Κηρύκειον ο Γιόγκα του Ιαπετικού Ερμή - Τάντρα η Καλχική Αφύπνιση

Τάντρα η Καλχική Αφύπνιση

του Swami Shantiratna Saraswati

Αν ανατρέξουμε για τις πραγματικές ρίζες της Γιόγκα στην ιστορία θα δούμε, ότι εμφανίζεται περίπου, από το 3.000 π.Χ. και αναφέρεται στις Βεδικές γραφές (Βέδες ή Vedas). Η καταγωγή τους χάνεται στην αρχαιότητα, καταγράφηκαν και ταξινομήθηκαν σε τέσσερα μέρη:Rig-Veda, Sama Veda, Yagur Veda και Atharna Veda, οι Vedas, την Βεντάντα(Vedanta), όπου εκφράζεται και περιγράφεται μια παν άρχαια φιλοσοφία. Ο Παταντζάλι κατέγραψε τις Γιόγκα Σούτρας, πριν 2600 χρόνια, που πέφτει κοντά στην περίοδο του Βούδα. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι σαν μια παλιά, αρχαία «Αλχημιστική συνταγή», που αποκαλύφθηκε στον άνθρωπο, με σκοπό να τον βοηθήσει να εκπληρώσει μια πολύ σημαντική υπόσχεση ελευθερίας και μεταμόρφωσης, σε κάτι πολύ σημαντικότερο και ουσιαστικότερο, από αυτό που νομίζει πως είναι. Από που όμως ξεκίνησε αυτή η γνώση και ποιος την έφερε σε πρακτικό και ουσιαστικό επίπεδο για τον άνθρωπο;!

Πιθανολογείται λοιπόν με σοβαρές ενδείξεις πως η επινόησή της, έγινε από έναν λαό ο οποίος ανέπτυξε ένα υψηλό επίπεδο πολιτισμού στα μέσα της 3ης χιλιετηρίδας και διατηρηθεί πλέον των χιλίων ετών. Δεν γνωρίζουμε επακριβώς ποίοι ήταν οι δημιουργοί του εξέχοντος αυτού πολιτισμού. Πιθανότατα με επιρροές που προήρχοντο από τους Προέλληνες του Αιγαίου, τους προ των Πελασγών. Ο πολιτισμός όμως του Μοχένσο Ντάρο και της Χαράπα στην κοιλάδα του Ινδού στο σημερινό Πακιστάν παρουσιάζει κάτι το εντελώς διαφορετικό και πρωτότυπο. Ιστορικά και αρχαιολογικά μέχρι σήμερα δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι από που προήλθε. (Βλέπε σχετική αναφορά Εγκυκλοπαίδειας Ηλίου). Η Αλλιώς «Ο Πολιτισμός της κοιλάδας του Ινδού».

Η Γιόγκα, οι ρίζες του και η μεθοδολογία, είναι πιθανόν να είναι Προ- Ελληνική.

Η αυτό όμως καθεαυτό πρακτική και εξάσκησή της τελειοποιήθηκε και διατηρήθηκε στην Ινδία, στο Θιβέτ και το Νεπάλ. Το ότι διεφυλάχθει στην Ινδία, είναι αδιαμφισβήτητο. Είναι ουσιαστικά πλέον δικό τους πολιτιστικό στοιχείο και δεν μπορούμε ούτε να το αρνηθούμε ούτε να τους το στερήσουμε για οποιονδήποτε λόγο. Εκεί επίσης εφαρμόσθηκαν οι πρώτες Ταντρικές αποκρυφιστικές «μυήσεις». Σαν κοιτίδα αυτού του πολιτισμού διετηρήθησαν από Δάσκαλο σε μαθητή. Πράγμα το οποίο δεν συνέβη στην Ελλάδα. Εμείς χάσαμε την «αρχικήν αιτίαν» που γνώριζαν οι πρόγονοί μας Μύστες, Ιεροφάντες. Η απόκρυφη γνώση των Ελευσίνιων Μυστηρίων, η Ορφικήμύηση στην κοιλάδα των Τεμπών, η Δελφική ενέργεια του «ομφαλού» εχάθησαν. Κανείς απόγονος δεν ήταν ή εκρίθη άξιος να «κρατήσει τις πύλες της γνώσης ανοικτές». Οι Πύλες έκλεισαν, οι ανάδοχοι ήσαν ανάξιοι και η «Γνώση» χάθηκε. Δεν μεταλαπαδεύτητκε σε «Μαθητές», και «δοκιμασμένους απογόνους» με αποτέλεσμα σήμερα στην σύγχρονη εποχή να μην υπάρχουν ανάδοχοί της. Στην Μακρινή Ινδία, όμως διεφυλάχθει ο « Ομφαλός» ο οποίος έγινε «Λίνγκαμ», Γενικότερα θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά πάνω σε αυτό το θέμα, άλλα θα μείνουμε εδώ, καθόσον για τον Πολιτισμό της Κοιλάδας του Ινδού, μπορείτε να βρείτε άπλετα και διαφανή στοιχεία στο καταπληκτικό βιβλίο του Marcel-Brion: ΕΞΕΛΙΞΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ, (Μετάφραση Α.Μοσχοβάκη) όπου παρουσιάζεται εκτενέστερα το θέμα, και με φωτογραφίες και έγκριτες βιβλιογραφίες. Έτσι λοιπόν στην εγκυρότατη εγκυκλοπαίδεια του Ηλίου (έκδοση του 1981) του Ιωάννη Δ.Πασσά, εγκυκλοπαίδεια σπανιότατη, αλλά και ευρέως διαδεδομένη σε παλαιές αξιόλογες βιβλιοθήκες, η οποία χαρακτηρίζεται για την ιδιαίτερη ευαισθησία του εκδότη της στην Αρχαία Ελληνική γνώση και τις ρίζες τόσο της Ελληνικής φυλής αλλά και την λαμπρότητα της γνώσης του αρχαίου Ελληνικού πνεύματος αναφέρεται για τους Δραβίδες. :«ονομασία διδομένη εις ορισμένους ιθαγενείς πληθυσμούς των Ινδιών, που κατοικούν εις το νότιον τμήμα της ορεινής περιοχής Βίντυα και εις το βόρειον τμήμα της νήσου Κεϋλάνης.

Τα ακριβή όρια των υπό, αυτών κατοικουμένων περιοχών καθορίζονται από τα γλωσσικά των ιδιώματα. Οι Δραβίδαι κατώκουν εκεί και προ της εισβολής των Αρίων, μετά των οποίων και ανεμείχθησαν βραδύτερον, διατηρήσαντες όμως και μερικά από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της φυλής των αλλά και του ιδιότυπου πολιτισμού των. Αρχαιότερος εξ όλων των κλάδων είναι ο εκπροσωπούμενος υπό των Καντίρ και των Κουρούμπα. Έχουν χρώμα δέρματος σκοτεινόν, κόμην κυματοειδή, ρίναν ευρείαν, οφθαλμούς βαθείς, ανάστημα μικρόν και παρουσιάζον παλλάς αναλογίας προς τους Νεγροείδείς. Το αρχαιότερον μέχρι τούδε δραβιδικόν κείμενον ανευρέθη επί παπύρου του 2ου μ.Χ. αιώνα.»επίπεδο. Ούτε ανθρωπολογικά ούτε γλωσσολογικά είτε πολιτισμικά, καθόσον κατά το τέλος της 2ας χιλιετηρίδας εμφανίσθηκαν νέοι λαοί από την βορειοδυτική Ινδία, οι οποίοι αρχικώς εγκατεστάθησαν εις την Πενταποταμίαν το άνω τμήμα της κοιλάδας του Ινδού όπου διεραίετο από πέντε παραποτάμους. Οι λαοί αυτοί ομιλούσαν την σανσκριτική γλώσσα συγγενή προς τας Σκυθικάς και Ιρανικάς γλώσσας ακόμη και την Χετταικήν, προγονική της Αρχαιοελληνικής και Προπελασγικής. Φθάνοντας από Δυσμάς, από το Ιράν στην κοιλάδα του Ινδού , ο έν λόγω πολιτισμός του Μοxένσο Νταρό ευρίσκετο σε ύφεση και παρακμή. Πιθανότατα λόγω του Ινδού ποταμού και των παραποτάμων του που ήταν σε συνεχή αταξία και πλημμύρες. Οι λαοί αυτοί μετέπειτα διήλθαν ως είθισται σε ένα γενεαλογικό ταξικό σύστημα από το οποίο μέχρι σήμερα παρατηρούμε ότι με αυστηρότητα διατηρείται εις την σύγχρονη Ινδία. Οι λεγόμενες Κάστες. Μεταξύ των αρχαιολογικών ευρημάτων βρέθηκαν αγαλματίδια θεοτήτων σε στάση Γιόγκα, και επιγραφές με σχέδια που αρχικώς ουδόλως παραπέμπουν στα ταυροκαθάψια των Κρητών ή κάτι παρόμοιο αλλά είναι εντελώς διαφορετικής τεχνοτροπίας. Συγκεκριμένα από το μουσείο στο Μοχένζτο Ντάρο αγαλματίδια που απεικονίζουν τον Βράχμα, με τρεις κεφαλές σε στάση Γιόγκα αλλά και τον θεό Σίβα, κυριότερου θεού του Ινδουισμού, ο οποίος συγκεντρώνει τις ιδιότητες του θεού Ρούδρα, φυσιοκρατικού θεού των Δραβίδων. Οι ανάγλυφες σφραγίδες, φανερώνουν έναν πολιτισμού εντελώς διαφορετικής τεχνοτροπίας. Οι χαρακτήρες της πρωτοινδικής γραφής ομοιάζουν με την πρωτοελαμιτικήν γραφή αλλά περισσότερο και κατά τρόπο ανεξήγητο με την Πολυνησιακήν γραφή Ρόγκο-Ρόγκο κείμενα που ανακαλύφθηκαν στην νήσο του Πάσχα, χρονολογούνται το 1500 μ.χ και προέρχονται επίσης από αρχαίας Ελληνικάς επιδράσεις. Η «Υδραειδής»-ΔΡΑΒΙΔΙΚΗ-Δραβιδική ΠΛΑΝΗ. Η λέξη «Υδραειδής» δεν υπάρχει σε κανένα λεξικό της Ελληνικής γλώσσας από τα αναφερόμενα παρακάτω, που βασικά είναι τα εγκυρότερα. «Υδροειδής»=(είναι αυτός που φέρνει νερό) και όχι «Υδραειδής». Και αναφέρεται στον ποταμό Στρυμόνα από τον Ευριπίδη μόνον, αλλά και συμφώνως με το Μέγα λεξικό της Ελληνικής Γλώσσας H.Liddell R.Scott. είναι πολύ παρακινδυνευμένη και απίθανη η ετυμολογική σχέση των δύο λέξεων δηλαδή Δραβίδης από το (Υδραειδής;;!!)-Υδροειδής. Είναι μια «Αυτοφυής» ερμηνεία.!!!Κομμένη και ραμμένη στα μέτρα μας!!! Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, θα υπήρχε στο ως άνω λεξικό, συγκεκριμένη αναφορά, της γλωσσικής σχέσης στον τόμο 4 σε΄411-415 είτε στον τόμο 1 σελ, 647. Επίσης παρόμοιες γλωσσικές και ετυμολογικές αναφορές είναι ανύπαρκτες τόσο στο έγκριτο Λεξικόν του Ελευθερουδάκη και το Ελληνολατινικό του Σιδέρη. Επίσης δεν υπάρχει ο παραμικρός συσχετισμός και στο έγκριτο λεξικό της Αναφερόμενοι λοιπόν στην «πλάνη»::!!!, σε αντιπαράθεση με σοβαρά επιστημονικά δεδομένα της προϊστορίας, που αντιπαραθέτουμε παρακάτω θα προσπαθήσουμε να «ξεκαθαρίσουμε» και να βάλουμε τα πράγματα στην «πραγματική τους διάσταση» όσον αφορά και της δήθεν;;!!! συγγενικής σχέσης των Δραβίδων με τους Προέλληνες Οι Δραβίδαι: Αποτελούν τα εκατομμύρια των «Νεγριτικών φυλών» των Ινδιών, εκγόνων των λοιπόν μικρόσωμων Νέγρων της Ωκεανίας των «Νεγριτών». Εμφανίζουν μικρόν σώμα ούλας τρίχας, πλατυρρίνιαν, δολιχοκεφαλίαν, προγναθισμόν και χρώμα δέρματος μελανόμορφον. Επίσης στον Ίδιο τόμο της εγκυκλοπαίδειας σχετικά με την ανθρωπολογική κατάταξη των Ινδών αναφέρεται για τους Δραβίδες : Ως δεύτερον φυλετικόν τύπον διακρίνομεν είτα του Δραβίδας ή Μελανοινδούς. Υπερτερούν εις τα νότια και συνέβαλαν εις την διαμόρφωσην του σημερινού Ινδού. Ορνφνομέλανες, ουλότριχες ή κυματότριχες μικρόσωμοι πλατύρινοι και υποδολιχοκέφαλοι ή λεπτόρινοι και δολιχοκέφαλοι.» Τελικά επίσης συμφώνως με τους επιστήμονες και επίσημους ερευνητές τις Δραβιδικής φυλής: Slater, Caldweil, Muller και Grierson, οι Δραβίδες είναι Νεγρίτες και το όνομά τους ουσιαστικά είναι ο χαρακτηρισμός των αρχαιοτάτων, προαρείων κατοίκων των Ινδιών.

Είναι «Νεγρίτες», όπως και να το κάνουμε. Και μάλιστα χαμηλότερης «κάστας» ανθρωπολογικά από τους Ινδούς που αναμείχθηκαν με την Άρια Φυλή. Πάντως σήμερα η επιστήμη έχει κατατάξει τους δραβίδες επίσημα ως Νεγρίτες και μάλιστα «χαμηλής- Ινδικής-κάστας», λόγω των χαρακτηριστικών τους. Η εγκυκλοπαίδεια του Ελευθερουδάκη αναφέρει για τους Δραβίδες: «Κατά καιρούς έχουν γίνει από διάφορους μελετητές ερευνητές, συγγραφικές απόπειρες να συσχετισθούν οι δραβίδες, γλωσσικά και ανθρωπολογικά, με άλλες φυλές, ιδίως με τις λεγόμενες Μεσογειακές ακόμη και με τους Πελασγούς, αλλά κάτι τέτοιο δεν επιβεβαιώνεται από τις έρευνες των αρχαιολόγων και των γλωσσολόγων, οι οποίοι τελικά τείνουν να παραδεχθούν ότι η ομοφυλία των δραβίδων και οι γλώσσες τους αποτελούν ξεχωριστό κλάδο, που δεν συγγενεύει με άλλους». Ο Μ . Σακελαρίου λέει, απόσπασμα : « Οι πιο πολλοί από τους νεώτερους ερευνητές, προσπάθησαν να δώσουν στους Προέλληνες και Πελασγούς, κάποια φυσιογνωμία χρησιμοποιώντας, έξω από τις αρχαίες μαρτυρίες, γλωσσικά, αρχαιολογικά και θρησκευτικά δεδομένα. Αλλά κατέληξαν σε ποικίλα αποτελέσματα, τα πιο πολλά απροσδόκητα. Αφήνοντας κατά μέρος τις υποθέσεις, που είτε είναι προϊόντα φαντασίας και αυθαίρετων συνδυασμών, είτε στηρίχτηκαν σε στενές βάσεις, που ξεπεράστηκαν με την πρόοδο της επιστήμης». Σε τελική ανάλυση οι Δραβίδες κατατάσσονται επίσημα από την παγκόσμια ανθρωπολογική επιστήμη σε φυλή Νεγριτών με όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά που αναφέρονται. Οι Νεγρίτες δεν είναι Έλληνες και πρέπει να διαλέξουμε και να τοποθετηθούμε επίσημα. ΟΙ Ινδοί Νεγρίτες έδωσαν τα φώτα και τη βάση του πολιτισμού ή οι Έλληνες;!!! Δεν υπάρχει τίποτα το κρυπτόν ή μυστηριακό για την ανωτέρω τόσο ξεκάθαρη φυλή. Δεν υπάρχει κανένας συσχετισμός με την Πρωτοελληνική φυλή ή οτιδήποτε άλλο. Οι Δραβίδες επίσης δεν σχετίζονται ουδόλως με τον Μινωικό πολιτισμό ή άλλο αρχαίο ελληνικό. Ο Δίσκος της Φαιστού δεν ανήκει σε κανένα Δραβιδικό Πολιτισμό αλλά είναι Αρχαίος Ελληνικός. Πως άλλωστε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά;!! Ουσιαστικά τόσο από τους σοβαρούς και έγκριτους επιστήμονες που αναφέρονται παραπάνω, (Υπάρχουν και άλλοι, αλλά δεν τους αναφέρουμε), την εγκυκλοπαιδική έγκριτη και βάσιμη βιβλιογραφία, την Αληθινή Προϊστορία, αλλά και από την επιστημονική ομοφωνία της τελικής «απόρριψης» της, προκύπτει η εν αμφιβόλω σχέση, των Ελλήνων και ο συσχετισμός της Ελληνικής και Προελληνικής φυλής με τους Νεγρίτες-Δραβίδες. Επιστημονικά, Προϊστορικά, Ερευνητικά, Αρχαιολογικά, Φιλολογικά, κ/λ/π ουσιαστικά πρόκειται και είναι μια αυθαίρετος και αβάσιμος «μυθοπλασία». Περισσότερα και καταπληκτικά δεδομένα θα βρείτε στο βιβλίο μας Τάντρα η Καλχική Αφύπνιση που κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία.

-------------
Delfeios - ΠΕΛΑΣΓΟΣ-ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ: 

Ο Μυθικός γενάρχης των Πελασγών. Περί αυτού εκράτουν είς τοπoυς αρχαίους Ελληνας διάφοροι κατά τόπους παραδόσεις. Ούτω: Εις Αρκαδίαν επιστεύετο ότι ο Πελασγός υπήρξεν ο Πρώτος Άνθρωπος, αναδυθείς εκεί εκ της Γής και Γενόμενος Γενάρχης των Ανθρώπων. Επί τη βάση της παραδόσεως αυτής η Αρκαδία ονομάσθει το πρώτον Πελασγία. Έζησε δε ο Πελασγός, κατά τον Αρκαδικόν μύθον, προ της εμφανίσεως της Σελήνης. Δια τούτο οι Αρκάδες εκαλούντο και ΠΡΟΣΕΛΗΝΟΙ ή ΠΡΟΣΕΛΗΝΑΙΟΙ.

ο ΕΡΜΗΣ είναι ο αρχαιότερος και ο μόνος που φέρει το Κηρύκειο το σύμβολο 

του Γιόγκα και της Ίασης

more: ΕΡΜΗΣ Ο ΥΙΟΣ ΤΗΣ ΜΑΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΗΡΥΚΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΟΓΚΑ http://delfeios.blogspot.gr/2014/11/blog-post.html