Forbidden Archeology - Η Μυστηριώδης Καταγωγή Του Ανθρώπου - Where did we come from?

Η μυστηριώδης καταγωγή του ανθρώπου

Τον Φεβρουάριο του 1996 το βιβλίο μου. Απαγορευμένη Αρχαιολογία (Forbidden Archeology), παρουσιάστηκε σε ένα ειδικό αφιέρωμα του τηλεοπτικού καναλιού NBC, το οποίο λεγόταν "Η Μυστηριώδης Καταγωγή Του Ανθρώπου" (The Mysterious Origins of Man). 

Η παραγωγή και η σκηνοθεσία έγινε από τον Μπιλ Κόουτ (Bill Cote) και τους συνεργάτες του. Το τηλεοπτικό αυτό πρόγραμμα το είδαν δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι στις Ηνωμένες Πολιτείες και προκάλεσε εξαιρετικά παθιασμένες, αρνητικές αντιδράσεις από τον επιστημονικό κόσμο ο οποίος σοκαρίστηκε από τις τεκμηριωμένες αποδείξεις του προγράμματος για την πανάρχαια καταγωγή του ανθρώπινου είδους.

Η φύση αυτής της αντίδρασης μας λέει πολλά για την κατεστημένη επιστήμη.
Κανονικά, μαθαίνουμε ότι οι επιστήμονες δεν είναι προσκολλημένοι σε κάποια συγκεκριμένη θεωρία και ότι είναι πάντα έτοιμοι να αλλάξουν τις ιδέες τους όταν αντιμετωπίζουν νέα στοιχεία. Αλλά οι αντιδράσεις του επιστημονικού κατεστημένου στην εκπομπή "Η Μυστηριώδης Καταγωγή Του Ανθρώπου" μας αποδεικνύουν ότι αυτό δεν αληθεύει πάντοτε.

Πριν αναλύσω τις αντιδράσεις των επιστημόνων στην εκπομπή, θέλω να τοποθετήσω όλα αυτά σε ένα πλαίσιο, δείχνοντας την σχέση των αρχαιολογικών ευρημάτων του προγράμματος με την θεωρία των αρχαίων αστροναυτών.

Σύμφωνα με τις καθιερωμένες επιστημονικές θεωρίες, οι άνθρωποι, όπως εμείς, εμφανίστηκαν σχετικά πρόσφατα στον πλανήτη, πριν από 100.000 χρόνια περίπου. Προηγουμένως υπήρχαν μόνο πιθηκοειδείς άνθρωποι, οι προγονοί μας, οι οποίοι εμφανίστηκαν πριν από τέσσερα με πέντε εκατομ μύρια χρόνια. 

Οι πρώτοι πίθηκοι και μαϊμούδες θα πρέπει να εμφανίστηκαν περίπου 40 με 50 εκατομμύρια χρόνια πριν και η ίδια η ζωή εμφανίστηκε δύο με τρία δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Μας έχουν πει ότι όλες οι φυσικές απο δείξεις που έχουν ανακαλυφτεί από τους επιστήμονες, υποστηρίζουν αυτό το σενάριο. Αλλά στο βιβλίο μου (που έγραψα μαζί με τον Ρίτσαρντ Τόμσον (Richard Thomson)) έχω καταγράψει χιλιάδες περιπτώσεις οι οποίες δείχνουν ότι οι άνθρωποι σαν εμάς υπήρχαν σε αυτόν τον πλανήτη εδω και δύο ή τρία δισεκατομμύρια χρόνια.

Αυτό συμφωνεί και με τις ιστορικές καταγραφές που έχουν βρεθεί στα αρχαία Σανσκριτικά κείμενα της Ινδίας. Σαν μέλος του Ινστιτούτου Μπακτιβεντάντα (ο κλάδος των επιστημονικών μελετών της Διεθνούς Ένωσης Συνειδητότητας Κρίσνα) μελετώ αυτά τα κείμενα πάνω από 20 χρόνια και ανακάλυψα ότι έχουν πολλά ακριβή στοιχεία για την πραγματική ιστορία της καταγωγής και της παλαιότητας του ανθρώπινου είδους.

Δεν θα δώσω λεπτομερή περιγραφή των αρχαιολογικών ευρημάτων που παρουσιάζονται στο βιβλίο μου. Μίλησα γι αυτά στο τελευταίο συνέδριο στην Βέρνη, στην Ελβετία. Σήμερα θέλω να εστιάσω στο πως αυτά τα στοιχεία σχετίζονται με την θεωρία των αρχαίων αστροναυτών. Εάν, όπως μαρτυρούν τα στοιχεία, τα ανθρώπινα πλάσματα υπάρχουν σε αυτό τον πλανήτη για πάνω από δύο δισεκατομμύρια χρόνια, αυτό καταρρίπτει κάθε Δαρβινική θεωρία της εξέλιξης για την καταγωγή των ανθρώπων, την θεωρία που ισχύει σήμερα. Κατά την γνώμη μου, αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να αναζητήσουμε μια εξωγήινη εξήγηση για την παρουσία μας εδώ στην Γη.

Τα αρχαία Σανσκριτικά κείμενα της Ινδίας δεν μιλάνε μόνο για μια αρχαία ανθρώπινη παρουσία πάνω σε αυτόν τον πλανήτη. Μιλάνε επίσης για ανθρωποειδή πλάσματα από άλλα μέρη του σύμπαντος που ταξίδεψαν με ένα διαστημόπλοιο, γνωστού σαν "βιμάνα" (vimana). 

Στο Μπαγκαβάτα Πουράνα (Bhagavata Purana) - επίσης γνωστό και σαν Σρίμαντ Μπαγκαβατάμ (Shrimad Bhagavatam) - μαθαίνουμε ότι ο Σίβα και η Παρβάτι κάθονταν κάποτε σε μια συγκέντρωση σοφών όταν ο Βασιλιάς Χιτοακέτου. (Chitraketu) πέταξε από πάνω τους με το βιμάνα του, επιστρέφοντας από ένα ταξίδι σε κάποιον άλλο πλανήτη. 

Έχει ενδιαφέρον να προσέξουμε ότι ο Σίβα και η σύζυγος του θεωρούνται θεοί, ενώ ο Βασιλιάς Χιτρακέτου ο οποίος ασχολείτο με διαπλανητικά ταξίδια με το βιμάνα του, ήταν άνθρωπος, προερχόμενος από την Γη. Με άλλα λόγια, το αρχαίο Σανσκριτικό κείμενο κάνει έναν ξεκάθαρο διαχωρισμό μεταξύ των ανθρώπων που ταξίδευαν στο διάστημα και των θεών. 

Αυτό είναι σχετικό με την θεωρία των αρχαίων αστροναυτών, η οποία συνολικά καταλήγει στο συμπέρασμα ότι όλες οι περιγραφές των θεών στα αρχαία γραπτά αντιπροσωπεύουν τις προσπάθειες των ανθρώπων της αρχαιότητας να μεταφράσουν την εμπειρία που είχαν, δηλαδή την εμπειρία της θέασης πραγματικών ανθρωπόμορφων επισκεπτών από το διάστημα. Αυτοί οι επισκέπτες ερμηνεύονταν ως μυθικά υπερφυσικά όντα (θεοί).

Ωστόσο, θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και να μην γίνουμε θύματα μια ψεύτικης διχοτόμησης. Όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με δύο πιθανότητες, είναι δελεαστικό να σκεφτούμε ότι, είτε "αυτή" πρέπει να είναι αληθινή, είτε η"άλλη". Με άλλα λόγια, ή υπήρξαν αρχαίοι αστροναύτες, ή θεοί. Αλλά μπορεί να είναι αλήθεια και τα δύο. Οι αρχαίοι άνθρωποι μπορεί να συνάντησαν και αστροναύτες (ανθρώπους που χρησιμοποιούσαν εξελιγμένη τεχνολογία για διαπλανητικά ταξίδια) και θεούς (υπερφυσικά όντα, και μ' αυτό εννοώ πλάσματα από περιοχές της φύσης που κανονικά δεν είναι προσβάσιμες από ανθρώπους της Γης). 

Αυτό μας υποδηλώνουν τα αρχαία Σανσκριτικά κείμενα. Νωρίτερα αυτόν τον αιώνα, όταν οι άνθρωποι των πρωτόγονων φυλών συνάντησαν τους Δυτικούς να έρχονται από τον ουρανό με αεροπλάνα γεμάτα από πολύτιμα αγαθά, άρχισαν να φτιάχνουν συστήματα λατρείας γύρω από αυτή την εμπειρία, μεταφράζοντας την πραγματική τεχνολογία ως κάτι μυθικό και υπερφυσικό. Το ίδιο επίσης θα πρέπει να συνέβη και κατά το παρελθόν. Αλλά θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί ώστε να μην μεταφράζουμε αυτόματα όλες τις περιγραφές για το υπερφυσικό στα αρχαία κείμενα σε κάτι που να ταιριάζει με τις σύγχρονες τεχνολογικές μας εμπειρίες. Θα πρέπει να παραμείνουμε ανοιχτοί στην πιθανότητα ότι, στην αρχαιότητα, την Γη επισκέφθηκαν και αστροναύτες και θεοί.

Σύμφωνα με τα αρχαία Σανσκριτικά ινδικά κείμενα, οι άνθρωποι πάνω σε αυτόν τον πλανήτη προήλθαν από μια διαδικασία κληρονομικής μεταβίβασης χαρακτηριστικών με κάποιες διαφοροποιήσεις. Η διαδικασία αυτή έχει κάτι κοινό με τον Δαρβινισμό, ο οποίος θεωρεί επίσης σαν δεδομένη την διαδικασία κληρονομικής μεταβίβασης χαρακτηριστικών -με διαφοροποιήσεις.

Αλλά, η διαδικασία που περιγράφεται σ' αυτά τα κείμενα είναι έξυπνα διαμορφωμένη. 

Δεν μας περιγράφουν μόνο αρχαίους ανθρώπινους πολιτισμούς και ανθρώπους που ταξιδεύουν στο διάστημα, αλλά και μερικούς πολύ ενδιαφέροντες γενετικούς χειρισμούς και διαφοροποιήσεις της κανονικής αναπαραγωγικής διαδικασίας. Πράγματα όπως παιδιά του σωλήνα, κλονισμός και γενετική μηχανική δεν είναι καινούρια. Υπήρχαν και στην αρχαία εποχή και οι εφαρμογές αυτές δεν περιορίζονταν στην Γη: ήταν δια πλανητικές. Σε δύο χρόνια από τώρα, στην επόμενη παγκόσμια διάσκεψη στην Κολονία, στην Γερμανία, θα σας μιλήσω γι αυτό. Η διαδικασία αυτή, της καθοδηγούμενης αναπαραγωγικής τροποποίησης, είναι και το θέμα του επόμενου μου βιβλίου, το οποίο θα έχει τίτλο "Ανθρώπινος Εκφυλισμός" (Human Devolution).

Όλα αυτά καταλήγουν στο ότι οι Δαρβινικές εξηγήσεις για την καταγωγή του ανθρώπου δεν είναι ικανοποιητικές. Η ίδια η ύπαρξη των αρχαίων αστροναυτών θέτει μια ισχυρή πρόκληση για την Δαρβινική ιδέα της ανθρώπινης καταγωγής. Η θεωρία των αρχαίων αστροναυτών μας λέει ότι, οι άνθρωποι αυτού του πλανήτη, δέχθηκαν στο μακρινό παρελθόν την επίσκεψη ανθρωποειδών πλασμάτων από άλλους πλανήτες. Ας εξετάσουμε προσεκτικά τις συνέπειες αυτής της θεωρίας.
Σύμφωνα με τον Δαρβινισμό, η δομή των φυσικών σωμάτων είναι κωδικοποιημένη στο DNA των κυττάρων του σώματος. Για να αλλάξει η δομή του σώματος θα πρέπει να αλλάξει το DNA.

Λέγεται ότι οι αλλαγές αυτές είναι τυχαίες, αποτέλεσμα αντιγραφής λαθών, μεταλλαγών και επανασυνδυασμών. Για να πάμε από τα πρώτα μονοκύτταρα έμβια πλάσματα στους ανθρώπους σαν κι εμάς, χρειάστηκαν, όπως μας είπαν, εκατομμύρια τυχαίες γενετικές αλλαγές για ένα διάστημα άνω των δύο δισεκατομμυρίων ετών. Αυτό οδήγησε κορυφαίους επιστήμονες που υποστηρίζουν την εξελικτική θεωρία, ό πως ο Στίβεν Γκουλντ (Stephen J. Gouid), να πουν ότι εάν "παίζαμε ξανά την ταινία" η εξελικτική διαδικασία πι θανότατα δεν θα μας έδειχνε όρθιους ανθρώπους, πιθη-κάνθρωπους ή πίθηκους. Έτσι, είναι εξαιρετικά απίθανο να έχουν εξελιχθεί ανθρωποειδή πλάσματα με τον Δαρβινικό τρόπο κάπου αλλού στο σύμπαν. 

Με άλλα λόγια, το ίδιο το γεγονός ότι υπάρχουν ανθρωποειδή πλάσματα από άλλα μέρη του σύμπαντος είναι ένα καλό επιχείρημα κόντρα στις σύγχρονες Δαρβινικές εξηγήσεις για την καταγωγή του ανθρώπου σε αυτόν τον πλανήτη.

Έχοντας κάνει την σύνδεση των ευρημάτων που αναφέρθηκαν στην εκπομπή "Η Μυστηριώδης Καταγωγή Του Ανθρώπου" με την θεωρία των αρχαίων αστροναυτών, μπορούμε πλέον να εξετάσουμε τις παθιασμένες αντιδράσεις των επιστημόνων στο πρόγραμμα. Οι αντιδράσεις αυτές ισοδυναμούν με την ύπαρξη κάποιου "φίλτρου γνώσεων".

Στο βιβλίο μου "Απαγορευμένη Αρχαιολογία" δεν αναφέρω μόνο τα στοιχεία για την εξαιρετική παλαιότη τα του ανθρώπου αλλά και τις διαδικασίες μέσω των οποίων κυρίαρχες ομάδες  στην επιστήμη εξαιρούν τα στοιχεία αυτά από την επιστημονική επιχειρηματολογία και τα αποκρύπτουν από το κοινό. Οι διαδικασίες αυτές, στις οποίες περιληπτικά αναφέρομαι σαν "το φίλτρο γνώσεων", είναι ένας ισχυρός παράγοντας στο να κρατάει ορισμένα είδη στοιχείων σχετικά άγνωστα.

Στη περίπτωση της εκπομπής, η διαδικασία φιλτραρίσματος γνώσεων άρχισε να λειτουργεί ακόμα στα γυρίσματα του φιλμ. Πρότεινα στους παραγωγούς να τραβήξουν πέτρινα τεχνουργήματα που ανακαλύφθηκαν στα ορυχεία χρυσού της Καλιφόρνια-κατά την διάρκεια του 19ου αιώνα. Τα γεωλογικά στοιχεία υποδεικνύουν ότι τα αντικείμενα αυτά είναι ηλικίας περίπου 50 εκατομμυρίων ετών. Τα τεχνουργήματα φυλάσσονται στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Φοίβη Χιρστ (Phoebe Hearst Natural History Museum) στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ. Οι αντιδράσεις των υπευθύνων του μουσείου είναι ενδιαφέρουσες.

"Στην αρχή μας είπαν ότι δεν έβρισκαν χρόνο", μου έγραψε ο παραγωγός Μπιλ Κόουτ σε ένα γράμμα του (τον Αύγουστο του 1996). "Τους απαντήσαμε ότι είχα με άφθονο χρόνο και μπορούσαμε να περιμένουμε για τρεις ή τέσσερις μήνες". Οι υπεύθυνοι απάντησαν με ένα γράμμα στο οποίο υποστήριζαν ότι είχαν έλλειψη χρημάτων και προσωπικού. Οι παραγωγοί είπαν ότι θα πλήρωναν όλα τα έξοδα για την μεταφορά των τεχνουργημάτων από την αποθήκη για την κινηματογράφηση συμπεριλαμβανομένων και των υπερωριών των εργατών. Το μουσείο αρνήθηκε αυτή την προσφορά. Οι παραγωγοί συνέχισαν να ψάχνουν για άδεια μέσω διάφορων καναλιών. "Φτάσαμε μέχρι τον υπεύθυνο των δημοσίων σχέσεων του Πανεπιστημίου", μου εξήγησε ο Μπιλ στο γράμμα του, "αλλά φαίνεται ότι η διευθύντρια του μουσείου είχε πει την τελευταία της λέξη, και αυτή ήταν: "Όχι."
"Μια παρόμοια κατάσταση προέκυψε όταν προσπαθήσαμε να πάρουμε άδεια για να κινηματογραφήσουμε το σύμπλεγμα των πυραμίδων στο Τεοτιχουάκαν (Teoti-huacan), κοντά στην πόλη του Μεξικού", γράφει ο Μπιλ Κόουτ. "Προσεγγίσαμε, ακολουθώντας όλες τις τυπικές διαδικασίες, τον υπεύθυνο γι' αυτόν τον αρχαιολογικό χώρο. 

Ήθελε να του υποσχεθούμε ότι δεν θα κάναμε καμία αναφορά για UFOs ή για το ότι διαστημάνθρωποι έχτισαν την πυραμίδα. Σκέφτηκα ότι αυτό ήταν λίγο περίεργο, αλλά εφόσον δεν είχαμε τέτοια πρόθεση, του απάντησα με κάθε ειλικρίνεια ότι δεν θα υπαινισσόμασταν κάτι τέτοιο. Τότε απαίτησε ένα πλήρες αντίγραφο του σεναρίου. Του είπα ότι δεν είχαμε γράψει ακόμα την σκηνή, αλλά εκείνος επέμενε".

"Καθίσαμε μερικές ώρες και γράψαμε το προσχέδιο ενός κειμένου στο οποίο θα περιλαμβανόταν και η θεωρία του Χίου Χάρλεστον του Νεώτερου (Hugh Harleston Jr.), ενός αξιοσέβαστου ερευνητή, ο οποίος είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η γωνία κλίσης της μιας πλευράς της Πυραμίδας του Ήλιου ήταν ευθυγραμμισμένη -ακριβώς στις ίδιες μοίρες - με το γεωγραφικό πλάτος, όπως και ο προσανατολισμός της πυραμίδας στο νότιο ημισφαίριο (ένα εύκολα επαληθεύσιμο γεγονός). 

Επομένως, η ανατολή πάνω από την πυραμίδα στον εαρινό ισημερινό θα έριχνε αμέσως μια σκιά πάνω από αυτή την πλευρά, κάνοντας την έτσι ένα είδος τεράστιου ρολογιού. Ενδιαφερόμασταν να επιδείξουμε τις εξελιγμένες γνώσεις των αρχαίων. Αλλά μας αρνήθηκαν την άδεια να φέρουμε κάμερες στον αρχαιολογικό χώρο, ακόμα και να πετάξουμε από πάνω με ελικόπτερο, παρ' όλο που ήμασταν πρόθυμοι να πληρώσουμε όλα τα απαραίτητα δικαιώματα και είχαμε περάσει και από τις αρχαιολογικές αρχές και από τις μεξικανικές κινηματογραφικές αρχές... Οι καλοί, γνωστοί μας φίλοι, συνεχίζουν να έχουν ισχυρό έλεγχο γύρω από τις πληροφορίες που απειλούν να ανατρέψουν την κατεστημένη άποψη".

Η διαδικασία φιλτραρίσματος της γνώσης, η οποία άρχισε με τα γυρίσματα του προγράμματος "Η Μυστηριώδης Καταγωγή Του Ανθρώπου", συνεχίστηκε με ακόμα μεγαλύτερη ένταση όταν προβλήθηκε στο κοινό. Το αντι-Δαρβινικό μήνυμα της εκπομπής ήταν ο κύριος λόγος για τον οποίο οι επιστήμονες αντέδρασαν τόσο οργισμένα. Απ' ότι γνωρίζω, η μετάδοση του από το NBC τον Φεβρουάριο του 1996 ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία που ένα μεγάλο αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο έβγαλε στον αέρα ένα πρόγραμμα που αμφισβητούσε τις Δαρβινικές εξηγήσεις για την καταγωγή του ανθρώπου. Αυτό αιφνιδίασε την επιστημονική κοινότητα.

Η έκπληξη είναι φανερή στο ακόλουθο απόσπασμα από το "Science", ένα περιοδικό το οποίο εκδίδεται για τους επιστήμονες από την Αμερικανική Ένωση για την Πρόοδο της Επιστήμης (American Association for the Advancement of Science - 8 Μαρτίου του 1996, σελ. 1357):
"Οι ισχυρισμοί των οπαδών της θεωρίας της δημιουργίας - για τη μικρή ηλικία της Γης, για το ότι τα απολιθώματα διαψεύδουν την θεωρία της εξέλιξης - συνήθως εξοργίζουν τους βιολόγους. 

Αλλά, αυτή η οργή, ωχριά μπροστά στο ξέσπασμα αγανάκτησης, που εκδηλώνεται βασικά μέσω του Internet, από την Κυριακή το απόγευμα, στις 25 Φεβρουαρίου, όταν ένα μεγάλο αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο μετέδωσε ένα "αφιέρωμα" το οποίο υπαινισσόταν ότι οι άνθρωποι συνυπήρχαν με τους δεινόσαυρους και ότι το επιστημονικό κατεστημένο κρατούσε μυστικά τα στοιχεία".
Παραθέτω ορισμένα δείγματα - από μια αναφορά του B.C. Video στις 4 Μαρτίου του 1996 - της "αγανάκτησης" της επιστημονικής κοινότητας που ξέσπασε στο Internet:

"Νομίζω ότι θα πρέπει να ζητήσετε δημόσια συγγνώμη γι' αυτή την εκπομπή. Ήταν φρικτή... Ειλικρινά, είστε ή ηλίθιοι ή ψεύτες..." (D.L.,colorado.edu).

"... το μη - επιστημονικό κοινό που παρακολούθησε αυτές τις ανοησίες μπορεί να επηρεαστεί και όντως να τις πιστέψει και να ψηφίσει πολιτικούς που επίσης θα τις πιστεύουν". (J-K., Πανεπιστήμιο της Πολιτείας του Νέου Μεξικού).
"Είναι όλα ένα μάτσο βλακείες και η συμβουλή μου είναι να μη ξαναμιλήσετε". (B.D. Πανεπιστήμιο Γέηλ).
"Συνιστώ στους ανθρώπους να γράψουν στο NBC και να διαμαρτυρηθούν για την παρουσίαση αυτής της εκπομπής σαν ντοκιμαντέρ". (A.D. Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Όστιν)
"Θα έπρεπε να σας αποκλείσουν από όλες τις εκπομπές". (J.J., ALCI)

Για ποιο λόγο αντέδρασαν οι επιστήμονες με τέτοιο μένος στην εκπομπή: "Η Μυστηριώδης Καταγωγή Του Ανθρώπου";

Ένας λόγος είναι ότι θέλουν να ελέγχουν το μυαλό των σπουδαστών τους.
Το Εθνικό Κέντρο για την Επιστημονική Εκπαίδευση (National Center for Science Education) είναι αφιερωμένο στο να κρατήσει τον Δαρβινισμό σαν βασικό δόγμα στα  αμερικανικά σχολεία. Στο ίδιο άρθρο του "Science" που αναφέρεται παραπάνω, ο πρόεδρος του Εθνικού Κέντρου για την Επιστημονική Εκπαίδευση παραπονέθηκε ότι τα τηλέφωνα στα κεντρικά γραφεία του οργανισμού του χτυπούσαν συνεχώς από καθηγητές που δυσκολεύονταν να απαντήσουν στις ερωτήσεις των μαθητών τους που είχαν δει την εκπομπή.

Μια άλλη ανησυχία, που πρόσεξα καθώς μελετούσα τα εκατοντάδες μηνύματα στο Internet, ήταν ο φόβος μεταξύ των επιστημόνων ότι τελικά, προγράμματα σαν το "Η Μυστηριώδης Καταγωγή Του Ανθρώπου" θα είχαν σαν αποτέλεσμα την μείωση των κρατικών κονδυλίων για ορισμένα είδη επιστημονικής έρευνας που υποστήριζαν τον Δαρβινισμό. Η ανησυχία αυτή αντικατοπτρίζεται στο μήνυμα από τον J.K που ανέφερα προηγουμένως.

Οι αντιδράσεις στην εκπομπή επεκτάθηκαν και σε ατομικές εκφράσεις της αρνητικής άποψης ορισμένων στους παραγωγούς. Ο Δρ. Τζιμ Φόλεϊ (Jim Foley) οργάνωσε μια καμπάνια επιστολών προς τους παραγωγούς του NBC και τους σπόνσορες του προγράμματος, συμπεριλαμβανομένης της Coca-Cola, των McDonalds, της Olive Garden, της Toyota, της Chevron, της Kellogs, της J.C. Penney, της Honda, των Wendy's, της General Motors, της LensCrafters, της Folger's Coffee και της Μ&Μ Candy. Πολλά από τα μηνύματα των επιστημόνων στο Internet, ήταν επίσης έντονα αποδοκιμαστικά και για το βιβλίο "Απαγορευμένη Αρχαιολογία", το οποίο παρουσιάστηκε στην εκπομπή. Αλλά ένας από τους συμμετέχοντες στην δημόσια συζήτηση στο Internet (ο Ντ.Τ. Μίλλερ, 1 Απριλίου του 1996) παρατήρησε: "Φαίνεται ότι οι περισσότεροι από όσους δυσφημίζουν το βιβλίο δεν το έχουν διαβάσει. Θα μπορούσε οποιοσδήποτε να μου πει πως δύναται κάποιος να διατυπώνει μια έγκυρη κριτική για ένα βιβλίο που δεν έχει διαβάσει; (Ναι, εγώ το έχω διαβάσει)".

Κάποιες από τις συζητήσεις στο Internet που αφορούσαν στο βιβλίο σχετίζονταν με τις μυστηριώδεις μεταλλικές, επιχάρακτες, σφαίρες που ανακαλύφθηκαν από μεταλλωρύχους στην Νότια Αφρική σε ορυκτά κοιτάσματα ηλικίας άνω των δύο δισεκατομμυρίων ετών.. Στην απουσία κάποιας καλής δικαιολογίας για το πως μπόρεσαν να σχηματιστούν τέτοια αντικείμενα με φυσικό τρόπο, παραμένει ανοικτή η πιθανότητα να είναι προϊόντα κάποιου είδους ανθρώπινης διάνοιας. Μερικές από τις σφαίρες προβλήθηκαν στο τηλεοπτικό πρόγραμμα του NBC.

Στο Internet, οι επιστήμονες υποστήριξαν ότι ήταν φυσικά "κράματα" και ότι τέτοια πράγματα είναι πολύ κοινά και έχουν αυλακώσεις. Αλλά όταν τους προκάλεσα να μου στείλουν φωτογραφίες δειγμάτων σφαιρικών μεταλλικών κραμάτων με αυλακώσεις που διατρέχουν τον» ισημερινό τους, δεν ανταποκρίθηκε κανείς.

Εάν η επιστημονική κοινότητα σοκαρίστηκε όταν προβλήθηκε το πρόγραμμα για πρώτη φορά, φανταστείτε τις αντιδράσεις τους όταν είδαν τον τίτλο που ακολουθεί, από ένα δελτίο τύπου που κυκλοφόρησε στο Internet από το NBC, με ημερομηνία 29 Μαΐου του 1996: "Το πρόγραμμα "Η Μυστηριώδης Καταγωγή Του Ανθρώπου" προκάλεσε αντιδράσεις... πανεπιστημιακοί καθηγητές θέλουν την παύση κάθε δημόσιας προβολής του αφιερώματος... Το πρόγραμμα που τολμά να αμφισβητήσει τις κατεστημένες απόψεις για τον προϊστορικό άνθρωπο θα ξαναμεταδοθεί στις 8 Ιουνίου από το NBC". To NBC χρησιμοποιούσε τις αντιρρήσεις των επιστημόνων για να προωθήσει ακόμα μια αναμετάδοση του προγράμματος!
Το κείμενο του δελτίου τύπου δήλωνε: "Η εκπομπή του NBC "Η Μυστηριώδης Καταγωγή Του Ανθρώπου" πυροδότησε παθιασμένες διαμάχες στην ακαδημαϊκή κοινότητα όταν μεταδόθηκε την πρώτη φορά το Σάββατο, στις 8 Ιουνίου (8.00 - 9.00 μ.μ.). Καθηγητές και ανθρωπολόγοι από ορισμένα από τα πιο φημισμένα κολέγια και πανεπιστήμια της χώρας εξέφρασαν έντονες απόψεις γύρω από ορισμένες από τις θεωρίες του αφιερώματος, οι οποίες έθεταν υπό αμφισβήτηση τις κατεστημένες πεποιθήσεις για την καταγωγή του ανθρώπου. Το πρόγραμμα παρουσίασε εντυπωσιακά στοιχεία, και εισηγείτο την εκδοχή ότι ο άνθρωπος μπορεί να έκανε την διαδρομή από την Λίθινη Εποχή στον πολιτισμό παραπάνω από μία φορά, ότι ο σύγχρονος άνθρωπος είναι απλώς ο τελευταίος σε αυτόν τον κύκλο, και ότι η Δαρβινική θεωρία της εξέλιξης έχει πολλές ατέλειες".
Στο δελτίο τόπου αναφέρθηκαν και τα λόγια του παραγωγού Μπιλ Κόουτ: "Στόχος μας ήταν απλά να παρουσιάσουμε στο κοινό στοιχεία τα οποία πρότειναν μια εναλλακτική άποψη για μερικές από τις πιο παραδεκτές θεωρίες. Αμφισβητήσαμε θεμελιώδη ζητήματα τα οποία αυτοί (ορισμένοι επιστήμονες) θεωρούσαν ότι δεν θα έπρεπε να αμφισβητούμε. Σε τελική ανάλυση, ο κόσμος είναι μεγαλύτερος απ' όσο μπορούν να εξηγήσουν οι επιστήμονες και μερικοί από αυτούς θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι τα ξέρουν όλα.
"Περιμέναμε ορισμένες αντιδράσεις όταν ετοιμάζαμε την εκπομπή", συνεχίζει ο Κόουτ, "αλλά κανένας δεν ήταν προετοιμασμένος για τις απίστευτες κραυγές διαμαρτυρίας από μέλη της επιστημονικής κοινότητας. Ενώ πολλοί θεατές, συμπεριλαμβανομένων και ορισμένων επιστημόνων, επαίνεσαν την παραγωγή σαν ένα μεγάλο κατόρθωμα και μια συνεισφορά στην δημόσια εκπαίδευση, πολλοί επιστήμονες εξέφρασαν, οργή και αποδοκιμασία".

Ο Δρ. Τζερέ Λιπς (Jere Η. Lipps), ένας παλαιολοντολόγος στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ, έστειλε ένα e-mail στον παραγωγό Μπιλ Κόουτ στις 30 Μαΐου του 1996 (στέλνοντας αντίγραφα και σε διάφορες ομάδες συζητήσεων στο Internet):

"Εκτιμώ την πρόωρη ειδοποίηση του δελτίου τύπου σας για την επαναπροβολή της εκπομπής "Η Μυστηριώδης Καταγωγή Του Ανθρώπου". Σας παρακαλώ μπορείτε να μου δώσετε μία λίστα με τους ειδησεογραφικούς οργανισμούς στους οποίους στέλνετε τα δελτία τύπου σας; Όπως φαντάζεστε, μου προκαλεί απέχθεια το γεγονός ότι εσείς και το NBC θα παρουσιάσετε για άλλη μια φορά αυτό το πρόγραμμα, υπονοώντας ότι έτσι λειτουργεί η επιστήμη στην Αμερική. Κάτι τέτοιο δεν είναι ούτε προς τιμήν σας, αλλά ούτε και προς τιμήν του NBC ή των χορηγών σας. Καταλογίζει στους επιστήμονες ένα μεγάλο βαθμό άγνοιας, ως προς το πως δουλεύει η επιστήμη. Φαίνεται πως πιστεύετε ότι οι επιστήμονες διαφωνούν με τις θεωρίες που παρουσιάστηκαν. Αυτό δεν ισχύει στις περισσότερες περιπτώσεις, γιατί τα πάντα μέσα στο πρόγραμμα έχουν ήδη αντιμετωπιστεί από την αναγνωρισμένη επιστήμη. Παραποιείτε την διαδικασία της επιστήμης -αυτό είναι κάτι τελείως διαφορετικό και επιζήμιο. Μπορώ πάντοτε να διορθώσω τις κακές ιδέες των σπουδαστών μου, αλλά το να προσπαθήσω να τους μάθω έναν έξυπνο τρόπο για να ζήσουν την ζωή τους σε αυτή την επιστημονική κοινωνία είναι πολύ δύσκολο, όταν η τηλεόραση προωθεί μια απατηλή άποψη για το πως δουλεύει η επιστήμη.

"Εκπλήσσομαι που το NBC θα ξαναπαρουσιάσει αυτό το πρόγραμμα σαν επιστημονικό. Μια ορθή επιστημονική παρουσίαση των ίδιων θεμάτων θα ήταν και χρήσιμη και ψυχαγωγική για τους θεατές του. Καθώς εσείς είστε ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης του, καταλαβαίνω την επιθυμία σας να χρησιμοποιήσετε τις αντιρρήσεις μας για να το προωθήσετε για άλλη μία φορά. Πάντως, είναι ένας αξιοθρήνητος τρόπος για να βγάλεις χρήματα, όταν η ειλικρίνεια είναι πολύ καλύτερη και πολύ πιο κερδοφόρα".

Όσον αφορά στην ειλικρίνεια ελπίζω να μην ξεγελάει κανέναν το γεγονός ότι ήταν κάτι άλλο, πέρα από το αντι-Δαρβινικό μήνυμα του "Η Μυστηριώδης Καταγωγή Του Ανθρώπου", που προκάλεσε τόσο σφοδρές αντιδράσεις από τον Λιπς και τους υπόλοιπους. Εκείνοι αποδοκίμασαν τις θεωρίες που παρουσιάστηκαν. Επίσης, το πρόγραμμα έδωσε και μια πολύ καλή περιγραφή του πως πραγματικά λειτουργεί η επιστήμη (τουλάχιστον το αυστηρά Δαρβινικό κομμάτι της) στην πράξη. Οι αυστηροί Δαρβινιστές προσπαθούν με αθέμιτους τρόπους να εμποδίσουνμια σοβαρή αναζήτηση των αμφιλεγόμενων στοιχείων.

Την ίδια μέρα που έστειλε το γράμμα στον Μπιλ Κόουτ, ο Λιπς έκανε αυτή την γενική έκκληση στους επιστήμονες: "To NBC προτίθεται τώρα να ξαναδείξει την επιστημονική παρωδία του, "Η Μυστηριώδης Καταγωγή Του Ανθρώπου", χρησιμοποιώντας τις αντιρρήσεις μας για να το διαφημίσει. Πρόκειται για μια κάκιστη υπηρεσία στο κοινό και αποτελεί μια παραποίηση των αντιρρήσεων των επιστημόνων... Εάν ανησυχείτε για την επιστήμη στην Αμερική, πείτε στον τοπικό σας σταθμό του NBC, στο NBC και τους διάφορους χορηγούς του,  ότι  αντιτίθεστε στον χαρακτηρισμό αυτού του προγράμματος σαν επιστημονικό. Η Αμερική πρέπει να γίνει έξυπνη και εμείς μπορούμε να κάνουμε την διαφορά".

Άλλοι πρότειναν μποϊκοτάζ, όπως φαίνεται και σε αυτό το μήνυμα που δημοσιεύτηκε στις ομάδες συζήτησης για αρχαιολόγους και ανθρωπολόγους του Internet, από τον Σ. Γουντ (C. Wood) στις 31 Μαΐου του 1996: "Γνωρίζει κανείς ποιοι είναι οι σπόνσορες; Θα ήθελα να αρχίσω από τώρα το μποϊκοτάζ. Υπάρχει πάντα η αμυδρή πιθανότητα, μερικοί από αυτούς να αποσυρθούν". Άλλοι πρότειναν την άσκηση πίεσης στην Τζένεραλ Ελέκτρικς, την εταιρία στην οποία ανήκει το NBC.
Δέκα ή είκοσι χρόνια πριν, η εκστρατεία εκφοβισμού που εξαπολύθηκε από τον Λιπς και τους άλλους αυστηρούς Δαρβινιστές της επιστημονικής κοινότητας θα ήταν αρκετή για να εμποδίσει το NBC από την επανα-προβολή του προγράμματος, ή, ακόμα χειρότερα, θα πίεζαν το NBC να βάλει έναν Δαρβινιστή να υπαγορεύσει στο κοινό το πως θα πρέπει να δει το πρόγραμμα. Το γεγονός ότι το NBC είχε το κουράγιο να αντισταθεί στον εκφοβισμό και είχε αρκετό θάρρος να χρησιμοποιήσει τις διαμαρτυρίες των Δαρβινιστών για να προωθήσει την αναμετάδοση του - αμετάβλητου - πρωτότυπου προγράμματος, είναι ένα καθησυχαστικό σημάδι ότι η πνευματική ελευθερία ζεί και βασιλεύει στην Αμερική.

Αλλά, οι εκπρόσωποι της "ορθόδοξης" επιστήμης δεν έβλεπαν τα πράγματα έτσι. Πίστευαν ότι το NBC θα έπρεπε να τιμωρηθεί παραδειγματικά επειδή τόλμησε να μεταδώσει για δεύτερη φορά την εκπομπή. Στις 17 Ιουνίου του 1996, ο Δρ. Άλισον Πάλμερ (Dr. Allison Palmer), πρόεδρος του Ινστιτούτου Μελετών της Καμβρίου Περιόδου, έγραψε στην Ομοσπονδιακή Επιτροπή Επικοινωνιών (Federal Communications Commission), την κρατική υπηρεσία η οποία χορηγεί άδειες στις τηλεοπτικές εταιρίες: "To e-mail αυτό είναι μια αίτηση προς την Ο.Ε.Ε. να ερευνήσει και, ελπίζω, να επιπλήξει δριμύτατα την Εθνική Εταιρία Μεταδόσεων (National Broadcasting Company - NBC) για την εξαιρετικά κερδοσκοπική και ανεύθυνη δημοσιογραφία η οποία βλάπτει σοβαρότατα την εμπιστοσύνη που θα έπρεπε να έχει το κοινό σε υλικό το οποίο διαφημίζεται σαν αξιόπιστο από ένα μεγάλο κανάλι... 

Το περασμένο Φεβρουάριο προέβαλαν μία εκπομπή, που ονομαζόταν "Η Μυστηριώδης Καταγωγή Toυ Ανθρώπου", για την οποία ισχυρίστηκαν ότι είχε επιστημονικό υπόβαθρο και έλαβαν μαζικές αρνητικές αντιδράσεις από υπεύθυνους επιστήμονες που αντιπροσώπευαν αναρίθμητους κλάδους της επιστήμης. Κατόπιν αυτής της αντίδρασης... επέλεξαν να χρησιμοποιήσουν τις αντιδράσεις της ευυπόληπτης και αξιόπιστης επιστημονικής κοινότητας για να κεντρίσουν το ενδιαφέρον των θεατών, διανέμοντας δελτία τύπου στα οποία υπονοούσαν ότι το περιεχόμενο της εκπομπής τους ήταν επιστήμη την οποία το 'κατεστημένο' δεν ήθελε να μάθει το κοινό".
Πάντως, είναι ξεκάθαρο ότι το "κατεστημένο" όντως δεν ήθελε να παρουσιαστεί το περιεχόμενο της εκπομπής του NBC στο κοινό και το γράμμα του Πάλμερ στην Ο.Ε.Ε. αποτελεί ένα εξαίσιο παράδειγμα.

Ο Πάλμερ συνέχιζε: "Τουλάχιστον, θα πρέπει να ζητηθεί από το NBC να απολογείται, στις ζώνες μεγάλης ακροαματικότητας, στο κοινό για μια επαρκή χρονική περίοδο, ώστε το κοινό να λάβει το μήνυμα ότι εξαπατήθηκε. Επιπρόσθετα, ίσως θα έπρεπε να επιβληθεί ένα πρόστιμο στο NBC, έτσι ώστε να βρεθεί ένας αρκετά σημαντικός πόρος για την χρηματοδότηση της δημόσιας επιστημονικής εκπαίδευσης".

Η προσπάθεια του Πάλμερ να βάλει την Ο.Ε.Ε. να τιμωρήσει το NBC απέτυχε, αλλά το ίδιο το γεγονός ότι έγινε μία τέτοια προσπάθεια, μας λέει κάτι. Αξίζει να σημειώσω ότι αντίγραφα της επιστολής του Πάλμερ στάλθηκαν στους παράγοντες του NBC, και διανεμήθηκαν ευρέως σε επιστήμονες στις ομάδες συζήτησης του Internet.

Η πρωτοφανής καμπάνια εκφοβισμού του εξαπολύθηκε από τον Πάλμερ, τον Λιπς και την κουστωδία τους, είναι η ζωντανή απόδειξη του τρόπου με τον οποίο λειτουργούν οι φανατικοί Δαρβινιστές (σε αντίθεση με τους περισσότερους άλλους επιστήμονες). Ο Δαρβινισμός είναι μια ιδεολογία την οποία οι φανατικοί Δαρβινιστές υπερασπίζονται με αντιεπιστημονικά μέσα (στο κάτω-κάτω, τι το επιστημονικό υπάρχει στο να προσπαθείς να εκφοβίσεις ένα τηλεοπτικό δίκτυο για να μην μεταδώσει μια εκπομπή;)

Ο Δαρβινισμός είναι μια θεωρία η οποία δεν μπορεί να αποδειχθεί με τα συνηθισμένα επιστημονικά μέσα. Είναι απλώς ένα αντικείμενο πίστης. Και οι υποστηρικτές αυτής της πίστης νομίζουν ότι έχουν το δικαίωμα να το επιβάλουν σε όλους και να φιμώνουν οποιονδήποτε μιλάει εναντίον του στο κοινό. Οι φανατικοί Δαρβινιστές θα ήθελαν το μονοπώλιο πρόσβασης στην σκέψη του κοινού. Ευτυχώς δεν το έχουν και ελπίζω να μην το έχουν ποτέ.

Λοιπόν, ναι, υπάρχει ένα φίλτρο γνώσεων. Και ένας τρόπος με το οποίο δουλεύει, είναι η απαγόρευση της δημοσίευσης στοιχείων για την απίστευτα μακραίωνη ιστορία του ανθρώπου, κυρίως γιατί τα στοιχεία αυτά έχουν αρνητικές συνέπειες για το Δαρβινικό δόγμα.
Σημειώσεις του συντάκτη:

-  Ο Μάικλ Κρέμο πρόκειται να μιλήσει στο Συνέδριο του NEXUS το 1998 στο Σίδνεϊ, στην Αυστραλία, στις 25-26 Ιουλίου.

-  "Απαγορευμένη Αρχαιολογία: Η Κρυφή Ιστορία της Ανθρώπινης Φυλής", του Μάικλ Κρέμο και του Ρίτσαρντ Τόμσον, εκδόθηκε το 1993 από την Govardhan Hill Publishing, Badger, CA, USA (ISBN 0-9635309-8-4).

-  Περισσότερα τεκμήρια των αντιδράσεων των επιστημόνων για την εκπομπή "Η Μυστηριώδης Καταγωγή Του Ανθρώπου" και του βιβλίου "Απαγορευμένη Αρχαιολογία", μπορείτε να βρείτε στο καινούριο βιβλίο του Μάικλ Κρέμο, "Ο Αντίκτυπος της Απαγορευμένης Αρχαιολογίας" (Forbidden Archaeology's Impact), το οποίο κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία της Αμερικής από την άνοιξη. Το βιβλίο εκδόθηκε από την ΒΒΤ Science Books και διανεμήθηκε στις ΗΠΑ από την Torchlight Publishing.

Οί Αρχαίοι Έλληνες Φιλόσοφοι Ήταν Κατά Τής Δημοκρατίας

Η κριτική των Αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων απέναντι στο δημοκρατικό καθεστώς και οι προτάσεις τους για την Ιδεώδη Πολιτεία

Ένας από τους συνήθεις ισχυρισμούς των σημερινών «προοδευτικών» και λοιπών «δημοκρατικών δυνάμεων», είναι ότι ο Κοινοβουλευτισμός, αυτή η πλουτοκρατική ολιγαρχία αγγλοσαξονικού τύπου, δεν είναι τίποτε άλλο από την μετεξέλιξη του αθηναϊκού πολιτεύματος του 5^ου π.Χ. αιώνος, δεν είναι δηλαδή παρά μία «σύγχρονη μορφή» -καίτοι ατελής- της αρχαίας Αθηναϊκής δημοκρατίας…

Πρόκειται περί καταφανούς ψεύδους, αλλά εδώ δεν θα εξετάσουμε για ποιους λόγους ο σημερινός Κοινοβουλευτισμός ουδεμία σχέση δύναται να έχει με την δημοκρατία των Αθηνών του «Χρυσού Αιώνος», γιατί οποιαδήποτε προσπάθεια συγκρίσεως μεταξύ των δύο αυτών πολιτευμάτων θα προσέβαλλε βάναυσα την νοημοσύνη των αναγνωστών μας.

Θα επιχειρήσουμε όμως μία συνοπτική παράθεση των απόψεων που είχαν οι ίδιοι οι πρόγονοί μας για την λεγομένη «δημοκρατία», καθώς και για την ιδέα της «ισότητος» κι αυτό θα γίνει για τον εξής λόγο: Από τα σχολεία ήδη μας μάθαιναν ότι η δημοκρατία είναι το ύψιστο πολίτευμα που μόνο απ’ όλα τα άλλα κατοχυρώνει την ελευθερία εκφράσεως, γνώμης και την ατομική ελευθερία. Μας έλεγαν δε, ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δημιούργησαν την έννοια της δημοκρατίας -δηλαδή την κυριαρχία του λαού- και την εφήρμοσαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο (χωρίς βεβαίως να μας διευκρινίζουν για ποιους Αρχαίους Έλληνες ομιλούν, ποιας εποχής, ποιου αιώνος και ποιας περιοχής…).

Επομένως, σύμφωνα με την μανιχαϊστική λογική τους, κάθε κριτική απέναντι στο κοινοβουλευτικό καθεστώς τους, ανάγεται σε… ανθελληνισμό, καθώς, όπως προαναφέραμε, «η δημοκρατία είναι δημιούργημα των Αρχαίων Ελλήνων»!

Το δημοκρατικό πολίτευμα και η Ελληνική Ιστορία

Έχουν όμως έτσι τα πράγματα; Κατ’ αρχάς, το να ταυτίζουμε μία συνιστώσα του Ελληνισμού, ένα από τα πολλά δημιουργήματά του, με τον ίδιο τον Ελληνισμό, δηλ. το να ταυτίζουμε την αρχαία Αθηναϊκή δημοκρατία με το σύνολον της Ελληνικής Ιστορίας, αποτελεί μία μορφή κατάφορης ισοπεδώσεως και αντιεπιστημονικής εξισώσεως.

Ποτέ η δημοκρατία δεν απετέλεσε πολίτευμα συνυφασμένο με την Ιστορία και τους αγώνες του Έθνους μας. Στην πραγματικότητα, όλα τα μεγάλα πνεύματα του αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού είχαν σαφέστατες αντιδημοκρατικές αντιλήψεις και με την σημερινή «πολιτικά ορθή» ορολογία, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν «φασιστικά». Όσον αφορά την αρχαία Αθηναϊκή δημοκρατία, αυτή υπήρξε ένα φαινόμενο περιθωριακό, τόσο χρονικώς (μερικές δεκαετίες του 5^ου π.Χ. αι.), όσο και τοπικώς (μερικά τετραγωνικά χιλιόμετρα στο λεκανοπέδιο της Αττικής). Συνεπώς, η δημοκρατία ήταν η εξαίρεση του κανόνος και τίποτε παραπάνω.

Όπως εύστοχα είχε παρατηρήσει ο μεγάλος λογοτέχνης Μ. Καραγάτσης στον «Κίτρινο Φάκελο»: «Η Αθηναϊκή Δημοκρατία ήταν η δικτατορία πενήντα χιλιάδων ομοτίμων πολιτών επί τριών εκατομμυρίων συμμάχων, μετοίκων και δούλων. Επί πενήντα χρόνια έτυχε οι 25.001 από αυτές τις πενήντα χιλιάδες να είναι άνθρωποι έξυπνοι. Βιολογικό φαινόμενο καταπληχτικό και ανεπανάληπτο στην ιστορία. Από την στιγμή όμως που οι 25.001 έξυπνοι έγιναν 24.999, οι 25.001 ηλίθιοι έφεραν στην αρχή τον Κλέωνα, άνθρωπο στα μέτρα τους ακριβώς, κι η δημοκρατία ξαναβρήκε τον συνεπή εαυτό της».

Το Ελληνικό Έθνος μεγαλούργησε όχι με δημοκρατικό καθεστώς, αλλά υπό βασιλικά, μοναρχικά και αριστοκρατικά πολιτεύματα. Ο Ελληνισμός κατέκτησε τα πέρατα της Ασίας, καταλύοντας την άλλοτε κραταιά Περσική αυτοκρατορία, όχι «εν δημοκρατία», αλλά με επί κεφαλής έναν… μονάρχη –τον Μέγα Αλέξανδρο-, ο οποίος προηγουμένως είχε επιτύχει την διά της βίας επιβληθείσα ένωση όλων των Ελλήνων, υπό τα δόρατα της Μακεδονικής φάλαγγας. Επίσης, στα 1.100 χρόνια του Βυζαντίου, φυσικά και δεν είχαμε δημοκρατία, αφού ίσχυε η «ελέω Θεού μοναρχία». Αυτό δεν σημαίνει ότι για χάριν των «δημοκρατών» μας θα διαγράψουμε πάνω από μία χιλιετία δόξης, Πολιτισμού και κυριαρχίας του αυτοκρατορικού Μεσαιωνικού Ελληνισμού! Τέλος, το Έθνος επέζησε και πορεύτηκε στα μαύρα χρόνια της τουρκικής σκλαβιάς, με την μνήμη και την προσδοκία ενός Μαρμαρωμένου Βασιλιά, και όχι φυσικά ενός μαρμαρωμένου… προέδρου της δημοκρατίας!!!

Αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι

Δεκάδες γνωστοί και άγνωστοι πνευματικοί γίγαντες του Αρχαίου Ελληνικού κόσμου ήσαν απολύτως αρνητικοί προς την «αρχή της πλειοψηφίας», που αποτελεί την ουσία της δημοκρατίας. Μεγάλοι κλασσικοί Έλληνες φιλόσοφοι και ερευνητές, όπως ο Φιλόλαος, ο Ηράκλειτος, ο Αριστοτέλης, ο Αρίσταρχος, ο Θαλής ο Μιλήσιος, ο Επίκουρος, ο Περίανδρος, ο Εμπεδοκλής, ο Κλεόβουλος, είναι μάλλον άγνωστοι, ενώ το έργο τους παρουσιάζεται στα σχολεία δυσνόητο και απόμακρο. Φυσικά, δεν είναι τυχαίο ότι όλοι αυτοί εκδήλωσαν με έντονο τρόπο την κριτική και την αντίθεσή τους προς την δημοκρατία.

Όπως ο Ηράκλειτος, ο «σκοτεινός φιλόσοφος» της Εφέσου, που εξήρε την αξία της προσωπικότητος έναντι της μάζας, διακηρύττοντας το περίφημο «Εις εμοί μύριοι εάν άριστος η», δηλαδή «ο ένας για μένα ισοδυναμεί με δέκα χιλιάδες αν είναι άριστος». Απεναντίας, η περιφρόνησή του προς τους πολλούς ήταν δεδομένη: «οι πολλοί κακοί, ολίγοι δε αγαθοί». 

Δεκάδες πνευματικοί άνθρωποι της Αρχαίας Ελλάδος κατέληξαν προ πολλού στο συμπέρασμα ότι η ορθότης ή μη μίας απόψεως δεν είναι δυνατόν να εξαρτάται εξ αντικειμένου από την βούληση της οποιασδήποτε πλειοψηφίας (ποσότης) -όσο μεγάλη κι αν είναι αυτή-, αλλά στους «επαΐοντες», που πιθανόν να αποτελούν την μειοψηφία (ποιότης) – ιδίως εάν αυτοί είναι κατηρτισμένοι πάνω στο θέμα.

Πλείστοι εξ αυτών, ιδίως φιλόσοφοι, εξέφρασαν σε ανύποπτο χρόνο τις αντιδημοκρατικές τους αντιλήψεις, όπως ο Πυθαγόρας, ο Εμπεδοκλής, ο αριστοκρατικός Πλάτων και φυσικά ο διδάσκαλος αυτού, ο Σωκράτης, για τις οποίες αντιδημοκρατικές του αντιλήψεις στιγματίσθηκε και θανατώθηκε.

Ο Πλάτων, γνωστός και ως «ιδεολόγος της αριστοκρατίας» διεπίστωσε ότι είναι αναπόφευκτο μέσα στα κράτη να υπάρχουν «άρχοντες» και «αρχόμενοι», δηλαδή άνθρωποι που να κυβερνούν και άνθρωποι που να κυβερνώνται: «άρχοντας δε δη και αρχομένοις αναγκαίον εν ταις πόλεσιν είναι που». Ο Πλάτων αρνήθηκε την πολιτική ισότητα και δίδαξε την αναγκαιότητα να κυβερνούν οι «κρείττονες» και να κυβερνώνται οι «ήσσονες», γράφοντας στην σχετική παράγραφο των «Νόμων»: «οίμαι τον κρείττονα μεν άρχειν τον δε ήττω άρχεσθαι». Κατά τον ίδιο φιλόσοφο, ο ηθικώς υπερέχων πρέπει να κυβερνά τον ηθικώς κατώτερο, ενώ απορρίπτεται η καθολική ισότητα και εξειδικεύεται το στοιχείο της υπεροχής, τονίζοντας ότι εκείνος που αγνοεί οφείλει να ακολουθεί και εκείνος που γνωρίζει να ηγείται και να άρχει: «έπεσθαι μεν τον ανεπιστήμονα κελεύον τον δε φρονούντα ηγείσθαι τε και άρχειν».

Ο Πλάτων, στην «Πολιτεία» του, παραθέτει την άποψη του Σωκράτους ότι η τυραννία δεν δημιουργείται από κάποιο άλλο πολίτευμα, παρά από την δημοκρατία, όπου από την ακραία ελευθερία έχει την προέλευσή της και η μεγίστη και ακόμα αγριωτάτη δουλεία: «Εικότως τοίνυν, είπον, ουκ εξ άλλης πολιτείας τυραννίς καθίσταται, εξ οίμαι της ακροτάτης ελευθερίας δουλεία πλείστη τε και αγριωτάτη».

Ο Αριστοτέλης θεωρεί γεγονός δεδομένο την καταφρόνηση της γνώμης των πολλών. Στα «Ηθικά Ευδήμεια» γράφει δεν πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν η γνώμη  των παιδιών (παιδαρίοις), των αρρώστων (κάμνουσι), των παραφρόνων (παραφρονούσι) και των… πολλών (ομοίως δε ταύταις ουδέ τας των πολλών) και εξηγώντας γιατί, καταλήγει στο ότι η μόνη γνώμη που πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπ’ όψιν, είναι η γνώμη των σοφών (τας δε των σοφών επισκεπτέον μόνας). Αν αυτό δεν είναι ξεκάθαρη άρνηση της δημοκρατικής «ισότητος», τι άλλο μπορεί να είναι; Ο ίδιος φιλόσοφος στα «Πολιτικά» σημειώνει ότι: «σε όλες τις κοινωνίες υπάρχει το άρχον που από τη φύση του μπορεί να αντιλαμβάνεται, να προβλέπει, να κατευθύνει» (εν ολίγοις να διοικεί) «και το αρχόμενο» που έχει την δυνατότητα να εκτελεί.

Ο Ισοκράτης, ο πασίγνωστος ρήτωρ, ο οποίος μια ζωή ολόκληρη αγωνίσθηκε για την ένωση των Ελλήνων και την υποταγή των βαρβάρων, αν και επήνεσε κάποτε το δημοκρατικό πολίτευμα, σύντομα αντελήφθη το ποιόν του και εστράφη προς την αριστοκρατία, η οποία μόνη κατάφερε να κάνει πραγματικότητα την ιδέα του Πανελληνισμού. Απευθυνόμενος με επιστολή προς τον βασιλέα της Κύπρου Νικοκλέα, μεταξύ πολλών άλλων του έγραφε ότι βάση της χρηστής πολιτείας είναι οι άριστοι να κατέχουν τα αξιώματα: «οι βέλτιστοι μεν τας τιμάς έξουσι» και τον προέτρεπε να δίνει ελευθερία λόγου όχι σε όλους, αλλά σε όσους σκέφτονται ορθώς: «διδού παρρησίαν τοις ευ φρονούσιν».

Στον ανωτέρω ρήτορα ανήκει και το εξής καταγγελτικό –αλλά και τόσο επίκαιρο- εναντίον της δημοκρατίας. Όπως είχε πει χαρακτηριστικώς: «Η δημοκρατία αυτοκαταστρέφεται, διότι κατεχράσθη το δικαίωμα, της ελευθερίας και της ισότητος, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία».

Τέτοιες απόψεις πολεμούνται και καταδιώκονται. Θα μπορούσαμε να παραθέσουμε μία ολόκληρη λίστα ονομάτων αρχαίων ρητόρων, φιλοσόφων, πολιτικών κ.λπ. που τιμωρήθηκαν από την αθηναϊκή δημοκρατία, άλλοτε με ήπιες (εξορία, φυλάκιση) και άλλοτε με σκληρότερες ποινές (θάνατος) για τις αντιδημοκρατικές τους απόψεις. Η δημοκρατική ολιγαρχία κατεδίωξε τους κήρυκές της από τότε, εξορίζοντας τον Αριστοτέλη, δολοφονώντας τον Σωκράτη, καταδιώκοντας τον Πλάτωνα, τον Αριστοφάνη, τον Αισχύλο και όλες εκείνες τις φωτεινές προσωπικότητες που ήσαν υπέρμαχοι μιας αριστοκρατικής κοινωνίας και εχθροί της δημοκρατικής ολιγαρχίας.

Σήμερα το κατεστημένο προσπαθεί να θάψει το έργο τους και τις απόψεις τους, αφού αποφεύγει και να διαλεχθεί πάνω στις ιδέες τους, ομιλώντας μόνο για τον Περικλή που όμως αποφεύγουν και γι’ αυτόν να αναφέρουν ότι:

α) ανήκε σε αριστοκρατικών φρονημάτων οικογένεια,

β) ήταν και ο ίδιος αριστοκρατικός,

γ) πέρασε στο στρατόπεδο των δημοκρατικών μόνο και μόνο για την πολιτική του ανέλιξη,

δ) όταν εξασφάλισε την εξουσία παγίωσε ένα προσωποπαγές καθεστώς (σύμφωνα με τον Θουκυδίδη: «κατ’ όνομα μεν δημοκρατία τη πράξει δε ενός ανδρός αρχή»).

Συνεπώς, είναι σχεδόν βέβαιον, ότι αν οι προαναφερόμενοι αρχαίοι Έλληνες διανοητές είχαν γεννηθεί σήμερα, οι απόψεις τους θα χαρακτηρίζονταν «ακραίες» και «φασιστικές», ενώ οι ίδιοι θα ετίθοντο στο περιθώριο ως «εχθροί της δημοκρατίας», «αντιδραστικοί» και… «νοσταλγοί του ολοκληρωτισμού»!

Ποιες όμως ήσαν οι προτάσεις των προγόνων μας για την «Αρίστη Πολιτεία», το ιδεώδες εκείνο πολίτευμα που μπορεί να εξασφαλίσει την ευδαιμονία, την αρετή και την ευημερία στους πολίτες του;

                                           Ελλήνων Αρίστη Πολιτεία

Κατά τους Αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, σκοπός της Πολιτείας –ως κρατικής οντότητος με ηθική βούληση- δεν ήταν απλώς η εξασφάλιση της συμβιώσεως των πολιτών της, αλλά η κατ’ αρετήν συμβίωσή τους. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Αριστοτέλης στα «Πολιτικά» του: «Των καλών άρα πράξεων θετέον είναι την πολιτικήν κοινωνίαν, αλλά ου του συζήν».

Αυτή η περί Πολιτείας αντίληψη είναι θεμελιώδης για την πολιτική σκέψη των Ελλήνων, αλλά και για τον Ελληνικό Πολιτισμό εν γένει. Σε αυτή την βάση οικοδομήθηκαν όλα τα πολιτικά συστήματα και πολιτεύματα, της αθηναϊκής δημοκρατίας περιλαμβανομένης.

Ως Πολιτεία δεν νοείται ένας ένας άψυχος οργανισμός με μοναδική αποστολή την προσφορά υλικών υπηρεσιών προς τους πολίτες, δίκην μιας μεγάλης εταιρείας παροχής εκδουλεύσεων. Η Πολιτεία –όπως και το Εθνικό Κράτος αργότερα- αποτελεί έναν οργανισμό καταπληκτικής ισχύος, μία ζώσα, σκεπτομένη δύναμη, η οποία κατευθύνει τον εθνικά ομοιογενή λαό προς την πραγματοποίηση των διαχρονικών πεπρωμένων του.

Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, τα πεπρωμένα αυτά πρέπει να εκφράζονται όχι επί της αφηρημένης πλειοψηφίας, αλλά επί του προσώπου του Αρχηγού. Ο Αρχηγός έχει αναδειχθεί όχι εξαιτίας του πλούτου, της κοινωνικής του θέσεως ή των κομματικών φίλων του, αλλά εξαιτίας της Αρετής του. Όταν λοιπόν μια προσωπικότητα συνδυάζει πολιτική Αρετή και Ιδεαλισμό, κατά τον Σταγειρίτη φιλόσοφο, η προσωπικότητα αυτή ενσαρκώνει τον τύπο του «εκλεκτού», στον οποίο όλοι οι άλλοι οφείλουν να υπακούουν ευχαρίστως: «πείθεσθαι τω τοιούτω πάντας ασμένως» («Πολ.» Γ΄).

Πέραν τούτων, ο Αριστοτέλης θεωρεί ως παντός άλλου «δικαιότατον» να επαναστατούν οι υπερέχοντες εκλεκτοί, όταν οι πολιτικές εξουσίες και τα αξιώματα ανατίθενται σε αναξίους: «πάντων δε δικαιότατα μεν αν στασιάζοιεν» (Ε΄, Ι-1301), θεωρώντας αλλού επικίνδυνο το σύστημα εκλογής των κυβερνώντων από πρόσωπα που ορίσθηκαν δι’ εκλογής (Β΄, 6-1226^α), ως είθισται σήμερα στον Κοινοβουλευτισμό.

Το «Όμαιμον» ως βασικό δομικό στοιχείο της Πολιτείας

Σε όλα ανεξαιρέτως τα αρχαία ελληνικά πολιτεύματα, είτε ονομάζονται «δημοκρατικά», είτε «μοναρχικά», είτε «αριστοκρατικά», κυρίαρχος είναι ο Δήμος. Ο «δήμος» στην Αρχαία Ελλάδα δεν είχε καμμία σχέση με τον σύγχρονο ισοπεδωτικό ορισμό της «κοινωνίας των πολιτών», «ανεξαρτήτως φυλής, εθνικότητας, θρησκείας» κ.ο.κ. Απεναντίας είχε περιεχόμενο σαφέστατα Εθνικό και Φυλετικό. Ο Δήμος είναι οργανική κοινότης σε βιολογική βάση (κοινή καταγωγή). Σ’ αυτόν ανήκουν τα δικαιώματα, τα οποία δεν είναι αναφαίρετα, αλλά ανακλητά.

Παρά την προπαγάνδα των σημερινών ημιμαθών πολιτικάντηδων περί των «της ημετέρας παιδείας μετεχόντων», η φυλετική καταγωγή ήταν βασικό στοιχείο για την ιδιότητα του πολίτου. Δεν θα επεκταθούμε στην άκρως «ρατσιστική» πολιτική της ολοκληρωτικής Σπάρτης, εδώ απλώς θα αναφέρουμε την σπουδαιότητα του «ομαίμου» για την αθηναϊκή δημοκρατία.

Είναι γνωστό λ.χ., ότι στην δημοκρατική Αθήνα των δεκαετιών προ του Πελ/κού πολέμου, για να λάβει κάποιος την ιδιότητα του πολίτου, έπρεπε να έχει και τους δύο γονείς του Αθηναίους ελευθέρους.

Συνεπώς, η ιδιότης και η λειτουργία του πολίτου απορρέουν απ’ την γέννησή του και όχι φυσικά από την πολιτογράφησή του (ή την παροχή σ’ αυτόν… πράσινης κάρτας!). Ο πολίτης γεννιέται –δεν γίνεται. Για παράδειγμα, ο Λυσίας, παρά την προσφορά της οικογένειάς του στην πόλη των Αθηνών, τις σχέσεις της με τον Περικλή και την δική του φήμη, δεν έγινε ποτέ πολίτης.

Μόνον η γέννηση εντός της Κοινότητος ομαίμων δημιουργεί «πολίτη» και μόνον αυτή επικυρώνει τα πολιτικά δικαιώματα κάποιου. Μέχρι κι ο πανίσχυρος Περικλής δεν κατόρθωσε να νυμφευθεί την Ασπασία, λόγω της μη-αθηναϊκής καταγωγής της (ήταν Μιλησία). Αναγκάσθηκε μάλιστα, με την μεταρρύθμιση του 431 π.Χ., να καταστήσει ακόμη σκληρότερο τον σχετικό νόμο, σύμφωνα με τον οποίο, για να θεωρηθεί κάποιος πολίτης, έπρεπε να έχει και τους δύο γονείς του Αθηναίους («εξ αμφοίν αστοίν γονέοιν»).

Συμπεραίνουμε ότι, ενώ η σύγχρονη κοινότης είναι απλώς νομική («πίστη στο… Σύνταγμα») και ο κάθε αλλόφυλος μπορεί να εισχωρήσει σ’ αυτήν, υπογράφοντας απλώς κάποιες… αιτήσεις, η κοινότης στην Πολιτεία των Ελλήνων ήταν φυσική, θεμελιωμένη στο στοιχείο του «ομαίμου» -απαραίτητο στοιχείο για την σφυρηλάτηση συνοχής και ομοψυχίας μεταξύ των μελών μιας κοινωνίας.

Η ισότης

Όπως είδαμε, δεκάδες Αρχαίοι Έλληνες διανοητές, μεταξύ των οποίων οι Ηράκλειτος, Πλάτων, Αριστοτέλης κ.ά. αρνούνταν με κάθε τρόπο την ιδέα της «ισότητος», απορρίπτοντάς την ως εξωπραγματική και αφύσικη. Απεναντίας, εδέχοντο την ανισότητα ως προϊόν φυσικού νόμου.

Κατά την Ελληνική Κοσμοθεώρηση, θεμελιώδης αρχή κάθε Πολιτείας (και της δημοκρατικής), δεν είναι η ισότης, αλλά η δυνατότητα συμμετοχής. Ως προς τούτο, η Πολιτεία για τους Έλληνες ήταν και όφειλε να είναι εκλεκτική. Στην αθηναϊκή δημοκρατία, επί παραδείγματι, πολίτες μπορούσαν να είναι μόνον οι «επίλεκτοι». Κι αυτοί ήσαν οι «αυτόχθονες», άρρενες, ελεύθεροι, υγιείς, ενήλικοι, μη απωλέσαντες την ιδιότητα του πολίτου ως αντικοινωνικοί, «ομοφυλόφιλοι», λιποτάκτες ή/και φυγόστρατοι. Εδώ πρέπει να επισημάνουμε πως, σε αντίθεση με το σημερινό όργιο των «αντιρρησιών συνειδήσεως», η έννοια του πολίτου στην Αρχαιότητα είχε άμεση συνάφεια προς την εκπλήρωση των στρατιωτικών υποχρεώσεων. Τούτο αποδεικνύεται ετυμολογικώς, με τον γλωσσικό αναγραμματισμό του πολίτου-οπλίτου.

Είναι χαρακτηριστικό ότι σε σύνολο 450 χιλιάδων των Αθηνών του «χρυσού αιώνος», οι πολίτες περιορίζοντο γύρω στις 20 χιλιάδες, εκ των οποίων οι μισοί και πλέον δεν μετείχαν στις συνελεύσεις, επειδή υπηρετούσαν στον στόλο ή διέμεναν μακρυά.

Ακόμη και υπ’ αυτές τις συνθήκες, όμως, οι Αρχαίοι Έλληνες διανοητές δεν ήσαν ικανοποιημένοι. Ο Πολύβιος γράφει ότι η ισότης ψήφου προϋποθέτει ένα εκλογικό σώμα αποτελούμενο αποκλειστικώς από σοφούς («Ιστορίαι» VI, 56), ενώ ο Αριστοτέλης διευκρινίζει ότι η ίδια η εκλογή των αρχόντων διά ψήφου, αποτελεί εφαρμογή αριστοκρατικής αρχής, αφού, αν όντως όλοι οι πολίτες είναι ίσοι, η ανάδειξη θα έπρεπε να γίνεται με κλήρο!

Η Ελευθερία

Στην πολιτική σκέψη των προγόνων μας, ανεξαρτήτως του πολιτικού μοντέλου που θαύμαζαν, η «ελευθερία» νοείτο ως δικαίωμα του να ανήκει κάποιος στην κοινότητα, όχι όπως σήμερα ως χειραφέτηση από αυτήν. Ελευθερία δεν ήταν η δυνατότης αποδεσμεύσεως του ατόμου από την κηδεμονία της πόλεως (βλ. «αναρχισμός») ή από τους καταναγκασμούς που αυτή επιβάλλει, αλλά το δικαίωμα να ανήκει στην πόλη και έτσι να μετέχει στις υποθέσεις της. Επομένως, το άτομο δεν είναι αυθύπαρκτος φορέας «αναφαίρετων δικαιωμάτων», αλλά, αντιθέτως, έξω από τα όρια της πόλεως στερείται αυτών των δικαιωμάτων (ο δούλος, ο εξόριστος, ο μέτοικος, ο φυγάς).

Η Ελευθερία έγκειται στην συμμετοχή, όχι στην ατομική αυτονομία. Η συμμετοχή ασκείται αποκλειστικώς μέσα στα πλαίσια του Δήμου και συνδέεται με την εκ γενετής ένταξη σ’ αυτόν, καθώς και με την διά βίου εξάρτηση από αυτόν. Για τους Έλληνες, η θέληση ενός ατόμου να μην ανήκει στην «πόλιν» δεν αποτελεί δείγμα ελευθερίας, αλλά μια ανούσια τάση αυτό-υποδουλώσεως.

Διότι η Ελευθερία είναι κτήμα συλλογικό, ενός συνόλου «ομαίμων, ομογλώσσων, ομοθρήσκων και ομοτρόπων» ανθρώπων. Γι’ αυτό και η υποχρέωση προασπίσεως της πόλεως και του πατρογονικού εδάφους (της «πατρίδος γαίας» κατά Όμηρον), είναι η μεγαλύτερη απόδειξη Ελευθερίας, η μεγίστη Αξία, πάνω στην οποία βασίστηκαν όλα τα αρχαιοελληνικά πολιτεύματα, ολόκληρο το οικοδόμημα του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού.

Επίλογος

Το πώς αντιλαμβάνονταν οι Αρχαίοι πρόγονοί μας την Αρίστη Πολιτεία, δεν είναι δυνατόν να εξαντληθεί στις γραμμές αυτού του περιοδικού. Αυτό που πρέπει να εξαχθεί ως συμπέρασμα εκ των ανωτέρω, είναι ότι οι Ελληνικές αντιλήψεις περί Πολιτείας εκφράζουν έναν λαό φυλετικά ομοιογενή, με πολιτιστική συνοχή και έντονο πολιτικό συναίσθημα.

Οι πολίτες δεν γίνονται τέτοιοι, υπογράφοντας κάποιο «κοινωνικό συμβόλαιο», αλλά συνιστούν μια άρρηκτη κοινότητα συναισθημάτων, αξιών, κοσμοθεωρίας, βιοαντιλήψεως –καταστάσεις εκπορευόμενες απ’ την κοινή καταγωγή. Έτσι, δύνανται να λαμβάνουν αποφάσεις συλλογικώς, κατά τρόπο άμεσο, χωρίς μεσάζοντες.

Ο σύγχρονος εκμαυλισμένος Κοινοβουλευτισμός και οι αντιλήψεις του εκφράζουν έναν λαό ανομοιογενή, αποπροσανατολισμένο, χωρίς εθνική συνείδηση και κοινό τόπο βιώσεως. Εξ ου και η ανάγκη μεσαζόντων, «αντιπροσώπων», «εκπροσώπων» και λοιπών… απροσώπων.

Kirtan: Rocket to Self-realization

Satsang by Swami Satyananda Saraswati

Kirtan is an important aspect of yoga. Just as rasgula is incomplete without sugar, so yoga is also incomplete without kirtan. Kirtan is not religious chanting, nor is it just singing one word many times. It is a part of nada yoga, the yoga of sound, in which you produce sound waves and follow them with your awareness. By singing kirtan you are able to withdraw yourself from the body and your external environment. You are travelling by the jet of emotions, therefore, you do not confront the mind at all. In raja yoga you have to fight the mind, but in kirtan you bypass the mind.

The singing saint

Five centuries ago, a great sannyasin named Chaitanya lived in India. He was also known as Gauranga because he was so fair. Gauranga was a very great scholar and intellectual of his time, and he wrote an important thesis on economics. But suddenly he had a higher vision and realised that the intellect is a barrier in spiritual life. So he renounced everything and embraced sannyasa. He was intent on developing the devotional aspect of his being, and he found the system of kirtan very effective for that. He used to sing the Lord's name day and night as he travelled throughout the country. Whenever Chaitanya sang kirtan, he would go into a trance and continue singing 'Hare Krishna, Hare Krishna, Krishna Krishna, Hare Hare' for hours at a time. He always had a gathering of villagers singing and dancing as he moved from one village to another.

Chaitanya was a devotee of Krishna. He said that when man's thoughts are totally corrupted, and one does not find enough strength to control the mind, then all other forms of yoga do not really work. When your mind is tossed by the desires and passions, then even your devotion to God is not honest devotion. When you are fantasising about the sensualities of life, and your mind is filled with cruelties and terror, how can you really think about God and transcend the gross awareness of life? The easiest way then is to sing his name. And other than this, there is no sadhana.

There are only three qualities required by a devotee to reach God. First, you should consider yourself an inseparable part of the universal life plan, and become humble like a blade of grass. Second, you should be as enduring as the tree which faces summer, winter, storm and wind. And third, you should tune yourself to God by singing his name. If you embody these three qualities, then you can have the vision of the divine.

Yoga of kirtan

Since the time of Chaitanya, there has been an incessant tradition of incorporating kirtan with other forms of yoga. Side by side with the rigorous forms of yoga and the practice of meditation, melodies and the tender and delicate yoga of kirtan should also be practised.

Learn a few simple kirtans and then sing them together in a group, not alone. Form a group of about fifteen people, select one kirtan and one melody and let one person lead the kirtan. The leader will sing the words first and then the others will sing them after him. Only a few simple instruments are needed - cymbals, a harmonium, and in particular a drum. This is the most important instrument because its vibrations have an immediate effect on the brainwaves and the blood circulation. In fact, the rhythm of the drum is a sound to massage both the body and the mind.

Sing kirtan for about half an hour, then sit quietly for meditation. Through kirtan you can liberate yourself from blocks and complexes. If you completely involve yourself in kirtan, when you sit for meditation, you will find that the highway is very clear. There will be no traffic jam on the mental plane.

Forget that you are a gentleman, a great man or woman, a professor, an engineer, a scientist or a doctor. These are limitations of personality. They are not your definitions; they are superimpositions. When you say, 'I am a professor' or 'I am a lady from a great family', you are superimposing something on yourself. When you sing kirtan, you must come down to the point of humility and think 'I am nothing'. Only if you can maintain this attitude, will you be able to transcend your complexes and blocks.

Intellect and emotion

Kirtan is not an intellectual yoga, but each and every sound that is produced in kirtan goes deep into your consciousness. Intellectuals will try to understand kirtan, but for them it is very difficult, because kirtan is mainly concerned with the emotional personality of the individual. Although the emotions are not properly understood and utilised, they are very powerful tools in the hands of man. Through the intellect, you cannot go very deep; you cannot realise the consciousness. By means of the intellect you can know about God, truth and many things; but you can never experience them.

There is a great difference between knowledge and experience. I will tell you a true story which will illustrate the point. Once, while I was travelling to Australia by plane, I met an English professor who had written a book on Indian sweets and presented it to his university as a thesis. It was a very beautiful and well written book, and the professor had a good knowledge of Indian sweets. So we discussed the subject for hours. Later, when we were taking our dinner, I opened a box of sweets which had been given tome by the airline company. The sweets were rasgulas, a very famous Indian sweet. When I started to eat the rasgulas, I remembered the professor and sent some to him. He ate them and he experienced them. Afterwards, he asked what sort of sweets they were. 

Now, I am trying to distinguish between knowledge and experience. No doubt the professor had a thorough knowledge of Indian sweets, but he had no experience. Intellect is a medium of knowledge and emotion is an instrument of experience. If you want to experience peace and God within you, you have to develop the emotional side of your nature. If your emotions are blunt, you can go to the temple and talk about God for days together or speak about him from the church pulpit, but he will be far from you. However, if your emotions are charged, just by hearing about God, you can enter into a trance and experience him. This is because the emotions are the eyes through which you can experience a greater love and awareness.

Therefore, it is of utmost importance that a raja yogi or a hatha yogi must develop his emotional personality. How can he do this? There are many ways, but the easiest, cheapest and safest method is kirtan.

My experiences in kirtan

In 1943 when I first joined the ashram in Rishikesh I was not a very emotional or devotional type of person. Therefore, the first daily duty that I was given was something which I did not like. A year before my arrival, Swami Sivananda had made a resolution that unbroken kirtan of the Mahamantra would be chanted in the ashram till the very last. So, in one corner of the hall a swami or lay person always used to sit and chant, 'Hare Rama, Hare Krishna, Hare Hare'. After one hour another person would replace him. Thus, the kirtan continued for all the twenty four hours.

It was a very difficult resolution to keep, but it was that unbroken kirtan which became the nucleus of Swamiji's mission. And I was given the duty to sing for one hour during the night. So I had to sleep in the hall, wake up at a particular time, and sing the name, which was so dry and tasteless for me at that time, but I used to do it anyway.

After some time, however, I began to have experiences. I cannot say why they came to me, but one night while I was singing the name without any life or feeling, suddenly I found myself in the midst of wild animals, tigers, wolves and hyenas. They were all moving in to attack and tear me to pieces, and I was stricken with fear. That was the first time I experienced the feeling of fear. Before that I had always been fearless. I could travel alone through the wild forest the whole night without any fear. I could face anything fearlessly. I never knew what the experience of fear was.

In dream, however, I experienced that fear. I began to scream, because I did not know how to escape. And at that time a very big elephant came towards me. With his trunk, he just elevated me onto his back, and all the fear vanished. After some time, I found that it was not me sitting there, it was Buddha. This was a wonderful dream or vision that I had while singing the name. And many other visions followed.

Actually it was for this particular range of experiences I had been working for so many years. I did practise pranayama, etc. but that was not so effective. Perhaps my constitution, my samskaras were very hard. However, what I could not achieve with so many years of sadhana, I achieved by singing a name in which I did not even have faith. And then, what happened, even though I did not like that kirtan job, I did it because that was giving me experience after experience, and all of them were fantastic and beautiful.

Dancing like a mad man

Swami Sivananda loved kirtan immensely. When he sang kirtan, he used to start dancing. During the kirtan, he would become completely inspired and transmuted. Here was a sannyasin, belonging to the highest order of Adwaita Vedanta, the philosophy of gyana yoga, dancing like a fool. He was a person who represented the highest philosophy in Hindu religion, the preceptor of a philosophy of pure monism, and when I saw him dancing like a mad man, I began to doubt my rational approach to reality. I began to think that all my concepts about spiritual life were merely intellectual. All my knowledge came from the upper crust of human existence. Then I gradually started getting into the mood of singing kirtan.

Even today, my approach to life is totally rationalistic; I do not believe in the many gods of the Hindu pantheon. I don't even believe in a personal god. I believe in supreme, total consciousness. To imagine that someone is sitting in heaven looking down at everyone is foolish for me. I don't think that God exists as a judge of man. I don't even think that he hears our prayers. When I pray I know that I hear, and I hypnotise myself. But even with this rational approach, I am still very much affected by kirtan.