήποτε, παρ’ όλο που θα υπήρχε μεγάλη δυνατότητα εκλογής. Πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι οι υγιείς δε μοιάζουν μεταξύ τους κι έτσι δε μπορούν να επιθυμούν ο ένας τον άλλο στον ίδιο βαθμό.

Όταν μιλάμε για υγεία, έχουμε την τάση να σκεφτόμαστε το ιδανικό πρότυπο. Κι εδώ έχουμε την τάση να κάνουμε έναν άκαμπτο διαχωρισμό μεταξύ κάποιου που είναι υγιής και κάποιου που είναι νευρωτικός, πιστεύοντας πως ο υγιής δεν ενδιαφέρεται για τον νευρωτικό. Ο νευρωτικός είναι απλά κάποιος που μεγαλοποιεί ορισμένα γνωρίσματα του υγιή πυρήνα του. Τα γνωρίσματα αυτά χρησιμοποιούνται ως άμυνες γι αυτό και έχουν υπερτονιστεί και δημιουργούν έτσι ένα συγκεκριμένο χαρακτήρα. Ο νευρωτικός δεν έχει τίποτα που να μην υπάρχει στον υγιή, εκτός από τις σημαντικές άμυνές του, οι οποίες όμως δε θα αποκτούσαν τόσο μεγάλη σπουδαιότητα εάν είχε υγιή δομή. Επομένως, ένας υγιής μπορεί να αγαπήσει κάποιον που είναι νευρωτικός, με την προϋπόθεση, ότι δεν είναι τόσο πολύ νευρωτικός και θα πρέπει βέβαια να προσαρμοστεί στην περιορισμένη ικανότητά του για διαστολή. Θα χρειαστεί ακόμα να έχει πολλή υπομονή και κατανόηση για αρκετό καιρό. Μερικές φορές αυτό μπορεί να οδηγήσει το νευρωτικό στην υγεία. Ένα στοιχείο που πάντα υπάρχει στη νευρωτική αναζήτηση αγάπης είναι το άγχος. Ο νευρωτικός δεν είναι συνηθισμένος στη διαστολή που είναι προϋπόθεση για την αγάπη.

Η αγάπη του υγιή δεν είναι εγωιστική, ούτε περιοριστική

Επιθυμεί ό,τι καλύτερο για τον άνθρωπο που αγαπά και επιτρέπει απόλυτη ελευθερία χωρίς να προσπαθεί να τον δέσει στη σχέση όπως κάνει ο νευρωτικός. 

Από την άλλη μεριά η αγάπη του νευρωτικού είναι εγωιστική, θέλει να κρατήσει τον αγαπημένο με οποιοδήποτε τρόπο εξαιτίας της ανασφάλειας και των αναγκών του που αισθάνεται να τον κατακλύζουν. 

Ο Στιούαρτ Έμερι περιέγραψε σωστά την υγιή αγάπη: «Δε θα σε πληγώσω, σε αποδέχομαι και δε σε κρίνω, υποστηρίζω και ευχαριστώ αυτό που είσαι, σ’ αγαπώ».

Συχνά τίθεται το ερώτημα αν υπάρχει ζήλια σε μια υγιή σχέση. Δεν είχαμε αρκετή εμπειρία για να είμαστε δογματικοί, αλλά νομίζω πως υπάρχει. Όχι η κατακλυσμιαία, χωρίς έλεγχο ζήλια του παρανοϊκού, αλλά σίγουρα μια επίγνωση ζήλιας, όταν ο σύντροφος φαίνεται να προτιμά κάποιον αντίζηλο. Τότε o άλλος αισθάνεται έντονη θλίψη και απώλεια. Πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι ο σύντροφός μας δεν είναι υποχρεωμένος να μας αγαπά ή ακόμα και να συνεχίζει τη σχέση και γι’ αυτό ο θυμός και η μνησικακία δεν είναι οι κατάλληλες συγκινήσεις.

Υπάρχουν τρεις δρόμοι γι’ αυτόν που απορρίφθηκε, που είναι και οι τρεις υγιείς.

1) Μπορεί να αγωνιστεί και να προσπαθήσει να κερδίσει ξανά τον ερωτικό σύντροφο.

2) Μπορεί να αποδεχθεί την κατάσταση.

3) Μπορεί να σπάσει κάθε δεσμό που απόμεινε και να ψάξει για καινούργιο ταίρι. 

Σε κάθε περίπτωση δεν πρόκειται να επιτρέψει να τον κατακλύσει το κενό ή να τον κάνει ανίκανο όπως συμβαίνει στο νευρωτικό.

Η αγάπη μπορεί να διαρκέσει από μια μέρα έως μια ζωή κι αυτό εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Είναι απαραίτητο να μας αρέσει το σώμα του συντρόφου μας. Η αμοιβαία ικανοποιητική σεξουαλική σχέση είναι επίσης απαραίτητη αλλά αυτό πρέπει να συμπληρώνεται από κοινά ενδιαφέροντα και την απόλαυση της παρουσίας του άλλου. Επίσης πρέπει να έχουμε την ικανότητα να λύνουμε ικανοποιητικά όλα τα μεγάλα προβλήματα που υπεισέρχονται στη σχέση και επιπλέον να αναπτύξουμε αμοιβαία εμπιστοσύνη. Όσο περισσότερο συμπληρώνει ο ένας τον άλλο, τόσο περισσότερο μπορεί να διαρκέσει η σχέση.

Γνωρίζω πολλούς που αμφιβάλλουν πως η αγάπη μιας μέρας είναι υγιής. Λένε: «αν είναι υγιής γιατί τελειώνει;» Ας υποθέσουμε για παράδειγμα, πως ένας άνδρας και μια γυναίκα είναι σε διακοπές (η ξεκούραση αυξάνει τη σεξουαλική ένταση και οι περιστάσεις ελαττώνουν την απαιτούμενη εκλεκτικότητα) σε ένα εξωτικό μέρος, σε ένα χορό. Βλέπουν o ένας τον άλλον στις καλύτερές τους στιγμές, φορώντας τα καλύτερά τους ρούχα και με ρομαντικό σκηνικό. Συναντιούνται και μιλάνε και φωταυγούν με όλα τα συναισθήματα της αγάπης. Περνούν τη νύχτα σε έκσταση, αλλά όταν έρχεται το πρωί, μπορεί να δουν ότι είναι δυο διαφορετικοί άνθρωποι, τελείως αταίριαστοι ο ένας με τον άλλο.

Στο γάμο, όταν ο ένας σύντροφος παύει να διεγείρει τον άλλο, αυτό είναι συνήθως μόνιμο εκτός κι αν οφείλεται σε παράγοντες που διορθώνονται. Στην τελευταία περίπτωση, μια σύντομη εξωσυζυγική σχέση μπορεί να επανασυνδέσει το γάμο και να επαναφέρει τους δυο συντρόφους κοντά. Στην πρώτη περίπτωση, ο γάμος μπορεί να λυθεί ή μπορεί να συνεχιστεί σαν φιλία όταν αυτή είναι πολύ ικανοποιητική. Στην τελευταία περίπτωση o ένας ή και οι δύο σύντροφοι μπορεί να αποζητήσουν σεξουαλική ικανοποίηση έξω από το γάμο. Αυτό θα πρέπει να γίνει με τη μεγαλύτερη διακριτικότητα.

Ακόμα, δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιος παύει να διεγείρεται από το σύντροφο του, ενώ ο άλλος συνεχίζει να διεγείρεται και εξακολουθεί να είναι βαθιά ερωτευμένος. Δεν είναι πάντοτε δυνατό να βρεις σύντροφο που να μπορεί να ικανοποιεί επαρκώς και τη συντροφικότητα και τις σεξουαλικές ανάγκες. Ίσως μια δεύτερη σχέση είναι απαραίτητη εάν αυτό μπορεί να γίνει αποδεκτό από τον άλλο. Τα υγιή ζευγάρια παραμένουν μαζί και είναι πιστά όσο διάστημα είναι ικανοποιητική η σχέση. Όταν παύει, ψάχνουν για νέο σύντροφο. Η πολυγαμία, δηλαδή το να έχει κάποιος περισσότερους από ένα σεξουαλικούς συντρόφους συγχρόνως, όπως γίνεται στους ανοιχτούς γάμους ή και μεταξύ αυτών που αναφέρονται ως οι εραστές της μιας νύχτας, δεν είναι ποτέ υγιής. Αυτή η συμπεριφορά είναι υπερβολικά νευρωτική. Επιπλέον, αυτοί που ψάχνουν για σεξ χωρίς αγάπη, ενδίδοντας μόνο στη σωματική απόλαυση βρίσκουν πως αυτό δεν είναι πολύ ικανοποιητικό.

Ο νευρωτικός πάντα διαλέγει ένα σύντροφο που τον ταυτίζει με την μητέρα του (ή τον πατέρα του) και αυτό εμποδίζει τη σχέση να είναι ικανοποιητική γιατί πάντα είναι παρόν το αιμομικτικό ταμπού. Ο υγιής τείνει να διαλέξει ένα σύντροφο που μπορεί να μοιάζει με κάποιον από τους γονείς του, αλλά δεν τον ταυτίζει με αυτόν και έτσι δεν υπάρχει αιμομικτικό ταμπού. Ως εδώ αναφέρθηκα στην αγάπη που απαιτεί η σεξουαλική έκφραση. Υπάρχει και άλλη αγάπη, παρόμοια σε όλα εκτός από το ότι το σεξ όχι μόνο δεν είναι επιθυμητό αλλά είναι και απωθητικό. Αυτή είναι η αγάπη που αισθάνεται κάποιος για τους γονείς, το παιδί, το φίλο του ίδιου ή του αντίθετου φύλου. Η αγάπη αυτή γίνεται αισθητή στα γεννητικά όργανα, το άτομο πάλλεται στην παρουσία του άλλου, αλλά ο σκοπός δεν είναι το σεξ. Είναι εμφανές ότι έτσι είναι, αλλά γιατί δεν ξέρω. Στις παραπάνω περιπτώσεις, όταν το σεξ γίνεται στόχος, βρίσκουμε πάντα μια υπερβολικά νευρωτική υποδομή.

Είπε, «Ο άνθρωπος επειδή είναι κι αυτός μέρος της ζωντανής φύσης, λειτουργεί ακριβώς όπως κι εκείνη. Επομένως, όπως στην έρημο η ζωή επιζητά απεγνωσμένα το νερό για να επιβίωση, έτσι κι η εσωτερική έρημος του ανθρώπου, που δεν είναι άλλη από την συγκινησιακή πανούκλα, διψά για συναισθηματική ικανοποίηση και την αναζητά απελπισμένα.» Wilhelm Reich Μάρτιος 1954.

~ by Elsworth Baker  M.D. / American College of Orgonomy (ACO)

Είναι γνωστό ότι ο Ράιχ διδάχθηκε από τον πατέρα της ψυχανάλυσης, τον Φρόιντ, την ψυχαναλυτική τεχνική. Όμως γρήγορα άρχισε να αποβάλλει όσα έβλεπε ότι δεν βοηθούσαν τους ασθενείς του και να εισάγει νέες ιδέες και πρακτικές που βοηθούσαν στη θεραπεία των ανθρώπων. Για παράδειγμα κατάργησε πρώτος τον ψυχαναλυτικό τουπέ. Να κάθεται δηλαδή ο γιατρός πίσω από το κεφάλι του ασθενή και να τον αφήνει να κάνει ελεύθερους συνειρμούς. Ο Ράιχ πήρε την καρέκλα του και κάθισε δίπλα στον ασθενή κάνοντας επαφή μαζί του. Αντί να προσπαθεί να αναλύσει τους συνειρμούς του ερμήνευσε τον τρόπο που παρουσίαζε τα ζητήματα ο ασθενής, με άλλα λόγια έκανε κάτι πρωτοφανές για την εποχή του. Άρχισε να ερμηνεύει την εκφραστική γλώσσα του σώματος.

Στη συνέχεια απέδειξε ότι ήταν λάθος η ψυχαναλυτική άποψη ότι είναι αληθινή η θετική μεταβίβαση του ασθενή προς τον θεραπευτή, στην αρχή της θεραπείας. Δήλωσε ότι στην αρχή της θεραπείας, υπάρχει μόνο καλυμμένη αρνητική μεταβίβαση, που είναι αναγκαίο να έρθει στο φως, ενώ θετική μεταβίβαση υφίσταται μόνο στο τέλος της θεραπείας.

Ακολούθως αποδόμησε την άποψη των φροϊδικών για το ένστικτο του θανάτου. Όπως απέδειξε μέσα από το καταπληκτικό γραπτό του που είναι σήμερα ενσωματωμένο στο κλασικό έργο του «Η ανάλυση του χαρακτήρα», δεν υπάρχει τέτοιο ένστικτο. Διαφώνησε επίσης με τις περίπλοκες και συχνά αντικρουόμενες θεωρίες των ψυχαναλυτών περί μαζοχισμού, δηλώνοντας ότι μαζοχιστής δεν είναι τίποτα άλλο, παρά αυτός που διακρίνεται για την πλήρη αδυναμία του να βιώσει ηδονή.

Ο Ράιχ δεν δέχθηκε μια ακόμα κεντρική θεωρία του Φρόιντ, την κορωνίδα των απόψεών του για τον πολιτισμό και τα ένστικτα. Ο Φρόιντ πίστευε ότι τα ένστικτα πρέπει να καταπνιγούν για να δημιουργηθεί πολιτισμός. Ο Ράιχ έδειξε ότι η κατάπνιξη των βαθυβιολογικών ενεργειακών δυναμικών δεν δημιουργεί πολιτισμό αλλά αθλιότητα ή τη θωράκιση, ενώ αντίθετα η μη κατάπνιξη και η αυτορύθμισή τους δημιουργεί ουσιαστική και αυθόρμητη ηθική τάξη χωρίς ψυχαναγκαστικό καταναγκασμό, ενώ ταυτόχρονα αφαιρεί τη βία από την ατομική και κοινωνική συμπεριφορά.

Στο σημείο όπου ήρθε σε μεγάλη σύγκρουση με όλους τους ψυχαναλυτές, οι οποίοι, ας μην το ξεχνάμε, δεν ήταν τίποτα άλλο παρά παράγωγα της συντηρητικής βικτοριανής εποχής, ήταν η κεντρική άποψή του ότι αιτία της ανικανότητας του ανθρώπου να αποδώσει το πλήρες φάσμα των δυνατοτήτων του και να βιώσει ολοκληρωμένα την ερωτική πράξη είναι η θωράκιση σώματος και χαρακτήρα, η οποία είναι επίσης η πηγή των ασθενειών ψυχικών και σωματικών.

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ψυχαναλυτές εκείνης της εποχής, (πολλοί ακόμα και σήμερα) πιστεύουν πως όταν υπάρχει ικανότητα στύσης και εκσπερμάτισης, τότε το άτομο είναι υγιές σεξουαλικά! Ο Ράιχ διαφωνούσε ριζικά με αυτό και το απέδειξε αργότερα στο Όσλο με τα πειράματα τής ηδονής και τού άγχους. Εκεί διαπίστωσε εργαστηριακά ότι είναι δυνατόν να υπάρχει στύση, αλλά να είναι ψυχρή, δηλαδή χωρίς αισθήσεις ηδονής και βιοηλεκτρική φόρτιση. Δηλαδή να είναι ένα καθαρά μηχανικό φαινόμενο που παραπλανά τους επιστήμονες και ταυτόχρονα κρύβει πολλές ψυχικές και σεξουαλικές δυσλειτουργίες.

Σταδιακά, καθώς παρατηρούσε τις αντιδράσεις των ασθενών του διαπίστωνε ότι η διάλυση των αντιστάσεων έφερνε στην επιφάνεια ενεργειακά δυναμικά που έκαναν το σώμα να λειτουργεί με άγνωστο τρόπο. Πολλά απ’ αυτά τα φαινόμενα περιγράφονται στα βιβλία του  που έχουν χαρακτηριστεί κλασικά «Η ανάλυση του χαρακτήρα» και «Η λειτουργία του οργασμού». Αυτά τα φαινόμενα είναι που τον οδήγησαν στην υποψία και αργότερα στη βεβαιότητα ότι παρατηρούσε μια πανίσχυρη κινητήρια ενεργειακή παράμετρο, που ήταν έως τότε παντελώς άγνωστη. Διαπίστωνε σταδιακά ότι μόνο τα γενετήσια όργανα σε άτομα που διατηρούσαν ελαφρά θωράκιση ήταν ικανά να εκτονώνουν αυτή την ενεργειακή παράμετρο, δηλαδή τη συσσωρευμένη ενέργεια, (οργόνη) η οποία σε αντίθετη περίπτωση, μη ικανοποιητικής εκφόρτισης, λίμναζε στο σώμα τους επανέφερε ψυχοσωματικές παθήσεις και δημιουργούσε ορισμένες φορές επιπλέον θωράκιση, δηλαδή χρόνια μυϊκή συστολή, ακαμψία και χαρακτηρολογικές διαταραχές.

Ο Ράιχ διαπίστωσε στην πορεία των ερευνών του ότι η θωράκιση δημιουργείται από νωρίς και στα παιδιά με την αυταρχική αγωγή, την αγωγή τουαλέτας, την ψυχρή θηλή κατά το θηλασμό, την επιβολή του φόβου, την κατάπνιξη στην έκφραση συγκινήσεων ή με την παντελή αδιαφορία των γονέων όταν υπάρχει συγκινησιακή έκφραση, με την περιτομή και με αμέτρητες άλλες ψυχαναγκαστικές τελετουργίες που επιβάλλονται στα νεογέννητα και στα παιδιά, αλλά καλύπτονται με τις βαρύγδουπες λέξεις ιατρική φροντίδα, αλλά και οικογενειακή και κοινωνική αγωγή.

Βρήκε επίσης ότι άτομα με ολοκληρωμένο οργασμό έχουν χαλαρή σωματική στάση, σε αντίθεση με το στάση του κορδωμένου στρατηγού, ή του σκυφτού υποτακτικού ανθρωπάκου, δεν διατηρούν νευρώσεις ή άλλες ψυχικές παθήσεις, δεν έχουν σεξουαλική λαγνεία, νιώθουν απέχθεια για τις διαστροφές, ενώ διατηρούν μια βαθύτερη ηθική, χωρίς καταναγκαστικές ρυθμίσεις. Στα τελικά στάδια της έρευνάς του, (κατά την αμερικανική περίοδο), έκανε μια ακόμα συγκλονιστική ανακάλυψη. Βρήκε ότι τα υγιή άτομα δεν κυριεύονται από τη συγκινησιακή πανούκλα, ένα ψυχικό γνώρισμα, που κρυμμένο πάντα κάτω από το ψέμα ή τα παχιά και βαρύγδουπα λόγια κινείται με μοναδικό στόχο να ικανοποιήσει τις δυνάμεις της καταστροφής απέναντι στη ζωή και την υγεία.

Η συγκινησιακή πανούκλα ασκεί μεγάλη έλξη στους ανθρώπους επειδή προσφέρει διέξοδο διαφυγής στον θωρακισμένο άνθρωπο. Στην ουσία δηλαδή, άτομα με συγκινησιακή πανούκλα υπηρετούν με απόλυτο φανατισμό μια ιδεολογική αυταπάτη ή προσφέρουν ψεύτικα ιδανικά για να μετουσιώνουν και διοχετεύουν οι θωρακισμένοι άνθρωποι τους βαθύτερους πόθους τους, τις ανομολόγητες επιθυμίες και τα ενεργειακά δυναμικά, που δεν μπορούν να ικανοποιηθούν μέσα από μια δημιουργική ζωή και το βαθύ και πλήρως ικανοποιητικό ερωτικό αγκάλιασμα. Ο θωρακισμένος άνθρωπος που πάσχει από συγκινησιακή πανούκλα, βρήκε ο Ράιχ, στην ουσία μισεί τη γενετησιότητα και τη σεξουαλική ευτυχία των άλλων, αλλά και τη δική του. Γι’ αυτό επιβάλλει παράλογους και καταστροφικούς για την υγεία κανόνες σεξουαλικής ηθικής, προσπαθεί να καταστείλει την υγιή σεξουαλικότητα και επιτρέπει την πορνογραφική. Ταυτόχρονα χρησιμοποιεί τα κάθε λογής ψεύτικα ιδανικά του για να δρα και να εκτονώνει ένα μέρος της ενέργειας που συσσωρεύεται συνεχώς, χωρίς να απαιτείται να αλλάξει ριζικά την πανουκλιασμένη  χαρακτηροδομή του. Επιπλέον βρήκε πως η φιλαργυρία είναι γνώρισμα συγκινησιακής πανούκλας. Άραγε το γνωρίζουν αυτό οι αγορές και τα χρηματιστήρια;

Η ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΟΡΓΟΝΗΣ ΚΑΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ

Ποια είναι τα αλάθητα σημάδια που δείχνουν ότι στον κόσμο υπάρχει και δρα ένας μεγαλοφυής;

Πολλά κράτη, σχεδόν όλα τα επαγγελματικά συμφέροντα και τα πολιτικά κόμματα, πανίσχυρες μυστικές υπηρεσίες, ταλιμπάν κάθε είδους και οι όπου Γης μικροί ανθρωπάκοι στρέφονται εναντίον του.

Αυτή ήταν η περίπτωση του Βίλχελμ Ράιχ.

Wilhelm Reich
Ο Φωτεινός! ο οποίος απέδειξε την συμπαντική θεραπευτική ενέργεια των αρχαίων σοφών! εβραικής καταγωγής που κυνηγήθηκε σε 7 διαφορετικά κράτη από το Εβραικό ιερατείο της Πλάνης των διεθνών Ιουδαίων επικυρίαρχων του πλανήτη.

Το FBI τον παρακολούθησε κι ερεύνησε το παρελθόν του για χρόνια με σκοπό να βρει αιτίες για να τον απελάσει, χωρίς αποτέλεσμα. Συκοφάντες, οδήγησαν το FBI σε μια δεύτερη έρευνα, που κατέληξε στο πουθενά, αλλά οι συκοφαντίες περί “τρέλας”, έγιναν πλέον επίσημα απόρρητα έγγραφα, που τον συνόδευαν και καθόρισαν σε μεγάλο μέρος την αντίδραση κυβερνητικών υπηρεσιών σε κρίσιμα ζητήματα που τον αφορούσαν. Η γνωστή και «αμαρτωλή» Σιωνιστική Υπηρεσία Τροφών και Φαρμάκων των ΗΠΑ, η FDA, ξόδεψε εκατομμύρια δολάρια ερευνώντας το επιστημονικό του έργο και «ανακρίνοντας» ασθενείς του για να βρει στοιχεία που θα αποδείκνυαν ότι είναι τσαρλατάνος. Τελικά δεν κατάφερε να βρει τίποτα εναντίον του και με ψευδή στοιχεία, όπως φαίνεται από έγγραφά της που ήρθαν στο φως τής δημοσιότητας και με νομικίστικες κατηγορίες κατάφερε να τον κλείσει στη φυλακή, όπου, όπως καταγγέλλουν τα παιδιά του, δολοφονήθηκε.

Ο Βίλχελμ Ράιχ ήταν Εβραίος στην καταγωγή. Ωστόσο η οικογένειά του αρνήθηκε τόσο την εβραϊκή θρησκεία, όσο και τη γλώσσα. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο πατέρας του είχε επιβάλλει απαγορευτικούς κανόνες και τιμωρίες σε όποιον τολμούσε να μιλήσει την εβραϊκή διάλεκτο μέσα στο σπίτι.

Ο Ράιχ γεννήθηκε στις 24 Μαρτίου του 1897 στη Γαλικία της τότε Αυστροουγγαρίας και πέθανε σε αμερικανική φυλακή στις 3 Νοεμβρίου 1957 (60 ετών) λίγες ημέρες πριν συζητηθεί και εγκριθεί η αίτηση αποφυλάκισής του.

Αρκετοί συνεργάτες του και η τελευταία σύζυγός του, υποψιάζονταν ότι δολοφονήθηκε. Μια με δύο ημέρες πριν βρεθεί νεκρός της είχε αποκαλύψει πως είχε ζητήσει ασπιρίνες και του είχαν δώσει ροζ χαπάκια. Ενισχυτικό της άποψης ότι δολοφονήθηκε είναι το γεγονός ότι απορρίφθηκε από τη διεύθυνση των φυλακών η αίτηση της συζύγου του για περαιτέρω έλεγχο στα αρχεία της φυλακής, ειδικά στον ιατρικό του φάκελο.

Μερικά ακόμα περίεργα γεγονότα είναι ότι στο σώμα του βρέθηκε μεγάλη ποσότητα φορμαλδεΰδης, κάτι που έκανε αδύνατο τον τοξικολογικό έλεγχο, ενώ η νεκροψία έδειξε καρδιακή προσβολή. Περίεργο ακόμα είναι, ότι του άνοιξαν το κρανίο και αφαίρεσαν τον εγκέφαλο.

Η σωρός του μεταφέρθηκε και θάφτηκε στο “Όργονον”, στο Ρέιντζλι τής πολιτείας Μέιν, όπου βρίσκεται σήμερα το Μουσείο Βίλχελμ Ράιχ – για όσους σκέπτονται να δουν από κοντά το χώρο όπου έκανε τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις του και να απολαύσουν εκείνο το καταπληκτικό φιλμάκι με τον οργονοκινητήρα, ο οποίος κινείται(!) με καύσιμη ύλη μόνον τον αέρα κατά την παραδοσιακή φυσική, δηλαδή τον υπαρκτό αιθέρα.

Όλα τα κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης και αυτό των ΗΠΑ, τον συκοφάντησαν και τον πολέμησαν με κάθε μέσο που διέθεταν. Ο φιλοαριστερός (και όχι μόνο) Τύπος τον συκοφάντησε συστηματικά, το γερμανικό κομμουνιστικό κόμμα τον διέγραψε από τις λίστες του και απαίτησε τον αποκλεισμό  των βιβλίων του από τα μέλη του. Αργότερα έγινε γνωστό πως και η σοβιετική πρεσβεία στις ΗΠΑ είχε πληρώσει συνδρομή στο Ίδρυμα Ράιχ για να παρακολουθεί τις εκδόσεις του, ενώ πολλά χρόνια προηγουμένως το σοβιετικό καθεστώς είχε απαγορεύσει τα βιβλία του, ενώ ορισμένοι σταλινικοί τα έκαιγαν σε πλατείες της Μόσχας. Ο Στάλιν διέταξε να αναγραφεί το όνομά του στις κρυφές λίστες θανάτου, θεωρώντας ότι ήταν εχθρός του καθεστώτος του, κάτι που ήταν απολύτως αληθινό.

Ο Ράιχ για να γλιτώσει την εκτέλεση από τη γκεστάπο, μετά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία διέφυγε τον Ιανουάριο του 1934 στο Μάλμε της Σουηδίας. Σε λίγους μήνες το σουηδικό καθεστώς τον εκδίωξε αναγκάζοντάς τον να επιστρέψει στη Δανία με το ψευδώνυμο Peter Stein, επειδή και από αυτό το κράτος είχε εκδιωχθεί προηγουμένως! Ακολούθως μεταβαίνει (τον Αύγουστο  του 1934) στην Ελβετία για να διαγραφεί, με άκρως συνωμοτικό τρόπο, (ακόμα και σήμερα δεν έχει δημοσιοποιηθεί η αιτία διαγραφής του), από τη Διεθνή Ψυχαναλυτική Εταιρεία.

Αναγκάζεται στη συνέχεια να μεταναστεύσει για τέταρτη φορά, στο  Όσλο της Νορβηγίας, όπου θα καταφέρει να ζήσει δημιουργικά για πέντε χρόνια. Βεβαίως, δεν αργούν κι εκεί να εμφανιστούν επιθέσεις και λιβελλογραφήματα στον Τύπο, ενώ ο διευθυντής τής αστυνομίας, κινεί τα νήματα μιας ακόμα απέλασής του, επειδή… ο Ράιχ προσβάλλει τα χρηστά ήθη της χώρας.

Το 1938 κυκλοφορεί το μνημειώδες βιβλίο του «The Bions», όπου περιγράφεται η συγκλονιστική ανακάλυψή του για τα βιόντα, τις μεταβατικές μορφές μεταξύ έμβιας και άβιας ύλης, που εξελίσσονται σε πρωτόζωα. Ένα από από τα φιλμ που υπάρχουν σήμερα στο Μουσείο Ράιχ σχετικά με τα βιόντα, δείχνουν τα βιόντα SAPA να ακινητοποιούν αρχικά και στη συνέχεια να διαλύουν τα καρκινικά κύτταρα(!) ένα γεγονός που αποτελεί θετική βόμβα στην ιατρική γνώση, το οποίο παρά την ασύλληπτη αξία του έχει μείνει έως σήμερα σκεπασμένο από τα ποικίλα συμφέροντα που πλήττονται από αυτό. Η ανακάλυψη, των βιόντων SAPA είναι κομβική. Όπως θα δούμε θα τον οδηγήσει κατευθείαν στην ανακάλυψη της Οργονοενέργειας.

Το 1939 ο Ράιχ πραγματοποιεί την πέμπτη, τελευταία και θανάσιμη όπως αποδείχτηκε μετανάστευσή του, στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, έχοντας προηγουμένως «διωχθεί» με τον ένα ή άλλο τρόπο από τη χώρα όπου γεννήθηκε την Αυστρία, αναγκαζόμενος να μεταναστεύσει στη Γερμανία. Από εκεί στη Δανία, όπου συκοφαντείται και διώκεται από το κυβερνητικό κατεστημένο με τη βοήθεια ενός αρρωστημένου ιατρικού και ψυχαναλυτικού συρφετού, για να μεταναστεύσει ακολούθως στο Μάλμε της Σουηδίας. Στη συνέχεια να επιστρέψει στη Δανία, να διωχθεί εκ νέου και ακολούθως να μεταναστεύσει στο  Όσλο της Νορβηγίας. Ακολουθεί για δύο χρόνια συστηματική κατασυκοφάντηση του από ορισμένους «ειδικούς» και από τα ΜΜΕ και από εκεί αναγκάζεται να μεταναστεύσει στις ΗΠΑ το ίδιο έτος τον Μάιο του 1939.

Αποτελεί εξαιρετικό ζήτημα προς διερεύνηση γιατί οι ψυχαναλυτές τον μίσησαν και τον διέγραψαν από τη Διεθνή Ψυχαναλυτική Ένωση, το ψυχιατρικό κατεστημένο τον φοβήθηκε, το ιατρικό κατεστημένο υιοθέτησε τις απίθανες ανοησίες των επικριτών του, τα πολιτικά κόμματα της αριστεράς πανικοβλήθηκαν από την επιρροή του, οι ναζί ήθελαν να τον εκτελέσουν, οι ταλιμπάν του καθολικισμού τον συκοφάντησαν, κάθε «σοβαρός» επιχειρηματικός και επαγγελματικός οργανισμός θέλησε να τον εξοντώσει, πανίσχυρες κρατικές υπηρεσίες τον καταδίωξαν, όπως η γκεστάπο, στη Γερμανία, η  KGB της τότε ΕΣΣΔ. Η  FDA, το FBI, η Yπηρεσία Μετανάστευσης, ακόμα και η Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας, αλλά και το σύμπλεγμα της φαρμακοβιομηχανίας στις ΗΠΑ και όλοι τους ή ο καθένας ξεχωριστά προσπάθησαν να τον εκμηδενίσουν με το στίγμα του τσαρλατάνου, άλλοι του υπηρέτη της αστικής τάξης, άλλοι του κομμουνιστή, ή του σεξουαλικά διεστραμμένου, του πράκτορα ή του παράφρονα.

Παραδόξως, παρά τους κοινωνικούς και επαγγελματικούς ξεριζωμούς, τον βλέπουμε πάντα μετά από κάθε μετανάστευση να καταφέρνει να δημιουργεί έργο και ανακαλύψεις, περιβαλλόμενος από άτομα που τον θαύμαζαν και ζητούσαν να διδαχθούν από αυτόν.

Από το 1939 έως και τον θάνατό του το 1957 παρά τις συνεχείς διώξεις και ορισμένες φορές τις κωμικοτραγικές συνωμοσίες μέρους του επιστημονικού, φαρμακευτικού, και πολιτικού κατεστημένου (που ένιωθε να κλονίζονται τα συμφέροντά του από τις ανακαλύψεις του Ράιχ), οι θεωρίες του εξελίχθηκαν περαιτέρω και ενοποιήθηκαν στη νέα θεώρηση της Φύσης και του Ανθρώπου, την επιστήμη της “Οργονομίας”, η οποία περιλαμβάνει τόσες πολλές ανακαλύψεις, ώστε είναι απορίας άξιον γιατί δεν του απονεμήθηκαν τουλάχιστον 4-5 βραβεία Νόμπελ.

ο Βίλχελμ Ράιχ. Απέδειξε πειραματικά την ύπαρξη του Αιθέρα, καταρρίπτοντας στην τους τα συμπεράσματα του πειράματος Mickelsen-Morley, τα οποία άνοιξαν τον δρόμο για την διατύπωση της θεωρίας της σχετικότητας, που κατέληξε σαν εργαλείο των πυρηνικών φυσικών που έφτιαξαν την ατομική βόμβα.

Ανακάλυψε και μέτρησε με πειραματικές διατάξεις την πρωταρχική δημιουργική δύναμη στην φύση και την ονόμασε Οργόνη. Δεν ήταν ο πρώτος που ήρθε σε επαφή με αυτή την ενέργεια. Υπήρξαν άλλοι πριν από αυτόν, όπως ο CharlesVonReickenbach, oHenryBergson, oHansDriesch, oSigmundFroyd, που υπήρξε και κύριος δάσκαλος του Ρ. Ράιχ.

Για τη βαρύτητα δήλωσε πως ναι μεν είναι πραγματική, όμως δεν είναι το αποτέλεσμα τής έλξης των μαζών, αλλά της συγκλίνουσας ροής και υπέρθεσης δύο οργονοενεργειακών ρευμάτων. Προκαλεί κατάπληξη το γεγονός ότι άρχισε να αντιλαμβάνεται τα λάθη της φυσικής για τη βαρύτητα με ένα απλούστατο πείραμα. Ζύγισε ένα μπαλόνι πριν και μετά την τοποθέτησή του σε συσσωρευτή για να βρει ότι η φόρτιση με οργόνη μειώνει το βάρος του! Σημειώνουμε εδώ ότι στο τέλος τής ζωής του είχε ανακαλύψει το μυστικό τής αντιβαρύτητας, καταγράφοντάς το στο βιβλίο του με τίτλο «Creation», το οποίο ήταν γεμάτο εξισώσεις και «χάθηκε» στη φυλακή, με το θάνατό του… Εάν ο Ράιχ επιζούσε η θεωρία του για την αντιβαρύτητα θα καταργούσε αυτομάτως τη θεωρία της σχετικότητας, η οποία ισχυρίζεται ότι η ύλη άσχετα από το ηλεκτρικό φορτίο της, παράγει μόνο μια ελκτική βαρυτική δύναμη.

Σε αυτό το άρθρο γράφουμε για τον άγνωστο εν πολλοίς επιστήμονα Βίλχελμ Ράιχ, για τις ανακαλύψεις του, κυρίως για την οργονενέργεια, (τον αιθέρα των αρχαίων Ελλήνων). Ο ίδιος ο Ράιχ θεωρούσε τον αιθέρα ταυτόσημο της οργόνης, έχοντας αποδώσει την ανακάλυψη τής οργόνης (αιθέρα) στους αρχαίους Έλληνες.

Ο αναγνώστης μπορεί να αναρωτηθεί εύλογα τι σχέση έχουν όλα αυτά με το πετρέλαιο που τελειώνει; Η απάντηση σ’ αυτό βρίσκεται στο ότι ο πολιτισμός μας δεν πάσχει από έλλειψη ενέργειας, πάσχει από την περιορισμένη αντίληψη που έχει για τον κόσμο που τον περιβάλλει. Θεωρεί ότι ο κόσμος γύρω μας είναι ένα κλειστό σύστημα, το οποίο με βάση το θερμοδυναμικό νόμο τείνει με ένα απόλυτο τρόπο προς τη φθορά και το χάος. Αυτό που βλέπουμε σήμερα είναι κλειστές μηχανικές διαδικασίες, μη αντιστρεπτές.

Η αφετηρία της έρευνας του ξεκίνησε από τον ψυχαναλυτικό δρόμο και μέσα από την ιδέα της libido του Sigmund Froyd. Μπόρεσε όμως να προχωρήσει την ιδέα αυτή σε ένα νέο επίπεδο, συνειδητοποιώντας ότι ήταν ο βασικός συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο συναίσθημα και την σωματική λειτουργία.

Ανακάλυψε ότι ακόμα και από την βρεφική ηλικία οι άνθρωποι θωρακίζονται, ή πιο απλά, εφαρμόζουν ψυχολογικές στάσεις που φτάνουν σε μόνιμο επηρεασμό του φυσικού σώματος και είναι η πηγή ψυχοσωματικών ασθενειών. Κάθε άνθρωπος γεννιέται ελεύθερος και οργονομικά αυτό σημαίνει ότι η ενέργεια που κυλάει και ενεργοποιεί το φυσικό του σώμα ρέει ανεμπόδιστα.

Μπαίνοντας μέσα στην κοινωνία ακόμα κι αν αυτή η κοινωνία είναι κοινωνία Μητέρας-βρέφους, αρχίζει να βάζει εμπόδια ή φράγματα λόγω της εξωτερικής εκπαίδευσης που δέχεται. Με τον όρο «εκπαίδευση» εννοούμε το σύνολο των συμπεριφορών και αντιφάσεων που μεταδίδονται από την μητέρα στο βρέφος, ακόμα και σε καθαρά σωματικό επίπεδο. Ανάλογα με την πίεση που θα του ασκηθεί ποικίλει και ο βαθμός θωράκισης που θα αποκτήσει.

Ο Ράιχ, με τα ίδια πειράματα βρήκε ότι η ηδονή και το άγχος έχουν υπόστρωμα και κινητήρια δύναμη, την ίδια βιοηλεκτρική ενέργεια. (Και αυτή η παρατήρηση συνιστά μια συγκλονιστική ανακάλυψη, που ακόμα και σήμερα παραμένει άγνωστος τόπος για τους ψυχιάτρους, τους σεξολόγους και τους νευροφυσιολόγους). Παρατήρησε ότι η βιοηλεκτρική ενέργεια, όταν ρέει από το κέντρο του οργανισμού προς την περιφέρεια και ειδικά προς το δέρμα, τότε βιώνεται ως ηδονή. Όταν κινείται από την περιφέρεια προς το κέντρο του οργανισμού, τότε βιώνεται ως άγχος! Βεβαίως και αυτή η ανακάλυψη γκρέμισε μια ακόμα σειρά θεωριών του Φρόιντ.

Η λίμπιντο λοιπόν δεν είναι μια κάποια θεωρητική σύλληψη σκέφτηκε ο Ράιχ. Είναι αληθινή ενέργεια. 

Και στη συνέχεια αναρωτήθηκε: Πώς μπλοκάρεται στον οργανισμό; Γιατί μπλοκάρεται και ποιες είναι οι επιδράσεις του μπλοκαρίσματος στην υγεία; Και εν τέλει. Πώς λειτουργεί ανεμπόδιστα;

Φαντάζομαι ότι αυτές και πολλές άλλες ερωτήσεις θα απασχολούσαν τον Ράιχ σε κάθε στιγμή των ερευνών του για να καταλήξει ότι η εδραίωση της οργασμικής ικανότητας είναι ο βασικότερος παράγοντας αλλαγών στο χαρακτήρα, όπως έβλεπε να συμβαίνουν σε καθημερινή βάση παρατηρώντας τους ασθενείς του. Με διαδοχική σειρά σκέψεων, κλινικών παρατηρήσεων και εργαστηριακών ερευνών έγινε τελικά (χωρίς να το έχουν αναγνωρίσει ακόμα οι φροϊδικοί) ο αυθεντικότερος εκφραστής και συνεχιστής των ανακαλύψεων του Φρόιντ. Η λίμπιντο του δασκάλου του βρήκε ότι είναι πραγματική. Ότι εκφράζεται με μετρήσιμη βιοηλεκτρική ροή και ότι συνδέεται άμεσα με συγκινήσεις. Ο χαρακτήρας και η θωρακισμένη (ή όχι) λειτουργία του οργασμού είναι αυτά που ρυθμίζουν τον τρόπο που κινείται η λίμπιντο στον οργανισμό και ο τρόπος της ανεμπόδιστης (ή όχι) κίνησής της εκφράζει το άτομο και τον χαρακτήρα του. Πολύ σημαντικό ρόλο σε αυτή τη ροή παίζει η σωματική χρόνια συστολή και ακαμψία ή αλλιώς η θωράκιση. Ωστόσο άρχισε να προβληματίζεται για ακόμα ένα γεγονός. Οι ασθενείς μετρήσεις που έπαιρνε με τον παλμογράφο δεν αντιστοιχούσαν ούτε κατά ελάχιστο στις έντονες συγκινήσεις που βιώνονταν από τους πειραματιζόμενους. Άρα κάτι έλειπε. Στην πορεία βρέθηκε ότι η οργόνη, η οποία τότε δεν ήταν μετρήσιμη στο σύνολό της κατά τη διάρκεια των πειραμάτων του, και όπως μετέπειτα απέδειξε αντιστοιχούσε στα ενεργειακά ποσά που έλειπαν.

Εισήλθε λοιπόν ο Ράιχ με πλούσια εφόδια κλινικών παρατηρήσεων και εργαστηριακών γνώσεων στο χώρο τής πραγματικής επιστήμης, μελετώντας την (ηλεκτρο)-φυσιολογία του οργανισμού αφήνοντας πίσω του τις αφηρημένες ψυχαναλυτικές θεωρίες και πρακτικές.

Θέλοντας να μελετήσει περισσότερο τα φαινόμενα της ζωής και το πώς εκφράζεται στον μικρόκοσμο αυτή η βιοηλεκτρική ενέργεια που παρατήρησε με τα βιοηλεκτρικά πειράματα της ηδονής και του άγχους, ο Ράιχ οργάνωσε μια νέα σειρά πειραμάτων (αυτά θα τον οδηγούσαν στην οργόνη). Ερευνώντας εάν η βιοηλεκτρική ενέργεια προέρχεται από την τροφή, όπως ήταν και είναι ευρέως αποδεκτό έως σήμερα, μελέτησε υλικά αποστειρωμένων τροφών σε μεγέθυνση 2.000 – 3.000 Χ. Ανακάλυψε κατάπληκτος ότι από την αποδόμηση των τροφών δημιουργούνταν κάποια μικρότατα σφαιρίδια που εμφάνιζαν αυτόνομη κίνηση και ακόμα είχαν την ικανότητα να καλλιεργούνται περαιτέρω! Η συνέχεια των πειραμάτων τού έδειξε ότι τα βιόντα (όπως τα ονόμασε) παράγονται από οτιδήποτε μπορούσε να διογκωθεί και να αποδομηθεί, είτε αυτό είναι ζωντανός ιστός είτε άβια ύλη όπως π.χ. κάρβουνο.

‘Οταν άρχισε να παρατηρεί συστηματικότερα τις βιοντικές κύστεις παρατήρησε απίστευτα φαινόμενα που τον ώθησαν στη σκέψη ότι τα σφαιρίδια θα έπρεπε να εκπέμπουν κάποιου είδους ενέργεια.

Έτσι λοιπόν πραγματοποίησε το πρώτο αβέβαιο βήμα για την ανακάλυψη και παρατήρηση της οργόνης, μέσω της ανακάλυψης των βιόντων. Ο Ράιχ διαπίστωσε επιπλέον, ότι τα βιόντα ακτινοβολούσαν ενέργεια χρώματος μπλε, η οποία φαινόταν να έχει επιδράσεις στον ίδιο και τους συνεργάτες του, μερικές φορές θετικές, σφρίγος, και μαύρισμα τού δέρματος σαν να έκανε ηλιοθεραπεία και άλλες αρνητικές, όπως επιπεφυκίτιδα των ματιών που ανέπτυξε παρατηρώντας για ώρες τις οντότητες των βιόντων στο μικροσκόπιο.

Θέλοντας να απομονώσει την ενέργεια των βιόντων τα τοποθέτησε σε μεταλλικό κλωβό. Ωστόσο, κάποια τυχαία περιστατικά που έγιναν κατά την παρατήρησή τους έδιναν την εντύπωση ότι η ενέργειά τους «διαπότιζε» τον χώρο του εργαστηρίου ακόμη και μετά την απομάκρυνσή τους από εκεί.

"Φωτογραφία από το δωμάτιο παρατήρησης των φωτεινών και άλλων φαινομένων της οργόνης, το οποίο υπάρχει και σήμερα στο Μουσείο Βίλχελμ Ράιχ. Επειδή η οργόνη ήταν άμεσα παρατηρήσιμη και μετρήσιμη μέσα σε αυτό το οργονοδωμάτιο από όσους επιστήμονες γιατρούς, βιολόγους και άλλους σπούδαζαν οργονομία δίπλα στον Ράιχ, δεν μπορούσαν να ακυρώσουν την προσωπική εργαστηριακή εμπειρία τους οι θεωρητικοί λίβελλοι που κυκλοφορούσαν συνεχώς σε βάρος του, από τα μικρά άρρωστα ανθρωπάκια της φαρμακοβιομηχανίας και του επιστημονικού κατεστημένου, με το γελοίο "επιχείρημα" ότι η οργόνη ήταν μια φαντασίωσή του."

Στους μεταλλικούς κλωβούς είχε προσαρμόσει έναν οπτικό σωλήνα στο τοίχωμα της πόρτας ώστε να παρατηρεί το εσωτερικό τους. Προς μεγάλη του έκπληξη παρατήρησε οπτικά φαινόμενα, όπως μπλε κινούμενους ατμούς, και λαμπερές ασπροκίτρινες λάμψεις, αλλά και φωτεινές κουκκίδες. Φωτεινά σωματίδια να λάμπουν, να στροβιλίζονται και να χάνονται μέσα στον σκοτεινό κλωβό, φαινόμενα που συνεχίστηκαν και μετά την απομάκρυνση των βιόντων αλλά σε μικρότερη κλίμακα. Για να σιγουρευτεί ότι όλα αυτά δεν ήταν φαινόμενα μετεικάσματος, δηλαδή διαταραχή της όρασης, χρησιμοποίησε μεγεθυντικό φακό με το σκεπτικό ότι αν συνέβαιναν μόνο μέσα στα μάτια του δεν θα μεγεθύνονταν.

Η συνέχεια τον εξέπληξε επειδή παρατήρησε ότι τα φαινόμενα μπορούσαν να μεγαλώνουν! Αυτό του έδειξε ότι δεν επρόκειτο για οπτική διαταραχή, (επειδή μπορούσαν να μεγαλώνουν, άρα υπήρχαν αντικειμενικά, εκεί έξω). Ήταν ένα γεγονός που αργότερα, όταν το παρουσίασε στον Αϊνστάιν τον άφησε άφωνο, επειδή ο μεγάλος φυσικός δεν μπορούσε να βρει καμία εξήγηση, αλλά ούτε τόλμησε να το ερευνήσει…

‘Οταν λοιπόν ο Ράιχ αφαίρεσε τα βιόντα από τον μεταλλικό κλωβό, παρατήρησε ότι τα φωτεινά φαινόμενα εξακολουθούσαν να συμβαίνουν μέσα σε αυτόν, μπήκε σε σκέψεις. Άρχισε σιγά – σιγά να αντιλαμβάνεται ότι υπήρχε μεγάλη πιθανότητα η ενέργεια αυτή να είναι παντού και πιθανώς να έχει ηλιακή προέλευση. Μετά από παρόμοιες παρατηρήσεις στο νυχτερινό ουρανό και από πλήθος μετρήσεων, πειραματικών διατάξεων, πολύχρονων ερευνών θεμελίωσε την ύπαρξη της ενέργειας της Οργόνης.

Ακολούθως άρχισε να σκέφτεται ότι ίσως θα μπορούσε να βρει κάποιο τρόπο να συλλέξει αυτή την ενέργεια, που είχε διαπιστώσει ότι τον φόρτιζε και τον έκανε πιο δυνατό. Προσπάθησε αρχικά να την περιορίσει φτιάχνοντας έναν κλωβό Φάραντεϊ με εσωτερικά τοιχώματα από φύλλα σίδερου και εξωτερικά με χάλκινο γειωμένο σύρμα. Παρά τις προσπάθειές του δεν ήταν δυνατό να την περιορίσει. Η ενέργεια έδειχνε να υπάρχει παντού.

Μετά από συνεχή πειράματα παρατήρησε ότι τα οργανικά υλικά (π.χ. μαλλί ή βαμβάκι) έλκουν και απορροφούν την οργονοενέργεια και τα μεταλλικά υλικά την έλκουν και την αντανακλούν προς όλες τις κατευθύνσεις. Έτσι χρησιμοποιώντας απλή λογική δημιούργησε ένα μεγάλο κουτί με εσωτερική μεταλλική επένδυση και οργανικό υλικό στο εξωτερικό του. Αυτό αποτέλεσε την αφορμή για να παρατηρήσει καλύτερα την οργόνη και στη συνέχεια να αυξήσει τη συσσώρευσή της φτιάχνοντας συσσωρευτές οργόνης που είναι κουτιά με μεταλλική επένδυση στο εσωτερικό και εναλλάξ στρώματα οργανικού και μεταλλικού υλικού στο εξωτερικό τους, τα οποία εξαιτίας της διάταξης των υλικών ωθούν την οργόνη στο εσωτερικό τους.

                           ΦΩΤΟ: Συσσωρευτής Οργόνης

(Κάνοντας ένα χρονικό άλμα και μεταβαίνοντας στις ΗΠΑ μετά το 1939, τον βλέπουμε να έχει μετατρέψει στο Όργονον ένα ολόκληρο δωμάτιο σε συσσωρευτή οργόνης επενδύοντάς το με μεταλλικά φύλλα στους τοίχους. 

Μέσα σε αυτό έχει τοποθετήσει συσσωρευτές οργόνης και άλλα όργανα και παρατηρεί για ώρες στο απόλυτο σκοτάδι τα φαινόμενα ακτινοβολίας τα οποία περιγράφονται με μοναδικό τρόπο στο βιβλίο του «Η βιοπάθεια του καρκίνου»).

Με τα βήματα που μόλις παρακολουθήσαμε και με μια σειρά άλλες ανακαλύψεις και επαγωγικές σκέψεις, ο Ράιχ  βρήκε ότι η οργόνη είναι πρωταρχική, αρχέγονη, κοσμική ενέργεια από την οποία προήλθε η ζωή, και η ύλη γενικότερα! Τα υλικά σώματα έμβια ή άβια είναι κατά κάποιο τρόπο εμβαπτισμένα με οργόνη η οποία στην περίπτωση της ζωντανής ύλης είναι συμπυκνωμένη και περιορισμένη εντός μεμβράνης. Με άλλα λόγια  έχουμε ποσά οργόνης μέσα σε οργανική κύστη. Η οργόνη συνιστά βασικό συστατικό της ζωής. Ακριβώς γι’ αυτό έχει τη δυνατότητα να τη συντηρεί και να την αναπτύσσει όπως έχουν δείξει πάμπολλα πειράματα, βοηθά τις μορφές ζωής να αναπτυχθούν (σπόροι μέσα σε οργονοσυσσωρευτές) αλλά και να επιβιώνουν από ασθένειες.

Η οργόνη εκτείνεται παντού στο χώρο, ενυπάρχει μέσα σε κάθε κύτταρο έμβιων όντων, ενώ ταυτόχρονα κινείται και πάλλεται τόσο στο εξωτερικό πεδίο όσο και στο εσωτερικό του ανθρωπίνου σώματος. Βρίσκεται στην ατμόσφαιρα, στη θάλασσα, στο έδαφος, στο Σύμπαν, με λίγα λόγια βρίσκεται παντού. Είναι αυθορμήτως κινούμενη, διεγέρσιμη, διαστελλόμενη και συστελλόμενη, είναι ελεύθερη ενέργεια και ικανή να διατηρεί παλμό.

Ο Ράιχ αναφέρει ότι όλος ο Πλανήτης μας περιβάλλεται από ένα κέλυφος οργόνης, – ένα ενεργειακό κάλυμμα το οποίο κινείται πιο γρήγορα από την περιστροφή της Γης, από την Δύση προς την Ανατολή. Την οργόνη μπορούμε να την παρατηρήσουμε οπτικά – να τη φωτογραφίσουμε – να τη μετρήσουμε με επιστημονικά όργανα, όπως θερμόμετρα, ηλεκτροσκόπια, και ειδικούς ανιχνευτές ακτινοβολίας Γκάιγκερ – Μίλερ. (Αυτοί πρέπει να είναι φτιαγμένοι με λυχνίες κενού και έχουν παραμείνει αρκετό καιρό σε συσσωρευτή. Στην ουσία οι λυχνίες κενού φορτίζονται κι έτσι ο μετρητής αποκτά την ισχύ να καταγράφει τους παλμούς της οργόνης). Την οργόνη μπορούμε επίσης να την αισθανθούμε, ένα γεγονός που συμβαίνει με πολλούς τρόπους! Είναι πραγματική και όχι κάποια ιδέα στο μυαλό του Ράιχ, ο οποίος κατάφερε να την προσδιορίσει με μεγάλη ακρίβεια και να ανακαλύψει πειραματικά πολλές από τις ιδιότητές της. Ας θυμόμαστε ότι η οργόνη είναι ενέργεια που διαπερνά όλα τα υλικά (δεν εμποδίζεται π.χ. από μπετό ή στρώματα μολύβδου, σαν τη ραδιενέργεια, όπως φάνηκε στο συγκλονιστικό πείραμα όρανουρ), αλλά κινείται μέσα σε αυτά με διαφορετικές ταχύτητες! Όλα τα υλικά την επηρεάζουν, είτε έλκοντας, είτε αντανακλώντας την. Η ποσότητα της οργόνης σε έναν συγκεκριμένο χώρο αλλάζει, δεδομένου ότι αυτή βρίσκεται σε συνεχή κίνηση.

Οι ιδιότητες της οργόνης

Ο Ράιχ χρησιμοποίησε την οργόνη για ιατρικούς και γενικότερα επιστημονικούς σκοπούς, ενώ κατάφερε να κατασκευάσει μικρά μοτέρ τα οποία κινούνταν με οργονοενέργεια. Ένας συνεργάτης του, με τον οποίο επεξεργαζόταν εξισώσεις οργόνης, εξαφανίστηκε  κλέβοντας δύο οργονομοτέρ. Ποτέ δεν εντοπίστηκε αν και ειδοποιήθηκε το FBI. Το γεγονός της κλοπής έγινε μετά το 1948 όταν πρωτολειτούργησε έναν οργονοκινητήρα διεγείροντας έναν συσσωρευτή οργόνης. Με μισό volt ηλεκτρισμού παρήγε ενέργεια ικανή να βάλει σε λειτουργία κινητήρα 25 volt!

Ένα γεγονός στην αρχική ανακάλυψη των κινητικών ιδιοτήτων της οργόνης, αποκαλύπτει τον πολυεπίπεδο πόλεμο που δέχθηκε ο Ράιχ. Όταν διαπίστωσε την κινητήρια δύναμη της οργόνης θέλησε να την κατοχυρώσει κατά κάποιο τρόπο νομικά. Δηλαδή, μόλις βεβαιώθηκε ότι η οργόνη μπορεί να κινεί την ύλη, κάλεσε πολλούς συνεργάτες του να παρατηρήσουν το φαινόμενο και να υπογράψουν ένορκη βεβαίωση ότι πράγματι το παρατήρησαν. Μεταξύ αυτών που υπέγραψαν τη βεβαίωση ήταν και ο δικηγόρος του, Πίτερ Μιλς, ο οποίος αργότερα, όταν προσελήφθη από την πολιτεία Μέιν στη θέση του εισαγγελέα, ήταν αυτός που ξεκίνησε τη δικαστική δίωξη εναντίον του Ράιχ υποστηρίζοντας ότι η οργόνη δεν υπάρχει(!)

Έτσι είναι τα πράγματα σε αυτό τον πλανήτη, οτιδήποτε συντηρεί και προάγει την ζωή συκοφαντείται, αποσιωπάται κυνηγιέται και τελικά εξοντώνεται. Όταν η ατμόσφαιρα πλημμυρίζει με χρήμα, τότε το ψέμα γίνεται αλήθεια.

Η οπτική παρατήρηση της Οργόνης:

Η σαφής και αναμφισβήτητη οπτική παρατήρηση της ατμοσφαιρικής οργόνης, εκτός από το συγκλονιστικό πείραμα των βιόντων, έγινε (όπως είπαμε) όταν ο Ράιχ έμπαινε στο οργονοδωμάτιο και παρατηρούσε για ώρες στο απόλυτο σκοτάδι τα φαινόμενα φωταύγειας. Μια ακόμα συγκλονιστική οπτική παρατήρηση τον έπεισε ότι η οργόνη υπάρχει παντού στην ατμόσφαιρα όταν χρησιμοποίησε τηλεσκόπιο 3,5 ιντσών, με δυνατότητα μεγέθυνσης 185Χ, με το οποίο παρατηρούσε την πλευρά των βουνών πάνω από μια λίμνη, που βρισκόταν 4 με 8 μίλια απέναντι από το Όργονον, στο κτήμα του που βρισκόταν στην πολιτεία Μέιν των ΗΠΑ. Όταν έστρεφε το τηλεσκόπιο προς τα νότια σε μεγέθυνση μόνο 60 Χ, τότε έβλεπε μια κυματιστή παλλόμενη κίνηση, που κατευθυνόταν σχεδόν πάντα από τη Δύση προς την Ανατολή. Η ροή αντιστρεφόταν και γινόταν από Ανατολή προς Δύση, μόνο όταν επρόκειτο να αλλάξει ο καιρός και να έρθει βροχή. Ο Ράιχ παρατήρησε ότι αυτό το απίστευτο φαινόμενο είναι συνεχές. Είτε όταν υπάρχει αέρας, είτε όχι, είτε όταν ο άνεμος φυσά νότια, είτε βόρεια ή από οποιαδήποτε κατεύθυνση, είτε είναι ισχυρός είτε αδύναμος. Διαπίστωσε ακόμα ότι το φαινόμενο συμβαίνει είτε η θερμοκρασία είναι μεγάλη είτε μικρή και αντιστρέφεται, κινούμενο ανατολικά – δυτικά μόνο όταν επέρχεται καταιγίδα. Μια ακόμα συγκλονιστική παρατήρησή του ήταν ότι η κίνηση της ενέργειας δεν εμφανίζεται ποτέ από Βορρά προς Νότο ή από Νότο προς Βορρά, ενώ δεν είναι δυνατό να γίνει αντιληπτή εάν στρέψουμε και κοιτάξουμε με το τηλεσκόπιο προς τα δυτικά ή τα ανατολικά.

Η επιστήμη προσπαθεί να ερμηνεύσει το φαινόμενο τής μπλε φωταύγειας, όπως αυτό που βλέπουμε στη συγκεκριμένη πλαγιά της Βάλια Κάλντα, με διάφορες υποθέσεις. Για παράδειγμα λένε ότι το μπλε είναι αποτέλεσμα της πρωινής ή απογευματινής ομίχλης, η οποία με την υγρασία που περιέχει δίνει το μπλε χρώμα. Ή ακόμα ότι το μπλε (συγκεριμένου δάσους στην Αυστραλία) προέρχεται από αιθέρια έλαια εκλυόμενα από δέντρα ενός είδους ευκαλύπτου. Καλό είναι, πέρα από αυτές τις μη αποδείξιμες (εργαστηριακά) ερμηνείες, να θυμόμαστε ότι ο Ράιχ βρήκε (στο εργαστήριό του) ότι το νερό έχει τεράστια οργονοτική φόρτιση και άρα είναι πολύ πιθανό η μπλε απόχρωση να είναι η φωταύγεια της οργόνης… Φωτογραφία του Γρεβενιώτη Δασολόγου κ. Γιάννη Τζατζάνη

Το χρώμα της Οργόνης:

Το μπλε (ή πρασινο-μπλε) είναι το κύριο χρώμα της Οργόνης, όπως μπλε φαίνεται και ο πλανήτης μας. Οι φωτογραφίες που έχουν παρθεί από το διάστημα δείχνουν ξεκάθαρα το μπλε οργονοτικό πεδίο της Γης. Η κλασική φυσική προσπαθεί να εξηγήσει το μπλε χρώμα της ατμόσφαιρας με την διάχυση του φωτός, αλλά και το τρεμόσβημα των άστρων. Αν το τρεμόσβημα είναι αποτέλεσμα της διάχυσης του φωτός, τότε θα έπρεπε να είναι ομοιόμορφο σε όλο τον ουρανό. Ωστόσο αυτό δεν συμβαίνει. Το τρεμόσβημα είναι εξαιρετικά αδύνατο κοντά στο φως του Φεγγαριού, ενώ θα έπρεπε να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, επειδή η διάχυση φωτός κοντά στο Φεγγάρι είναι πολύ ισχυρότερη, άρα και το τρεμόσβημα θα έπρεπε να είναι ισχυρότερο, κάτι που δεν συμβαίνει.

Ένα άλλο φαινόμενο, που έχει περάσει παντελώς απαρατήρητο από τους αστροφυσικούς είναι η ολοφάνερη αντίφαση που υπάρχει μεταξύ της λαμπρότητας του νυχτερινού ουρανού και της απόλυτης σκοτεινιάς του Διαστήματος, όπως έχει παρατηρηθεί από τους αστροναύτες και από πολλές διαστημικές φωτογραφίες. Ο Ράιχ είχε δηλώσει ότι η λαμπρότητα των άστρων που βλέπουμε τη νύχτα όταν βρισκόμαστε μακριά από φωτεινές γήινες πηγές οφείλεται στη διέγερση του οργονοενεργειακού πεδίου της Γης. Με άλλα λόγια η διαστημική ακτινοβολία “χτυπά” το οργονοενεργειακό πεδίο, το διεγείρει και αυτό είναι που ακτινοβολεί τη λαμπρότητα του φωτός τους. Εκτός της Γης, στο Διάστημα, υπάρχει το απόλυτο σκοτάδι, που τόσο έχει συζητηθεί από αστροναύτες, επειδή η συγκέντρωση οργόνης είναι πολύ αραιότερη και δεν μπορεί να φωταυγήσει επαρκώς τον κενό χώρο.

Είναι γνωστό ότι η  ΝΑΣΑ επιδιώκει να συντηρεί και να εκτοξεύει τηλεσκόπια εκτός τής γήινης ατμόσφαιρας με το επιχείρημα ότι η έλλειψη ατμόσφαιρας δίνει καθαρότερες εικόνες του Διαστήματος. Πράγματι, αυτό συμβαίνει, αλλά αυτό που δεν εξηγείται είναι η παρατήρηση από όλους τους αστροναύτες και από την προσεκτική εξέταση των φωτογραφιών του Μεγάλου Σκοταδιού εκεί έξω.

Η παρατήρηση ενός αστροναύτη της αποστολής Απόλλων 17 όταν βρέθηκε στη Σελήνη είναι χαρακτηριστική: “Πολλά χρόνια προσπαθούσα να φανταστώ πώς θα μοιάζει το θέαμα. Τίποτα όμως δεν ήταν όπως το φανταζόμουν. Καθώς στεκόμουν στην κοιλάδα του Ταύρου αντίκρισα το εκτυφλωτικά φωτισμένο τοπίο, με έναν Ήλιο που κανείς ποτέ δεν είχε δει τόσο λαμπρό, κι έναν ουρανό απίστευτα σκοτεινό με τα βουνά να υψώνονται στην κάθε πλευρά του”. (από το βιβλίο “Η αυτοβιογραφία του Φωτός” σελ. 93-94, του καθηγητή φυσικής και τέως πρύτανη του πανεπιστημίου Κρήτης Γιώργου Γραμματικάκη).

Εδώ βλέπουμε ότι στη Σελήνη, η οποία προφανώς έχει κατά πολύ ασθενέστερο οργονοενεργειακό περίβλημα από τη Γη, υπάρχει “ένας ουρανός απίστευτα σκοτεινός” και κανείς αστροφυσικός να μην έχει ασχοληθεί για να εξηγήσει αυτό το απολύτως παράδοξο φαινόμενο. Σύμφωνα με τη θεωρία ο ουρανός κατά τη νύχτα στη Σελήνη θα έπρεπε να είναι απίστευτα λαμπρός, επειδή η έλλειψη ατμόσφαιρας έπρεπε να αφήνει να φθάνει στη επιφάνεια της Σελήνης στο πλήρες εύρος της η λαμπρότητα των αστεριών του Σύμπαντος, κάτι που (βεβαίως) δεν συμβαίνει!

Η μόνη ερμηνεία γι’ αυτό το κατάμαυρο φαινόμενο είναι ότι στο Διάστημα δεν υπάρχει ισχυρό πεδίο οργόνης. Γι΄ αυτό η κοσμική ακτινοβολία και κάθε είδος ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, δεν μπορούν να το διεγείρουν και να το κάνουν να φωταυγεί τόσο ισχυρά, όπως ακριβώς συμβαίνει με το ισχυρό ενεργειακό περίβλημα του πλανήτη Γη, το οποίο όταν διεγείρεται λάμπει προκαλώντας το γνωστό δέος που νιώθουμε όταν βλέπουμε την έντονη φωταύγεια του νυχτερινού έναστρου ουρανού μας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η Γη συνιστά στην ουσία έναν κολοσσιαίο οργονοσυσσωρευτή. Στον πυρήνα της υπάρχουν μέταλλα και στο εξωτερικό της οργανικά υλικά, νερό, χώμα κ.λπ. Πρόκειται  για τεράστιο φυσικό δυναμό οργόνης και πιθανώς αυτός είναι ο λόγος που αναπτύχθηκε η ζωή με τέτοια τεράστια ποικιλία και αφθονία στον πλανήτη μας. Εάν ισχύει αυτή η εκτίμηση, τότε θα πρέπει να παρατηρηθεί σύντομα με την εξερεύνηση που κάνουμε στους πλανήτες ή τους δορυφόρους του Ηλιακού μας συστήματος, ότι εκείνοι που έχουν μέταλλα στο εσωτερικό τους και οργανικό περίβλημα στο εξωτερικό τους θα έχουν αναπτύξει κάποια είδη μικροβιακής ή άλλης ζωής, ανάλογη με την ισχύ του ενεργειακού πεδίου που έχει δημιουργήσει η ποιότητα και η διαστρωμάτωση των υλικών τους.

Η οργόνη εμφανίζεται κυρίως με μπλε χρώμα. Τα ερυθρά αιμοσφαίρια δεν είναι κόκκινα. Στην πραγματικότητα είναι μπλε, ενώ διατηρούν κι ένα αχνό ασημί – μπλε πεδίο, το οποίο η παραδοσιακή αιματολογία το θεωρεί ως μόνιμο τεχνητό παράγωγο του μικροσκοπίου (artefact). Ωστόσο κάτι τέτοιο είναι το απόλυτο λάθος. Δεν είναι επιστημονική εξήγηση, επειδή το πεδίο του αιμοσφαιρίου αυξάνεται ή μειώνεται ανάλογα με το ενεργειακό σφρίγος του κάθε οργανισμού. Εάν ήταν τεχνητό φαινόμενο θα έπρεπε να παραμένει αναλλοίωτο. Επιπλέον, εάν τα αιμοσφαίρια τα δούμε σε μεγέθυνση πάνω από 2000 Χ παρατηρούμε ότι τα νεκρά αιμοσφαίρια δεν έχουν πεδίο, ενώ θα έπρεπε, σύμφωνα με την παραδοσιακή εξήγηση. Επίσης είναι μαύρα και όχι μπλε και μη κινητικά, ενώ τα ζωντανά είναι μπλε και πάλλονται. Ο Ράιχ παρατήρησε ότι παύει η κινητικότητα στα νεκρά αιμοσφαίρια, ακριβώς επειδή φεύγει η ενεργειακή φόρτιση που δίνει την κίνηση και ταυτόχρονα εξαφανίζεται το μπλε οργονοτικό τους χρώμα.

Ο Ράιχ έκανε μια ακόμα απίστευτη ανακάλυψη στο χώρο της φυσικής ερευνώντας τις ιδιότητες της οργόνης. Βρήκε ότι λυχνίες κενού (θυμηθείτε όσα είπαμε λίγο πριν για τον μετρητή Γκάιγκερ – Μίλερ) που έχουν ένα ηλεκτρόδιο σε κάθε μια από τις δύο άκρες τους, όταν έχουν τοποθετηθεί προηγουμένως μέσα σε συσσωρευτή, έτσι ώστε να φορτιστούν με οργόνη, φωταυγούν με (κυρίως) μπλε χρώμα όταν εφαρμοστεί ασθενής ηλεκτρική τάση 250 βολτ. Εάν δεν φορτιστούν με την τοποθέτησή τους σε συσσωρευτή οργόνης, τότε απαιτούνται 50.000 βολτ για να δοθεί το έναυσμα στα δύο ηλεκτρόδια και να υπάρξει το γνωστό φωτεινό τόξο. Βρήκε επίσης ότι η φωταύγεια σωλήνων κενού συμβαίνει ορισμένες φορές και χωρίς ηλεκτρική τάση, αρκεί να υπάρξει επαφή με κάποιο οργανικό υλικό π.χ. μια πλαστική χτένα που έχει φορτιστεί προηγουμένως με πολύ ελαφρά τριβή.

Τα σύννεφα της καταιγίδας διατηρούν ένα βαθύ μπλε χρώμα διότι εμπεριέχουν μεγάλο οργονοτικό φορτίο, που επιπλέον βρίσκεται σε ενεργειακό στροβιλισμό. Το χρώμα του ξύλου που βρίσκεται σε αποσύνθεση είναι μπλε, όπως μπλε γίνονται και τα βάθη των ωκεανών, (ενώ δεν θα έπρεπε με βάση την παραδοσιακή φυσική), όταν φωτιστούν με κάποιο φως.

Με το μπλε-βιολετί χρώμα διακρίνεται μέσα σε σωλήνα κενού η φωταυγούσα οργόνη. Με το πείραμα αυτό ο Ράιχ έδειξε ότι τα βιβλία φυσικής πρέπει να ξαναγραφούν καθώς είναι παντελώς αδύνατο σε σωλήνα κενού 0,5 mm πίεσης να παραχθεί φωταύγεια με διοχέτευση μόνο 250 volts, όταν είναι γνωστό ότι απαιτούνται 50.000 volts. Η φωτογραφία βρίσκεται στο βιβλίο τού Ράιχ «Κοσμική Υπέρθεση» μόνο στην αγγλική έκδοση. Ο σωλήνας κενού τοποθετήθηκε σε συσσωρευτή οργόνης για διάστημα 2-3 εβδομάδων για να φορτιστεί με οργονοενέργεια και αποδείχθηκε ότι εμφανίζει φωταύγεια ακόμα και μέσω απλής επαφής με ηλεκτροστατική ράβδο. Με βάση τη φυσική κατασκευή του ένας σωλήνας κενού περιέχει σχεδόν το απόλυτο κενό και είναι αδύνατο να φωταυγεί με ηλεκτροστατική ράβδο ή ακόμα και με μικρή ηλεκτρική φόρτιση. Άραγε, θα έπρεπε να τιμηθεί ο Ράιχ, έστω και μετά θάνατο, με Βραβείο Νόμπελ γι΄αυτή τη συγκλονιστική ανακάλυψη;

Αλληλεπίδραση με άλλα υλικά:

Ο Ράιχ μετά από μελέτες παρατήρησε ότι τα οργανικά υλικά όπως το μαλλί, το βαμβάκι, το γυαλί και άλλα, είναι καλοί αγωγοί της οργονοενέργειας, την έλκουν και την απορροφούν. Επίσης τα μέταλλα την έλκουν αλλά την αντανακλούν προς όλες τις κατευθύνσεις. Η οργονοενέργεια διαπερνάει τα πάντα και βρίσκεται παντού, είναι κινούμενη ταλαντώνεται, και αλλάζει η πυκνότητά της από μέρος σε μέρος. Έχει παρατηρηθεί ότι η φόρτιση του συσσωρευτή είναι καλύτερη σε περιοχές που βρίσκονται κοντά στον ισημερινό, σε μεγάλο υψόμετρο και με χαμηλό δείκτη υγρασίας. Και αυτό διότι το νερό έλκει πάρα πολύ την οργόνη και αντίστροφα. Στην αμοιβαία έλξη νερού και οργόνης βασίζεται η λειτουργία του νεφοδιαλυτή. 

Αποδείξεις για την ύπαρξη της Οργόνης:

Η διαφορά θερμοκρασίας στο εσωτερικό ενός συσσωρευτή οργόνης με την θερμοκρασία του περιβάλλοντος χώρου έξω από τον συσσωρευτή. Η θερμοκρασία είναι περίπου 3 με 5 βαθμούς μεγαλύτερη στο εσωτερικό του συσσωρευτή. Η διαφορά αυτή σχεδόν μηδενίζεται κατά τη διάρκεια βροχερού καιρού όπου το πεδίο της οργόνης στην επιφάνεια της Γης είναι ασθενές (αλλά είναι ισχυρό στην ατμόσφαιρα)

Η εκφόρτιση του ηλεκτροσκοπίου στο εσωτερικό του συσσωρευτή παίρνει πιο πολύ χρόνο από ό,τι στον αέρα, έξω από τον συσσωρευτή.

Το χρώμα του Ουρανού, το χρώμα των βιόντων, το χρώμα των αιμοσφαιρίων, το χρώμα του ξύλου που σαπίζει, το χρώμα πολλές φορές της ομίχλης, το μπλε περίβλημα του πλανήτη από φωτογραφίες παρμένες από το διάστημα, το μπλε περίβλημα – φόντο των γαλαξιών  και άλλα. Ο Τζέιμς Ντεμέο στο βιβλίο του “Εγχειρίδιο συσσωρευτή οργόνης” έχει μια φωτογραφία από την προσσελήνωση του Άρμστρονγκ στη Σελήνη όπου λόγω της χαμηλής βαρυτικής έλξης φαίνεται έντονα το μπλε οργονοτικό πεδίο του αστροναύτη στη φωτογραφία.

Η αίσθηση ζέστης, η ροή θερμότητας (ή ζέστης) και με αρκετή έκθεση τα τσιμπήματα που νιώθει όποιος καθίσει στο εσωτερικό του συσσωρευτή μια ηλιόλουστη και καθαρή ημέρα. Παρατηρείται άνοδος της θερμοκρασίας του σώματος, έντονη εφίδρωση ειδικά κατά την εαρινή και καλοκαιρινή περίοδο και επίσης, όσο περίεργο και να ακούγεται, κοκκίνισμα του δέρματος! Έχω παρατηρήσει ότι η ροή θερμότητας γίνεται αντιληπτή από το πρώτο πεντάλεπτο στον συσσωρευτή και ακόμη και τις κρύες ημέρες με χαμηλές θερμοκρασίες.

Η πτώση της πίεσης του αίματος τόσο της μικρής όσο και της μεγάλης σε ημέρα με ηλιοφάνεια (δηλαδή με μεγάλη ενεργειακή φόρτιση στο συσσωρευτή) σε άτομα με προβλήματα πίεσης! Το φαινόμενο αυτό το έχω δοκιμάσει προσωπικά όπως και φίλοι μου και μας εξέπληξε! Μετρήσαμε την πίεση πριν, κατά τη διάρκεια της ακτινοβόλησης και μετά, με απίστευτα αποτελέσματα! Ο Ράιχ εξηγεί ότι αυτό συμβαίνει λόγω της φόρτισης από την εξωτερικά προερχόμενη ενέργεια στα περιφερειακά αιμοφόρα αγγεία τα οποία διαστέλλονται και γι΄αυτό το λόγο η πίεση του αίματος μειώνεται.

Φαινόμενα ακτινοβολίας από καλλιέργειες βιόντων! Καλλιέργειες βιόντων φτιαγμένες από άμμο θάλασσας (βιόντα SAPA “Sand Packets”) εκπέμπουν ισχυρή ακτινοβολία η οποία μπορεί να γίνει αισθητή και ορατή σε σκοτεινούς θαλάμους! Επιπλέον ο Ράιχ παρατήρησε ότι η ακτινοβολία αυτή “θόλωνε” φωτογραφικά φιλμ, προσέδιδε δε στατικό φορτίο σε μονωτήρες(!) και μαγνητικό φορτίο σε χαλύβδινα εργαστηριακά εργαλεία όπως τσιμπίδες, ψαλίδια και άλλα. Επίσης η επίδραση της ακτινοβολίας των βιόντων είχε έντονη επίδραση και στο προσωπικό που δούλευε στο εργαστήριο όπου γίνονταν οι μελέτες.

Φωτογραφίες ακτίνων Χ: Ο Ράιχ παρατήρησε το φαινόμενο φαντάσματος των ακτίνων Χ! Το φαινόμενο αυτό ήταν ένα αυθόρμητο – ανεξήγητο θόλωμα στα φιλμ μετά από ακτινοβόληση με ακτίνες Χ! Ο Ράιχ το απέδωσε στη διέγερση του πεδίου οργόνης του οργανισμού που προσβαλλόταν από ακτίνες Χ και δημοσίευσε αρκετές φωτογραφίες όπου τα “φαντάσματα” δημιουργήθηκαν σκόπιμα με διέγερση του οργονοτικού πεδίου με συσκευή ακτινοβόλησης ακτίνων Χ!

Σπόροι και φυτά τα οποία έχουν εκτεθεί για αρκετό διάστημα σε συσσωρευτές οργόνης εμφανίζουν συνήθως υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης και καρποφορίας. Αυτό είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά και ευρέως επαναληφθέντα πειράματα με οργονοσυσσωρευτή.

Η οργονοενέργεια μπορεί να μετρηθεί με μετρητές Γκάιγκερ – Μίλερ.

Η μεγαλύτερη απόδειξη εκτός όλων όσων αναφέρθηκαν έως εδώ, είναι η ανάγνωση των βιβλίων του Ράιχ “Η λειτουργία του οργασμού” και ”Η βιοπάθεια του καρκίνου”, στα οποία το βάθος της ανάλυσης, η επιστημονική νοοτροπία και το πλήθος των μελετών – πειραμάτων καθώς και η διαυγής σκέψη του Ράιχ, δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης.

Ο Ράιχ καθώς χειρίζεται μια συσκευή αλλαγής καιρικών συνθηκών. Η ανακάλυψη της συσκευής (cloudbuster) προήλθε στη διάρκεια της απεγνωσμένης προσπάθειάς του να διαφοροποιήσει την ενέργεια της περιοχής όπου ζούσε (το Όργονον), μετά τις καταστροφικές εξελίξεις σε ανθρώπους και περιβάλλον, που πυροδότησε το πείραμα όρανουρ όταν τοποθέτησε ένα μιλιγκράμ ραδίου μέσα σε συσσωρευτή οργόνης. Δεν θα πρέπει να συγχέεται με παρόμοια συσκευή με το ίδιο όνομα των Don και Carol Croft, που (υποτίθεται) ότι ανακαλύφθηκε για να ακυρώνει τις επιδράσεις του HAARP, ή το chembuster που (υποτίθεται) ακυρώνει τα chemtrails. Σχετικά με το αν πρέπει να γράφεται, "νεφοδιαλύτης" ή "νεφοδιαλυτής", προτιμήθηκε το δεύτερο ως νεολογισμός επειδή πρόκειται για την πολύπλοκη και μερικές φορές αμφίδρομη ενεργειακή επίδραση δύναμης σε κάτι και όχι για τον χημικό διαλύτη.

Το ημερολόγιο της αθλιότητας

Δυστυχώς για ακόμη μια φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας το φαινόμενο ΟΡΓΟΝΗ και Βίλχελμ Ράιχ δημιούργησε πολλά προβλήματα στην ομαλή ροή και κυριαρχία του δεξιού καπιταλιστικού – τραπεζο – οικονομικού – του αριστερού κομματικού ολοκληρωτισμού – των τριών εβραικών μονοθειστικών δογμάτων (χριστιανο-μουσουλμανο-ιουδαίων) – και του φαρμακευτικού – και επιστημονικού κατεστημένου. Δηλαδή του Σιωνιστή διεθνή τοκογλύφου επικυρίαρχου, συντηρητή του κόσμου της ψευδαίσθησης της άγνοιας και του χρήματος.

Ο Ράιχ δυστυχώς αποκάλυψε επώδυνες πραγματικότητες και μεγάλες αλήθειες τις οποίες δεν δέχεται εύκολα ο άνθρωπάκος. Η τακτική της νεοφερμένης τότε νέας τάξης πραγμάτων και “ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης” υπό τον ζυγό των Σιωνιστών αλλά και των συμμάχων κρατών όπου βασιλεύει η βαθιά μάστιγα του τραπεζο – οικονομικού κατεστημένου κυνήγησε, πολέμησε, συκοφάντησε και εν τέλει φυλάκισε και σκότωσε τον Βίλχελμ Ράιχ, αντί να του απονέμει τα λαμπρότερα παράσημα και εύσημα για τη δουλειά του! Αρκεί να σκεφτούμε ότι έστω και μία από τις ανακαλύψεις του θα έπρεπε ήδη να έχει τιμηθεί με το βραβείο Νόμπελ. Η χιλιόχρονη και παγιωμένη θωράκιση της ανθρωπότητας δεν κατάφερε να κατανοήσει την ενέργεια της ζωής – τις χρήσεις της και τη συμπαντική πάνω από όλα προέλευσή της, επειδή η αντίληψη της αθλιότητάς μας επιτρέπεται να συμβεί έως ένα όριο, πέρα από αυτό το όριο οτιδήποτε επεκτείνει την κατανόησή της δημιουργεί αφόρητη αναστάτωση και οδύνη και άρα πρέπει να καταστραφεί.

Παραθέσαμε εδώ εμπεριστατωμένα με τα κατάλληλα στοιχεία που θα σας βάλουν εις βάθος στην κατανόηση του συνόλου της πολεμικής που δέχθηκε και των συκοφαντιών, τις οποίες η συγκινησιακή πανούκλα εξαπέλυσε εναντίον ενός από τα πιο λαμπρά μυαλά του 20ού αιώνα, με τραγική κατάληξη τον θάνατο του ίδιου μετά από την φυλάκισή του στις ΗΠΑ.

Ακολούθησε η γνωστή μας από τον Μεσαίωνα ιερατική τακτική απύθμενης “αγάπης” και “στοργής” που περιελάμβανε την διάλυση με τσεκούρια των συσσωρευτών οργόνης,  και το κάψιμο όλων των βιβλίων, συγγραμμάτων, περιοδικών και όποιου άλλου γραπτού υλικού ακόμα και εάν δεν περιείχαν τη λέξη οργόνη, η οποία κατά το δικαστήριο χρησιμοποιείτο από τον Ράιχ για να διαφημίζει και να πουλάει τους συσσωρευτές του! Μια επιχειρηματολογία δηλαδή απίστευτης αθλιότητας και μια πρακτική που αποδεικνύει ότι ο στόχος της ήταν να εξαφανίσει όλο το έργο του, με την καύση βιβλίων που είχαν γραφεί πολύ πριν ανακαλύψει ο Ράιχ την οργόνη.  Δηλαδή μιλάμε για κανονική και με τον νόμο σύγχρονη ΙΕΡΑ ΕΞΕΤΑΣΗ με όλους τους συντελεστές τις επί τω έργω.

Ο Βίλχελμ Ράιχ είναι ο μόνος επιστήμονας της σύγχρονης εποχής ο οποίος κυνηγήθηκε από πολλά κράτη, συκοφαντήθηκε από μέσα μαζικής ε(ξ)ημέρωσης, πολιτικά κόμματα, δημόσιους και επιστημονικούς οργανισμούς διαφόρων κρατών, κυνηγήθηκε από μυστικές υπηρεσίες με μεσαιωνικού τύπου τακτικές και υπηρέτες, καταδιώχθηκε με μανία από αδύναμα και λυσσασμένα ανθρωπάρια πιόνια της ελίτ της εποχής (η οποία δεν έχει αλλάξει μέχρι σήμερα) τα οποία δεν μπορούσαν να τον ακούν – δεν άντεχαν καν στην ιδέα της ύπαρξής του. (Χαρακτηριστικό παράδειγμα της ανθρώπινης βλακείας και μικρότητας της εποχής του είναι ότι οι Ρώσοι και στη συνέχεια τα κομμουνιστικά κόμματα τον κατηγορούσαν ως φασίστα και πράκτορα των Γερμανών, ενώ οι φασίστες της Γερμανίας και της Αυστρίας πίστευαν ότι είναι κομουνιστής και πράκτορας των Ρώσων. Τη σκυτάλη η Υπηρεσία Μετανάστευσης των ΗΠΑ και να τον φυλακίσει επειδή τον θεωρούσε έμμισθο πράκτορα των Γερμανών κομμουνιστών. Είχε προηγηθεί έρευνα του FBI, για δύο χρόνια με τον περιβόητο αρχηγό του, τον Χούβερ, να ανησυχεί για τη δράση του Ράιχ και να ετοιμάζει τη σύλληψή του επειδή… (εδώ γελάνε) ο Ράιχ δίδασκε πολιτική οικονομία στο Σχολείο Κομμουνιστών Εργαζομένων της Νέας Υόρκης και εξέδιδε κομμουνιστικά έντυπα για να αποδειχθεί στη συνέχεια, ότι… πράγματι τα έκανε αυτά, αλλά αυτός που τα υλοποιούσε ήταν κάποιος άλλος Βίλχελμ Ράιχ, που είχε το ίδιο όνομα. Πάντως ο Ράιχ της ιστορίας μας δεν απέφυγε τελικά τη σύλληψη και τη φυλάκιση...

Δεν θα ήταν πιο εύκολο να τον άφηναν να εξευτελιστεί μόνος του;;;

Εμείς ως λογικοί άνθρωποι και μετά από χρόνια από αυτά τα άθλια που συνέβησαν, έχοντας πληροφορηθεί την κατάσταση αναρωτιόμαστε:  Αφού υποτίθεται η Οργόνη δεν υπάρχει(!) σύμφωνα με τα λεγόμενα των “επιφανών” επιστημόνων της εποχής εκείνης... Για ποιο λόγο μια δημόσια υπηρεσία της Αμερικής ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) διέθεσε 10 χρόνια ερευνών και τεράστια χρηματικά ποσά για να κλείσει τον Ράιχ στην φυλακή; Αφού η Οργόνη δεν υπάρχει και η οργονοθεραπεία είναι τσαρλατανισμός, προς τι όλο αυτό το άγριο χρονοβόρο και πολυδάπανο κυνήγι; Ας άφηναν το ζήτημα να κριθεί από τους καταναλωτές οργόνης. Αυτοί θα έριχναν τον Ράιχ στον Καιάδα εάν δεν έμεναν ευχαριστημένοι από τις συσκευές του. Βεβαίως το απίστευτο που συνέβη είναι ότι η FDA δεν κατάφερε να βρει έστω κι έναν δυσαρεστημένο χρήστη αν και έψαξε απεγνωσμένα να βρει κάποιον μεταξύ των 300 περίπου Αμερικανών καταναλωτών οργόνης, που είχαν συσσωρευτή.

Πραγματικά έτσι και ασχοληθείς σε βάθος με το θέμα δεν το χωράει ο νους σου ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ ΠΟΛΕΜΗΘΗΚΕ ΑΥΤΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Σίγουρα οι ανακαλύψεις του ενόχλησαν πολύ κόσμο, ή μάλλον ενόχλησαν πολλά συμφέροντα(!). Γιατί όπως και όλα τα μεγάλα σκάνδαλα που έχει να μας επιδείξει ο Μοντέρνος Δυτικό-Ανατολικός και παγκόσμιος σκουπιδό πολιτισμός πίσω από κάθε σκάνδαλο έχει ένα ΑΛΛΗΛΕΝΔΕΤΟ ΑΙΤΙΟ... Το χρήμα και τη διατήρηση της ύπνωσης των Εθνών.

                                     Το Όργονον τότε, σήμερα είναι το μουσείο Βίλχελμ Ράιχ

more: http://delfeios.blogspot.gr/2012/10/sexouality.html

more: http://delfeios.blogspot.gr/2015/06/blog-post.html

                  Man's Right To Know a video about the work and discovery of Wilhelm Reich