Satsang on Kundalini Bursting the Bud of Creativity

Satsang on Kundalini
Bursting the Bud of Creativity

Swami Satyananda Saraswati
Given at Sivananda Yoga Vedanta Centre
in Antwerp, Belgium 

Should awakening of kundalini always begin from mooladhara chakra?

It is not at all necessary to start the awakening from mooladhara; you can have it at any chakra. You can concentrate on anahata chakra and if you are able to handle the awakening there, then the relevant portion in the brain will be illumined. By virtue of evolution every individual has certain chakras which are more sensitive than others. For example, you may be able to awaken your manipura chakra more easily than your ajna chakra. There are some people who have difficulty concentrating on ajna chakra because they feel pain. It does not mean they are unqualified, but the sensitivity is not there.

The system where you first practise awakening of mooladhara and then gradually move up the chakras exists because the experiences related to the higher centres are sometimes very difficult to face. The experiences of the lower centres, like mooladhara, are not so intense. If you awaken the psychic centres from the lower ones to the higher ones you can more easily adapt to the psychic experiences.

Is it possible to activate some of the chakras without kundalini awakening?

Yes, the chakras can awaken through practice of yogic techniques. Sudden awakening and opening of the chakras can also take place on account of unexpected emotional uprisings, during moments of intense fear, anxiety, passion, etc.

The awakening of swadhisthana chakra is very common. In almost every case it has been found that before the awakening of mooladhara, awakening of swadhisthana takes place. Manipura chakra may awaken with the sensations of burning heat. Awakening of anahata and vishuddhi chakras is very rare. It is usually swadhisthana and manipura that are awakened, because manipura is the centre of all fears and anxieties, and swadhisthana is the centre of all the passion. When these chakras are activated without the awakening of kundalini it doesn't really matter. You may have dreams related to them or peculiar experiences which you don't understand the cause of, but this doesn't really affect the mental condition.

Is it possible to have a kundalini awakening and not know it?

There are many people who awaken their kundalini and know nothing about it. Some of them may even behave like madmen, and it is only a guru who can understand what has happened. I once met a boy of twelve or thirteen whose family considered him completely mad. They threw him out of the home and he was just wandering about. One evening when I was touring as a mendicant, I made my camp underneath a mango tree.

While I was there he came and sat down right beside me without knowing that I was there. He was completely unaware, shabbily dressed and behaving like a mad boy. After a while I began to feel very strong vibrations from the boy and realised that he had opened some of his higher centres which he was unable to control. He had no command over his experiences at all.

I took him to the river for a bath, and then gradually put him into a kind of hypnotic trance which brought him down to a normal level. Then I sent him off to find his own guru who could teach him sadhana right from the beginning and help him gain control over his awakening. Now he is a normal boy.

Can kundalini arise after vasectomy?

Vasectomy does not prevent the rising of kundalini. In fact, in the science of hatha yoga, there is an asana known as siddhasana, which aims at controlling the sensations in the perineum and also in the lower viscera, so that the stimuli generated within these two centres do not excite the testicles.

Once you achieve an opening of the chakras, do the associated faculties remain with you?

Once a particular chakra has awakened, it can become dormant again, although sometimes the awakening continues for a very long time. For example, the centre of telepathy may open up. It may be with you for a few weeks only, or it may remain permanently.

Do the chakras emanate any positive or negative attributes?

Awakening of kundalini through the chakras does manifest positive and negative aspects, but these are not inherent in the centres. They are inherent in the personality or the samskaras of the person. In the event of the awakening of kundalini, at the time of explosion, subconscious and unconscious matter is released. The experience that you have, whether of heaven or hell, positive or negative, has nothing to do with kundalini. It is related to the intrinsic human personality with its background, samskaras and karma. If a man's karmas are sattvic and divine, then his experiences will always be positive. If the karmas are full of confusion, psychological cobwebs and inhibitions, then his experience may be negative.

Therefore, before awakening kundalini, one has to develop the sattvic or serene life and try to free oneself from psychological problems through the practice of bhakti yoga, raja yoga, karma yoga and gyana yoga.

If kundalini awakens suddenly, won't the person become confused if he does not understand what is happening?

Nowadays, if you travel by motor car at a very high speed you do not really feel anything, but if you were to travel by high speed motor car about a hundred years ago when there was no adaptation to speed, you would have felt giddy. You don't feel giddy now, because your system has adjusted to the speed principles. In the same manner, when sudden kundalini awakening takes place, you are not used to the experience, so you get confused. But if you have been practising hatha yoga, etc. and you experience slight awakenings now and then, you will be better able to cope with it.

Even though people should be careful about awakening kundalini, I believe that the awakening of kundalini is a very important, pleasant and historical experience in the life of man. If you can see and experience something more than what you can generally see and experience through your senses, you are a fortunate man. But at the same time, I also know that if you begin to have some such experiences, you will be startled and frightened and will wonder what is happening. Therefore, before the actual awakening of kundalini, it is better to experience a little awakening of the chakra centres.

Do LSD and other psychedelic drugs have any effect on the awakening of the chakras?

The use of these drugs results in certain experiences because it brings about a state of disconnection or detachment between the motor and sensory cortex. The karmendriyas and gyanendriyas which normally work in co-ordination are separated, resulting in the state of pratyahara or hypnosis rather than an awakening.

Awakening and hypnosis are two different states. In hypnosis there is a process of elimination of consciousness, whereas in awakening there is expansion of consciousness. If you take any drug - LSD, ganja or hashish, it actually induces a form of hypnosis. All faculties are withdrawn to a point of elimination.

Knowledge, shakti and freedom should be the outcome of awakening. If not, then we can definitely decide that these drugs are of no use. Personal experience of hangovers, dizziness, visions and all kinds of beautiful and horrible experiences are not proof. The proof of awakening must be in the resulting power whether it is telepathy, clairvoyance or clairaudience. Your mind should become more powerful, more concrete- if this is the case, then we can accept LSD, ganja or any other drug. But there has been no evidence of anyone who has used these drugs and become as powerful as a siddha. On the other hand, I know sadhus in India who have been continually using ganja for many years, and they have lost their brain. You cannot gain spiritual enlightenment from the use of drugs; you can only get a little rest.

Do you gain anything from trying to awaken kundalini if the body has not reached a proper state of purification?

If awakening takes place without proper purification of the body, every now and then you may feel dizzy, indolent, angry, high or low tempered, and so on. Digestive problems may occur. Some people also experience eruptions on the body.

One has to first purify the diet, then take to hatha yoga, sincere practice of japa with the help of mantra, experience a little bit of awakening through music, and then go on to the more intense practices for kundalini awakening.

How long does it take to purify the body starting with a vegetarian diet?

With vegetarianism, hatha yoga and pranayama it will take about six months to purify the bodily systems such as digestive, respiratory, circulatory, muscular and lower nervous systems.

Purification of the brain, however, depends on thinking. When you think, the glands secrete certain hormones which can be very poisonous. Agonies, afflictions, attachments, anger, infatuation, worries, hatred and jealousy, all produce harmful secretions in the brain, keeping it continually in a toxic state. These disturbances of the mind take a long time to calm.

What things does one experience in the actual awakening of kundalini?

Although different" people have different experiences, the most unique and common experience is the release of energy, like an electrical shock in the spinal cord, as though your spinal cord has been illuminated. You feel electrical currents in the bottom of your spine as if it were connected with an electrical point somewhere.

Prior to that you begin to hear a sound which goes on continuously without a break. You don't produce the sound, but it is there. When this sound is experienced, then one should understand that the auspicious moment is drawing near.

There are also related after - experiences. You may hear the sound of a flute or a peacock. You may have very momentary experiences, such as the feeling that you are sitting outside in the middle of a monsoon shower. There is also the experience of dark clouds in continual movement. You can see the movement of the clouds and hear the sound of thunder. These are some of the common experiences.

The Mysterious Mind

Swami Satyananda Saraswati
Given at Satyanandashram, Barcelona  August 1980

Yogis and philosophers say that the physical world does not exist apart from the mind, but we experience the world and it is there. How are we to understand?

This is a problem which has been discussed in India for the last fifteen to twenty thousand years. Whether there is creation or it is all an illusion. Is it a dream, or is there something real? In western philosophy, there is Hegel's idealism, Descarte's non-dual monistic philosophy. In India, Shankaracharya had his own monistic philosophy and his paramguru announced that there was no existence of time and space at all. The gist of the Yoga Vashishtha is that everything is a fantasy. Time and space are playing games with each other.

It is difficult for people to accept that the world is an illusion, but there is a very simple logic behind it. In a dream, you are riding on an elephant and the elephant throws you off. You get a fracture and are screaming with pain. Then you wake up and there is no elephant, no accident, no pain. Now, the question arises : whether the dream world is true, or this world is true. In either case, there should be a continuity of experience, because truth is never barred by time and space. Truth has to be eternal and infinite. When you say that your waking consciousness is true, why is it limited and barred by another form of experience?

This means that the waking consciousness is not absolute; it is relative, and the dream is also relative. Dream is one state of mind with its own time and space, waking is another. Dream is a psycho-emotional event and waking consciousness is a psycho-sensual event. The truth must be absolute and not relative. Absolute means the same all the time. Then how to believe that this external experience is absolute? If it is not absolute, then it is not truth. If it is not truth, it is not existing.

In modern physics, we also have something like this. In Einstein's Theory of Relativity, there are three forms of existence- absolute, relative, and what we call illusion. Dream is an illusion; this world is relative, and samadhi is absolute.

What is creation?

In physics they talk about the time/space continuum. Time and space create the universe. If you separate time from space, the universe is destroyed. Time and space are two forms of energy, plus and minus. If you take one wire out of a bulb, the bulb will not burn. Time and space are the positive and negative poles of the whole energy circuit and of creation. When they come together, time and space create matter. When time and space are separated, matter is disintegrated. This is one aspect of physics. Time and space are qualities of the mind. You can always increase and decrease the length of time and space through the mind.

In Vedanta, they say there is no creation without purusha and prakriti. When purusha and prakriti interact, then the creation evolves. At the end of evolution, through the practices of yoga, purusha and prakriti are separated from each other. Then enlightenment takes place and purusha leaves the circle of evolution and becomes a seer of creation, not a part of the creative process.

According to tantra these two opposite poles of energy are known as Shiva and Shakti. They can be found everywhere and in everything. Without them there is no creation, no awareness, no existence. During the period of pralaya, before the creation, these two poles of energy always remain separate. When creation is about to take place, they come close to each other. You know what happens when you put on the light switch. The wires meet at a certain point; there is a spark, and then there is light.

As Shiva and Shakti meet, an explosion takes place in the nucleus of matter. This is so subtle that one can only perceive it in nirvikalpa samadhi. When everything has been reduced to nothing, Shiva and Shakti meet in shoonya. At that time the explosion takes place and matter breaks into endless fragments. It disperses itself into space and the gases form into what you call nebulae. The whole creation is born out of shoonya, Shiva and Shakti coming together.

I am not talking philosophy. This is exactly what happens in every plant, creeper and tree, in man and woman, in earth, water, fire and air. Unless the two principles meet, there is no creation. The very basis of creation is Shiva and Shakti, purusha and prakriti, time and space, coming together. And this coming together is yoga.

In deep meditation this union takes place between the two opposite poles, ida and pingala. Normally, they both dwell separately in the frame of the spinal cord. But when they join in ajna, the explosion is terrible! You must be ready to face it. This is the moment of creation.

Not only in yoga, but in every field of life, this union between the two forces is always taking place. When this union takes place, the energy flows out, and this energy is always trying to express itself in the form of animals, vegetables, minerals. First 1 sense, then 2, 3, 4 and 5. Then 5 sensory organs, motor cortex, mind and emotions. This is how the creation has been going on.

What is the role of the individual in creation?

I believe that every being in life has a contribution to make. His contribution may riot be fantastic like that of a statesman, general, scientist, or artist, but nevertheless, each individual is a component part, at least a nail in this great cosmic structure of creativity. In the same manner, in a society of evolving human beings, it is not only a seer, a thinker, but also a merchant or a labourer who is part of the creativity. He may not create anything which will immortalise his name, but certainly everyone is creative.

Everybody has a certain degree of creativity within. They are able to create thoughts, a family, etc. but this creativity is so limited and self-motivated due to lack of higher awareness. They are not able to enlarge the scope of their creativity from its limited field. However, if a person is given the opportunity, and is placed in an environment which allows him to remove his personal barriers, repressions, and inhibitions, he can become more than just an ordinary creator. He can become an historical creator.


Mind

Most people are unfamiliar with the mind and do not understand its language or behaviour. Although the mind is an inseparable part of our being, our knowledge of it is very limited. We are continually happy or unhappy, desirous or frustrated, loving or hating, thinking, dreaming or sleeping. But all of these are beyond our control. If we stop thinking, it is because we can't think any more, and if we think too much it is because we cannot stop. We are happy, not because we choose to be, but because the emotion arises due to the fulfilment of some desire or condition.

The behaviour and reactions of the mind are not under our control. We have been living with the mind, yet we are totally unfamiliar with it. It is like two friends, who have no common basis of understanding, living together in the same room. One is deaf and the other is dumb. There is total lack of synchronisation, total absence of participation. One prepares lunch and dinner and whatever he cooks, the other has to eat. He may not like spaghetti or hot, spicy food, but he has to eat it, because that is what has been cooked for him.

Why is it like this?

People are ignorant of many things. Whatever we are taught in the schools is inadequate. When we learn something, it is not for practical purposes, but in order to get through an examination. So there are many fundamental things which we do not know. Similarly, we do not know about the mind.

Yoga is a science which teaches you about the mind through practical experience. It is unnecessary to tell you what the mind is; you have to experience it yourself. I can explain to you what sweetness is, but until you have tasted it, you can never really understand. Once you have had the experience of sweetness, you know it and I don't have to explain. Likewise, the mind has to be practically experienced.

The unseen mind

The great thinkers say that the mind of a man is like a subterranean volcano. A little can be seen, but the rest is below the surface. We know many of the mental manifestations such as anger, happiness, unhappiness, greed, passion, emotion, worry, fear, anxiety and so on. These are only the upper part of the volcano which we can see. If I get angry, I can experience it. If something happens to my wife or children, I have certain melancholy feelings. I feel and I know. This is the perceptible mind that can be seen, but it is beyond our control. When you are full of frustration, you do not know how to get rid of it because the root is in the unseen mind.

The psychologists call this unseen region the subconscious and unconscious mind. Yoga calls it the astral and causal mind. When you practise yoga, you are able to see this subterranean area of the mind. If someone goes crazy or blows up, that is the subterranean mind coming to the surface. Just as smoke comes from the fire, all the mental manifestations emerge from the subterranean base. Anger can be felt in the brain; fear can be felt in the heart, but both emanate from the same place. Dreams, visions, doubts, prejudices, all come from the same base. It is therefore necessary for every man to go deep into the base of the mind.

Developing the seer

How do you get to the base of the mind? One way is to follow a pattern of thought right back to the source. But this is very difficult, because while you are following the pattern of thought, you become part of it. Once you become a part of it, you are completely lost. If your mind is jumping about and you try to follow the thoughts, it is very difficult. After some time, what often happens is that you begin to fantasise the whole process.

In yoga, this path of following the thoughts is not considered to be easy, because for most people, the thinking and the thinker are inseparable. In order to practise this successfully, you must first be able to separate the thinking and the thinker, and then you should separate the thinking, the thinker and the thought. There are definitely three factors combined.

The thinking, the thinker and the thought are the three components of the mind. When these are assembled, the process of thinking and feeling takes place. When a thought is in your mind, there is a thinker, and a process of thinking. But in yoga we have a fourth component - the seer. So in yoga we have thinking, thinker, thought, and the seer of it all.

Yoga really begins when you are able to add this fourth component to the whole thinking process. Seer is a spectator. As you are the spectator of a grand race or a viewer of the TV, in the same way, you have to develop within you a spectator of the whole triple process. You do not have to create the seer. The faculty of witnessing what is happening in the mind is already there in a very subtle form.

That is the differentiating quality of human beings, otherwise we are merely animals. Animals walk on four legs; we walk on two. Animals react to different situations and we also do. Animals eat, sleep, and live in the body, and we also do. Animals have insecurity, and we also do. Animals love and perform the sexual act and we also do. The only thing that makes the homo sapiens different from the animals is that faculty of knowing.

I am talking to you; I know I am talking to you, and I know that I know I am talking to you. You are listening to me; you know you are listening to me, and you know that you know you are listening to me. This is called the faculty of the seer. This faculty of the seer in time and space is man's special heritage. As man evolves, he develops this faculty. When you lose this faculty, and many people do, you become as ignorant as the animals, living an animal life in an animal body.

This faculty of seer is developed through the process of meditation by which the whole mind is transformed. We no longer say thinking, thought and thinker; we say meditation, meditator, and object of meditation. I am the seer of this triple function that is taking place in meditation. With this faculty, I am able to connect past, present and future and maintain a time/space continuum.

The source of creation

Mind is much subtler than an atom, molecule or electron. Mind is definitely the subtlest of all the energies that man has discovered so far. You know about the subtler states of matter which are discussed in physics, but mind is subtler than any kind of matter that we have conceived of, measured or analysed in science.

According to yoga, this mind is connected to the time/space continuum. Time, space and object are qualities of the mind. The time/space/object continuum is the whole existence, and these three are manifestations of the mind. If you can disintegrate the mind, totally withdraw it, then time, space and object do not exist. This is taught in modern physics also.

Religions say that God is the creator, but what is this creation? Is it made out of mud or stone, flesh or bone? The leading scientists of our time have given a definite conclusion that the creation of time and space is a manifestation of mind. Once the mind is withdrawn, there is nothing.

Few people understand the power of the mind. You can create anything by the mind, good or bad. Everything exists on account of the mind. Mind is more powerful than the body. We don't understand it, because our science is based on matter. It seems that mind is a thinking machine, but this is not so. It is a force, an energy. By this mind we knowingly or unknowingly create disaster for ourselves. All our sufferings are due to the mind.

In physics, the scientists have clearly stated that both matter and energy are creations of the mind. Time and space are both spanned by the mind. The time/space/object continuum is created by the mind, just as we make a candle out of wax. The wax is the candle and when it melts, there is no candle. In the same way, the mind is extending itself.

Taming the mind

In physics, Vedanta, yoga and tantra, we read that time, space and object are qualities of the mind, just as this nose is one of my organs, the ears and eyes another. If I die, everything dies. So, these three: time, space and object, are the different manifestations of the mind. If you withdraw the mind, then everything is withdrawn.

You can live for a certain period beyond this creation. If you develop this art, you can transcend time, space and object. By transcending the mind, you can attain samadhi, the highest state in evolution, the acme of human life. But the problem is how to withdraw the mind. Modern science has accepted this, but it has not shown us how to manage the mind, nor has religion. The only science that has shown us the way is yoga and tantra. The purpose of yoga is to raise the mind, and for this, meditation is one of the greatest systems.

Meditation is dhyana yoga. It is not the yoga of unconsciousness, it is the yoga of complete consciousness of all that is happening within you. First you develop the awareness of seer and become a witness of the thoughts. When this awareness is developed and the mind is completely withdrawn, then it is time to focus the awareness on an object like a flame, star, point, sound, idea, experience or mantra. Then you need to develop the total awareness of that object. When this happens, you will spontaneously enter the state of meditation. Go on meditating and transform the gross mind into subtle mind. Then transform the subtle mind into causal mind, to such an extent that the cosmic mind is drawn to a point. This is bindu, the nucleus of creation.

If this process does not take place, take the help of other forms of yoga, because they all prepare you for developing this faculty. But don't expect it to be easy. The mind is the greatest force and in order to tame and harness this wild stallion, you must be ready to travel a lot.

First you must realise that the mind is a creative force. A thought is an expression of creation and you don't know it. You think a thought and something happens somewhere. Therefore, man's unhappiness, physical illness, intellectual limitations, emotional breakdowns and lack of many other faculties in his life, can all be attributed to incorrect handling of the mind. In order to handle the mind, we must first develop the faculty of seer. Unless we do this, we can never manage the mind.

Know thyself

Everyone should understand that meditation is a very important practice. There are various practices which you can learn according to your capacity. It is therefore important to encourage yoga and meditation seminars for beginners and old students alike. As we organise courses and you come to hear of them, please pass on the information so that many more people can take advantage of these opportunities. If you can put a few people in touch with yoga, you are doing them a great service, because man must know his own self. Without this he cannot extricate himself from the tragedies of life. Happiness is within, and that one has to know by practical experience.

Though man has tried everything, he has failed to secure happiness so far. Man has been following a mirage, a world of delusion. He should realise the world within, the happiness which is non-material does not depend on the object. There is a greater happiness which is homogeneous and absolute, and that is the self, beyond the mind.

Satsang on Time/Space and Creation

How does one realise the self?

In order to visualise the self, it is necessary to transcend the senses and the mind. That is very important, but at the same time, if self-purification is achieved and the inner vision is cultivated, you can comprehend the self in and beyond time and space.

What is the difference between mind and spirit?

In tantra we use the word mind to mean the totality of consciousness which is able to know time, space and object. Beyond time, space and object, there is another reality known by various names such as eternity and infinity. Spirit is the vehicle for this knowledge. As long as the mind is in charge, one has limitations. But when the awakening of kundalini takes place, the responsibility of knowledge is taken over by the spirit.

How does the awareness function?

In tantra and Vedanta, we have four tools of awareness- (i) manas, the thinking and counter thinking process, (ii) buddhi, decisions, discrimination, discernment, (iii) chitta, awareness, remembering, feeling, (iv) ahamkara, the ego or id. These four divisions belong to the area of the mind which is known. They also process material coming down from the subtler areas of the mind which are unknown.

The areas of the mind which are known, we call manomayakosha. The unknown areas consist of vigyanamayakosha, the psychic ranges of consciousness, and anandamayakosha, the dynamic consciousness where all manifestation exists in the potential state. This is the subterranean area of consciousness and man will never be able to know it. When you enter into deep meditation, sometimes you pass through anandamayakosha. There is homogeneity, but no consciousness, no awareness. Anandamayakosha can be followed through laya yoga. These three aspects of the mind are equivalent to the conscious, subconscious and unconscious mind in western psychology.

Is shoonya experienced within the regions of the mind or beyond?

When you are proceeding along the path of spiritual evolution, you come to different points. When you transcend the gross consciousness, there is one full stop. This is the first shoonya. Then you transcend the mental awareness and there is another full stop, another gap. That is the second experience of shoonya. Finally, when you transcend this unconscious mind, the anandamayakosha, then there is another gap of shoonya. Therefore, in yoga, the experience of shoonya can be had at three different points.

Shoonya is a momentary suspension of our relationship with time, space and objects. The difference between the three points is that in the first two, the relationship is completely suspended, but the samskara is still there. Just as our mind enters into a state of suspension at night, but there is the samskara, so when we wake up in the morning we remember that we are the same person whom we were yesterday. Therefore, in the three different stages of shoonya, there are three different substances of individuality. In the first experience of shoonya, the samskaras are still very powerful. In the second experience, the samskaras become weaker, and in the third, the samskaras are almost at the point of elimination. There is complete suspension. This is what is known as shoonya.

In order to grow spiritually, should we strive to know ourself or to forget ourself?

To forget yourself and to be aware of yourself are both very important expressions. If practised correctly, they are the key to spiritual development. To become aware of one point, to become aware of your awareness in the form of a mantra or a symbol, is one way of developing the awareness until it becomes effulgent within. When the eyes are closed and the mind is shut, there is total darkness within the arena of the mind. Then there is total awareness, and that awareness is nameless and formless.

You have to be aware of yourself, but at the same time, when the inner awareness becomes more and more effulgent and overpowers the totality of your personality and being, then there is no awareness of name and form, past, present and future. There is no awareness of yourself as a man or a woman, an Australian or an Indian. There is no awareness of your existence in time or space.

So, therefore, in order to grow spiritually, you have to become more and more aware of the inner being. At the same time, simultaneously, not serially, you have to become completely aware of the existence which is dependent on the relativity of time and space.

Once we have accepted that we are souls, we are atman, and we want to realise this, is it then only a matter of time and purification?

It is just a matter of time. You see, we are what we are, but we are unaware of it. Just as when you have a very valuable thing in your pocket, but thinking it lost, you search here and there for it and finally find it in your pocket. There is a very beautiful example of this in Indian mythology.

The musk deer produces musk in its navel, and when this musk is matured, it wafts fragrance all over a wide area. The deer like this smell so much that they try to find out where it is coming from. They sniff high and low trying to locate the scent. But in the process they run around so much that they become exhausted and die, never realising themselves to be the source of the scent.

The same thing is happening with all of us. Just as the fragrance is embedded in the flower and the reflection in the mirror, in the same way, reality is inherent in the self. You have to search for it within and not without. It's outside also; it's everywhere, but you will have to search for it within. If we look for it outside, then we will have the problems of the poor musk deer, searching throughout the forest for his own fragrance until some hunter comes along and shoots him down.

Is everything we see and feel only a projection of our own mind?

Everybody sees only himself in others. I see you as a very nice person, because I am a nice person. You are only a stimulating factor for the love and hatred that is within me. The whole attitude of a human being is an expression of his own personality. Therefore, it is said in the Upanishads :

"Not for the sake of the wife is the wife dear to you,

but for your own sake.

Not for the sake of the friend is the friend dear to you,

but for your own sake."

The Upanishads cite many similar examples which finally conclude that everything is centred in one's own self. In Buddhism, we also find the same theory. All experiences and perceptions originate within the individual; the knowledge gathered from outside takes place within the mind. This means the whole universe you are cognizing is not outside, but within you. If the whole universe, the entire time and space, could be within you, why not your love and your hatred, your pride and your prejudice?

So, it seems that the human being is experiencing a great hallucination. Just as a magician casts one spell and you see a beautiful garden or a radiant damsel, then another spell and there is nothing. What happened? You saw it; where did it come from and where did it go? The magician is just exposing yourself; the nature is expressing yourself; you are projecting yourself outside. In the ultimate analysis, this is the truth.

Μοίρα και ελεύθερη βούληση

Μοίρα και ελεύθερη βούληση

Στα Ταντρικά κείμενα λέγεται ότι το Άναχατ τσάκρα είναι εκεί που οι σκέψεις κι επιθυμίες του ατόμου υλοποιούνται κι εκπληρώνονται. Βασικά, υπάρχουν δύο τρόποι να σκέφτεται κανείς, εξαρτημένα ή ανεξάρτητα. Μέχρι το Μάνιπουρ τσάκρα ισχύει η πρώτη προσέγγιση, απο τη στιγμή όμως που η Σάκτι διαπεράσει το Άναχατ, η δεύτερη προσέγγιση παίρνει το προβάδισμα.

Αυτό σημαίνει ότι όσο η συνειδητότητα έχει το επίκεντρο της στα κατώτερα Τσάκρας, παραμένετε εντελώς εξαρτημένοι απο αυτό πού ήδη είναι εντεταλμένο για  εσάς, τη μοίρα ή το πεπρωμένο σας.

Αυτό λέγεται Πραραμπντα Κάρμα. Ακόμη και η αφύπνιση των κατώτερων Τσάκρας δεν κάνει μεγάλη διαφορά. Απο τη στιγμή που η συνειδητότητα περάσει στο Μάνιπουρ Τσάκρα, γίνεστε κύριος μερικών καταστάσεων της ζωής, εξακολουθείτε όμως να επηρεάζεστε και να δεσμεύεστε απο το Πραραμπντα Καρμα σας. Ξέρετε ότι μπορείτε να του ξεφύγετε, αλλά δεν ξέρετε πώς.

Τα κατώτερα Τσάκρας ανήκουν στον εμπειρικό κόσμο του σώματος, του νού και των αισθήσεων. Τα άτομα που δέχονται τη μοίρα τους σαν αναπόφευκτη, δεν έχουν ακόμη ξεπεράσει Μούλανταρ και Σουαντισθάν Τσάκρα. Το Μάνιπουρ θεωρείται κι αυτό γήινο, αν και βρίσκεται στα σύνορα μετα των θνητών και αθανάτων πεδίων. Εκείνοι που ενεργητικά διαμορφώνουν το δικό τους πεπρωμένο με τη δύναμη της θέλησης που διοχετεύεται σε μια θετική κατεύθυνση κι οδηγεί στην πραγμάτωση και την επίτευξη, βρίσκονται στην περιοχή του Μάνιπουρ.

Το άναχατ τσάκρα είναι σχεδόν εντελώς περα απο αυτές τις εμπειρικές διαστάσεις. Εδώ, συνειδητοποιεί κανείς ότι η μοίρα είναι φυσικά αληθινή, μπορεί κανείς όμως να πάει παρολα αυτα πέρα απο τις επιταγές της. Είναι σαν να πετάτε κατι στον ουρανό. Αν είστε σε θέση να εκσφενδονίσετε αυτό το αντικείμενο πέρα απο το πεδίο της βαρύτητας, τότε αυτό δεν θα τραβιέται πια κάτω απο τις μαγνητικές δυνάμεις της γής. Όπως ακριβώς ενας πύραυλος εξαπολύεται με τρομακτική ταχύτητα για να πάει πέρα απο τη μαγνητική έλξη της γής, έτσι και η συνειδητότητα επιταχύνεται στο Άναχατ φτάνοντας την ταχύτητα της ελεύθερης θέλησης, για να ξεπεράσει την έλξη των κοιμισμένων Σαμσκάρας.

Μόνο όταν φτάσετε στο Άναχατ Τσάκρα γίνεστε Γιόγκι. Μέχρι τότε, είτε είστε στο Μούλανταρ, το Σουαντισθάν ή το Μάνιπουρ, είναι ένας ασκούμενος στην Γιόγκα. Στο Άναχατ γίνεστε Γιόγκι, επειδή εδραιώνεστε πλήρως στη γιογκική συνειδητότητα κι εξαρτάστε αποκλειστικά απο τη δύναμη της δικής σας συνειδητότητας μάλλον, παρα απο ο,τιδήποτε είναι εξωτερικό ή έχει να κάνει με την πίστη.

Εκλπήρωση επιθυμιών

Στο Άναχατ Τσάκρα, γίνεται πραγματικότητα η ελευθερία ενος ατόμου, καθώς δραπετεύει απο μια προκαθορισμένη μοίρα ή πεπρωμένο. Σύμφωνα με τις Τάντρας, στη ρίζα του Άναχατ υπάρχει ενα δέντρο εκπλήρωσης επιθυμιών που ειναι γνωστό σαν Κάλπα Ταρου ή Κάλπα Βρικσα. Όταν αυτό το δέντρο αρχίζει να καρποφορεί, ο.τιδήποτε σκέφτεστε ή επιθυμείτε, γίνεται πραγματικότητα.

Κανονικά, έχουμε παρα πολλες επιθυμίες, αυτές όμως σπάνια είναι κάτι παραπάνω απο ενα ονειροπόλημα. Αν όμως αυτές ήταν να γίνουν όλες πραγματικότητα, θα αρχίζαμε γρήγορα να αναρωτιόμαστε αν θέλουμε οι επιθυμίες μας καν να εκπληρωθούν. Οι περισσότεροι άνθρωποι προτιμούν να εξαρτώνται μάλλον απο τη μοίρα, παρα να πάρουν την ευθύνη της δημιουργίας του δικού τους πεπρωμένου, και καλά κάνουν. Υπάρχει μια ωραία ιστορία που λέγεται συχνά για να απεικονίσει αυτό.

Κάποτε ένας ταξιδιώτης καθόταν κάτω απο ένα δέντρο. Ενοιωθε πολύ κουρασμένος και ήθελε να πιεί κάτι. Έτσι, σκέφτηκε ένα καθαρό ρυάκι, κι αμέσως άκουσε κελάρισμα του νερού δίπλα του. Αφού ήπιε νερό, σκέφτηκε ότι θα ήθελε να έχει λίγο φαγητό για να ικανοποιήσει την πείνα του, κι αυτό εμφανίστηκε αμέσως δίπλα του. Μετα, καθώς ένοιωθε κουρασμένος και σκέφτηκε ότι θα ήθελε να ξεκουραστεί, εμφανίστηκε εκεί μπροστά του ένα κρεβατι, κι έτσι πήγε για ύπνο. Ο ανόητος άνθρωπος δεν ήξερε ότι είχε πάει να αναπαυθεί κάτω απο το δέντρο της εκπλήρωσης των επιθυμιών. Το βράδυ όταν ξύπνησε, ο ήλιος είχε κιόλας δύσει κι είχε πέσει η νύχτα.
Σηκώθηκε και ήλθε στο νού του η σκέψη: Ώ, τι τρομερό σκοτάδι, μπορεί να έλθουν οι τίγρεις κα να με φάνε’. Κι έτσι έγινε.....

Αυτό είναι που συμβαίνει στον καθένα που αφυπνίζει την ικανότητα της εκλπηρωσης των επιθυμιών χωρίς επαρκή προετοιμασία. Αν η συνειδητότητα αφυπνιστεί στο Άναχατ, αλλά δεν ξέρετε τις δυνάμεις του νού σας, ή έχετε αρνητικές, απαισιόδοξες στάσεις, σκοτεινές προσεγγίσεις στη ζωή, ανησυχίες, φόβους και πολλές άλλες αρνητικές νοητικές τάσεις, τότε αμέσως θα πέσετε θύμα σε αυτές.

Αν, συμβεί αυτό, διακινδυνεύετε την πιθανότητα να πέσετε απο το Άναχατ. Κι αν πέσετε απο το Άναχατ, είναι ζήτημα αν υπάρχει καμμιά πιθανότητα να κάνετε δεύτερο ξεκίνημα. Για να αποφύγετε μια πτώση στο σημείο αυτό, είναι απαραίτητο να είστε πάντα σε επαγρύπνηση, όπως η αντιλόπη, που είναι ευαίσθητη σε κάθε ήχο. Για αυτό το λόγο, η αντιλόπη είναι το όχημα του Άναχατ. Δεν είναι σύμβολο της ανησυχίας, αλλά της επαγρύπνησης.

Όταν ο,τιδήποτε επιθυμείτε βγαίνει αληθινό, αυτο σας κάνει πολύ ευτυχείς, αλλά ταυτόχρονα, είναι απαραίτητο να αναλύετε συνεχώς την στάση σας προς τον εαυτό σας και τους άλλους. Χρειάζεται να είστε πολύ προσεκτικός με τις σκέψεις αμφιβολίας. Για παράδειγμα, αν η καρδιά σας κτυπήσει γρήγορα μερικές φορές και σκεφτείτε: ‘ίσως έχω στηθάγχη’, ή αν με ένα πόνο στην κοιλιά σκεφτείτε: ‘έχω σκωληκοειδιτιδα ή χολή’, τέτοιες σκέψεις μπορεί να φέρουν σαν αποτέλεσμα πολλά προβλήματα και διαταραχές. Πρέπει επίσης να είστε σε επαγρύπνηση για τις σκέψεις αμφιβολίας όσον αφορά άλλους: ‘ίσως αυτος ο άνθρωπος να είναι εχθρός μου’, ‘ ο γιός μου είναι άρρωστος, ίσως πεθάνει’, ‘ ο φίλος μου δεν με πήρε τηλέφωνο, μάλλον θα είχε κάποιο ατύχημα’. Είναι σημαντικό να έχουμε σταθερό έλεγχο κι ετοιμότητα πάνω στις νοητικές τάσεις και φαντασιώσεις του νού.

Κάθε στιγμή μας έρχονται σκέψεις κάθε λογής, που αφορούν το σώμα, τα παιδιά, τη σύζυγο, την οικογένεια, τις χρηματικές, κοινωνικές, οικονομικές ή πολιτικές καταστάσεις. Άν η Κουνταλίνι κοιμάται, αυτές οι σκέψεις δεν έχουν δύναμη. Όταν όμως η Κουνταλίνι ξυπνήσει στο άναχατ Τσάκρα, όλες αυτές οι σκέψεις ξεφνικά γίνονται πραγματικότητες. Αν δεν είμαστε σε επαγρύπνηση συνεχώς σε αυτό το στάδιο, θα χάσουμε το κεφάλι μας απο τα ίδια μας τα χέρια.

Στο Ταντρικό κείμενο Σαουνταρυα Λαχαρι, αυτή η διαδικασία εκπλήρωσης επιθυμιών περιγράφεται πολύ σωστά σαν Τσινταμανι, ή το πετράδι της εκπλήρωσης των επιθυμιών. Εδώ, η λέξη Τσιντα σημαίνει ‘διαδικασία της επιλεκτικής σκέψης’ και Μανι σημαίνει ‘πετράδι’. Επομένως, Τσινταμανι σημαίνει το ‘πετράδι της σωστής και θετικής σκέψης’. Στο κείμενο αυτό, το Άναχατ περιγράφεται σαν ο κήπος των Ντέβας. Στο κέντρο υπάρχει μια μικρή θεική λίμνη μεσα στην οποία είναι το Τσινταμανι. Δεν είναι απαραίτητο να αποκτηθεί αυτό το πετράδι. Αν μπορείτε να συνειδητοποιήσετε ότι βρίσκεστε κοντά του, αυτό αρκεί. Τότε, ο,τιδήποτε σκέφτεστε βγαίνει αληθινό.

Αναπτύσσοντας ενα νέο τρόπο σκέψης

Όταν το Άναχατ Τσάκρα ανθίζει κι αφυπνίζεται, πρέπει να έχετε πολύ καλές Σάνγκα, ή σχέσεις. Δεν θα πρέπει ποτέ να έχετε σχέσεις με άτομα που εξαρτώνται απο τη μοίρα τους. Αντίθετα, θα πρέπει πάντα να σχετίζεστε με άτομα που εξαρτώνται απο την πίστη. Πρέπει να έχετε ακλόνητη πίστη στη δύναμη της δικής σας θέλησης. Ακόμη και μπροστά σε τρομακτικές αντιξοότητες, να είστε ακλόνητοι. Τότε θα πετύχετε.

Η δύναμη θέλησης δεν είναι ποτέ προιόν υποβολής. Αν είστε άρρωστοι και πείτε εκατό φορές, ‘είμαι καλά, είμαι καλά, είμαι καλά...’ αυτό λέγεται αυθυποβολή. Δεν είναι θέληση. Η θέληση είναι κάτι παραπάνω απο αυτό. ‘παρολο που ο γιός μας πάσχει απο τη χειρότερη ασθένεια και η ιατρική επιστήμη έχει δηλώσει ότι πρόκειτε να πεθάνει, ξέρω ότι δεν θα πεθάνει.’ Έτσι χρειάζεται να σκέφτεστε και να χρησιμοποιείτε τη θέληση σας.

Έτσι, η πρώτη προετοιμασία για την αφύπνιση του Άναχατ είναι να αλλάξετε ολόκληρο τον τρόπο σκέψης σας. Αν είστε ο τύπος του ατόμου του οποίου οι σκέψεις και επιθυμίες συχνά βγαίνουν αληθινες, ακόμη κι όταν οι συνθήκες φαίνονται να αντιτιθενται σε αυτη την έκβαση, τότε είναι απαραίτητο να αναπτύξετε κάποια προσοχή παραλληλα με ένα νέο τρόπο σκέψης.

Πρέπει να γίνετε εξαιρετικά αισιόδοξοι και θετικοί, πάντα γεμάτοι ελπίδα. Δεμ πρέπει ποτέ να κολλάτε στην αρνητικότητα του νού. Σωματικά, νοητικά και πνευματικά, πρέπει να είστε εντελώς σε ειρήνη με τον εαυτό σας, με τους ανθρώπους έξω και με ολόκληρη την κοινωνία εν γένει. Αν και ο κόσμος είναι γεμάτος συγκρούσεις, αντιφάσεις και βαθειές έχθρες, χρειάζεται να νιώθετε πάντα ειρήνη σε ολόκληρη την ύπαρξη σας. Ποτέ να μην είστε αρνητικοί για καμμιά κατάσταση στη ζωή. Ακόμη και αν συναντήσετε έναν δολοφόνο, έναν αδιόρθωτο τζογαδόρο, ή ένα διεφθαρμένο, για σας είναι καλός άνθρωπος. Κάθε κατάσταση είναι καλή για σας και το μέλλον είναι πάντα λαμπρό. Σε όλες τις συνθήκες αυτή πρέπει να είναι η στάση σας. Δεν έχει καμμιά διαφορά αν είστε μεσα στη φτώχεια, βάσανα, ασθένεια, συγκρουση, διαζύγιο, συναισθηματικές κρίσεις και διαφωνίες. Είναι όλα μέρος του καλού, γι αυτό δεχτείτε τα.

Χρειαζεται να έχετε μόνο μια σκέψη σταθερά. "Ολόκληρος ο κόσμος είναι μέσα μου", ή "Είμαι μέσα στον καθένα". Όταν είστε σε θέση να αναπτύξετε αυτο το καθολικό είδος στάσης, η Κουνταλίνι θα λάμψει ορμώντας μπροστά και διατρυπώντας το πέμπτο Τσάκρα - το Βισούντι, το κέντρο της αθανασίας. Αυτή είναι η σημασία και σπουδαιότητα του Άναχατ.

Ίσως καλύτερο Μάντρα για το κέντρο της καρδιάς είναι το Ομ Σαντι. ‘Ομ’ είναι η παγκόσμια κοσμική δόνηση η οποία διαπερνάει ολόκληρη τη δημιουργία και ‘Σαντι’ σημαίνει ειρήνη.

Παραμαχάμσα Σατυανάντα Σαρασουάτι

Απολλώνιος Τυανέας, Ιαπετική Φιλοσοφία (Advaita) - Βραχμάνοι, Πυθαγόρας

                 ΤΑ ΕΣ ΤΟΝ ΤΥΑΝΕΑ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΝ Α' ΜΕΡΟΣ

                                   ΦΙΛΟΣΤΡΑΤΟΣ

Όσοι επαινούν τον Σάμιο Πυθαγόρα λένε γι' αυτόν ότι δεν ήταν ακόμη Ίωνας, όταν γεννήθηκε κάποτε στην Τροία ως Εύφορβος. 
Πέθανε και αναβίωσε, αλλά το ότι είχε πεθάνει, επιβεβαιώνεται και από τον Όμηρο. 
Ποτέ δεν φορούσε ρούχα από δέρμα σκοτωμένων ζώων και επί­σης απέφευγε να τρώει και να θυσιάζει ζώα για να διατη­ ρείται αγνός. Δεν ήθελε να βάφονται οι βωμοί με αίμα και προτιμούσε τις μελόπιτες, το λιβάνι και τους ύμνους.
Τέ­τοιες προσφορές συνήθιζε να κάνει στους θεούς εκείνος ο άνδρας γιατί γνώριζε πως τις προτιμούσαν οι θεοί από τις εκατόμβες και τα μαχαίρια μέσα σε πανέρια. 
Συναναστρε­φόταν με τους θεούς και μάθαινε από αυτούς ποιες ανθρώπινες ενέργειες τους ευχαριστούν και ποιες απεχθάνονται.

Από τους θεούς διδάχτηκε και τα σχετικά με τη φύση. 

Οι άλλοι είχαν διάφορες γνώμες για τον θεό και αντίθετες μεταξύ τους. Σ' αυτόν είχε φανερωθεί ο Απόλλων και είπε ποιος ήταν. Κι άλλοι θεοί είχαν φανερωθεί χωρίς να πουν ποιοι είναι, όπως η Αθηνά, οι Μούσες και άλλοι, των οποίων τις μορφές και τα ονόματα αγνοούν οι άνθρωποι. 
Ό,τι έλεγε ο Πυθαγόρας οι συνομιλητές του το θεωρούσαν νόμο και τον τιμούσαν ως απεσταλμένο του Δία. 
Κρατούσαν κλειστό το  στόμα τους σχετικά  με το θείο, διότι άκουγαν πολλά θεϊκά και απόρρητα που ήταν δύσκολο να μην τα πουν αν δεν μάθαιναν πρώτα ότι και η σιωπή είναι λόγος. Λένε ότι και ο Ακραγαντίνος Εμπεδοκλής αυτη τη σοφία ακολούθησε.  

Γιατί το «χαίρετε, δεν είμαι πια για σας θνητός αλλά αθάνατος θεός» 
και το <<κάποτε  υπήρξα  κοπέλα  και  νέος>>, όπως επίσης και η προσφορά στην Ολυμπία μιας πίτας με σχήμα βοδιού, που λέγεται πως είχε φτιάξει,
αποδεικνύουν πως συμφωνούσε  με τον Πυθαγόρα. 
Λένε κι άλλα πολλά γι' αυτούς που ακολούθησαν τον φιλοσοφικό τρόπο του Πυθαγόρα με τα οποία δεν χρειάζεται να ασχοληθώ τώρα, γιατί βιάζομαι να ολοκληρώσω την ιστορία μου.

Ο  Απολλώνιος είχε απόψεις ανάλογες με αυτούς και πλησίασε τη φιλοσοφία  με τρόπο θεϊκότερο απ' ό,τι ο Πυθαγόρας, αποδείχτηκε ανώτερος από τους  τυράννους και έζησε σε μια εποχή ούτε πολύ παλιά ούτε πολύ πρό­σφατη. Οι άνθρωποι ωστόσο δεν τον γνωρίζουν ακόμη από την αληθινή σοφία του που  την άσκησε με ορθότητα και τρόπο φιλοσοφικό. Άλλοι τον επαινούν γι' αυτό,  άλλοι για κείνο. Αλλοι, εξαιτίας της συναναστροφής του με τους Βαβυλώνιους  μάγους, τους  Ινδούς Βραχμάνες και τους Γυμνούς Αιγυπτίους, τον θεωρούν  μάγο και τον διαβάλλουν κατηγορώντας τον πως έγινε σοφός με δόλο. Εν  τού­τοις, ο Εμπεδοκλής, ο Πυθαγόρας ο ίδιος και ο Δημόκριτος, αν και συναναστράφηκαν με μάγους και είπαν πολλά υ­περφυσικά, δεν θεωρήθηκαν  μάγοι. Και ο Πλάτων, που πήγε στην Αίγυπτο  και ανέμειξε τις θεωρίες των εκεί προφητών και ιερέων με τις  δικές του, σαν τον ζωγράφο που προσθέτει χρώματα στα σκιαγραφήματά του, δεν  θε­ωρήθηκε μάγος, αν και φθονήθηκε πολύ απ' τους ανθρώ­πους για τη σοφία του. Δεν μπορεί να κατηγορεί κανείς τον Απολλώνιο επειδή προαισθάνθηκε και  προέβλεψε πολλά, διότι, τότε  θα  έπρεπε να κατηγορηθεί και ο Σωκράτης για όσα γνώριζε εκ των προτέρων με τη  βοήθεια του δαιμονίου του και ο Αναξαγόρας για όσα προέβλεπε. Ποιος δεν  γνω­ρίζει ότι ο Αναξαγόρας πήγε στην Ολυμπία σε εποχή με­γάλης ανομβρίας και μπαίνοντας στο στάδιο καλυμμένος με προβιά προέβλεψε βροχή, είπε πως θα γκρεμιστεί ένα σπίτι και δεν διαψεύστηκε, ότι η μέρα θα γινόταν νύχτα και ότι κοντά στους Αιγός ποταμούς θα πέσουν πέτρες από τον ουρανό; Δεν επαληθεύτηκαν οι προφητείες του; Ενώ αυτά τα θεωρούν ως δείγματα της  σοφίας του Αναξαγόρα, από τον Απολλώνιο προσπαθούν να αφαιρέσουν την  ικανότητα πρόβλεψης με τη βοήθεια της σοφίας και λένε πως προέβλε­πε με τη  βοήθεια κάποιας μαγικής τέχνης. Νομίζω πως δεν πρέπει να αδιαφορούμε για την άγνοια των πολλών, αλλά να κάνουμε γνωστή την εποχή κατά την οποία ο άνδρας αυτός είπε ή έπραξε κάτι , και τους φιλοσοφικούς τρόπους που τον έκαναν να θεωρείται δαιμόνιος και θεϊκός. Μερικά από τα στοιχεία μου συγκεντρώθηκαν από τις πόλεις που τον αγά­πησαν, άλλα από ιερά στα οποία  επανέφερε τους παραμε­λημένους πια θεσμούς, άλλα απ' όσα είπαν άλλοι γι'  αυτόν και μερικά από επιστολές που εκείνος έστειλε σε βασιλείς, σοφιστές,   φιλοσόφους, στους Ηλείους, στους  Δελφούς, στους  Ινδούς,  στους  Αιγυπτίους, σχετικές με τους θεούς, τους θεσμούς, τα ήθη και τους νόμους,  όπου διόρθωνε οτι­δήποτε ήταν εσφαλμένο. Τα πιο ακριβή στοιχεία τα συγκέ­ντρωσα έτσι:

Υπήρξε ένας άνδρας, ο Δάμις, που δεν ήταν άσοφος και κατοικούσε κάποτε στην αρχαία Νίνο. Αυτός υπήρξε μαθητής του Απολλώνιου και έγραψε σχετικά  με τις πε­ριοδείες του, στις οποίες λέει πως τον συνόδευσε κι ο ίδιος, και επίσης σχετικά με τις γνώμες, τις ομιλίες και τις προβλέψεις του. Κάποιος συγγενής του Δάμι, αυτά ταβιβλία του, που ήταν ακόμη άγνωστα, έκανε γνωστά στην αυτοκράτειρα Ιουλία. Σε εκείνης τον κύκλο  έτυχε να ανήκω  επαινούσε και ασπαζόταν όλους τους  ρητορικούς λόγους και γι' αυτό με διέταξε να αντιγράψω αυτές τις διατριβές και να δώσω ύφος λογοτεχνικό, γιατί ο καταγό­μενος από τη Νίνο τις έγραψε με σαφήνεια, αλλά χωρίς δεξιοτεχνία.  

Βρήκα κατά τύχη και κάποιο βιβλίο του Μά­ξιμου του Αιγιέως, που περιλάμβανε όσα έκανε ο Απολλώ­νιος στις Αιγές, και επίσης τη διαθήκη του Απολλώνιου, απ' όπου μπορούμε να διαπιστώσουμε πως είχε κάτι το θεϊκό που τον ώθησε στη φιλοσοφία. 

Δεν πρέπει να δίνουμε μεγάλη προσοχή στα τέσσερα  βιβλία που  έγραψε ο  Μοιραγένης για τον Απολλώνιο  γιατί αγνοούσε πολλά σχετικά μ' αυτόν. Έχω πει λοιπόν πώς συγκέντρωσα τα διάσπαρτα τούτα  στοιχεία  και φρόντισα για τη σύνθεση  τους. Η ιστορία ας είναι  απόδοση τιμής προς τον άνδρα για τον οποίο  γράφτηκε και μακάρι να ωφελήσει τους φιλομαθείς διότι πραγματικά θα μάθουν πράγματα που ως τώρα αγνο­ούσαν.

Πατρίδα του Απολλώνιου ήταν τα Τύανα, Ελληνική πόλη της Καππαδοκίας. Ο  πατέρας του είχε το ίδιο όνομα και καταγόταν από αρχαία γενιά που οι ρίζες της έφταναν ως  τους  οικιστές. Ήταν ο πλουσιότερος από τους συμπο­λίτες του, αν  και όλο το έθνος είναι πλούσιο. Όταν  η μητέρα του Απολλώνιου επρόκειτο να τον γεννήσει, παρου­σιάστηκε μπροστά της το φάντασμα του Αιγυπτίου δαίμο­να  Πρωτέα, για τον οποίο ο Όμηρος λέει πως άλλαζε μορφές. Χωρίς να φοβηθεί,  ρώτησε τι θα γεννήσει και εκείνος απάντησε «εμένα». «Ποιος είσαι συ;»  ρώτησε. «Ο Πρωτέας, ο Αιγύπτιος θεός», απάντησε. Δεν χρειάζεται να εξηγήσω  ποιος ήταν στη σοφία ο Πρωτέας σε όσους έχουν διαβάσει τους ποιητές. Είχε διάφορες μορφές, που άλλαζαν συνέχεια, δεν ήταν δυνατόν να συλληφθεί και, όπως φαίνε­ται , γνώριζε και προέβλεπε τα πάντα. Πρέπει να έχουμε στον νου  μας τον Πρωτέα, διότι στη διάρκεια της ιστορίας θ' αποδειχτεί ότι ο Απολλώνιος  είχε την ικανότητα της πρόγνωσης περισσότερο από τον Πρωτέα και ξέφυγε  από πολλούς κινδύνους και δυσκολίες με μεγαλύτερη ευκολία σε περιπτώσεις που τον είχαν περιβάλει ασφυκτικά.

Λένε πως γεννήθηκε σε λιβάδι, κοντά στο μέρος όπου

υπάρχει τώρα το ιερό του. Δεν πρέπει να αγνοούμε με ποιον

τρόπο γεννήθηκε. Όταν έφτασε η μητέρα του στην ώρα του

τοκετού, ονειρεύτηκε πως έπρεπε να πάει στο λιβάδι για να

μαζέψει λουλούδια.  Όταν έφτασε εκεί,  μάζευαν λουλούδια

οι δούλες κι αυτή αποκοιμήθηκε  στο  γρασίδι.  Κάποιοι κύ­

κνοι,  που  ζούσαν  εκεί,  έστησαν  χορό  γύρω  της  καθώς

κοιμόταν  και  σηκώνοντας  τα  φτερά,  όπως  συνηθίζουν,

έβγαλαν  φωνή όλοι μαζί  —  έπνεε και ζέφυρος  στο λιβάδι.

Εκείνη  πετάχτηκε  πάνω  από  την  ωδή  και  γέννησε.  Κάθε

έκπληξη  μπορεί  να  προκαλέσει  πρόωρη  γέννα.  Οι  ντόπιοι

λένε  πως  τη  στιγμή  που  γεννήθηκε  δημιουργήθηκε  κεραυ­

νός που  φαινόταν  πως  θα  πέσει  στη  γη,  όμως  έμεινε

μετέωρος  και  χάθηκε  ψηλά  στον  αιθέρα.  Με  όλα  αυτά,

νομίζω, οι θεοί ήθελαν να φανερώσουν και να προσημάνουν

τη  δόξα  του  άνδρα  αυτού,  την  ανωτερότητα  του  πάνω  σε

όλα τα γήινα και το  ότι είναι παρόμοιος  με τους θεούς.

Υπάρχει  κοντά  στα  Τύανα  νερό  του  Όρκιου  Δία,

όπως  λένε,  και  το  ονομάζουν  Ασβαμαίο.  Η  πηγή  είναι

κρύα,  όμως  κοχλάζει  σαν  καζάνι  που  θερμαίνεται.  Για

όσους  κρατούν  τους  όρκους  τους  είναι  ευμενές  και  γλυκό,

στους  επίορκους έρχεται  αμέσως η  τιμωρία.  Τους  βλάπτει

στα  μάτια,  τα  χέρια  και  τα  πόδια,  παθαίνουν  υδρωπικία

και  φθίση  και  δεν  μπορούν  να  φύγουν,  αλλά  κρατιούνται

εκεί και θρηνούν μπροστά στο νερό  ομολογώντας τις επιορ-

κίες  τους.  Οι ντόπιοι  θεωρούν τον Απολλώνιο  γιο  του  Δία,

όμως  εκείνος  ονομάζει  τον  εαυτό  του  γιο  του  Απολλώνιου.

Όταν  έφτασε  στην  ηλικία  που  μαθαίνουμε  γράμ­

ματα, φάνηκε η ισχυρή μνήμη του και η αγάπη του για τη

μελέτη.  Χρησιμοποιούσε  την  Αττική  διάλεκτο  και  δεν  την

αλλοίωσε  με  τοπικούς  ιδιωματισμούς.  Όλα  τα  βλέμματα

στρέφονταν  πάνω  του  γιατί  η  ομορφιά  του  δεν  περνούσε

απαρατήρητη.  Όταν  έγινε δεκατεσσάρων χρόνων,  ο  πατέ­

ρας του τον πήγε στους Ταρσούς κοντά στον Ευθύδημο  από

τη  Φοινίκη.  Ο  Ευθύδημος,  που  ήταν  σπουδαίος  ρήτορας,

τον  εκπαίδευε  και  ο  Απολλώνιος  υπάκουε  στον  δάσκαλο

του,  ενώ για τα ήθη της πόλης έδειχνε δυσαρέσκεια και τα

θεωρούσε ακατάλληλα για φιλοσοφική ανατροφή. Διότι σε

κανένα άλλο  μέρος δεν υπήρχε περισσότερη  τρυφή  και όλοι

εκεί ήταν γεμάτοι χλευασμό και αλαζονεία και ενδιαφέρο­

νταν  για τα  λινά  περισσότερο  απ'  όσο  οι  Αθηναίοι  για  τη

σοφία. Κάθονταν στις όχθες του Κύδνου, που διασχίζει την

πόλη,  σαν  υδρόβια  πτηνά.  Σε  κάποια  επιστολή  του  ο  Α­

πολλώνιος  τους  είχε  πει: «Σταματήστε  να  μεθάτε  με  το

νερό».  Παρακάλεσε  λοιπόν  τον  πατέρα  του  και  μετέφερε

τον  δάσκαλο   στις  κοντινές  Αιγές,   όπου  υπήρχε  ησυχία

ευνοϊκή  για  ενασχόληση   με  τη  φιλοσοφία  και  σπουδές

κατάλληλες  για  τους  νέους  και  ιερό  του  Ασκληπιού,  όπου

ο  θεός  εμφανιζόταν  στους  ανθρώπους.  Εκεί  ασχολούνταν

μαζί  του  με  τη  φιλοσοφία  Πλατωνικοί,  οπαδοί  του  Χρυ­

σίππου  και  Περιπατητικοί.  Είχε την  ευκαιρία  να  ακούσει

και την Επικούρεια  φιλοσοφία, που επίσης δεν απέρριπτε,

κυρίως όμως έδειχνε κάποια  μυστική  έφεση  στην  Πυθαγό­

ρεια φιλοσοφία.  Δάσκαλο  σ'  αυτήν είχε κάποιον όχι  ιδιαί­

τερα σπουδαίο,  ο  οποίος  μάλιστα δεν εφάρμοζε τα φιλοσο­

φικά της διδάγματα.  Ήταν λαίμαργος και φίλος των ερω
τικών  ηδονών ,  σύμφωνα  με  τη  διδασκαλία  του  Επίκουρου .

Ονομαζόταν  Εύξενος  και  καταγόταν  από  την  Ηράκλεια

του   Πόντου -  γνώριζε  την   Πυθαγόρεια  φιλοσοφία , . όπως

γνωρίζουν  τα  πουλιά  όσα  μαθαίνουν  α π '  τους  ανθρώπους -

το «χαίρε » ,  το «να  ευτυχείς » ,  το «ο  Δίας  να  σε  ευνοεί»  και

όλα  τα  παρόμοια  που  εύχονται  τα  πουλιά  χωρίς  να  ξέρουν

τι  λένε  και  χωρίς  να  έχουν  ανάλογα  αισθήματα  για  τους

ανθρώπους ,  αλλά  απλώς  κουνούν  τη  γλώσσα  τους  με  ορι­

σμένο τρόπο .  Ό π ω ς τα αετόπουλα ,  που  όσο  είναι τα  φτερά

τους  αδύναμα ,  πετούν  γύρω • από  τους  γονείς  τους  και

μαθαίνουν  α π '  αυτούς  το  π έ τ α γ μ α ,  όταν  όμως  δυναμώ ­

σουν,  πετούν  πάνω  από  τους  γονείς  και  κυρίως  όταν  τους

βλέπουν  να  κατεβαίνουν  προς  τη  γη  εξαιτίας  της  λαιμαρ ­

γίας  τους  ή  παρασυρμένοι  από  την  τσίκνα ,  έτσι  και  ο

Απολλώνιος ,  όσο  ήταν  παιδί ,  άκουγε  τον  Εύξενο  και  ακο ­

λουθούσε  τις   συμβουλές   του .   Ό τ α ν   όμως  έγινε  δεκαέξι

ετών ,  ακολούθησε  πιστά  τον  Πυθαγόρειο  βίο ,  σπρωγμένος

από  κάποια  ανώτερη  δύναμη  σ'  αυτό  τον  τρόπο  ζωής .  Δεν

έπαψε να  α γ α π ά τον  Εύξενο ,  όμως  ζήτησε από  τον  πατέρα

του  ένα  εξοχικό  σπίτι  με  όμορφους  κήπους  και  πηγές  και

του  είπε : «Εσύ  ζήσε  με τον τρόπο  που  θέλεις,  εγώ  θα  ζήσω

σύμφωνα  με  την  Πυθαγόρεια  φιλοσοφία » .

Ο Εύξενος κατάλαβε πως ο Απολλώνιος θα ασχοληθεί με σπουδαία πράγματα  και τον ρώτησε από πού θα αρχίσει. Εκείνος του απάντησε : «Από κει που αρχίζουν οι γιατροί, γιατί  και κείνοι, καθαρίζοντας το στομάχι, κάποιους δεν τους αφήνουν να  αρρωστήσουν και κάποιους άλλους τους γιατρεύουν ». Μετά απ' αυτά  απέφευγε τις έμψυχες τροφές γιατί τις θεωρούσε ακάθαρτες και βλαβερές για τον νου. Τρεφόταν με ξηρούς καρπούς και λαχανικά που τα θεωρούσε  καθαρά όπως καθετί που παράγει η γ η.

Για το κρασί έλεγε π ω ς είναι καθαρό ποτό, διότι προέρχεται από φυτό  τόσο ήμερο για τους ανθρώπους, όμως το θεωρούσε βλαβερό για τη  διανοητική ισορροπία γιατί θολώνει τον αιθέρα της ψυχής. Μετά απ' αυτή  την κάθαρση του οργανισμού του, έκανε στολίδι του την έλλειψη υποδημάτων και φορούσε μόνο λινά ρούχα εγκαταλείποντας όσα προέρχονται από ζώα. Αφησε τα μαλλιά να μακρύνουν και ζούσε μέσα στο ιερό. Προκάλεσε έκπληξη σε όσους ήταν στο ιερό και όταν κάποτε ο Ασκληπιός είπε σ' έναν ιερέα ότι χαίρεται να θεραπεύει τους αρρώστους έχοντας ως μάρτυρα τον Απολλώνιο,  άρχισαν  να  έρχονται πολλοί από την   Κιλικία και τις γύρω περιοχές στις Αιγές για να τον γνωρίσουν. Αυτό που λεγόταν στην Κιλικία «πού πας ; στον  έφηβο ;» λεγόταν για κείνον και είχε  γίνει παροιμιώδης φράση. 

Αξίζει  να  αναφέρουμε  περιστατικά  της  ζωής  αυτού

του  άνδρα ,  που  ήταν  αγαπητός  και  στους  θεούς  ακόμα ,  τα

οποία  συνέβησαν  στο  ιερό.   Π ήγε  κάποτε  στον  Ασκληπιό

ένας  νέος  από  την  Ασσυρία  που  ήταν  άρρωστος"   αυτός

ζούσε —ή  καλύτερα  πέθαινε —   μέσα  στην  τρυφή  και  τα

ποτά .  Υπέφερε  από  υδρωπικία  και  ευχαριστιόταν  με  το

ποτό ,  αδιαφορώντας  για  την  απαλλαγή  από  τα  υγρά .  Γι'

αυτό  και  ο  Ασκληπιός  δεν  τον  πρόσεχε  και  ούτε  στο   ό ν ε ι ρ ο

Eμφανιζόταν . (Ο νεος παραπονιόταν γι αυτο και ετσι ο θεός παρουσιάστηκε και του εί Απολλώνιο ,  θα  γίνεις  καλά » .  Πήγε  λοιπόν  στον  Απολλώνιο

και  του  είπε : «Τι  θα  μπορούσα  να  κερδίσω  από  τη  σοφία

σου;  Ο  Ασκληπιός  με  διέταξε  να  σε  συναναστραφώ » .  Ο

Απολλώνιος  του  είπε : «Θα  κερδίσεις  αυτό  που  για  σένα

τώρα  θα  έχει  μεγάλη  αξία .  Χρειάζεσαι  υγεία ; »            «Ναι ,  μα

τον  Δία » ,  είπε .             «Ο  Ασκληπιός  την  υπόσχεται ,  αλλά  δεν  τη

δίνει» . «Μη  βλασφημείς .  Τη  δίνει  σε  όσους  τη  θέλουν,  εσύ

όμως  κάνεις  τα  αντίθετα  α π '  αυτά  που  χρειάζονται  για  τη

θεραπεία  της αρρώστιας  σου.  Είσαι λαίμαργος ,  γεμίζεις  με

τροφές  τα  υγρά  και κατεστραμμένα  σπλάχνα  σου  και  ανα ­

μειγνύεις  με  το  νερό  λάσπη » .  Μ'  αυτόν  τον  τρόπο  χρησμο ­

δοτούσε ,  νομίζω ,  σαφέστερα  από  τη  σοφία  του  Ηράκλει ­

του ,  ο  οποίος  έπασχε  από  την  ίδια  αρρώστια  και  έλεγε  με

τρόπο  ακατανόητο ,  κατά  τη  γνώμη  μου ,  και  ασαφές  π ω ς

πρέπει  να  βρεθεί  κάτι  που  θα  μετατρέπει  το  υγρό  σε  ξη ­

ρό.  Ο  Απολλώνιος  θεράπευσε  τον  νέο  εξηγώντας  τη  σο­

φία  με  σαφήνεια .

Ό τ α ν  είδε  κάποτε  πολύ  αίμα  στον  βωμό  και  πάνω

του  σφάγια ,  Αιγυπτιακά  βόδια και  μεγάλα γουρούνια ,  που

κάποιοι  τα  έγδερναν  και  κάποιοι  τα  τεμάχιζαν ,  καθώς  και

δύο  χρυσά  αγγεία  στολισμένα  με  θαυμάσια  Ινδικά  πετρά ­

δια ,  πλησίασε  τον  ιερέα  και του  είπε : «Κάποιος  ευχαριστεί

τον  θεό  με  μεγαλοπρέπεια » .  Ο  ιερέας  του  είπε :        «Θα  π α ­

ραξενευτείς  περισσότερο ,  αν  μάθεις  ότι  αυτός  που  κάνει

τέτοια  θυσία  δεν  ζήτησε  τίποτε  ακόμη  από  τον  θεό  ούτε

έμεινε  εδώ  τόσο  καιρό  όσο  άλλοι  ούτε  γιατρεύτηκε  ποτέ

από  τον  θεό  ούτε  έχει  αποκτήσει  ό,τι  ηρθε  να  ζητήσει ,

γιατί ,  όπως  φαίνεται ,  μόλις  χθες  έφτασε  και  κάνει  αυτές

τις  πλούσιες  θυσίες .  Λέει  π ω ς  θα  κάνει  πολύ  μεγαλύτερες

θυσίες  και  μεγαλύτερες  προσφορές ,  αν  τον  δεχτεί  ο  Ασκλη ­

πιός .  Είναι  πάρα  πολύ  πλούσιος .   Η  περιουσία  του  στην

Κιλικία   ξεπερνάει   όλων   των   άλλων   μαζί .   Παρακαλάει

τον  θεό  να  του  ξαναδώσει  το  ένα  μάτι  του  που  έχει  χά ­

σει» .  Ο  Απολλώνιος  έστρεψε  τα  μάτια  του  στη  γ η ,  όπως

συνήθιζε  όταν  είχε  γεράσει ,  και  ρώτησε : « Π ώ ς  τον  λένε;»

Ό τ α ν  άκουσε  την  απάντηση ,  είπε :    «Νομίζω ,  ιερέα,  π ω ς

δεν  πρέπει  να  δεχτείτε  τον  άνθρωπο  τούτο  στο  ιερό,  γιατί

έχει  έρθει  μιασμένος  και  για  ό,τι  έπαθε  αιτία  είναι  η  ανη -

θικότητά  του .  Το  να  θυσιάζει  με  πολυτέλεια  προτού  ευ­

εργετηθεί  από  τον  θεό,  δεν  ταιριάζει  σε  κάποιον  που  κάνει

θυσία,   αλλά  σε  αυτόν  που  θέλει  να  απαλλαγεί  από   τα

ανόσια  και  απεχθή  έργα  του » .  Τούτα  είπε  ο  Απολλώνιος

και  ο  Ασκληπιός  παρουσιάστηκε  τη  νύχτα  στον  ιερέα  και

του  είπε : «Ο  τάδε  να  φύγει  μαζί  με  τα  π ρ ά γ μ α τ α  του ,

γιατί  δεν  είναι  άξιος  να  έχει  ούτε  το  άλλο  μάτι  του » .  Ο

ιερέας  έκανε  έρευνα  γι'  αυτό  τον  άνθρωπο  και  έμαθε  π ω ς  η

γυναίκα του  Κίλικα  εκείνου  είχε  κόρη  από  τον  πρώτο  γάμο

της ,  την  οποία  αυτός  ερωτεύτηκε  και  είχε  μαζί της  σχέσεις

ακόλαστες και  μάλιστα  φανερά .  Η  μητέρα  τους  έπιασε  στο

κρεβάτι  και  ορμώντας  πάνω  τους ,  έβγαλε  με  τις  πόρπες

της  το  ένα  μάτι  του  συζύγου  ενώ  της  κόρης  και  τα  δύο .

Φιλοσοφική  άποψη  του  Απολλώνιου  ήταν  η  αποφυ ­

γή  υπερβολών   στις   θυσίες  και  τα   αφιερώματα .   Επειδή

κάποτε ,  μετά  την  εκδίωξη  του  Κίλικα ,  συγκεντρώνονταν

περισσότεροι  στο  ιερό,  ρώτησε  τον  ιερέα : «Αραγε  είναι  οι

θεοί   δίκαιοι ; »        «Δικαιότατοι » ,   του   είπε .        «Συνετοί ; »        «Υ­πάρχει  κανείς  πιο  συνετός  από  τους  θεούς;»  «Γνωρίζουν

όσα  συμβαίνουν  στους  ανθρώπους  ή  δεν  έχουν  ιδέα ;»
         

« Σ 'αυτό  κυρίως  πλεονεκτούν  οι  θεοί » ,  απάντησε  ο  ιερέας,

«σε σύγκριση   με  τους  ανθρώπους ,   ότι  δηλαδή   οι  άνθρωποι

εξαιτίας   αδυναμίας   δεν   γνωρίζουν   ούτε  όσα   τους   αφο ­

ρούν,  ενώ  οι  θεοί  γνωρίζουν  και  των  ανθρώπων  και  τα

δικά  τους » . « Ό λ α  αυτά ,  ιερέα » ,  είπε  ο  Απολλώνιος , «εί­

ναι  άριστα  και  αληθέστατα .  Επειδή  λοιπόν  ξέρουν  τα  π ά ­

ντα ,  νομίζω  π ω ς  όποιος  έρχεται  στους  θεούς  και  ξέρει  π ω ς

είναι  ενάρετος  πρέπει  να  κάνει  την  εξής  ευχή :  Θεοί ,  δώστε

μου  ό,τι πρέπει να  πάρω .  Διότι  στους  καλούς ,  ιερέα,  οφεί­

λονται  καλά ,  στους  κακούς  τα  αντίθετα ,  και  οι  θεοί,  που

ευεργετούν  εκείνον  που  θα  βρουν  υγιή  και  απρόσβλητο  από

την  κακία ,  τον  στέλνουν  πίσω  αφού  τον  στεφανώσουν ,  όχι

με χρυσά στεφάνια ,  αλλά  με όλα τα καλά .  Αντίθετα ,  όποιον

στιγματισμένο   και  διεφθαρμένο   δουν  τον  εγκαταλείπουν

στην  τιμωρία  και  του   δείχνουν  οργή  τόσο  πιο   μεγάλη ,

οσο   μεγάλο  ήταν  και  το   θράσος  του  να  έρθει  στο   ιερό

χωρίς  να  είναι  καθαρός » .  Συνάμα ,  στρέφοντας  τα  μάτια

του  προς  τον  Ασκληπιό ,  είπε : «Φιλοσοφείς ,  Ασκληπιέ ,  την

άρρητη  φιλοσοφία  που  σου  ταιριάζει ,  αν  δεν  επιτρέπεις

στους  κακούς  να  έρχονται  εδώ ,  ακόμη  κι  αν  σου  φέρνουν

όλα  τα  πλούτη  από  τις  Ινδίες  και  τις  Σάρδεις .  Αυτοί  δεν

θυσιάζουν  και  δεν  αφιερώνουν  για  να  τιμήσουν  τους  θεούς ,

αλλά  για  να  εξαγοράσουν  την  τιμωρία ,  κάτι  που  δεν  επι ­

τρέπετε  εσείς  που  είστε  δικαιότατοι » .   Πολλές  παρόμοιες

φιλοσοφικές απόψεις  διατύπωσε  στο  ιερό,  όταν ήταν  ακόμη

έφηβος .

Όσο  ήταν  στις  Αιγές ,  συνέβησαν  και  άλλα :  Την

Κιλικία  κυβερνούσε  άνθρωπος  αλαζόνας  και  ανόσιος  στον

έρωτα .   Σ'  αυτόν   έφτασε  η   φήμη   για  την  ομορφιά  του

Απολλώνιου .  Τότε  παράτησε  ό,τι  έκανε — ή τ α ν  σε  συνέ­

λευση  στους  Ταρσούς —  και  ξεκίνησε  για  τις  Αιγές ,  προ -

φασιζόμενος  π ω ς  αρρώστησε  κι  έχει  ανάγκη  τον  Ασκλη ­

πιό .  Πλησίασε  τον  Απολλώνιο  που  βάδιζε  μόνος  του  και

του  είπε : «Σύστησε  με  στον  θεό » .  Ο  Απολλώνιος  του  είπε :

«Αν   είσαι   ενάρετος ,   γιατί   χρειάζεσαι   συστάσεις ;   Τους

σπουδαίους  οι  θεοί  τους  καλοδέχονται  και  χωρίς  μεσολα ­

βητές » . «Εσένα ,  Απολλώνιε ,  ο  θεός  σε  έχει  φιλοξενούμενο ,

εμένα  όμως  όχι  ακόμη » . «Με  δέχτηκε » ,  είπε , «για  όση

αρετή  μπόρεσα  να  έχω  ως  νέος.  Υπηρετώ  τον  Ασκληπιό

και  είμαι  φίλος  του .  Αν  και  συ  είσαι  ενάρετος ,  πήγαινε  με

θάρρος  στον  θεό  και  ζήτα  ό,τι  θέλεις » . «Μα  τον  Δία » ,  είπε ,

«κι  αν  προσευχηθώ  π ρ ώ τα  σε  σένα;»             «Τι  θα  προσευχηθείς

σε  μένα;»  ρώτησε .        «Αυτό  για  το  οποίο  πρέπει  να  παρακα ­

λάμε  τους   όμορφους .   Τους   ζητάμε  να   μοιράζονται  την

ομορφιά  τους  και  να  μην  την  αρνούνται » .  Αυτά  έλεγε  με

ερωτική  διάθεση ,  με  λάγνες  ματιές  και  όλα  τα  κουνήματα

των  τόσο  ασελγών  και  χυδαίων .  Τότε  ο  Απολλώνιος  τον

αγριοκοίταξε  και  του  είπε : «Είσαι  τρελός ,  κάθαρμα » .  Ε ­

κείνος  θύμωσε  με  τα  λόγια  του  και  τον  απείλησε  π ω ς  θα

του  κόψει  το  κεφάλι . 0  Απολλώνιος  γέλασε  και  είπε : «Ω !

εκείνη  τη  μέρα » .  Πραγματικά ,  μετά  από  τρεις  μέρες  οι δήμιοι  σκότωσαν  εκείνο  τον  αλαζόνα  στον  δρόμο  με  την κατηγορία   ότι   μαζί   με   τον   Αρχέλαο ,   τον   βασιλιά   της Καππαδοκίας ,  συνωμοτεί  κατά  των  Ρ ω μα ίω ν .  Αυτά  και πολλά  παρόμοια  γράφτηκαν  από  τον  Μάξιμο  από  τις  Αί ­ γες,  ο  οποίος για  τη  ρητορική  του  δεινότητα  κέρδισε  αξίω ­ μα  ως  γ ρ α μ μ α τ έ α ς  του  βασιλιά .

Ό τ α ν  άκουσε  π ω ς  έχει  πεθάνει  ο  πατέρας  του ,

πήγε  στα  Τύανα  και  τον  έθαψε  με  τα  ίδια  του  τα  χέρια

κοντά  στον  τάφο  της  μητέρας  του ,   που  και  κείνη   είχε

πεθάνει  πρόσφατα .  Τη  μεγάλη  πατρική  περιουσία  τη  μοι­

ράστηκε  με  τον  αδελφό  του  που  ήταν  ακόλαστος  και  μέ ­

θυσος.  Εκείνος  ήταν  είκοσι  τριών  ετών  και  δεν  χρειαζόταν

επίτροπο ,   ενώ   ο   Απολλώνιος  ήταν   είκοσι  και  οι  νόμοι

επέβαλαν  να  επιτροπεύεται .  Γύρισε  στις  Αιγές  όπου  έμει ­

νε  κάποιο  καιρό  και  μετέβαλε  το  ιερό  σε  Λύκειο  και  Ακα ­

δημία — γιατί  εκεί  υπήρχε  η  ηχώ  κάθε  φιλοσοφίας.  Ε ­

πέστρεψε  στα  Τύανα ,  άνδρας  πια  και  κύριος  του  εαυτού

του .  Ό τ α ν  κάποιος  του  είπε  πως  έπρεπε  να  συνετίσει  τον

αδελφό  του και να  αλλάξει τη  συμπεριφορά του ,  απάντησε :

«Αυτό  θα  θεωρηθεί  θράσος .  Ε γ ώ ,  που  είμαι  νεότερος ,  π ώ ς

μπορώ  να  συνετίσω  τον  μεγαλύτερο ;  Πάντως  θα  προσπα ­

θήσω  να  τον  γιατρέψω  από  τα πάθη  του  όσο  μπορώ » . 

Του έδωσε  λοιπόν  το  μισό  μερίδιο  του ,  λέγοντας  π ω ς  εκείνος

χρειαζόταν  περισσότερα ,  ενώ  ο  ίδιος  λίγα .  Στεκόταν  από

πάνω  του  και  τον  συμβούλευε  σοφά  προσπαθώντας  να  τον

σωφρονίσει  και  λέγοντας : «Ο  πατέρας  μας  που  μας  ανά ­

θρεψε  και  μας  συμβούλευε  έχει  πεθάνει .  Απομείναμε  εμείς 

οι  δύο ,  ο  ένας  για  τον  άλλον .  Αν  σφάλλω  σε  κάτι ,  συμβού ­

λευσε  με  και  γιάτρεψε  με'  αν  σφάλλεις  εσύ ,  να  με  ανεχτείς

ως  δάσκαλο » .  Έ τ σ ι ,  όπω ς  εκείνοι  που  δάμαζαν  τα  ανυπά ­

κουα  και  ατίθασα  άλογα ,  τον  οδήγησε  στην  πειθαρχία  και

τον  απάλλαξε  από  τα  πολλά  ελα ττώ μ α τα  του .  Διότι  είχε

πάθος  με  τα  ζάρια ,  το  κρασί ,  διασκέδαζε  με  εταίρες ,  κό -

μπαζε  για  τα  μαλλιά  του  που  τα  έβαφε ,  βαδίζοντας  εδώ  κι

εκεί  με  ύφος  αλαζονικό .  Αφού  φρόντισε  τον  αδελφό  του ,

στράφηκε  προς  τους  άλλους  συγγενείς .  Μοίρασε  σε  όσους

είχαν   ανάγκη   την   υπόλοιπη   περιουσία   του ,   κρατώντας

ελάχιστα  για  τον  εαυτό  του .

Για  τον  φιλόσοφο  Αναξαγόρα από  τις  Κλαζομενές , που παρέδωσε τη γη   και τα  κτήματα του σε κοπάδια βοδιών και προβάτων , έλεγε  πως η ενα ­

σχόληση  του  με  τη   φιλοσοφία  αποδείχτηκε  προς  όφελος

μάλλον  των  ζώ ω ν  παρά  των  ανθρώπων .   Για  τον  Θηβαίο

Κράτη,  που  έριξε  την  περιουσία  του  στη  θάλασσα ,  έλεγε

π ω ς  ούτε  για  τα  πρόβατα  ούτε  για  τους  ανθρώπους  απο ­

δείχτηκε  ωφέλιμος .  Τότε  που  ήταν  δημοφιλής  ο  λόγος  του

Πυθαγόρα  ότι  δεν  πρέπει  κανείς  να  έχει  σχέσεις  με  άλλη

γυναίκα  εκτός  α π '  τη  γυναίκα  του ,  αυτό  είπε  π ω ς  ειπώ θη ­

κε  από  τον  Πυθαγόρα  για  τους  άλλους .  Ο  ίδιος  ποτέ  δεν

παντρεύτηκε  ούτε  ποτέ  είχε  κάποια  ερωτική  επ α φ ή ,  ξε ­

περνώντας  κι  αυτό  που  είχε  πει  ο  Σοφοκλής :  γερνώντας

απαλλάχτηκα  από  τον  λυσσασμένο  και  άγριο  αφέντη.  Ο

Απολλώνιος  ήταν  τόσο  ενάρετος  και  εγκρατής ,  ώστε  ούτε

ως  έφηβος  νικήθηκε  από  το  πάθος  τούτο .  Ό μ ω ς ,  π α ρ '  όλο

που   ήταν   νέος   και   εύρωστος ,   είχε   τον   έλεγχο   και   δεν

υπέκυψε   στον   λυσσασμένο   αφέντη .   Μερικοί ,   αντίθετα ,

τον  συκοφαντούν  π ω ς  είχε  τέτοια  πάθη  και  εξαιτίας  τους

έμεινε  ένα  χρόνο  στη  Σκυθία ,  αυτόν  που  ποτέ  δεν  π ή γ ε  στη

Σκυθία  ούτε παρασύρθηκε από  ερωτικά  π ά θ η .  Ούτε  ο  ίδιος

ο  Ε υ φ ρ ά τη ς δεν  τον  κατηγόρησε  ποτέ  για  φιληδονία ,  αν

και  έχει  γράψει  πολλές   ψευτιές   σε   βάρος  του   όπως  θα

δούμε  πα ρα κά τω ,  εκεί  όπου  θα  μιλήσουμε για  τον  Ευφρά ­

τ η .  Αυτός  εχθρευόταν  τον  Απολλώνιο  επειδή  τον  κατηγο ­

ρούσε  π ω ς  έκανε  τα  πάντα  για  το  χρήμα  και  προσπαθούσε

να  τον  απομακρύνει  από  τη  φιλαργυρία  και  την  καπηλεία

της  φιλοσοφίας .  Ό μ ω ς  αυτά  ας  τα  αφήσουμε  να  έρθουν  με

τη  σειρά  τους .

Ό τ α ν ρώτησε κάποτε ο Εύξενος τον Απολλώνιο γιατί δεν ασχολείται μετη  συγγραφή αφού έχει σπουδαίες απόψεις και εκφραστική δεινότητα, του  απάντησε: «Επειδή δεν σώπασα ακόμη » . Από κει ξεκινώντας έκρινε πως

πρέπει να τηρήσει σιωπή . Δεν μιλούσε, ομως τα μάτια του και ο νους διάβαζαν  πολλά και περισσότερα απομνημόνευαν. Ακόμη κι όταν έγινε εκατό χρόνων, είχε ισχυρότερη μνήμη, ακόμα και από τον Σιμωνίδη. Για τη μνήμη τραγουδούσε και ύμνο όπου έλεγε πως όλα μαραίνονται από τον χρόνο, όμως ο ίδιος ο χρόνος είναι αγέραστος και αθάνατος από τη μνημοσύνη. Όσο καιρό τηρούσε  σιωπή, δεν ήταν άχαρος στις συναναστροφές του, αλλά μιλούσε με την   έκφραση των ματιών του και τα νεύματα  των χεριών και του κεφαλιού. Ούτε  φαινόταν αγέλαστος και σκυθρωπός, γιατί κρατούσε την ευγένεια και την αγάπη

προς τους φίλους. Αυτό τον τρόπο ζωής, που κράτησε πέντε χρόνια, τον χαρακτήριζε πολύ επίπονο, διότι δεν μιλούσε, ενώ είχε πολλά να πει, άκουγε  πολλά που τον εξόργιζαν και έκανε πως δεν τα ακούει και, όταν ήθελε να  επιπλήξει, έλεγε στον εαυτό του : «Κρατήσου , καρδιά μου  και γλωσσά μου ». Επίσης, οταν έφταναν στα αυτιά του προσβολές εναντίον του, εκείνο τον καιρό τις αντιπαρερχόταν .

Έ ν α  μέρος των χρόνων της σιωπής το  πέρασε  στην

Παμφυλία  και  ένα  μέρος  στην  Κιλικία .   Π α ρ '   όλο  που

βρισκόταν   ανάμεσα   σε  τόσο   τρυφηλούς   λαούς ,   πουθενά

δεν  μίλησε  ούτε  ποτέ  έβγαλε  την  παραμικρή  φωνή .  Ό σες

φορές  έτυχε  να  βρεθεί  σε  πόλη  που  στασίαζε —πολλές

στασίαζαν   τότε   για   λόγους   ασήμαντους —   προχωρούσε

και  παρουσιαζόταν  στη  μέση  και  τους  απειλούσε  μάλιστα

με  χειρονομίες  και  με  την  έκφραση  του  προσώπου  του .

Τότε  σταματούσε  κάθε  φασαρία  και  όλοι  σιωπούσαν  σαν

να  βρίσκονταν  σε  Μυστήρια .  Βέβαια  το  να  ησυχάζει  όσους

στασίαζαν  για  χορευτές  και  άλογα  μπορεί  να  μην  είναι

σπουδαίο   κατόρθωμα ,   διότι   όσοι   δημιουργούν   ταραχές

για  τέτοια  θέματα ,   όταν   αντικρίσουν   άνθρωπο   σοβαρό ,

κοκκινίζουν ,   συγκρατούνται   και   πολύ   εύκολα   έρχονται

στα  λογικά  τους .  Ό τ α ν  όμως  μια  πόλη  υποφέρει  από  λι­

μό ,  δεν  είναι  δυνατό  να  αλλάξει διάθεση  και να ηρεμήσει  με

ωραία  και  πειστικά  λόγια .  Για  τον  Απολλώνιο  όμως ,  ακό ­

μα  και  σε  τέτοιες  περιπτώσεις ,  και  η  σιωπή  ήταν  αρκετή .

Ό ταν  έφτασε  στην  πόλη  Άσπενδο  της  Παμφυλίας —είναι

η  τρίτη  πόλη  της  περιοχής ,  χτισμένη  κοντά  στον  ποταμό

Ευρυμέδοντα —   οι  άνθρωποι  τρέφονταν   με   ρόβια  που

αγόραζαν  για  να  ζήσουν ,  γιατί  οι  πλούσιοι  είχαν  κρύψει

το  σιτάρι  με  σκοπό  να  κερδοσκοπήσουν  πουλώντας  το  έξω

από  την  πόλη .  Όλοι  οι  άνθρωποι  κάθε  ηλικίας  είχαν  επα ­

ναστατήσει  κατά  του  άρχοντα  και  απειλούσαν  να  τον  κά ­

ψουν,  αν  και  είχε  πάει  ως  ικέτης  στον  βασιλικό  ανδριάντα

διότι  τότε  οι  ανδριάντες  ήταν  φοβερότεροι  και  παρείχαν

περισσότερη   ασυλία   και   από   τον   Δία   της   Ολυμπίας .

Ή τ α ν  ο  ανδριάντας  του  Τιβέριου ,  την  εποχή  του  οποίου

λένε  π ω ς  καταδικάστηκε  κάποιος  ως  ασεβής ,  γιατί χ τ ύ π η ­

σε  τον  δούλο  του  που  έφερε  πάνω  του  ασημένια  δραχμή  με

την   εικόνα   του   Τιβέριου .   Ο   Απολλώνιος   πλησίασε   τον

άρχοντα  και  τον  ρώτησε  με  το  χέρι ,  τι  συμβαίνει .  Εκείνος

είπε  π ω ς  δεν  αδικεί  κανέναν ,  όμως  αδικείται  από  τον  λαό

και ,  αν  δεν  τον  αφήσουν  να  μιλήσει ,  θα  χαθεί  μαζί  με  τον

λαό .   Τότε  ο  Απολλώνιος  στράφηκε  σε  όσους  στέκονταν

γύρω  και  τους  είπε  με  νοήματα  π ω ς  πρέπει  να  τον  ακού ­

σουν.  Εκείνοι  όχι  μόνο  σώπασαν  από  δέος  γι'  αυτόν ,  αλλά

άφησαν και τη  φωτιά  στους  εκεί  βωμούς .  Ο  άρχοντας πήρε

θάρρος  και  είπε :            «Ο  τάδε  και  ο  τάδε »   —πρόσθεσε  πολλούς

α κ ό μ η —         «είναι  αίτιοι  του  λιμού ,  γιατί  μάζεψαν  το  σιτάρι

και  το  κρύβουν  σε  διάφορα  μέρη  της  χώρας » .  Επειδή  οι

Ασπένδιοι  παρακινούσαν  ο  ένας  τον  άλλον  να  πάνε  στα

χωράφια ,  ο  Απολλώνιος  έκανε  νόημα  να  μην  κάνουν  κάτι

τέτοιο ,  αλλά  να  καλέσουν  τους  ενόχους  και  να  βρουν  το

σιτάρι   με   τη   συγκατάθεση   εκείνων .   Ό τ α ν   ήρθαν ,   λίγο

έλειψε  να  σπάσει  τη  σιωπή  του  ο  Απολλώνιος ,  συγκινημέ ­

νος  από  τα  δάκρυα  του  πλήθους — π α ι δ ι ά ,  γυναίκες  και

γέροντες  έκλαιγαν  και  έλεγαν  π ω ς  παραλίγο  θα  πέθαιναν

από  την  πείνα .  Ό μ ω ς ,  τιμώντας  το  δόγμα  της  σιωπής ,

έδωσε  στον  άρχοντα  γραπτή  την  επίπληξη  για  να  τη  διαβάσει. Έλεγε τα εξής: «Ο Απολλώνιος προς τους Ασπένδιους σιτοκάπηλους. Η γη είναι μητέρα όλων, κι είναι δίκαιη, όμως εσείς, που είστε άδικοι, τη θεωρήσατε μόνο δική σας κι αν δεν αλλάξετε τακτική, δεν θα σας αφήσω τόπο πάνω της να σταθείτε». Φοβήθηκαν μ' αυτά και γέμισαν την αγορά με σιτάρι. Έτσι η πόλη συνήλθε. Όταν πέρασαν τα χρόνια της σιωπής , επισκέφθηκε τη μεγάλη Αντιόχεια και πήγε στο ιερό του Δαφναίου Απόλλωνα, στον οποίο οι Ασσύριοι αποδίδουν τον Αρκαδικό μύθο. Λένε δηλαδή πως η κόρη του Λάδωνα Δάφνη εκεί μεταμορφώθηκε σε φυτό, γιατί και ποταμός Λάδων υπάρχει εκεί και το φυτό δάφνη τιμούν ιδιαιτέρως, αυτό στο οποίο μεταμορφώθηκε η κοπέλα. Το ιερό περιβάλλεται κυκλικά από πανύψηλα κυπαρίσσια και υπάρχουν εκεί πολλές ήσυχες πηγές, όπου λένε πως λούζεται ο Απόλλων. Εκεί λένε επίσης πως φύτρωσε το πρώτο κυπαρίσσι από κάποιον Κυπάρισσο που ήταν Ασσύριος έφηβος, και η μεταμόρφωση αυτή πιστοποιείται από την ομορφιά του δέντρου. Ίσως κάποιος θεωρήσει άσκοπες αυτές τις μυθολογικές μου αναφορές, όμως στην πραγματικότητα δεν ενδιαφέρομαι για τη μυθολογία. Τι σκοπό λοιπόν είχα; Το έκανα διότι, όταν είδε ο Απολλώνιος εκείνο το ιερό εκείνο μέρος, που ήταν όμορφο αλλά εντελώς απεριποίητο και γεμάτο ανθρώπους ημιβάρβαρους και ακαλλιέργητους, φώναξε: «Απόλλωνα, μετάβαλε αυτούς τους άφωνους σε δέντρα για να βγάζουν τουλάχιστον ήχους σαν κυπαρίσσια». Όταν πήγε στις πηγές και είδε πόσο γαλήνια κυλούν, χωρίς καμιά να κελαρύζει, είπε: «Η αφωνία που επικρατεί εδώ ούτε στις πηγές δεν επιτρέπει να μιλούν». Και όταν είδε τον Λάδωνα, είπε: «Όχι μόνο η κόρη σου μεταμορφώθηκε, αλλά και συ, φαίνεται, από Έλληνας και Αρκάδας έγινες βάρβαρος». Όταν αποφάσισε να διδάξει, απέφευγε τα πολυσύχναστα και θορυβώδη μέρη, λέγοντας πως δεν χρειάζεται ανθρώπους αλλά άνδρες. Πήγαινε στα πιο σε­μνά και έμενε σε όσα ιερά παρέμεναν ανοιχτά. Κατά την ανατολή του ήλιου έκανε ιεροτελεστίες  μόνος του, στις οποίες παρευρίσκονταν μόνο όσοι είχαν κρατήσει σιωπή για τέσσερα χρόνια. Τον υπόλοιπο καιρό, αν η πόλη ήταν Ελληνική και οι ιεροτελεστίες γνώριμες, καλούσε τους ιερείς, συζητούσε για τους θεούς και τους διόρθωνε, αν είχαν κάπου παρεκτραπεί. Αν όμως ήταν βαρβαρικές και ιδιόρρυθμες, ρωτούσε ποιοι και γιατί καθιέρωσαν τα έθιμα και, αφού μάθαινε πώς γινόταν εκεί η λατρεία, έκανε προτάσεις, σε περίπτωση που σκεφτόταν κάτι σοφότερο απ' ό,τι γινόταν, και απευθυνόταν στους συνομιλητές του και τους προέτρεπε να ρωτήσουν ό,τι θέλουν. Έλεγε πως οι φιλόσοφοι σαν αυτόν πρέπει το πρωί να συνομιλούν με τους θεούς, όσο προχωρεί η μέρα να μιλούν για τους θεούς και κατόπιν να συζητούν για τις ανθρώπινες υποθέσεις. Συζητούσε αρκετή ώρα και απαντούσε σε όλες τις ερωτήσεις των συντρόφων του. Κατόπιν πήγαινε να μιλήσει δημόσια, ποτέ όμως πριν το μεσημέρι, αλλά όσο το δυνατόν περισσότερο, όσο ακόμα ήταν μέρα. Όταν έκρινε πως έχει μι­λήσει αρκετά, αλειφόταν, τριβόταν και λουζόταν με κρύο νερό, γιατί έλεγε πως τα θερμά λουτρά γερνούν τους ανθρώπους. Επειδή τα θερμά λουτρά της Αντιόχειας είχαν κλείσει εξαιτίας μεγάλων ατοπημάτων είπε: «Επειδή είστε κακοί, ο βασιλιάς σας έδωσε τη δυνατότητα να ζήσετε περισσότερο». Επειδή οι Εφέσιοι ήθελαν να λιθοβολήσουν τον άρχοντα τους, επειδή δεν θέρμαινε τα δημόσια λουτρά, τους είπε: «Εσείς κατηγορείτε τον βασιλιά, επειδή κάνετε άσχημα λουτρά, εγώ κατηγορώ εσάς επειδή κάνετε λουτρά». Στις ομιλίες του δεν χρησιμοποιούσε ύφος διθυραμβικό και πομπώδες, στολισμένο με ποιητικές εκφράσεις, ούτε γλώσσα εξεζητημένη και υπεραττικίζουσα — θεωρούσε αηδιαστική τη γλώσσα που ξεπερνά τη συνηθισμένη Αττική — δεν λεπτολογούσε, δεν μακρηγορούσε, δεν τον άκουσε ποτέ κανείς να ειρωνεύεται ή να απευθύνεται στους ακροατές διδάσκοντας τους. Μιλούσε σαν από τρίποδα και έλεγε: «γνωρίζω», «μου φαίνεται», «τι κάνετε ;», «πρέπει να ξέρετε». Οι φράσεις του ήταν σύντομες με ξεκάθαρα νοήματα, κυριολεκτούσε πάντα, χρησιμοποιούσε φράσεις κατάλληλες για την κάθε περίπτωση και ό,τι έλεγε έμοιαζε με νόμους που ακούγονται από το στόμα βασιλιά. Όταν κάποιος λεπτολόγος τον ρώτησε γιατί δεν ερευνά, του είπε: «Επειδή ερεύνησα, όταν ήμουν νέος τώρα δεν πρέπει πια να ερευνώ, αλλά να διδάσκω όσα ανακάλυψα». «Πώς λοιπόν, Απολλώνιε, θα διαλέγεται ο σοφός;» τον ρώτησε στη συνέχεια. «Ως νομοθέτης, γιατί ο νομοθέτης», είπε, «πρέπει αυτά για τα οποία έχει πειστεί, να τα επιβάλλει στο πλήθος». Αυτές ήταν οι επιδιώξεις του στην Αντιόχεια και πήρε με το μέρος του ανθρώπους πολύ ακαλλιέργητους.

Μετά απ' αυτά σκέφτηκε να επιχειρήσει μακρινό ταξίδι. Θυμήθηκε το Ινδικό έθνος και τους σοφούς του που λέγονται Βραχμάνες και Τρκάνιοι και έλεγε πως οι νέοι πρέπει να ταξιδεύουν έξω από τα σύνορα της χώρας τους. Θεωρούσε σπουδαία ανακάλυψη την επίσκεψη στους μάγους που κατοικούν στη Βαβυλώνα και τα Σούσα και είχε την πρόθεση περνώντας από τη χώρα τους να σπουδάσει τα έθιμα τους. Ανακοίνωσε την απόφαση του στους μαθητές του που ήταν επτά. Αυτοί προσπάθησαν με συμβουλές να τον κάνουν ν' αλλάξει γνώμη, όμως ο Απολλώνιος τους είπε: «Έχω συμβούλους τους θεούς και σας ανακοίνωσα την απόφαση μου. Σας δοκίμασα για να δω αν έχετε τη δύναμη να με ακολουθήσετε. Αφού όμως είστε διστακτικοί, να είστε καλά και να φιλοσοφείτε», είπε, «εγώ όμως πρέπει να πάω εκεί όπου με οδηγούν η σοφία και το δαιμόνιο μου». Αφού είπε αυτά, έφυγε από την

Αντιόχεια μαζί με δύο δούλους που τους είχε απ' τον πατέρα του. Ο ένας απ'  αυτούς ήταν ταχυγράφος και ο άλλος καλλιγράφος .

Στο Β' μέρος θα αποκαλυφθεί η Θεία Διδασκαλία της Μαγικής Φιλοσοφίας της Περιπλανητικής και η Περιπλάνηση του Απολλώνιου Τυανέα!