Panchagni – the Bath of Fire

Panchagni – the Bath of Fire

Swami Satyasangananda Saraswati

Agni is the third tattwa that constitutes the body. It links prithvi (earth) and apas (water) with vayu (air) and akasha (ether). Without the fire of agni the grossness of the first two tattwas cannot be refined into the subtle vayu and even subtler akasha.

The principle applies in meditation too. When the energy lying coiled in mooladhara, the seat of prithvi tattwa, passes through the fire of agni, it begins to shine with the light of consciousness. Then the spiritual experiences begin. The term agni pariksha, or the test of agni, refers to this event.

Sita underwent it before she could unite with Rama at Lanka. Prior to that she was locked up in the house of a demon with ten heads. The allegory of ten heads is easy to understand. They represent the ten senses that keep man forever bound to the lower energy centres. Craving for sensual experience is caused by the energy being locked up there. In order to release the energy from its bondage the fire of tapas, another name of agni, is essential. Fire alone can tear that bondage asunder. Sita too undertook this austerity for Rama.

The ascent of kundalini is beautifully allegorized in the union of Rama and Sita, after the agni pariksha. Rama could not accept her till she had passed that test. In order to rise, Sita, who represents shakti or energy, had to break loose from its shackles. Even though he too was striving for that union Rama, who represents consciousness, did not come down. If, instead of energy rising, consciousness descends to the lower centres to unite, the individual is destroyed. Those centres simply cannot handle that power.

The science of kundalini explains that once the energy passes beyond manipura chakra, the seat of agni, it will not descend to lower planes. Prior to that, even if it awakens it can revert back to dormancy. After it passes agni, the power of consciousness draws it up to its abode in sahasrara. This happens in exactly the same way as a magnet pulls iron filings. The two polarities meet and an explosion takes place.

There is another very important point to consider here. The key to open the lock, release energy from its captivity and carry it safely to its destination to unite with consciousness may lie in the fire of agni, but the code for the key lies with bhakti. No other power can accomplish this task. Bhakti is untainted devotion in which there is no room for the slightest procrastination, deceit, hypocrisy or doubt. Just as darkness is transformed into light under the luminosity of the sun, in the same way tamas and rajas transform into sattwa when bhakti flows from its abode in the heart cavity.

This too has been so intelligently illustrated in the Ramayana through the wonderful example of Hanuman. He is the symbol of steadfast, pure and faultless devotion to Rama. In releasing Sita from the captivity of Ravana he plays the most important part. Without him Rama could not have united with his beloved Sita. He crossed the earth (prithvi) and seas (apas) to discover Sita pining for Rama. By the fire (agni) of his tapas he sets Lanka ablaze and for the first time since captivity Sita sees a ray of hope that soon she will unite with Rama. The allegories are amazing! Hanuman tears his heart open for bhaktas to reveal the Lord Rama seated there with Sita hand raised in blessing.

 'O Agni, lead me onto the right path', an invocation in the Vedas, gives the idea that agni transforms the movement of energy and by creating a balance between the two nadis, ida and pingala, puts it onto the straight path. Prior to that the movement of energy is erratic, unbalanced and also absent at times.

When the energy reaches manipura chakra, the seat of agni tattwa, it has two options: to either return to sleep once again coiled as kundalini; or to pierce the heat of agni and travel towards the light emanating from anahata chakra where consciousness rests in the heart cavity.

Agni refashions everything that comes in contact with it. At times it can completely alter the appearance, touch, smell and taste, giving it a new look and perhaps a new destiny. It acts as a catalyst for change through alteration and, often, total annihilation. A new product emerges.

Fire has been the object of worship since the distant past. It gave man his first sight of the forms around him. It made him realize his own identity and existence apart from others. In that sense it introduces you to your ego. In Four Chapters on Freedom, Swami Satyananda has said that the ego continues with man very far into deep states of meditation. Traces of ego are found even in savikalpa samadhi, the stage preceding nirvikalpa samadhi. It would not be wrong to say that it even acts as the cause for the experience of nirvikalpa or total annihilation of the ego. It consumes the same ego to which it gave birth to create a new form – that of unified awareness. After this the role of agni is over. Or, more aptly, agni merges into thar pure effulgent Self which has the power to illumine itself.

Fire is the symbol of agni. The quality of fire is to spread itself; it cannot remain confined. So agni, seated in manipura chakra at the navel centre, spreads its intensity downwards to mooladhara in the coccygeal plexus and stirs the high voltage energy sleeping there, coiled like a serpent. Pulling it upwards when it rises with a hiss, it then accompanies the energy until the very last when it reaches sahasrara. This means that the tapas of agni extends to a very large radius.

No wonder then that it is said again that spiritual experience can be had by tapas alone. The generation of heat and intensity is tapas. One of the ways to accomplish this is through the yogic practice of pranayama. There are several others. Devotion to the Lord is one. Service of the Lord is another.

Because it spreads itself in every direction, it is present everywhere. This gives agni the quality of omniscience and omnipresence. Since it is everywhere, it sees everything. Thus its role as witness is established. It acts as the seer. In all sacrifices fire is the sakshi that bears witness to the event. Oaths are taken in front of fire. In that sense it also stands for truth as it cannot be contaminated. It is a symbol of purity, a necessity in all rites of purification.

Agni is the link between heaven and earth, sahasrara and prithvi. It has been called the heavenly fire because even though it spreads in all directions its motion is always upwards. It carries everything that it consumes and purifies, upwards. In the form of fragrant smoke it reaches out to the heavens, carrying with it the sankalpa that has been poured into it as oblations, which thus receives divine attention and attains fulfilment in the form of a boon.

It is this heavenly fire that has been elucidated in the form of a dialogue between a young lad, Nachiketas, and Yama, the Lord of Death. Being impressed with the spiritual fervour of the young boy, Lord Yama describes in detail the heavenly fire that leads to the other world and the means to ignite it. This exchange between them is narrated in the Kathopanishad.

As a tribute to the spirit of dedication for truth and metaphysical knowledge shown by the young boy, Yama named this fire after him. Thus it came to be known as the threefold Nachiketas fire. The foundation of this fire rests on three acts: tapas (austerity), daan (charity) and dhyana (meditation).

Endurance of the five fires is austerity. It is known as Panchagni. Panchagni is a rite of purification known as prayaschitta. In Panchagni, first five external fires are endured: four fires are lit and the fifth fire is that of the sun. Then the five internal fires raging within: kama (passion), krodha (anger), lobha (greed), moha (attachment) and matsara (jealousy), are endured. This is also known as the Pashupati vrata, which is a sacred vow undertaken to become master of the animal nature. Then follows the five meditations on fire.

Panchagni is practised during Uttarayan when the sun is in the northern hemisphere from Makar Sankranti (mid- January) to Karka Sankranti (mid-July). There are two paths for liberation known as the northern and southern. Panchagni is the northern path of light and luminosity. It is the path to follow for liberation of the soul. After that the soul can assume any form it chooses. Thus immortality can be attained through this austerity. The southern path limits the soul to the clutches of destiny. It follows the cycle of birth and death.

The gains from this austerity are then given to others in the form of grace and blessings. This is the highest form of charity. Charity leads to spontaneous and unbroken meditation. In that state the meditator and object of meditation merge into each other.

Mastery over the elements in their physical as well as metaphysical form is one of the requisites for this practice. Pure, unflinching devotion is another. It stands to reason that stamina and a vast quantum of energy are also required. This vow can be undertaken for twelve years, nine years, three years or one year.

In the year 1990, soon after arriving at Rikhiadham, Swami Satyananda undertook the vow of Panchagni for nine years. In the first year he endured one fire for six months and all five fires on Poornima and Amavasya. In the second year he lit two fires on all days and five on Poornima and Amavasya. In this way one fire was added each year and after the fifth year was over he endured five fires each day for one year. This was endurance of the five external fires.

After six years the fire was transferred to a special altar where it was concealed with ash but kept alight and burning inside. This concealed fire, representing the five internal fires, was attended for two years. This was followed by worship of the fire with mantra for the last year after which poornahuti or the final oblation was done. His vow of Panchagni culminated in 1998. The Panchagni lit by Sri Swamiji is still burning at Paramahamsa Alakh Bara and is worshipped daily at sunrise and sunset with aromatic herbs.

Swami ji Niranjan ji... Beginning his Panchagni Sadhan. Humble Pranams on your way.. swami ji. Jai Ho !!

PARAMHANS SWAMI NIRANJANANANDA SARASWATI IS SITTING ON PANCHAGNI YAJNI AT BIAHR SCHOOL OF YOGA -MUNGER.Very few saints of Sanatan Dharma have performed this rarest of rare TAPYASYA.......

more: Panchagni Sadhan http://delfeios.blogspot.gr/2014/03/panchagni-sadhana.html

Brahmacharya, the real meaning

Brahmacharya

Swami Satyananda Saraswati speaks on the concept of brahmacharya according to tantric and vedic traditions. Recorded in a Satsang at BSY Monghyr in December 1980.

In Sanskrit, Brahma means 'higher awareness' and acharya means 'to live in'. Brahmacharya therefore means to move, learn and live in higher awareness. But the religious sects throughout the world have a different explanation of brahmacharya. For them, brahmacharya means complete control over sexual interactions. Therefore, brahmacharya should be understood in two different ways. The first one is to be immersed in higher awareness and the second is to abstain from all types of sexual interactions.

In the vedic traditions of India, relationships between men and women, within the limits of righteousness and dharma (duty), are considered to be a virtue and not a vice. Actually, they call it 'yagna'. Yagna is the burning of a sacred fire and the offering of your humble oblations to that fire. They light the fire in a special small pit and put a lot of fragrant offerings and aromatic materials into it. In the same way, the sexual relationship within the framework of dharma is known as yagna. In the vedic religion, sexual life is not considered to be a sin. This is how the concept of brahmacharya in vedic religions differs from that of the Christian religions, where the very concept of contact is considered to be an eternal sin, even between husband and wife. Therefore the concept of continence as practised by the monks in Christian monasteries is completely different from the yogic concept of brahmacharya.

In the practices of yoga and tantra, brahmacharya means perfection in retaining the bindu. The tantric yogi does not lose his bindu at any cost because he knows how to hold and sublimate it. Therefore the concept of brahmacharya is mainly to be understood as maintaining a positive state where the higher energy is not allowed to fall and to be ejected. It is not merely a concept of sexual abstention; it is a concept of higher energy. The physical benefits of brahmacharya give the practitioner strength and power, and create heat in the system, vitality, resistance, splendour and endurance.

True definition of brahmacharya

Many books have been written about brahmacharya and if I tell you about it fully, it will take days. The whole concept is so peculiar. After all, Lord Krishna had many consorts, yet he was known as the eternal brahmacharya. How was that possible? On the other hand, in the Ramayana, Hanuman, who was absolutely devoted to the service of Sri Rama, was one hundred percent brahmacharya, having no contact with any women. Mow then, what should be the definition of brahmacharya? If Krishna exemplified brahmacharya then all of you are brahmacharya and if Hanuman exemplified brahmacharya then perhaps there is no one who qualifies as brahmacharya.

You see, the vedic concept does not merely depend on external performances. For example, I live the life of a sannyasin and it's a very good life. But if there is something else in my mind, then socially I'm a swami but spiritually I'm not. In the same way, externally you may be married, but internally you may be aware. Then you are brahmacharya, and even though you may have five children, it does not matter. This is the beautiful aspect which is very dangerous to teach, but I will just throw in a hint.

At the same time, indulgence in sexual life cannot be called brahmacharya. Brahmacharya cannot be interpreted in terms of physical action as it is a much deeper and finer state of human consciousness.

Vedic phases of life

Sexual abstention has been taught in the vedic religion in order to create a healthy discipline and a healthy social structure. It may or may not help a person to have the higher experience, but it will definitely help him achieve amicability, unity, conformity and purity in his social and personal life.

According to the Vedas one should not touch a man or a woman before the age of twenty five because until then the individual does not yet possess the necessary maturity of the various physical, psychological and emotional functions and aspects of life. For this reason, man was asked to wait until his maturity was established and he could successfully understand and integrate the sexual experience into his life.

Therefore, from the age of eight to twenty five, each individual was totally dedicated to his studies. That was known as brahmacharya life. Then he married and lived a householder life in a scientific manner. If he had sexual interactions with his partner only, that was also considered as brahmacharya. Then at age fifty the individual was asked to conclude this phase of life so as to enter into another realm of experience. At fifty it was 'Hari Om Tat Sat', no more sexual activity. After that time, husband and wife had no more physical contact and lived like brother and sister, guru and disciple, friend and friend.

What is the purpose of sexual life?

In tantra it is said that sexual interaction has three different purposes. The first purpose is progeny, the second is pleasure and the third is super-consciousness. Those who consider super-consciousness to be the purpose are yogis, those who consider pleasure to be the purpose are human beings, and those who consider progeny to be the purpose are animals.

All religious people, whether Hindus, Muslims or Christians, believe that the main purpose of sexual life is to procreate. It also says in the Bible that the main purpose is to create more adherents, so that the religion becomes powerful and influential. That however, was not the purpose of Christ. Christ was a swami but his disciples were leaders, not swamis. They made a socio-political order out of the spiritual life of Christ.

The tantric definition

The best definition is the tantric and yogic definition: having a passionless mind, with an attitude of worship for all women. Give your respect and devotion to every woman, whoever she is. Whatever physical relations you have with her, they are immaterial. Relationships with the opposite sex can be based on many ideas. You can be a total friend to your wife, your mother, daughter or sister, and you can give her immense and total love. Sex is not the only way of interaction. In my personal opinion there can be no greater definition of brahmacharya than this. All the other definitions have some sort of unscientific basis. Many create conflicts and contradictions, but in tantra there is no suppression, contradiction or licentiousness.

The concept of brahmacharya is not very clear in western society and that is why a lot of problems have developed. Some people have tried to become brahmacharya but the conditions of western society were not suited to absolute abstention. Naturally those people were not able to manage it correctly and then-behaviour reflected this. You see, sexual abstention definitely affects the quality and structure of awareness. It is a fact. But many people suppress themselves and then think they are doing a very beneficial thing. Then if they create a breach of trust in themselves they become very disappointed and feel guilty about it.

The total concept

So the whole act and the whole subject has to be reviewed and everybody should re-think about brahmacharya and its real meaning for himself or herself. Have a total concept of brahmacharya from both physiological and psychological points of view. Your sexual behaviour is influenced by various hormones produced by the glands of your body. You have to discover how the hormones are released into your bloodstream and pass through your body to influence the gonads, the testes in the male body or the ovaries in the female body. You have to realise these matters for yourself. The hormones are released from the pituitary gland in the brain in response to what stimuli? Do they stimulate the testes and if so how do the testes create seminal fluid? How does seminal ejection create an experience and how does this experience come to an end? How does one fall into emotional states, nervousness and erratic changes in, blood pressure? What is the effect of all these events on the state of your mind? All these things will have to be taken into account as you re-evaluate the meaning of brahmacharya for yourself.

Recently I met up with a person whom I had known about thirty five years ago. He had never married because he wanted to be a brahmacharya, but he said twenty four hours a day he only thought of that. He was constantly fighting with himself. So one must live the life of a householder correctly; that is the first way to brahmacharya.

Finally, brahmacharya has to become part of the human consciousness. The best way to be established in brahmacharya and to be divine is to have the tantric attitude of passionless-ness, reverence and worshipfulness. In an act without passion there must be mastery over the yogic kriyas, kumbhaka, uddiyana, vajroli, etc. Without this, brahmacharya is self-deception.

SEX, Κοινωνία & Ταμπού

Αγαπημένε OSHO, γιατί σ’ όλους τους αιώνες η κοινωνία επέβαλλε ταμπού στο σεξ;

Είναι πολύ δύσκολη η ερώτηση αυτή και ταυτοχρόνως πολύ σημαντική, που αξίζει της προσοχής. Το σεξ είναι το ισχυρότερο ένστικτο του ανθρώπου. Οι πολιτικοί και οι ιερείς καταλάβαιναν εξ αρχής, ότι το σεξ είναι η πιο κινητική ενέργεια μέσα στον άνθρωπο. Συνεπώς αυτή πρέπει να ελαττωθεί, να περικοπεί. Αν επιτραπεί στον άνθρωπο η πλήρης ελευθερία στο σεξ, τότε είναι αδύνατη η κυριαρχία πάνω του. Θα είναι αδύνατο να τον μετατρέψεις σε δούλο. Δεν έχετε δει πως γίνεται αυτό; Όταν θέλετε να ζέψετε ένα βόδι σε κάρο, τι κάνετε; Τον ευνουχίζετε, του καταστρέφετε τη σεξουαλική του ενέργεια. Έχετε δει τη διαφορά μεταξύ του βοδιού και του ταύρου; Τι μεγάλη διαφορά! Το βόδι είναι απλά ένα ελεεινό φαινόμενο, ένας δούλος. Ο ταύρος είναι πανέμορφος, είναι ένα θαυμάσιο φαινόμενο, πανέμορφο φαινόμενο. Κοιτάξτε τον πως περπατάει, αυτός περπατάει σαν αυτοκράτορας! Και κοιτάξτε το βόδι, που σέρνει το κάρο… Το ίδιο είχε γίνει και με τον άνθρωπο. Το σεξουαλικό ένστικτο είχε ελαττωθεί, περικοπεί, σακατευτεί. Τώρα ο άνθρωπος δεν υπάρχει πια ως ταύρος, υπάρχει ως βόδι. Και ο κάθε άνθρωπος τώρα σέρνει χίλια και ένα κάρα. Κοιτάξτε πίσω σας και θα ανακαλύψετε αυτά τα χίλια και ένα κάρα και σεις είστε δεμένοι σ’ αυτά. Γιατί δεν μπορείτε να δέσετε τον ταύρο; Ο ταύρος είναι δυνατός. Αν αυτός δει την αγελάδα, που περνάει δίπλα του, αυτός θα παρασύρει και σας και το κάρο σας και θα τρέξει στην αγελάδα. Δεν θα τον απασχολήσει καθόλου ποιος είστε σεις και δε θα σας υπακούσει. Είναι αδύνατο να κρατήσεις υπό έλεγχο τον ταύρο.

Η σεξουαλική ενέργεια είναι ενέργεια της ζωής, είναι ανεξέλεγκτη. Ενώ οι πολιτικοί και οι ιερείς δεν ενδιαφέρονται για σας, αυτοί ενδιαφέρονται να στρέψουν την ενέργειά σας στην χρήσιμη γι’ αυτούς κατεύθυνση. Γι’ αυτό και υπάρχει συγκεκριμένος μηχανισμός...

Και πρέπει να γίνει κατανοητό αυτό.

Η καταπίεση του σεξ, η επιβολή σ’ αυτό των ταμπού, είναι η βάση της δουλείας του ανθρώπου. Και ο άνθρωπος είναι αδύνατο να γίνει ελεύθερος, ώσπου το σεξ του να γίνει ελεύθερο. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να γίνει πραγματικά ελεύθερος, ως να αφεθεί στη φυσική της ανάπτυξη η σεξουαλική του ενέργεια.

Υπάρχουν πέντε πονηριές, με τις οποίες ο άνθρωπος κατάντησε δούλος, υπέπεσε σ’ αυτό το τερατώδες φαινόμενο και έγινε ανάπηρος.

Πρώτον: κάντε τον άνθρωπο τόσο αδύναμο, όσο είναι δυνατό, εάν θέλετε να κυριαρχείτε πάνω του. Αν ο ιερέας ή ο πολιτικός θέλουν να κυριαρχούν πάνω σας, τότε πρέπει να σας κάνουν όσο το δυνατόν αδύναμους. Ναι, σ’ ορισμένες περιπτώσεις υπάρχουν εξαιρέσεις, π.χ. κατά την στρατιωτική θητεία - εδώ χρειάζονται οι εξαιρέσεις για την άμυνα κατά των εχθρών, μόνον τότε, σε άλλες περιπτώσεις – όχι. Στον στρατό επιτρέπονται πολλά πράγματα, που δεν επιτρέπονται στους άλλους ανθρώπους. Ο στρατός υπηρετεί το θάνατο και γι’ αυτό επιτρέπεται να είναι κάποιος δυνατός. Του επιτρέπεται να είναι τόσο δυνατός, όσο αυτό είναι εφικτό, γιατί χρειάζεται ώστε να σκοτώνει τους εχθρούς.

Οι άλλοι άνθρωποι είναι σακατεμένοι. Τους υποχρεώνουν να μείνουν αδύναμοι με χίλιους και δύο τρόπους. Και ο καλύτερος τρόπος να κάνεις τον άνθρωπο αδύναμο - είναι να μην παραχωρήσεις στην αγάπη την πλήρη ελευθερία. Η αγάπη είναι τροφή. Τώρα τελευταία ανακάλυψαν και οι ψυχολόγοι, πως αν δε δώσετε στο μωρό αγάπη, αυτό αδυνατίζει και γίνεται αρρωστιάρικο. Μπορείτε να του δώσετε γάλα, μπορείτε να του δώσετε φάρμακα, μπορείτε να του δώσετε τα πάντα... μόνο μη δώσετε αγάπη, μην το φιλάτε, μην το σφίγγετε στην αγκαλιά και το παιδί θα γίνεται όλο και πιο αδύναμο. Τότε αυτό θα έχει περισσότερες πιθανότητες να πεθάνει παρά να επιβιώσει. Τι έχει συμβεί; Γιατί; Πολύ απλά - όταν εσείς το αγκαλιάζετε, το φιλάτε, του δίνετε τη ζεστασιά, με κάποιον τρόπο το παιδί νοιώθει χορτάτο, αποδεκτό, αγαπητό, χρήσιμο. Το παιδί εξ αρχής αρχίζει να νοιώθει την αξία του, το παιδί αρχίζει να νοιώθει κάποιον σκοπό στη ζωή του.

Από την παιδική του ηλικία εμείς το κρατάμε πεινασμένο, δεν του δίνουμε τόση αγάπη, όση αυτό χρειάζεται. Μετά αναγκάζουμε το νεαρό άνδρα ή τη νεαρή γυναίκα να μη συνάπτουν ερωτικές σχέσεις μεταξύ τους μέχρι να παντρευτούν. Στην ηλικία των 14 ετών αυτοί γίνονται σεξουαλικά ώριμοι. Αλλά η μόρφωση πρέπει να απορροφά περισσότερο χρόνο για ακόμη 10 χρόνια, 24 χρόνια, 25 χρόνια, τότε αυτοί θα αποκτήσουν τα ντοκτορά τους, γι’ αυτό πρέπει να τους υποχρεώνουμε να μη συνάπτουν ερωτικές σχέσεις μεταξύ τους.

Η σεξουαλική ενέργεια φτάνει στο αποκορύφωμά της κάπου στην ηλικία των 18 ετών. Ποτέ πια ο άνδρας δε θα είναι τόσο ικανός και ποτέ πια η γυναίκα δε θα είναι ικανή να νοιώσει εντονότερο οργασμό, απ’ αυτόν που είναι ικανή να νοιώσει στην ηλικία περίπου των 18 ετών. Αλλά εμείς τους υποχρεώνουμε να μην κάνουν έρωτα. Υποχρεώνουμε τα αγόρια να ζουν στα δικά τους ξεχωριστά δωμάτια - οι άνδρες και οι γυναίκες κρατιούνται χωριστά - και μεταξύ αυτών των δυο άκρων βρίσκεται όλος ο μηχανισμός της αστυνομίας, των πανεπιστημίων, των γραμματέων, των διευθυντών, των εκπαιδευτικών. Αυτοί βρίσκονται στο ενδιάμεσο για να συγκρατήσουν τα αγόρια από το να πλησιάζουν τα κορίτσια, για να συγκρατήσουν τα κορίτσια από το να πλησιάζουν τα αγόρια. Γιατί; Για ποιο λόγο ανησυχούν τόσο πολύ; Αυτοί προσπαθούν να σκοτώσουν τον ταύρο και να δημιουργήσουν το βόδι.

Τον καιρό εκείνο, όταν είστε στην ηλικία των 18 ετών, φτάνετε στο αποκορύφωμα της σεξουαλικής σας ενέργειας, της ενέργειας της αγάπης σας. Τον καιρό που θα παντρευτείτε, στα 25, 26, 27… η ηλικία όλο και μεγαλώνει, μεγαλώνει. Όσο πιο πολιτισμένη είναι η χώρα, τόσο πιο πολύ εσείς περιμένετε, διότι πρέπει να μάθετε περισσότερα, πρέπει να βρείτε δουλειά, το ένα και το άλλο. Τον καιρό που παντρεύεστε, η ενέργειά σας παρουσιάζει την τέλεια πτώση.

Δεύτερον: κρατάτε τον άνθρωπο σε τέτοια άγνοια και ψεύδος, που γίνεται δυνατό να μπορείτε εύκολα να τον εξαπατάτε. Και αν εσείς θέλετε να δημιουργήσετε κάποιον ηλίθιο - που είναι απαραίτητος στους ιερείς, τους πολιτικούς και τη συνωμοσία τους - τότε το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε, είναι να μην επιτρέπετε στον άνθρωπο να αγαπά ελεύθερα. Χωρίς την αγάπη η νοημοσύνη του ανθρώπου θα ελαττωθεί. Μήπως δεν το έχετε παρατηρήσει; Όταν ερωτεύεστε, ξαφνικά όλες οι ικανότητές σας φτάνουν στο αποκορύφωμα, στο κρεσέντο. Λίγα λεπτά πριν φαινόσασταν βλάκας και συναντήσατε μια γυναίκα… και ξαφνικά στην ύπαρξή σας ξεχύθηκε μεγάλη χαρά, ανάψατε. Όταν οι άνθρωποι αγαπούν, φτάνουν στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους. Όταν η αγάπη χάνεται ή δεν υπάρχει, αυτοί φτάνουν στο ελάχιστο των δυνατοτήτων τους.

Οι μεγαλύτεροι, οι εξυπνότεροι άνθρωποι είναι οι πιο σεξουαλικοί άνθρωποι. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό, διότι η ενέργεια της αγάπης στη βάση της είναι έξυπνη. Εάν εσείς δεν μπορείτε να αγαπάτε, εσείς με κάποιον τρόπο κλείνεστε, γίνεστε ψυχροί, δεν μπορείτε να ρέετε. Ο άνθρωπος ρέει, όσο αυτός αγαπά. Όταν ο άνθρωπος αγαπά, νοιώθει τέτοια σιγουριά, που μπορεί να φτάσει ως τα άστρα. Να γιατί η γυναίκα αισθάνεται μεγάλη έμπνευση, ο άνδρας αισθάνεται μεγάλη έμπνευση.

Όταν η γυναίκα αγαπά, αυτοστιγμής γίνεται πανέμορφη... αμέσως! Ένα λεπτό πριν ήταν μια απλή, συνηθισμένη γυναίκα… αλλά η αγάπη ξεχύθηκε πάνω της, λούστηκε με μια τελείως άλλη ενέργεια, γύρω της εμφανίστηκε μια νέα αύρα. Περπατάει πιο χαριτωμένα, περπατάει χορεύοντας. Στο πρόσωπό της υπάρχει φρεσκάδα, λάμπει ολόκληρη. Τα μάτια της γίνονται απίστευτα όμορφα. Το ίδιο πράγμα γίνεται και στον άνδρα.

Όταν οι άνθρωποι αγαπούν, φτάνουν στο μέγιστο. Απαγορέψτε την αγάπη να εκδηλώνεται και οι άνθρωποι θα μείνουν στο ελάχιστο. Όταν μένουν στα ελάχιστα, είναι ανόητοι, άσχετοι, δεν ανησυχούν για την γνώση. Και όταν οι άνθρωποι είναι αγράμματοι και ανόητοι, εύκολα αυταπατούνται, μπορείς εύκολα να τους εξαπατήσεις. Όταν οι άνθρωποι είναι σεξουαλικά καταπιεσμένοι, όταν καταπιέζεται η αγάπη τους, επιθυμούν παθιασμένα την άλλη ζωή, σκέπτονται τους ουρανούς, τον παράδεισο και δεν σκέπτονται να δημιουργήσουν τον παράδεισο εδώ και τώρα.

Όταν αγαπάτε, ο παράδεισος είναι εδώ και τώρα. Τότε δεν ανησυχείτε για τίποτα κι αν συμβαίνει αυτό, τότε ποιος θα πάει στον ιερέα; Τότε ποιος θα ανησυχεί ότι πρέπει να υπάρχει ο παράδεισος; Είστε ήδη εκεί, τα άλλα δε σας ενδιαφέρουν. Όταν όμως η ενέργεια της αγάπης σας είναι καταπιεσμένη, αρχίζετε να σκέπτεστε: «Εδώ δεν υπάρχει τίποτε. Το τώρα είναι κενό. Τότε κάπου πρέπει να υπάρχει κάποιος σκοπός…». Πηγαίνετε στον ιερέα και τον ρωτάτε για τους ουρανούς και κείνος σας ζωγραφίζει τη μαγευτική εικόνα των ουρανών.

Το σεξ καταπιέστηκε, γι’ αυτό μπορείτε να ενδιαφέρεστε για την άλλη ζωή. Και όταν οι άνθρωποι ενδιαφέρονται για την άλλη ζωή, αυτοί φυσικά δεν ενδιαφέρονται γι’ αυτήν τη ζωή. Η Τάντρα λέει: αυτή η ζωή είναι η μοναδική ζωή. Η άλλη ζωή κρύβεται πίσω απ’ αυτήν τη ζωή. Δεν είναι αντίθετή της, δεν είναι κάπου μακριά. Αυτή είναι μέσα της. Πηγαίνετε μέσα της.

Είναι αυτή!

Πηγαίνετε μέσα της και θα βρείτε την άλλη.

Ο Θεός κρύβεται μέσα στον κόσμο, αυτό είναι το μήνυμα της Τάντρα. Ένα μεγάλο μήνυμα, πανέμορφο, ασύγκριτο.

Ο Θεός κρύβεται μέσα στον κόσμο. Ο Θεός κρύβεται στο εδώ και στο τώρα.

Αν αγαπάτε, θα έχετε τη δυνατότητα να το δείτε.

Τρίτο μυστικό: Κράτα τον άνθρωπο μέσα στο μεγαλύτερο δυνατό φόβο. Και ο σίγουρος τρόπος επίτευξης του εγχειρήματος αυτού είναι να μην του επιτρέψεις να αγαπάει, διότι η αγάπη διαλύει τον κάθε φόβο... Η αγάπη είναι ο βούρδουλας του φόβου. Όταν αγαπάτε, δε φοβάστε. Όταν αγαπάτε, μπορείτε να παλέψετε με όλον τον κόσμο. Όταν αγαπάτε, νοιώθετε απεριόριστη ικανότητα στα πάντα. Όταν όμως δεν αγαπάτε, εσείς φοβάστε ακόμα και τα μικρά πράγματα. Όταν δεν αγαπάτε, ενδιαφέρεστε περισσότερο για την ασφάλεια. Όταν αγαπάτε, ενδιαφέρεστε περισσότερο για τις περιπέτειες, την έρευνα.

Στους ανθρώπους απαγορευόταν να αγαπούν, διότι αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπος να τους κρατούν μέσα στο φόβο. Και όταν αυτοί φοβούνται και τρέμουν, πάντα είναι γονατιστοί και κάνουν τεμενάδες στον ιερέα και στον πολιτικό. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη συνωμοσία κατά της ανθρωπότητας. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη συνωμοσία εναντίον μας. Οι δικοί σας πολιτικοί και ιερείς λένε: «Είμαστε εδώ για να σας εξασφαλίσουμε, να σας βοηθήσουμε να πετύχετε την καλύτερη ζωή. Είμαστε εδώ για να δημιουργήσουμε για σας την καλύτερη ζωή». Όμως αυτοί είναι οι καταστροφείς της ζωής από τη φύση τους.

Τέταρτον: Κρατάτε τον άνθρωπο όσο γίνεται πιο δυστυχισμένο, διότι ο δυστυχισμένος άνθρωπος είναι μπερδεμένος, ο δυστυχισμένος άνθρωπος δεν εκτιμά τον εαυτό του, ο δυστυχισμένος άνθρωπος καταδικάζει τον εαυτό του, ο δυστυχισμένος άνθρωπος νοιώθει ότι έκανε κάπου λάθος. Ο δυστυχισμένος άνθρωπος δεν έχει το έδαφος κάτω απ’ τα πόδια του: εσείς μπορείτε να τον στείλετε εδώ και κει, αυτός πολύ εύκολα μπορεί να παρασυρθεί από τη ροή. Και ο δυστυχισμένος άνθρωπος είναι πάντα έτοιμος να τον εξουσιάσουν, να του δώσουν διαταγές, να του επιβάλλουν μια ορισμένη τάξη, διότι αυτός ξέρει: «Από μόνος μου είμαι δυστυχισμένος. Ίσως κάποιος μπορέσει να βάλει τάξη στη ζωή μου». Αυτός είναι έτοιμο θύμα.

Και πέμπτον: Κρατάτε όσο γίνεται τους ανθρώπους μακριά μεταξύ τους, για να μην μπορέσουν να συγκεντρωθούν μαζί και να πετύχουν κάποιον σκοπό, που δεν τον εγκρίνουν οι ιερείς και οι πολιτικοί. Κρατάτε τους ανθρώπους αποξενωμένους μεταξύ τους, μην τους αφήνετε να πλησιάζουν πολύ ο ένας τον άλλον. Όταν οι άνθρωποι είναι χωρισμένοι, μοναχικοί, απομακρυσμένοι μεταξύ τους, δεν μπορούν να συγκεντρωθούν μαζί. Και υπάρχουν χίλιες δυο πονηριές για να τους κρατάτε σε απόσταση.

Οι άνθρωποι φυλακίζονται σε ξεχωριστά κουτιά με μεγάλους τοίχους. Στον καθένα ορίζεται μια θέση και χίλια δυο εμπόδια. Ναι, μια ωραία πρωία, μετά από 25 χρόνια εκπαίδευσης, θα σας παραχωρήσουν το δικαίωμα να κάνετε έρωτα με τη γυναίκα σας. Αλλά η εκπαίδευση εισχωρεί μέσα σας τόσο βαθιά, που ξαφνικά ανακαλύπτετε, ότι δεν ξέρετε τι να κάνετε. Πώς να αγαπάτε; Δεν έχετε μάθει αυτήν την γλώσσα.

25 χρόνια αντί αγάπης - φόβου και τώρα ξαφνικά σας επιτρέπεται να το κάνετε νόμιμα - η έγκριση εδόθη και τώρα μπορείτε να αγαπάτε αυτήν τη γυναίκα. Είναι η γυναίκα σας, είστε ο άνδρας της, σας επιτρέπεται τώρα να αγαπάτε. Αλλά πού θα βάλετε τα 25 χρόνια της παραμορφωμένης εκπαίδευσης; Αυτά θα είναι εδώ.

Ναι, εσείς θα «αγαπάτε»… θα κοπιάζετε, θα κάνετε χειρονομίες. Όμως αυτά δε θα είναι εκρηκτικά, δε θα προκαλούν άμεσα οργασμό, θα είναι λίγα. Να γιατί είστε απογοητευμένοι μετά την ασχολία με την αγάπη.

Για πρώτη φορά, ο ιερέας και ο πολιτικός μπόρεσαν να τα κάνουν έτσι, που να μην μπορείτε να αγαπάτε και μετά έρχονται και κηρύσσουν, ότι στην αγάπη δεν υπάρχει τίποτε. Και βέβαια το κήρυγμά τους φαίνεται απόλυτα ταιριαστό κατά την εμπειρία σας. Στην αρχή αυτοί σας δημιουργούν το αίσθημα της ματαιότητας, της απογοήτευσης και μετά… σας διδάσκουν. Και το ένα και το άλλο επιφανειακά φαίνονται λογικά.

Πρόκειται για τη μεγαλύτερη πονηριά, τη μεγαλύτερη που έχει παιχτεί εις βάρος του ανθρώπου. Μπορείς να πετύχεις κάθε σκοπό εμποδίζοντας τους ανθρώπους να αγαπάνε αλλήλους. Μ’ αυτά τα 5 πράγματα μπορείς να κάνεις τα πάντα με τον άνθρωπο και σ’ αυτά τα πράγματα επέβαλλαν μεγάλα ταμπού. Αυτά τα ταμπού είναι επιστημονικά μεθοδευμένα, είναι μεγάλα έργα τέχνης, φτιαγμένα με μεγάλη εξυπνάδα. Και αυτά τα ταμπού πρέπει να γίνουν κατανοητά.

Πρώτον: το κάθε ταμπού δεν είναι ορατό, είναι κρυφό. Δεν είναι ορατό, διότι αν γίνει εμφανές, δε δουλεύει. Το ταμπού πρέπει να είναι κρυμμένο καλά, για να μην ξέρετε πως δουλεύει. Το ταμπού πρέπει να είναι κρυμμένο με τέτοιον τρόπο, που εσείς να μην μπορείτε να φανταστείτε ότι υπάρχει κάτι, που δουλεύει εναντίον σας. Το ταμπού πρέπει να πηγαίνει στο υποσυνείδητο και όχι στο συνειδητό. Πώς να το κάνεις τόσο λεπτό και αόρατο; 

Οι πονηριές είναι οι εξής: κατ΄ αρχάς συνεχίζουν να σας διδάσκουν, ότι η αγάπη είναι μεγάλο πράγμα, για να μην σκεφτούν ποτέ οι άνθρωποι, ότι οι ιερείς και οι πολιτικοί είναι εναντίον της αγάπης. Συνεχίστε να διδάσκετε, ότι η αγάπη είναι μεγάλη, ότι η αγάπη είναι σωστό πράγμα, αλλά μην επιτρέπετε τις καταστάσεις, όπου η αγάπη μπορεί να συμβεί, μην αφήνετε να παρουσιαστεί μια τέτοια δυνατότητα. Μην αφήνετε να εκδηλωθεί μια τέτοια δυνατότητα και συνεχίστε να διδάσκετε, ότι η τροφή είναι θαυμάσια, ότι το φαγητό είναι μεγάλη απόλαυση - «Φάτε όσο μπορείτε καλύτερα» - αλλά μην τους αφήνετε τίποτε να φάνε. Κρατάτε τους ανθρώπους πεινασμένους και συνεχίστε να μιλάτε περί της αγάπης.

Γι’ αυτό όλοι οι ιερείς συνεχίζουν να μιλούν περί της αγάπης. Η αγάπη διδάσκεται τόσο πλατιά, όσο τίποτε άλλο, έρχεται μετά από το Θεό, αλλά απορρίπτεται η ίδια η δυνατότητα γι' αυτή να συμβεί. Ανοικτά υποστηρίζεται και στα κρυφά της κόβουν τις ρίζες. Να που βρίσκεται το αριστούργημα.

Κανένας ιερεύς δε σας λέει πως μπορείς να προκαλέσεις το κακό. Είναι σα να λέτε στο δέντρο: «Να είσαι πράσινο, να ανθίζεις και να χαίρεσαι» και ταυτοχρόνως, του κόβετε τις ρίζες για να μην μπορέσει το δέντρο να γίνει πράσινο. Και όταν το δέντρο δεν είναι πράσινο πια, εσείς μπορείτε να ωρύεστε: «Άκου δω! Δε μας άκουσες, δεν ακολούθησες τις συμβουλές μας». Όλοι μας συνεχίζουμε να λέμε: «Να είσαι πράσινο, να ανθίζεις, να χαίρεσαι, να χορεύεις...» και μέσα μας σκεπτόμαστε πώς να κόψουμε τις ρίζες.

Η αγάπη απορρίπτεται τόσο έντονα… ενώ η αγάπη είναι το πιο σπάνιο πράγμα στον κόσμο και δεν πρέπει να απορρίπτεται. Αν ο άνθρωπος μπορεί να αγαπάει πέντε άτομα, αυτός πρέπει να αγαπάει τα πέντε. Αν ο άνθρωπος μπορεί να αγαπάει πενήντα, αυτός πρέπει να αγαπάει πενήντα. Αν ο άνθρωπος μπορεί να αγαπάει πεντακόσιους, αυτός πρέπει να αγαπάει πεντακόσιους. Η αγάπη είναι τόσο σπάνια, που όσο εσείς μπορείτε να τη διαδώσετε πιο πολύ, τόσο το καλύτερο.

Αλλά υπάρχει και η μεγάλη πονηριά. Είστε στριμωγμένοι σε πολύ στενά πλαίσια, στη γωνία: μπορείτε να αγαπάτε μόνον τη γυναίκα σας, μπορείτε να αγαπάτε μόνον τον άντρα σας, μπορείτε να αγαπάτε μόνον αυτό ή εκείνο, οι περιοριστικοί όροι είναι πάρα πολλοί. Εάν υπήρχε νόμος, που θα σας επέτρεπε να αναπνέετε μόνον όταν είστε με τη γυναίκα σας ή να αναπνέετε μόνον όταν είστε με τον άντρα σας, τότε η αναπνοή θα ήταν αδύνατη, θα είχατε πεθάνει. Και δε θα μπορούσατε να αναπνέετε ούτε και τότε, όταν θα ήσασταν με τη γυναίκα σας ή τον άντρα σας. Πρέπει να αναπνέετε 24 ώρες το 24ωρο. Όσο πιο πολύ εσείς αναπνέετε, τόσο μεγαλύτερη ικανότητα θα έχετε να αναπνέετε όταν είστε με τον/την σύζυγό σας.     O S H O

more: http://delfeios.blogspot.gr/2012/10/sexouality.html

ZEA Το δημητριακό ζειά

ΟΛΑ ΟΣΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΕΙΑ

Οι πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα ήταν καθοριστικές για την πνευματική και σωματική ανάπτυξη του Έλληνα πολίτη. Αρχές του 1900 έχουμε την μείωση της εκτροφής των βουβαλιών, το σταμάτημα της καλλιέργειας του δημητριακού ζειά, το ξεκίνημα της καταστροφής του Αττικού ελαιώνα.

-Το δημητριακό ζειά (αγγλικά σπέλτα, γερμανικά ντίνκελ, ιταλικά φάρο) είναι το καλλίτερο δημητριακό, και συμπεριφέρεται στην μαγειρική όπως το σιτάρι. Η μεν ζειά είναι ακίνδυνη, το δε σιτάρι άκρως επικίνδυνο. Όμηρος- Οδύσσεια δ, 603-604: εν δε κύπειρον πυροί τε ζειαί τε ιδ’ ευρυφυές κριλευκόν.

Το σιτάρι είναι το μόνο δημητριακό που έχει τις ισχυρότερες λεκτίνες-κόλλα στο αλεύρι του, από το οποίο επίσης μπορούμε να κατασκευάσουμε την αλευρόκολλα. Η κόλλα αυτή αυξάνει πληθυσμούς και κατασκευάζει δούλους, δημιουργεί αρρώστιες, κάνει τον άνθρωπο να φέρεται εχθρικά, τον κάνει καταθλιπτικό.

Οι Άγγλοι ερευνητές Τέρρυ Μπράουν και Γκλεν Τζόουνς καταγράφουν από τα αρχαία ιστορικά κείμενα τις συνήθειες των αρχαίων περί διατροφής και αναφέρουν στα αποδειχτικά τους στοιχεία ότι οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν σαν βασικό δημητριακό την ζειά-σπέλτα. Αυτό καταγράφεται από το 3.300, από το DNA των οστών μέσα στο Ελληνικό έδαφος. Η ζειά-σπέλτα περιέχει περισσότερες πρωτεΐνες από τα άλλα δημητριακά: τα οκτώ βασικά αμινοξέα που παίρνουμε από την φύση, βιταμίνες Α,Β,C, φώσφορο, ασβέστιο και σίδηρο.

Η ζειά είναι ένα από τα παλαιότερα δημητριακά στον κόσμο που ήταν γνωστό από τους πρώτους καλλιεργητές δημητριακών πάνω στην γη εδώ και 7 χιλιάδες χρόνια. Στην Γερμανία πριν 800 χρόνια έγραψε για την ζειά ο Χιλντεγκάρτ Βον Μπίντζεν ότι είναι το καλλίτερο από τους σπόρους των δημητριακών, είναι πλούσιο σε ιχνοστοιχεία, θρεπτικό και πιο υπακτικό από όλα τα δημητριακά. Προάγει δύναμη σώματος, υγιές αίμα σε όσους το καταναλώνουν και τους κάνει ευχάριστους και χαρούμενους. Αν κάποιος είναι ασθενής βράζουμε λίγο ζειά αλεύρι, το κάνουμε χυλό και ρίχνουμε ένα αβγό μέσα, αυτό θα τους θεραπεύσει σαν να είναι το καλλίτερο φάρμακο γράφει ο Χιλντεγκάρτ. Αυτός ήταν η αιτία που επανακαλλιεργήθηκε η ζειά στην Ευρώπη. Όσο για την Αμερική άρχισε να καλλιεργείται το 1890 κυρίως στο Οχάιο, και σήμερα το σπέρνουν σε 800χιλιάδες στρέμματα, δεκαπλάσια έκταση από οποιαδήποτε πολιτεία. Είχε μειωθεί πάρα πολύ η καλλιέργειά της μέχρι το 1987 κυρίως για το σκληρό κέλυφός της και την ελάχιστη γλουτένη, έτσι την κάνει μη εμπορεύσιμη και δεν χρησιμοποιείται για την παραγωγή ζυμαρικών, αρτοποιίας και ζαχαροπλαστικής. Τις τελευταίες δεκαετίες το κοινό σιτάρι έχει υποστεί αλλαγές ώστε να αυξηθεί η παραγωγή του ανά στρέμμα και να γίνεται πιο εύκολη η χρήση του αυξάνοντας την ποσότητα γλουτένης. Ακόμα και για βιομηχανική χρήση της γλουτένης είναι πάρα πολύ αποδοτικό το σιτάρι, όχι όμως για τον άνθρωπο και την υγεία του. Αντιθέτως η ζειά κράτησε όλες τις ιδιότητές της και δεν υπέστη μεταλλάξεις. Πολύ περισσότερο η ζειά με το σκληρό κέλυφος δεν προσβάλλεται από μικρόβια και δεν χρειάζονται πολλά ραντίσματα με δηλητήρια και έτσι είναι πιο καθαρή για τον άνθρωπο. Το 1987 μια εταιρία μεγάλης παραγωγής δημητριακών την φέρνει στην αγορά των ΗΠΑ και από τότε έχει πάρει τα πρωτεία για την οικολογική και βιολογική παραγωγή. Η ζειά ή σπέλτα λανθασμένα ονομάζεται <σπέλζ> και μερικές φορές <έμμερ> που είναι μια άλλη υποποικιλία σίτου που ονομάζεται ντούραρν γουίτ <Dururn Wheat>. Η ζειά έχει ερευνηθεί και έχει αποδειχθεί ότι περιέχει τα ίδια συστατικά με το σπέλτα, το ντίνκελ και το φάρο, η διαφορά τους είναι η κλιματολογική προσαρμογή τους, δηλαδή μονοετής ή δίχρονος καλλιέργεια και η ατμοσφαιρική επικράτηση κατά γεωγραφικό μήκος πλάτος.

ΖΕΙΑ-ΠΤΙΣΑΝΙ-ΒΡΩΜΗ: ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ

Στην Ελλάδα μέχρι την δεκαετία του 1930 η ζειά ήταν γνωστή και την καλλιεργούσαμε ευρέως, μόνο που στις μέρες μας δεν γνωρίζουμε ούτε το όνομά της. Η μεγάλη απάτη των αλεύρων του 1927-1929 κατέληξε με την <διαγραφή της ζειάς ακόμα και από τα λεξικά> και την στάση πληρωμών του 1932. Η μαρίνα Ζέας στον Πειραιά ήταν το μεγαλύτερο λιμάνι εξαγωγής αυτού του δημητριακού, το οποίο γεννούσε η καρποφόρα Αθήνα-τέκε δέ ζείδωρος αρούρα Αθήναι. Πως μπορεί να γίνει κατανοητό ότι αυτό το τόσο σπουδαίο και χρήσιμο δημητριακό έπαψε να καλλιεργείται στην γη που το γέννησε και να είναι εισαγόμενο από άλλες χώρες και με άλλη ονομασία.* Η ζειά ερμηνεύεται ως εξής: ζ-ζωή και ει-επί-μακρά-εκπόρευση, ζειά= μακροζωία.

Όπως και τόσα άλλα πράγματα είναι εισαγόμενα με το ζόρι, έτσι και η γνώση ήταν από την Αίγυπτο παλαιότερα, και ποιος ξέρει από πού θα μας την φέρουν τώρα (την γνώση εννοώ!). Όμως η γνώση παρήχθη σ’αυτόν εδώ τον χώρο, κωδικοποιημένη, πλήρως εξασφαλισμένη ως μια και μόνη, διασφαλίζοντας την μετάδοσή της και με υπομονή αναμένουσα αποκωδικοποίηση-εμβάθυνση-κατανόηση- εμπέδωση.

Ο Ιπποκράτης αναφέρεται στα δημητριακά Τίφη-μονόκκοκος σίτος και Ζειά, τα οποία είναι περισσότερο υπακτικά από όλα τα άλλα δημητριακά. (υπακτικά- αυτά που επιφέρουν ήπια κάθαρση-λειτουργούν σαν φάρμακα στον οργανισμό και τον κρατούν υγιή). Εάν προσέξουμε τα κείμενα του Ιπποκράτη θα παρατηρήσουμε ότι το πρώτο δημητριακό που αναφέρεται είναι το κριθάρι και ότι είναι ένα από τα καλλίτερα δημητριακά και για τον οργανισμό του ανθρώπου αρκετά υπακτικό, στυπτικό, και δεν παχαίνει.

Παρασκεύαζαν ένα δροσιστικό αφέψημα από κριθάρι και νερό και το ονόμαζαν κυκεώνα. Με λίγο κρασί ο κυκεών γινόταν δυναμωτικό και γιατρικό. Με γάλα από αιγοπρόβατα ο κυκεών γινόταν αρκετά ωφέλιμος και θρεπτικός. Ο κυκεών ήταν και τελετουργικό μυητικό ρόφημα. Ο χυλός από Πτισάνι, δηλαδή το πλιγούρι από αποφλοιωμένο κριθάρι είναι το φάρμακο των φαρμάκων. Γράφει ο Ιπποκράτης στο βιβλίο του περί διαίτης όξεων παράγραφος 11, < Όσοι λοιπόν χρησιμοποιούν στις αρρώστιες τους Πιτσάνι δεν πρέπει να τον σταματούν ούτε μια μέρα> παρ. 15, <ο χυλός από Πιτσάνι πέρα από τις άλλες πολύ χρήσιμες ιδιότητες του είναι να γλιστρά εύκολα στο λαιμό, ώστε να καταπίνεται και να μην προξενεί καμία απολύτως βλάβη, κόβει την δίψα, είναι εύπεπτος και ελαφρός>. Είναι η καλλίτερη τροφή για όλες τις ασθένειες, αλλά και η καλλίτερη τροφή για να μένουμε υγιείς. Κατόπιν αναφέρει τον πυρό-σιτάρι, (ταΐζει τον λαό σε ώρα ανάγκης, αλά δεν είναι ωφέλιμο), ναι μεν θρεπτικό αλλά η μίξη του με το νερό δεν είναι καλή, διότι η μίξη αυτή δεν περνά εύκολα από το έντερο και δεν το διευκολύνει στις κενώσεις (τα μωρά που τρέφονται με πολλά ζυμαρικά και ένα κομμάτι ψωμί σίτου είναι μια εύκολη λύση για την σίτισή τους – υποφέρουν από δυσκολία κένωσης του εντέρου). Το σιτάρι πρέπει να βράζεται με γάλα αιγοπροβάτων για να μπορεί να χωνεύεται από τον οργανισμό, αλλά και να τρώγεται με γαλακτοκομικά. Το σιτάρι είναι ασύμβατο για το 86% του Ελληνικού πληθυσμού, και το κριθάρι είναι ασύμβατο για το 14% του λαού, ασύμβατο για την Β ομάδα αίματος μόνο. Αντιθέτως τα φύτρα σιταριού που μόλις έχουν βλαστήσει είναι εξαιρετικά ωφέλιμα για τον οργανισμό του ανθρώπου. Κατά την διαδικασία της βλάστησης οι κόλλες που έχει η γλουτένη καταστρέφονται και έτσι τα ωφέλιμα ένζυμα μένουν άθικτα. Εδώ συναντάμε πάλι την δικαιολογημένη φοβία των προγόνων μας, την διαστρέβλωση δηλαδή της γνώσεως, από κάτι ωφέλιμο (βλαστούς σιταριού) σε κάτι πολύ επικίνδυνο (σπόρους σιταριού), και την παράφραση του ονόματος αυτού του καρπού από ψωμί Ετεοκρητών έγινε των Εσσαίων, και από Ελληνικό έγινε ερημικό. Εκεί στην έρημο που η αφθονία των νερών δεν υπάρχει οι Ψεύτες και επαγγελματίες διαστραβλωτές ιουδαίοι! Διότι η βλάστηση του καρπού πρέπει να γίνεται μέσα σε νερό, κι όμως καταχώρισαν αυτή την ονομασία (Εσσαίων) σαν δική τους.

Ο μονόκκοκος σίτος και η ζειά δεν ταλαιπωρούν τον οργανισμό, διότι είναι ελαφρότερα από το σιτάρι και διευκολύνουν το έντερο στην λειτουργία του. Ένα καλό ακόμα δημητριακό που παράγει αυτός ο ηλιόλουστος τόπος είναι ο βρόμος-η βρόμη δροσίζει τον οργανισμό και δεν τον αφυδατώνει. Βρόμη ή βρώμη, βρώμα-ατος= φαγητό- τροφή- βρώση, αλλά και ο σίτος υιοθέτησε το όνομά του από την καθημερινή χρήση σίτισής του. Ένα πιάτο βρώμη κάθε βράδυ πριν τον ύπνο με μισό τριμμένο μήλο και λίγο μέλι είναι το φάρμακο των εντέρων. Το κεχρί δεν διευκολύνει το έντερο, αλλά ανανεώνει τον οργανισμό. Συνδυάζοντάς το με σύκα είναι ένα υγιεινό δυναμωτικό για όσους εργάζονται. Οι φακές προκαλούν θερμότητα και αναστατώνουν τα σπλάχνα, δεν είναι ούτε υπακτικές αλλά ούτε και στυπτικές και μπορούν να καταναλωθούν από τις ομάδες Α-ΑΒ. Τα ρεβίθια είναι θρεπτικά διουρητικά και διευκολύνουν την αφόδευση, και μόνο η ομάδα Ο τα καταναλώνει. Τα λευκά ξερά φασόλια είναι μια τροφή που δεν προσφέρει τίποτα το ιδιαίτερο, αντιθέτως έχουν αρκετή κόλλα και δυσπεψία. Η φασολάδα θα ήταν καλά να είναι σπάνια στο τραπέζι έως και ανύπαρκτη, ενώ αντιθέτως τα μαυρομάτικα είναι εξαιρετικά ωφέλιμα για τις ομάδες αίματος Ο και Α. Οι ξηροί καρποί που παράγει αυτός ο τόπος, όπως τα καρύδια για παράδειγμα, είναι απαραίτητα για τους ανθρώπους που υποφέρουν από σωματική και πνευματική κούραση (χρόνια κόπωση- κατάθλιψη). Τα αμύγδαλα και οι κολοκυθόσποροι είναι εξαιρετικές πηγές μαγνησίου. Τα δαμάσκηνα και τα σύκα είναι εξαιρετικές πηγές ασβεστίου. Για να μπορεί ο οργανισμός να απορροφήσει το ασβέστιο χρειάζεται και μαγνήσιο, διότι το ασβέστιο χωρίς το μαγνήσιο καταστρέφεται.

Με άλλα λόγια ο τρόπος παραγωγής των ειδών προς βρώση, ο τόπος όπου αναπτύσσονται αλλά και ο σωστός συνδυασμός τους αναλόγως της ομάδας αίματος συντελούν στην σωστή διάσπαση των τροφών εντός του ανθρώπινου οργανισμού και προσδιορίζουν την ποιότητα ζωής, την υγεία, την διανόηση (άρα και την πολιτιστική εξέλιξη) του ανθρώπου. Πέραν αυτών, η θεώρηση αξιών, δηλαδή οι ηθικοί κανόνες κοινωνικής ανάπτυξης, είναι αποτέλεσμα ομοιόστασης του ανθρώπινου οργανισμού. Λέγοντας ομοιόσταση εννοούμε την ισορροπία του ενδοκρινολογικού συστήματος σε ότι αφορά στις λειτουργίες όλων των οργάνων του σώματος και κυρίως του εγκεφάλου. Παράδειγμα: Αν η παραγωγή της σεροτονίνης (η ορμόνη που ελέγχει την καλή διάθεση) δεν εκκρίνεται σωστά λόγω λανθασμένων τροφών, τότε η εγκεφαλική λειτουργία, δηλαδή οι αποφάσεις μας δεν θα είναι σωστές. Οι λανθασμένες σκέψεις και αποφάσεις παράγουν κατάθλιψη και όχι πολιτισμό. Καθ’όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας στον πλανήτη η εξέλιξη των συστημάτων αξιών και ηθικών κανόνων (πολιτισμός) περί της διαβίωσης των ανθρώπων συναντάται μόνο όταν οι βασικές προϋποθέσεις σωστών διατροφικών συνηθειών και περιβάλλοντος χώρου κατοικίας είναι εναρμονισμένες με την φύση του ανθρώπου, όπως διευκρινίζεται μέσω της Ελληνικής Γραμματείας.

Το σύστημα αξιών είναι σημαντικότατο για την εξέλιξη μιας κοινωνίας, επειδή αποτελεί την βάση μέσα από την οποία αξιολογούνται οι έννοιες. Εάν το σύστημα πάσχει (ελλιπές και φτωχό), τότε για ένα ανθρώπινο όν θα είναι αδύνατον να συλλάβει την αλήθεια των πραγμάτων, χωρίς την σωστή θεώρηση αξιών, ακόμα και όταν αυτή του δίνεται πλήρως εξηγημένη και αναλυμένη. Πρόκειται δηλαδή για την σωστή τροφή του νου, αφού και ο νους αποτελεί ένα μέρος της ανθρώπινης ύπαρξης, το οποίο απαιτεί και αυτό σωστή διατροφή, άρα απαιτεί την <σταθερή κατανόηση των αρμονιών των κύκλων και των διανοημάτων του σύμπαντος>.

Άλλωστε <νους υγιής εν σώματι υγιεί>.

Η μεγάλη εκστρατεία του Μέγα Αλέξανδρου βασίστηκε στην αντοχή του στρατού των Μακεδόνων βάση της διατροφής του δημητριακού ζειά. Δεν μπορεί να υπάρξει αντοχή ανδρών για αυτές τις αποστάσεις και κινήσεις χωρίς την γνώση της διατροφής. Αυτήν την γνώση την παίρνουν κατόπιν και οι Ρωμαίοι. Η μεγάλη εξαγωγή από το λιμάνι με το όνομα Ζέα μας έμεινε μέχρι σήμερα. Το σιτάρι είναι ασύμβατο για το 86% του Ελληνικού πληθυσμού, και το κριθάρι είναι ασύμβατο για το 14% του λαού, ασύμβατο για την Β ομάδα αίματος μόνο. Φυσικά το μεγάλο ερώτημα είναι αναπάντητο, ποιος μπόρεσε και άλλαξε από 16 γονίδια του άγριου σιταριού σε 44 γονίδια του καλλιεργήσιμου σίτου! Αυτό και μόνο μπορεί να γκρεμίσει τα πάντα.

Η Ελλάδα και οι Έλληνες θα πρέπει να πληρώνονται από όλους τους ανθρώπους του κόσμου για οτιδήποτε καταναλώνουν ως τροφή.

πηγή: Το άρθρο είναι του Μιχάλη Γρηγορίου στο περιοδικό ΙΧΩΡ!

ZEA 'H ZEIA ( TA EΛΛΗΝΙΚΑ ΣΙΤΗΡΑ)

==========================

Όμάδα επιστημόνων έφθασε εις τήν Θεσσαλονίκην, όπου εύρισκες τότε ανθρώπους άπό όλες τις φυλές. Ήρεύνησε προσε­κτικά και έδημοσίευσε τό 1922 τό πρώτο σύγγραμμα διά τις ομάδες αίματος και τις ιδιαιτερότητες εκάστης. Οί Έλληνες είναι κατά πλει­οψηφία "0" ομάδος και οί υπόλοιποι "Α" ομάδος, οί Χάζαροι είναι "Β" ομάδος κ.λπ. Αρχάς του 1923 στέλνουν εις τήν Θεσσαλονίκη ένα ζευγάρι ιατρών διά νά εξετάσει τήν διατροφήν τών Ελλήνων, επηρε­ασμένη άπό τόν Ιπποκράτη, ό όποιος έλεγε εις τους ασθενείς "φάρ­μακο σου είναι ή τροφή σου". Άρα αυτοί έσκέφθησαν, έχει καθιερώ­σει εις τόν Έλληνα υγιεινή διατροφή, ποια είναι όμως ή βασική τροφή; Οί ερευνηταί κατέληξαν, σύντομα, ότι βασική τροφή τών Ελλήνων είναι τό ψωμί. Τό ψωμί όμως τών Ελλήνων ήταν από Ζειά και όχι άπό σιτάρι.

Είς τά χημικά εργαστήρια συνέκριναν γρήγορα αλεύρι άπό Ζειά και Σιτάρι καί μέχρι τό 1926 διαπιστώνουν ότι: Είς τόν εγκέφαλο του ανθρώπου υπάρχει ένας αδένας μεγέθους διδράχμου τόν όποιον ονόμασαν "Αμυγδαλή" ή "Αμύγδαλα". Αυτός ό άδήν δημιουργεί τήν μνήμην καί τήν φαντασίαν είς τους ανθρώπους με 300 διαφορετικές πρωτεΐνες (Αμινοξέα). Αυτές οί πρωτεΐνες διά νά συνδεθούν μεταξύ των καί νά δημιουργήσουν τά συμπλέγματα της μνήμης καί νά διατηρηθούν αυτά είς τόν χρόνον, χρειάζονται μίαν δύναμιν, μίαν κόλλα, διά νά κολλήσουν.

Αυτήν τήν κόλλα τήν προσφέρουν οί τροφές μας καί τήν ονομάζουμε πρωτεΐνη στηρίξεως, πού σημαίνει συγκόλλησις καί σταθεροποίησις τής μνήμης. Τό ψωμί πού τρώμε άπό τό Σιτάρι έχει τελείως διαφορετικές πρωτεΐνες στηρίξεως άπό τό ψωμί άπό τη Ζειά. Εδώ ακριβώς έγκειται καί ή διαφορά τους. Είς τό Σιτάρι υπάρχει άφθονη ή γλουτένη. Ή γλουτένη είναι μία ισχυρή κόλλα καί χρησιμοποιείται ώς φυσική κόλλα ύπό τών ανθρώπων στην καθημερινή ζωή των. Ή γλουτένη όμως ώς πρωτείνη - στη­ρίξεως- (συγκόλλησις) τών πρωτεϊνών του εγκεφάλου διά τήν δημιουργίαν τής μνήμης είναι καλή μέν, διότι δημιουργεί ίσχυράν μνήμην, αλλά περιορισμένην, διότι συγκολλά περισσότερες πρωτεΐνες των απαιτουμένων και περιορίζει τό απόθεμα αυτών. Αποτέλεσμα είναι να περιορίζει την μνήμην εις πολύ λίγες εικόνες. Έτσι καταστρέφει τήν φαντασίαν και τό δημιουργικό πνεύμα. Είναι δε εγκληματική, διότι έμμεσα καταστρέφει τήν ύγείαν και τό πνεύμα, τήν πρόοδον και τον πολιτισμόν του ανθρώπου.

Ή γλουτένη του σιταριού καταστρέφει τήν ύγείαν, τό πνεύμα, τήν μεγαλοφυίαν, τον πολιτισμόν της άνθρωπότητος, διότι ώς ισχυρή κόλλα έπικολλάται εις τά τοιχώματα όλων τών αγγείων πού διέρχε­ται, πεπτικούς σωλήνες, έντερα, φλέβες, αρτηρίες κ.λπ. Ένεκα τούτου παρακωλύει τήν σωστήν πέψιν, κενώσεις και κυκλοφοριαν του αίματος, μέ τις αντίστοιχες επιβαρύνσεις είς τήν ύγείαν. Είς τόν εγκέφαλον ώς πρωτεΐνη στηρίξεως κολλά ισχυρά τις πρωτεΐνες τής μνήμης μέ αποτέλεσμα, ό,τι παραστάσεις και ιδέες έβίωσεν τό παιδί είς τήν ήλικίαν 3-7 ετών, όσο λανθασμένες καί άν είναι, όσο πιό δυνατές και ξεκάθαρες αποδείξεις περί πλάνης του και άν του παρουσιάσεις αργότερα, δεν πρόκειται ώς ενήλικας νά άπορρίψη τις αποθηκευμένες μνήμες και δοξασίες του περί θεού, πολιτικής, κ.λ.π.

Δι’ αυτό ακριβώς οί θρησκείες, οι Δικτάτορες, οι έξουσιασταί μας μέ διάφορα τεχνάσματα καί ωραία λόγια προσπαθούν νά ποδηγετήσουν τά παιδιά άπό μικρή ηλικία και έσοφίστηκαν τά κατηχητικά, τις πολιτικές νεολαίες. Οί Δικτάτορες καί οί Τραπεζίτες είσήγαγον τήν πολιτικήν είς τά σχολεία μέ πρόφασιν, δήθεν, τήν προπαρασκευήν ενήμερων πολιτών, ενώ στην ουσία εκπαιδεύουν τυφλούς δούλους του τραπεζικού συστήματος.

Όποιος από εσάς πιστεύει είς τήν ανεξάρτητον σκέψιν τών ανθρώπων, ας άγωνισθή διά τήν κατάργησιν του συνδικαλισμού είς όλα τά σχολεία, πλην πανεπιστημίων. Επομένως ή γλουτένη του σιταριού είναι καί ή τροχοπέδη τής εξελίξεως καί του πολιτισμού. Ταυτοχρόνως, τροχοπεδεί και τήν έλευθέραν σκέψιν καί πνευματικήν άνοδον του άνθρωπου και τόν καθιστά δούλον του ιερατείου, του κατεστημένου, διότι αγωνίζεται και θυσιάζεται δια αξίες πού του ενέπνευσαν τά οργανωμένα συμφέ­ροντα και όχι ή φύσις. Είναι όλοι οι αγώνες του εναντίον των φυσικών νόμων. Αντίθετα ή πρωτεΐνη στηρίξεως της Ζειά (πληθυντικός Ζειαΐ) δια­σπάται από τά ένζυμα και αφομοιώνεται σάν καλή τροφή άπό τόν οργανισμό.

Αυτό τό χαρακτηριστικό της την κάνει πολύτιμη εις τόν ανθρώπινο οργανισμό. Διότι ενώ χρησιμεύει ώς πρωτεΐνη "στηρίξεως" (συγκόλλησις - σταθεροποίησις) εις τις πρωτεΐνες μνήμης του εγκεφάλου, δεν μπλοκάρει αυτόν, δέν δημιουργεί σταθερές και άναλοίωτες ενώ­σεις σάν βαρύδια στον έγκέφαλον, ώς ή γλουτένη του σιταριού, και αφήνει τόν εγκέφαλο νά λειτουργή ελεύθερα νά συλλαμβάνη, νά σκέπτεται νέες ιδέες, δοξασίες, νά δημιουργεί όνειρα, φαντασία, επιστήμη, κ.λ.π. Οί αρχαίοι Έλληνες τό εγνώριζαν πολύ καλά αυτό, δι' αυτό εκτρέφοντο μόνο μέ Ζειά εγνώριζαν ότι ή Ζειά τρέφει τό πνεύμα. Αυτό μας τό λέει ό Αισχύλος εις τό ύμνον του προς τήν Δήμητρα:

"Δήμητερ ή θρέψασα τήν έμήν φρένα είναι με άξιον τών σων μυστηρίων"(Αισχύλος).

Επίσης δέν φράσσει τά αγγεία πού διέρχεται, φλέβες, αρτηρίες, κ.λπ. Δέν παρουσιάζει τις πολλές ασθένειες πού παρουσιάζει ή γλουτένη.Έπί πλέον ή Ζειά περιέχει άφθονη βιταμίνη Ο και πολλά ιχνοστοι­χεία πού χρειάζεται ό οργανισμός μας, συν τό άμινοξύ "Λυσίνη" τό πολυτιμωτατο συστατικον δια τόν οργανισμό μας, πού σήμερα οί άνθρωποι τό αγοράζουμε πανάκριβα ώς συμπλήρωμα τής διατροφής μας, ένώ θά τό είχαμε άπό τό ψωμί της Ζειάς δωρεάν.

Η Ζειά:

1. Βοηθάει στην άπορρόφησιν τών θρεπτικών συστατικών (ca, mg) κ.ά.

2. Καταστέλλει τις φλεγμονές πού χρονίζουν στον οργανισμό καί καταστρέφουν τα υγιή κύτταρα.

3. Καταστέλλει τα ένζυμα του καρκινικού κυττάρου (εμποδίζει τήν ανάπτυξιν και μετάστασιν του καρκίνου).

4. Περιέχει τό βασικό αμινοξύ Λυσίνη (Lycin) πού ενισχύει τό ανοσοποιητικό σύστημα και είναι τό βασικό στοιχείο στην βιοχημική λειτουργία του εγκεφάλου.

Έκτος των ανωτέρω τά άρτοπαρασκευάσματα άπό αλεύρι Ζειάς είναι εύγεστα καί άσυγκρίτως νοστιμότεραάπό τά αντίστοιχα μέ αλεύρι σιταριού. Έάν δέ φάτε ψωμί ή μακαρόνια άπό Ζειά θά ερωτήσετε, τον κρέμασαν οι Έλληνες αυτόν που τους έστέρησε αυτήν τήν ασύγκριτη άπόλαυσιν; Θά πάρετε τήν άπάντησιν ότι, του στή­νουν συνεχώς ανδριάντες σέ πλατείες, στην Βουλή, και δίδουν τό όνομα του στις λεωφόρους γιά νά μην τό ξεχάσουν ποτέ. Καί τότε θά διερωτηθήτε, τί φταίει; Νά φταίει άραγε ή μεγάλη πανουργία καί εμπειρία των κοσμοκρατόρων μόνον, ή μήπως ή δουλικότης των μωροφιλόδοξων και λοιπών οργανωμένων στις μυστικές εταιρείες των;

Νομίζω πώς όλα αυτά δέν θά ήσαν αρκετά νά τυφλώσουν τον λαό μας καί δέν θά έπετύγχανον, έάν δέν υπήρχε τό ακαλλιέργητο, τό πρωτόγονο ΕΓΩ του, τό όποιο αντιδρά σκληρά καί δέν δέχεται τό αντίθετο, όσο καθαρά καί άν απόδειξης τήν πλάνην του. Μέ τό ακαλλιέργητο ΕΓΩ δέν δύναται νά παραδεχθή ότι οί γονείς του έπλανήθησαν, διότι τότε αισθάνεται ότι μειώνεται ή προσωπικότης του καί τό κύρος του, ένώ τό καλλιεργημένο ΕΓΩ, όταν πεισθή ότι έπλανήθη τό παραδέχεται αμέσως μέ ψηλά τό κεφάλι καί υπερή­φανα, διότι έτσι νοιώθει ότι είναι ισχυρό, επειδή επεβλήθη τών ενστί­κτων καί τής μικροπρέπειας. Ερευνώντας ή επιτροπή, πού αναφέραμε πιό πάνω, τό διαιτολόγιο τών αρχαίων Ελλήνων έμεινε έκπληκτος.

Οί αρχαίοι δέν έτρωγαν ψωμί άπό σιτάρι. Τό σιτάρι τό είχαν ώς τροφή τών ζώων καί τό ονό­μαζαν πυρρό. Έτρωγαν μόνον ψωμί άπό Ζειά ή Κριθάρι καί έν ανάγκη μόνον από κριθάρι ανάμεικτο με Σιτάρι. Ό Μέγας Αλέξανδρος έτρε­φε την στρατιάν του μόνο μέ Ζειά, διά νά είναι οι άνδρες του υγιείς και πνευματικά ανεπτυγμένοι. Αν οι αρχαίοι Έλληνες έτρωγαν ψωμί άπό σιτάρι δέν θά είχαν τόσο ύψηλήν πνευματικήν άνάπτυξιν. Μόλις οι κοσμοκράτορες έδιάβασαν αυτήν τήν έκθεσιν τής επι­τροπής, δίδουν εντολή το 1928 νά αναιρεθή αμέσως ή καλλιέργεια Ζειά στην Ελλάδα, και μόνον στην Ελλάδα. Διά νά μειώσουν μέ το σιτάρι τήν πνευματικήν άνάπτυξιν των Ελλήνων, μειώνοντας τήν άντίληψίν τους και οργανώνοντας ταπεινήν έκπαίδευσιν των παιδιών τους καί διδάσκοντας τις πολιτικές τους εις τά σχολεία και πολιτικοποιούντες τα εις τά κόμματα που αυτοί ελέγχουν απόλυτα, για νά ποδηγετήσουν πλήρως εις πρώτον χρόνον τους Έλληνας.

Ενώ τώρα αναμειγνύοντας τους μέ αλλοδαπούς, θέλουν νά τους εξαφανί­σουν τελείως. Ναι άλλα πώς θά τό επιτύχουν αυτό; Αμέσως δίδουν έντολήν είς τόν τέκνον των τον Βενιζέλο νά έπιστρέψη στην Ελλάδα καί νά εξαφάνιση τήν Ζειά. Οπότε βλέπουμε τόν Βενιζέλο νά έπιστρέφη στην Ελλάδα μετά άπό 8 χρόνια αυτοε­ξορίας του, νά άνασκουμπώνεται και νά ορμά σάν λέων κατά τής Ζειάς. Μέσα σέ 60 χρόνια μόνον ήλλοίωσαν τήν πνευματικήν ύπεροχήν του σκέπτεσθαι τών Ελλήνων, τους έκαναν αδιάφορους, άβουλους, μέ μετρίαν αντίληψιν και φιλάσθενους καί τώρα μέ τους αλλοδαπούς επιδιώκουν τόν πλήρη εξαφανισμό τής φυλής των, ένώ συγχρόνως ξοδεύουν δισεκατομμύρια δολλάρια οι φιλεύσπλαχνοι διά νά μην εξαφανισθούν οί οχιές, κόμπρες, πάντα καί άλλα ζώα καί ερπετά. Όλα τά ανωτέρω περί Ζειά, γλουτένης καί σωστής διατροφής μέ λεπτομέρειες καί τάς παραμέτρους όλων αυτών καί τήν ύγιεινήν θά τά βρήτε είς τά εμπνευσμένα καί καλομελετημένα βιβλία "Τό Όλον" καί τό «ΌΛ-ΟΝ». Ένα βιβλίο γιά τήν "ΊΑΣΗ", του πρωτοποριακού μελετητή Μιχάλη Γρηγορίου..

Προς τό τέλος του 1928 ό σε εισαγωγικά "Εθνάρχης" μας Βενιζέλος, προφανώς μετά άπό κάποια εντολή, μέ της Αμύνης τά Παιδιά, τυφλά εις τον νουν καί την κρίσιν, και διψασμένα τό πώς νά ευχαριστήσουν καλλί­τερα τόν άρχηγόν των έκήρυξαν τόν πόλεμον κατά της Ζειάς καί, έφορμήσαντες ακαταμάχητοι, ένίκησαν νίκην λαμπράν και εις βραχύτατον χρόνον 4 ετών δεν υπήρχε εις την Ελλάδα ούτε ένα σπυρί Ζειάς γιά σπόρο. Είπαν εις τόν λαό ότι ή Ζειά είναι ζωοτροφή, δι' αυτό τά λεξικά την γράφουν έκτοτε ζωοτροφή και ότι είναι βλαβερή στην υγεία. Ενώ οι Αρχαίοι ειχαν το Σιτάρι για τα ζώα και την Ζειά για τους ανθρώπους.

Αυτό τό πρόβαλαν έντονα τά τότε ΜΜΕ καί σέ 4 χρόνια έξηφανίσθη η Ζειά. Όλοι οί Έλληνες εγκατέλειψαν τήν Ζειά μόνον ένας άπό όλους κράτησε σπόρο Ζειάς. Καί σήμερα 2010 καλλιεργεί Ζειά μόνον ένας ό Γ.Α. είς ένα χωριό καί κατασκευάζει μακαρόνια άπό αλεύρι Ζειάς, τά όποια είναι υπερβολικά νοστιμώτερα άπό τά μακαρόνια του σίτου. Τήν έπιθεσίν του κατά τής Ζειάς ό "εθνάρχης" μας τήν ήρχισε μέ τήν αθρόα εισαγωγήν αλεύρων σίτου ύπό τών φίλων του.

Οί φίλοι του έγιναν πάμπλουτοι καί έξέσπασε τότε τό μέγα διά τήν έποχήν και γνωστό ώς "Σκάνδαλο τών αλεύρων". Μέσα είς 4 χρόνια οί Έλλη­νες είχαν ξεχάσει τήν Ζειά τελείως καί οί φίλοι του Βενιζέλου έγιναν δισεκατομμυριούχοι άπό τήν εισαγωγή τών αλεύρων του σίτου." Αν σήμερα θελήσετε νά επαναλάβετε αυτό γιά τό σιτάρι ή κριθάρι ή κάτι άλλο, δέν θά τό πετύχετε ούτε σέ 50 χρόνια. Τόσο πολύ είχε τυφλώσει καί πειθαρχήσει ό Βενιζέλος τους οπαδούς του. Αυτό βέβαια είναι εχθρική ψυχολογία. Θέλουν τους οπαδούς τους τελείως τυφλούς στην σκέψιν καί δούλους. Καί δέν ήρκέσθη μόνον είς τήν έξαφάνισιν του σπόρου ό "εθνάρχης" μας, επέτυχε νά σβήση τήν Ζειά από τήν μνήμην καί τήν γλώσσαν τών Ελλήνων.

Αυτό θά πή τέλειον έγκλημα. Αποδείξεις:Εσείς έγνωρίζατε τήν λέξιν Ζειά πριν λίγα χρόνια, όταν ήρχισε νά προβάλεται άπό εμάς στά κανάλια; Εύρήκατε τήν λέξιν σέ λεξικό πού συντάχθηκε μετά τό 1930; Δεν θά τήν εύρητε, μήν ψάχνετε. Άλλα και αν κάπου τήν εύρητε, θά τήν έξηγεί ώς ζωοτροφή... Μόνον εις τυχόν ανατυπωθέντα παλαιά λεξικά θά τήν εύρητε, ή εις τό των Άγγλων "LINDELL & SCΟΤΤ", τό όποιον δέν τήν εξηγεί σωστά. Εις τό "ΗΛΙΟΣ" πού είναι πιο ενήμερο και σοβαρό λεξικό γράφει:

Ζειά ή Ζέα... τήν Ζέαν τήν μάϊδα πού είναι ό γνωστός αραβόσιτος και κοινώς "αραποσίτι". Αραβόσιτος όμως είναι κοινώς τό Καλαμπόκι.

Ή Ζειά όμως ώς φυτό είναι κάτι σάν σιτάρι και κριθάρι, δέν έχει καμμία σχέσιν στην όψιν μέ τό καλαμπόκι, άλλα και τό σπυρί του είναι ώς του σιταριού πιό πεπλατυσμένο καί χονδρό.

Ή Ζειά μέ τον Σΐτον είναι όπως ή Νερατζιά μέ τήν πορτοκαλιά. Αν άπό άπόστασιν 50-1ΟΟμ. κοιτάζεις τήν Νερατζιά είναι όμοια μέ τήν πορτοκαλιά. Καί τό νεράτζι μέ τό πορτοκάλι, ένώ έξωτερικώς είναι όμοια, εις τήν πραγματικότητα έχουν μεγάλες διαφορές εις τά συστατικά των. Αυτό ακριβώς συμβαίνει καί μέ τους σπόρους της Ζειας και του Σιταριού. Δέν θά έκανε ό Ι. Πασσάς αυτό τό λάθος, έάν δέν έξηφάνιζε και τήν βιβλιογραφία περί Ζειά ό "εθνάρχης" μας, όπως ό Σαούλ - Παύλος τήν βιβλιογραφία των αρχαίων Ελλήνων.

Εκεί όμως πού έμεινα εμβρόντητος είναι όταν διάβασα τήν "Οδύσσεια" ραψωδία δ (4)-603-604, τό αρχαίο: "Ω έν μέν λωτός πολύς, έν δέ κύπειρον πυροί τε ζειαί τε ίδ' εύρυφυές κρίλευκον". Ό Κ. Δούκας ερμηνεύει: "όπου υπάρχει τριφύλλι πολύ, καί κύπερι, καί σιτάρια καί ζωοτροφές κι εύρύφυτο κριθάρι λευκό". Πώ! Πω!... Ό κ. Δούκας ό έκλεκτώτερος ερμηνευτής έκανε λάθος; Ένώ οί "Ελληνες χρησιμοποιούσαν πυρούς (σιτάρια) γιά ζωοτροφές καί τήν ζειά γιά ψωμί, ερμήνευσε τήν ζειά ώς ζωοτροφές, διότι ό Βενιζέλος είχε εξα­φανίσει από τήν βιβλιογραφίαν καί άπό τήν μνήμην τών Ελλήνων τήν ζειά ή ζέα. Τό δημητριακό Ζειά η φύσις τό έδώρισε είς τους λαούς του Αιγαίου.

Αργότερα οί Έλληνες μετανάστες τό μετέφεραν καί είς άλλες χώρες. Τό σιτάρι ήτο φυσικό δημητριακό τών βορείων περιοχών. Οί Έλληνες τό έφεραν είς τήν Ελλάδα καί τό έκαλλιέργησαν ώς ζωοτροφή, αρκετά χρόνια πρό του Τρωικού Πολέμου, όταν ήρχισαν τό εμπόριο μέ τις βορεώς του Ευξείνου Πόντου χώρες. Οι Βόρειοι λαοί αντί χρημάτων, που δέν είχαν, έπλήρωναν τα είδη πού ήγόραζαν άπό τους Έλληνας έμπορους μέ σιτάρι και έτσι ήλθε εις την Ελλάδα τό σιτάρι. Εις τό διαδίκτυο, έάν γράψετε τήν λέξιν "Ζειά", θά εκπλαγείτε.

Θά διαβάσετε πάρα πολλά, εις τήν παράγραφο "ΣΤΗΝ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΑΤΗ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ" (ύμνοι Όρφέως, Ομηρικά έπη, Μύθοι), διαβάζουμε: «Ή πόλη τών Αθηνών ονομα­ζόταν και Ζείδωρος, διότι έπί του εδάφους της έκαλλιεργειτο έκτος άπό τήν έλαία και τό δημητριακό ζειά. Τό ζειά μέ τό ζήτα δηλώνει ζωή, μέ τό εψιλον γιώτα τήν μακρά πορεία και μέ τό άλφα που είναι τό πρώτο στοιχείο τό άριστον, τήν παρουσία του Αιθέρα (τό στοιχείο πού βρίσκεται παντού και δομεί τά πάντα είναι ό Αιθέρας), άρα ζειά σημαίνει μακροζωία».

Τήν Ζειά φορτωεκφόρτωναν άπό ένα λιμάνι του Πειραιώς που πιθανολογείται έξ αυτής έλαβε τό όνομα Ζέα, και μέχρι σήμερα τό λιμάνι ονομάζεται Ζέα.

Και τώρα πώς επεβλήθη ή ζειά νά ερμηνεύεται εις ορισμένα λεξικά ώς ζωοτροφή. Εις τό διαδίκτυο χειριζόμενοι τήν λέξιν "Ζειά" εις τήν ΙΛΙΑΔΑ - ραψωδία Ε, στίχοι 121-240 διαβάζουμε: «...παρά δέ σφίν έκάστω δίζυγες ίπποι έστάσι κρί λευκόν έρεπτόμενοι και όλύρας» (195). Πιό κάτω ό μετα­φραστής, ελαφρά τή συνειδήσει, ή καλοπληρωμένος μεταφράζει: «...εις κάθε αμάξι είναι σιμά ζευγαρωτά πουλάρια, στέκουν και τρώγουν τήν ζειά και τό λευκό κριθάρι». Έδώ δολοφονείται ή Ζειά, διότι ό μεταφραστής, μεταφράζει τήν ζωοτροφή "όλύρας" εις "ζειά". Οι μεταγενέστεροι αντιγράφουν από αυτό ζειά = όλύρας = ζωοτροφή, ένώ ό Όμηρος εγνώριζε και τά δύο, ζειά και όλύρας, και έγραφε πάντα τό ορθόν, αυτό που ήθελε και έπρεπε νά διδάξη. Έδώ γράφει σαφώς: «κρι λευκόν έρεπτόμενοι και όλύρας». Όχι ζειά, όπως ελαφρά τήν συνείδησιν και βαρυτάτην άγνοια γράφουν οι μεταφρασταί. Από τις έρευνες που έκανα, κατέληξα ότι όλύρα ώνόμαζαν τόν σημερινόν "Οροβον κοινώς ρόβην ή τό ρόβι.

Πρόκειται διά τήν πιό δυνατή και αγαπητή εις τά ζώα τροφή. Ομοιάζει μέ τό βίκο (άγριαρακά). Είναι ή πιό θρεπτική τροφή τών ζώων, άλλα είναι βλαβερή διά τόν άνθρωπον.Ή όλύρα εκαλλιεργείτο από αρχαιοτάτων χρόνων εις την Ελλάδα ως ζωοτροφή. Ήτο μεσογειακό φυτό (Λεξικό "ΗΛΙΟΣ", λήμμα Όροβος). Είναι λογικόν νά κατάληξη μέ τόν χρόνο ή όλύρα εις όροβο. Εις τό λεξικό "LINDELL & SCΟΤΤ" θά τήν βρήτε ώς Σίκαλιν η Αγριοσίκαλιν, αυτήν τήν σύγχυσιν έκαλλιέργησαν οι φιλέλληνες... διά νά ξεχά­σουμε τήν Ζειά.Ή Ζειά καλλιεργείται σήμερα εις πολλές χώρες τής Ευρώπης και εις τόν Καναδά εις μεγάλην εκτασιν, φέρει δέ όνομα ανάλογο τής γλώσσης έκαστης χώρας. Οι Ιταλοί τήν ονομάζουν Faro, οί Γερμανοί Dingel, κ.τ.λ. Οί Έλληνες εισάγουμε σήμερα αλεύρι Ζειά άπό τήν Γερμανία μέ τό όνομα Ντίνγκελ, ώς μή περιέχον γλουτένη, αντί 6,45 Εύρώ, ήτοι τό αγοράζουμε Δέκα φορές άκριβώτερα άπό τό σιταρένιο.

ΠΗΓΗ: Στρατηγός Γ. Γ. ΑΫΦΑΝΤΗΣ «Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ» ΣΣ. 443-451

ΖΕΙΑ, Η θρεπτική της αξία είναι αδιαμφισβήτητη, άλλωστε δεν είναι τυχαίο που η ετυμολογία της λέξης “ζείδωρος” (αυτός που δωρίζει ζωή) προέρχεται από αυτό το δημητριακό.

The Divine Mother Saraswati

The Saraswati order

Saraswati is also one of the highest traditions, because Saraswati is the goddess of learning and wisdom.

The Divine Mother Saraswati. Saraswati Ma is the Goddess of learning, knowledge and Wisdom of the highest spiritual kind. She is also the Goddess of fine arts and speech.

As a compound word, ‘Saraswati’ consists of ‘sar’ and ‘swa’; 'sar' meaning the essence (Essential Nature) and 'swa' the Self (the Higher Self).

Love is Saraswati's river

flowing through our lands.

She will feed the rice fields,

She will accept our woven offerings.

She will bear our ashes

and the fires of Kintamani

to the sea.

Formless, she neither takes nor gives;

we impose these significances

upon the flowers we cast in her.

From birth to death,

Saraswati's river sustains us to the sea.

Saraswati is the Hindu Goddess of the arts, of beauty, truth and embodies knowledge in all its forms. From her rivers flow inspiration, benevolence and nourishment for body and soul. The Sanskrit word 'sara' means "essence" and swa means "self." Thus Saraswati means "the essence of the self." She is known as "the one who flows. Saraswati is represented in Hindu mythology as the divine consort of Lord Brahma, the Creator of the universe.

In the Sanskrit writings of the Rig-Veda, Saraswati is credited, in association with Indra, with killing the serpentine being Vritraasura, a demon that hoarded all of the earth's water and so represents drought, darkness, and chaos. In the Hindu tradition, since knowledge is necessary for creation, Saraswati symbolizes the creative power of Brahma. All persons interested in learning, especially students, teachers, scholars, and scientists, worship goddess Saraswati. As the embodiment of speech, Saraswati is present wherever speech exists and so it is that She is pre-eminently associated with the best in human culture: poetry, literature, sacred rituals, and rational communication between individuals. Public speakers, politicians, poets and all those wishing their words to be heard invoke her name. Even today, when a new baby arrives, grandmothers draw a five-pointed star - called "Saraswati-sign" on the newborn's tongue with honey. The tongue, the organ of speech, is thus "hitched to Saraswati's star" early. The Rigvedic hymns dedicated to Saraswati mention her as a mighty river with creative, purifying, and nourishing properties and as the river flows, acquisition of knowledge flows into her followers perhaps allowing their liberation from reincarnation.

In the images of the goddess, Saraswati is depicted with four arms, wearing a white sari and seated on a white lotus. She holds a book, the sacred Vedas, representing the universal, divine, eternal and true knowledge as well as her perfection of the sciences and the scriptures.

She also holds a rosary akshamala of white pearls, representing the power of meditation and spirituality in her rear two hands, while the front two hands are engaged in the playing of a veena lute. Playing her veena, she tunes the mind and intellect with her knowledge, and thus the seeker can be in harmony with the universe. In some representations she carries a pot of sacred water, representing creative and purificatory powers. She is usually depicted near a flowing river, which may be related to her early history as a water goddess. Her right leg is shown slightly pushing against her left leg. She uses a swan as Her vehicle. There is a peacock by her side gazing up at her and representing the futility of its arrogance and pride over its beauty.

The white sari that the goddess is wearing denotes that she is the embodiment of pure knowledge. The four arms denote her omnipresence and omnipotence. The two front arms indicate her activity in the physical world and the two back arms signify her presence in the spiritual world. The four hands represent the four elements of the inner personality. The mind (manas) is represented by the front right hand, the intellect (Buddhi) by the front left hand, the conditioned consciousness (chitta) by the rear left hand, and the ego (ahankara) by the rear right hand. A book in the rear left hand signifies that knowledge acquired must be used with love and kindness to promote prosperity of mankind. Saraswati's dress is modest representing her preference of knowledge over the worldly and material.

A white swan is depicted on the left side of the Goddess. A swan is said to have a sensitive beak that enables it to distinguish pure milk from a mixture of milk and water. A swan symbolizes the power of discrimination. Saraswati uses the swan as Her carrier. This indicates that one must acquire and apply knowledge with discrimination for the good of mankind and that knowledge that is dominated by ego can destroy the world.

I am Sarasvati, the graceful flowing of the waters of divine poetry

I cause the river of inspiration to enter the artist in joyous swirls and fountains

I cause the waves of bliss to take form within the heart, and emerge as tales of love.

My holy places on earth are small grottoes of strong light and shade

Where the poet may sit and glide off into blue skies

Overgrown banks of streams, full with grass and wild flowers

The moss-covered rocks beneath the waterfall

Small places where the body may be left

While the soul flies into the heavens.

I am seen in art nouveau waters, and the golden lakes on Japanese screens

The scroll whose hidden treasure lies in a small cove

The beautiful place in the middle of a field, where a cluster of white flowers grows

Where birds and animals flock by nature, to rest in the warm breezes and dewdrops.

To those on the winding path of the spirit I say:

I am no guide to the top of the snowy mountains

My home is amid peace and beauty, the swirling of water and music

I work with those who wish to give to the world

Who return from the heights or who have not begun their journey

Who give their love to the world and not to distant gods?

To them I give the gift

Of lovely speech and beautiful voice

Ideas, which do no hesitate, but dance out into the world

Waves of creativity which have only need of media for expression

Music and dance, which occur spontaneously and are perfect

I give patience to the potter, a keen eye to the artist

I form the words of affection in the mouth of the lover

I give rhythm and melody to the musician, so that he does not play

But acts as a channel for the music of the universe.

I have no taste for bickering gods who rule the skies

Nor those so high that they do not wish to communicate

My love is grace and beauty, the joys of creation

I flow in the river, and down the waterfall

Rushing in whirlpools, and rising slowly in shining bubbles

To alight besides a lone musician

To fill him with the love and grace of the universe.