ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΟΣ ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ-Ο ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΔΡΟΜΟΣ-ΤΑΝΤΡΑ

Η ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΟΣ ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ-Ο ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΔΡΟΜΟΣ-ΤΑΝΤΡΑ

Ο Πυθαγόρας λέει: 
«Πριν μπεις στον κόσμο του τέταρτου, του Aόρατου, και πριν αρχίσεις να κινείσαι σε αυτό το Eσωτερικό προσκύνημα της τελειότητας, το πρώτο πράγμα, είναι να ζητήσεις βοήθεια από την ύπαρξη, να σε βοηθήσει να ζητήσεις από το Όλον, να είναι φιλικό με τις προσπάθειες σου.»

Όρκος Πυθαγόρα:
‘’ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ΣΕ ΕΚΕΙΝΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΧΑΡΑΧΤΕΙ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ,

ΣΤΗΝ ΙΕΡA ΤΕΤΡΑΚΤΥΝ, ΣΥΜΒΟΛΟ ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΕΣ ΚΑΙ ΑΓΝΟ,

ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΚΑΙ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ.’’

Όσσο
‘’Η ΙΕΡΑ ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΤΑΝΟΗΤΗ.

ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟ ΤΕΣΣΕΡΑ.

ΤΡΕΙΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΩΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΚΑΙ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΤΕΤΑΡΤΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ, Ο ΘΕΟΣ ΩΣ ΜΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ.

ΤΡΕΙΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΟΡΑΤΕΣ, Η ΤΕΤΑΡΤΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΟΡΑΤΗ.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΙΕΡΗ ΤΕΤΡΑΔΑ, ΤΗΝ ΤΕΤΡΑΚΤΥΝ.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ, ΕΠΕΙΔΗ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ. ‘’

ΟΙ 4 ΔΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ, Η ΧΑΘΑ ΓΙΟΓΚΑ, Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΦΑΚΙΡΗ, ΟΙ ΣΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΓΙΟΓΚΑΣ.

ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΙΟ ΧΟΝΤΡΟΚΟΜΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΥΛΙΣΤΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ.

Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΤΟΥ ΝΟΥ.

ΕΙΝΑΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟ.

ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ, ΠΙΟ ΕΚΛΕΠΤΥΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ, ΑΛΛΑ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΧΟΝΤΡΟΚΟΜΜΕΝΟΣ.

Ο ΤΡΙΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ.

ΕΙΝΑΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΕΣ.

Ο ΤΡΙΤΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΣΕ ΟΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΜΩΣ Ο ΤΕΤΑΡΤΟΣ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΜΠΕΡΙΕΧΕΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΠΕΡΑ.

Ο ΤΡΙΤΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΩΤΕΡΗ ΔΥΝΑΤΗ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΜΩΣ ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΑ, Ο ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΔΡΟΜΟΣ...

Ο ΠΑΤΑΝΤΖΑΛΙ ΛΕΕΙ ΕΠΙΣΗΣ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΕΣΣΕΡΑ ΣΤΑΔΙΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ

ΤΟ ΞΥΠΝΗΜΑ, ΤΟ ΟΝΕΙΡΕΜA, Ο ΥΠΝΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ.

ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΔΕΝ ΔΙΝΕΙ ΟΝΟΜΑ.
ΤΟ ΟΝΟΜΑΖΕΙ ΑΠΛΩΣ ΤΟΥΡΙΓΙΑ.

ΤΟΥΡΙΓΙΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ.
ΤΟΥΡΙΓΙΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΕΤΡΑΔΑ, ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ.

ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΞΥΠΝΗΜΑ, ΤΟ ΚΑΘΑΡΟ ΞΥΠΝΗΜΑ.

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΣΑΝ ΞΥΠΝΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΞΥΠΝΗΜΑ.
ΤΟ ΠΡΩΙ ΞΥΠΝΑΣ, ΑΛΛΑ ΑΠΛΩΣ ΞΥΠΝΑΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΣΕ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΟΝΕΙΡΟ.

ΞΥΠΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΟΝΕΙΡΟ, ΣΤΟ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΟΝΕΙΡΟ.
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟ.

ΒΓΑΙΝΕΙΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΦΥΛΑΚΗ. ΣΕ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΦΥΛΑΚΗ.
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΞΥΠΝΗΜΑ, ΕΠΕΙΔΗ ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ ΟΙ ΙΔΙΕΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΙΔΙΕΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ Η ΙΔΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΝΟΥ.
ΤΟ ΞΥΠΝΗΜΑ ΣΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟ ΞΥΠΝΗΜΑ, ΕΙΝΑΙ ΨΕΥΤΙΚΟ.

ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΞΥΠΝΗΜΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ, ΟΠΟΥ ΟΛΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΕΧΟΥΝ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙ, ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΥ ΕΙΧΕΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΣΤΟ ΞΥΠΝΙΟ ΣΟΥ ΕΧΕΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΓΝΩΡΙΜΟΣ.
ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕΣ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΓΝΩΡΙΜΑ.
ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕΣ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΒΑΘΥ ΥΠΝΟ ΣΟΥ ΑΥΤΗ Η ΧΑΡΑ ΤΟΥ ΒΑΘΕΩΣ ΥΠΝΟΥ, ΑΥΤΗ Η ΣΙΩΠΗ, ΑΥΤΗ Η ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΒΑΘΕΟΥΣ ΥΠΝΟΥ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΕΧΕΙ ΦΥΓΕΙ.

ΤΩΡΑ ΕΧΕΙΣ ΦΤΑΣΕΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΠΗΓΗ, ΑΥΤΗ ΟΜΩΣ Η ΠΗΓΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΚΔΗΛΩΤΗ, ΕΙΝΑΙ ΑΟΡΑΤΗ.

ΑΥΤΗ Η ΑΟΡΑΤΗ ΠΗΓΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ.

Ο ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ ΛΕΕΙ:
‘’ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ΣΕ ΕΚΕΙΝΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΧΑΡΑΧΤΕΙ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ,

ΣΤΗΝ ΙΕΡA ΤΕΤΡΑΚΤΥΝ, ΣΥΜΒΟΛΟ ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΕΣ ΚΑΙ ΑΓΝΟ,

ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΚΑΙ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ.’’

ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΕΙΣ ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ, ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΤΟΝ ΛΟΓΟ.

ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΕΙΣ ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΤΗΝ ΠΗΓΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ, ΤΟ ΑΛΦΑ ΚΑΙ ΤΟ ΩΜΕΓΑ.

ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΟΛΑ ΟΜΩΣ, ΕΠΙΚΑΛΕΣΟΥ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΜΕ ΘΕΡΜΗ.

Η ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥΣ ΕΧΕΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΣΟΥ ΚΙ ΕΚΕΙΝΗ ΜΟΝΟΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ.

Ο ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ ΛΕΕΙ:  ΠΡΙΝ ΜΠΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΤΕΤΑΡΤΟΥ, ΤΟΥ ΑΟΡΑΤΟΥ ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΑΡΧΙΣΕΙΣ ΝΑ ΚΙΝΕΙΣΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑΣ, ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΡΑΓΜΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙΣ ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΝΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ, ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΟΛΟΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΙΚΟ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΣΟΥ.

ΣΤΗΝ ΘΥΣΙΑ, ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ.

Η ΥΠΑΡΞΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ, ΑΝ ΤΟ ΖΗΤΗΣΕΙΣ.

ΣΕ ΒΟΗΘΑ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΤΗΣ ΤΟ ΖΗΤΑΣ.

ΑΝ ΟΜΩΣ ΤΗΣ ΤΟ ΖΗΤΗΣΕΙΣ, ΑΝ ΑΝΟΙΞΕΙΣ, Η ΥΠΑΡΞΗ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΔΙΑΧΕΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΟΥ.
ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΕΧΕΙ ΤΟΣΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΟΣΗ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΟΛΟΝ.
ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ ΕΧΕΙΣ ΑΝΟΙΞΕΙ.

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ.

ΖΗΤΑ ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ.

ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΕΙΣ ΣΕ ΕΝΑ ΑΛΗΘΙΝΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΤΑΞΙΔΙ, ΡΙΨΟΚΙΝΔΥΝΟ.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΕΣ ΠΑΓΙΔΕΣ.

ΚΑΙ ΟΣΟ ΨΗΛΟΤΕΡΑ ΚΙΝΕΙΣΑΙ, ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΡΙΨΟΚΙΝΔΥΝΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ, ΕΠΕΙΔΗ ΑΝ ΠΕΣΕΙΣ, ΘΑ ΧΑΘΕΙΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.

ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΟΛΑ ΟΜΩΣ. ΕΠΙΚΑΛΕΣΟΥ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΜΕ ΘΕΡΜΗ
Η ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥΣ ΕΧΕΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΣΟΥ
ΚΙ ΕΚΕΙΝΗ ΜΟΝΟΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΣΤΟΧΟ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ.

ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΣΤΟΧΟ ΜΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΟΛΟΥ.

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΕΠΙΚΑΛΕΣΟΥ ΤΟ ΟΛΟΝ ΖΗΤΗΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΟΛΟΝ : ‘’ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ. ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΑΖΙ ΜΟΥ’’.

ΚΑΙ ΣΙΓΑ-ΣΙΓΑ ΘΑ ΔΕΙΣ ΟΤΙ ΣΕ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ.

ΚΑΙ ΣΙΓΑ-ΣΙΓΑ ΘΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΛΛΑ.

ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΧΑΛΑΡΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΡΡΟΦΗΣΕΙΣ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΠΟΥ ΣΕ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ.

ΚΑΘΟΔΗΓΗΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟΥΣ, ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΞΕΓΕΛΑ,
ΑΠΟ ΠΟΙΚΙΛΕΣ ΟΝΤΟΤΗΤΕΣ ΘΑ ΣΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΑΚΟΥΣΜΑ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ.
ΚΙ ΕΤΣΙ ΘΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ…

ΚΑΘΟΔΗΓΗΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟΥΣ…

ΚΙ ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΕΙΣ ΣΤΟ ΟΛΟΝ, ΘΑ ΑΡΧΙΣΕΙΣ ΝΑ ΑΚΟΥΣ

ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΦΩΝΗ ΜΕΣΑ ΣΟΥ.

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ.

ΠΡΩΤΑ ΔΙΑΛΟΓΙΣΟΥ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΣΟΥ,
ΑΓΑΠΗΣΕ ΤΕΣ, ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΤΕΣ, ΥΣΤΕΡΑ ΓΙΝΕΣΑΙ ΙΚΑΝΟΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΜΙΑ ΒΟΥΤΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ.

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΡΑΤΟΣ, Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΟΡΑΤΟΣ.

ΕΧΕΙΣ ΜΑΘΕΙ ΠΩΣ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙΣ ΣΤΗΝ ΟΝΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ,
ΤΩΡΑ ΜΑΘΕ ΠΩΣ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΟΡΑΤΗ ΟΝΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ,
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΠΗΓΗ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ.

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ.

ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΘΑ ΑΡΧΙΣΕΙΣ ΝΑ ΑΚΟΥΣ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΦΩΝΗ ΜΕΣΑ ΣΟΥ.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΚΑΘΑΡΑ ΚΑΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΤΑΝΟΗΤΗ,
ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΕΞΑΡΤΑΣΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΔΑΣΚΑΛΟ.

ΕΧΕΙΣ ΒΡΕΙ ΤΟΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΔΑΣΚΑΛΟ.

ΚΑΙ ΘΑ ΕΚΠΛΑΓΕΙΣ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΔΑΣΚΑΛΟ ΚΑΙ Η ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΦΩΝΗ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΙΔΙΕΣ.

Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΣΟΥ ΦΩΝΗ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΕΤΑΙ ΑΠΛΩΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΔΑΣΚΑΛΟ.

Ο ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ,

ΑΠΛΩΣ ΚΟΙΤΑΖΕΙ ΜΕΣΑ ΣΟΥ, ΑΠΛΩΣ ΒΡΙΣΚΕΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΣΟΥ ΚΑΡΔΙΑ.

ΓΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΒΡΕΙΣ ΤΟΣΕΣ ΠΟΛΛΕΣ ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ ΣΤΑ ΛΟΓΙΑ ΕΝΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥ, ΕΠΕΙΔΗ ΣΟΝ ΕΝΑ ΜΑΘΗΤΗ ΘΑ ΠΕΙ ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟ ΜΑΘΗΤΗ ΘΑ ΠΕΙ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ. ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΚΕΙ ΣΕΡΒΙΡΟΝΤΑΣ ΕΤΟΙΜΕΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ.

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΚΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΦΩΝΗ.

ΑΠΛΩΣ ΣΕ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑ.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΝΕΙ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΤΟΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΣΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟ.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΡΘΕΙΣ ΣΕ ΑΜΕΣΗ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΟΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΣΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟ.

ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Ο ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ,

ΕΚΕΙΝΟΣ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΠΕΜΒΑΙΝΕΙ, ΑΝ ΕΠΕΜΒΑΙΝΕΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΣ.

ΕΚΕΙΝΟΣ ΑΠΛΩΣ ΕΡΜΗΝΕΥΕΙ, ΑΠΛΩΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΦΩΝΗ ΜΑΖΙ ΣΟΥ, ΕΠΕΙΔΗ ΕΣΥ Ο ΙΔΙΟΣ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΑΚΟΜΗ ΙΚΑΝΟΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΒΟΥΤΙΑ.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΑΚΟΥΣ ΤΗΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΣΟΥ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ, ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΞΕΓΕΛΑΣΕΙ.

ΤΟΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΖΩΗ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΤΑΙ ΤΟΣΟ ΚΑΘΑΡΑ ΠΟΥ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΞΕΓΕΛΑΣΕΙ.

ΑΠΟ ΠΟΙΚΙΛΕΣ ΟΝΤΟΤΗΤΕΣ ΘΑ ΣΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΑΚΟΥΣΜΑ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ…

ΚΑΙ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΟΥ, ΕΣΥ ΘΑ ΑΚΟΥΣ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ,
ΘΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ, ΤΙ ΕΙΝΑΙ, ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ,
ΠΟΙΑ Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΟΥ, ΤΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ.

ΠΡΙΝ ΕΜΦΑΝΙΣΤΕΙ, ΕΣΥ ΘΑ ΞΕΡΕΙΣ…ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΞΕΓΕΛΑ,

ΚΙ ΕΤΣΙ ΘΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ.

----------
 

                                  Ο Ψυχογονικός κύβος του Πυθαγόρα!

Ο Πυθαγόρας, ο Όσσο, ο Σωκράτης, ο Παραμαχάμσα Σατυανάντα υπήρξαν Θεικοί Διδάσκαλοι του Τέταρτου Δρόμου της Ύπαρξης !!!

Μάλιστα ο Παραμαχάμσα Σατυανάντα σύνδεσε τους άλλους τρείς δρόμους ωστε η ψυχή ευκολότερα να προσεγγίσει τον Τέταρτο Δρόμο. Μέσα απο το Ολιστικό Σύστημα του Σατυανάντα ο αναζητητής μαθαίνει το δρόμο του Σώματος, το δρόμο του Νού και τον δρόμο της βιωματικής Φιλοσοφίας, Κι όταν ο Μαθητής θελήσει κι αν ειναι έτοιμος, εισέρχεται στην διδασκαλία της αρχαίας Τετρακτύς του Πυθαγόρα μέσα απο την βιωματική Τάντρα.

Αφιερωμένο στον δύσκολο Τέταρτο δρόμο της Λατρείας
ΠΕΡΣΕΥΣ/SIVADHYANAM

Η ΜΕΔΟΔΟΣ ΤΗΣ ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ/ΤΑΝΤΡΑ

1. Χαλαρότητα και Φυσικότητα

Μέσα από την πρώτη κι όλας στροφή του τραγουδιού του Μαχαμούντρα, ο Osho προσδιορίζει την ίδια την ουσία της Τάντρα σα μια πνευματική μέθοδο για την επίτευξη της εμπειρίας της Φώτισης ή Απελευθέρωσης:

Χωρίς να κάνεις καμιά προσπάθεια,

Απλά μένοντας χαλαρός και φυσικός

Μπορείς να σπάσεις τα δεσμά σου και

Να κερδίσεις έτσι την Απελευθέρωση.

Η Τετρακτύς/Τάντρα είναι ο φυσικός δρόμος, ο δρόμος της μη προσπάθειας, η πλήρης χαλάρωση και αποδοχή του είναι σου και του Κόσμου γύρω σου. Είναι το πλήρες άφημα σου στο ρεύμα της Ύπαρξης, το να είσαι ο εαυτός σου, το να μην αντιστέκεσαι, το να πλέεις μαζί με το ρεύμα, αφήνοντάς το με εμπιστοσύνη να σε παρασύρει μέχρι τον ωκεανό, βιώνοντας στη διάβα του όλες τις θαυμαστές εμπειρίες που σου προσφέρει - τόσο ψηλά στο βουνό, όπου αυτό είναι ορμητικό, όσο και κάτω στη κοιλάδα, όπου αυτό κυλά ήρεμο και ειρηνικό, μέχρι να συγχωνευτεί με τον μεγάλο ωκεανό. Είναι το γίνεις «η βαθύτερη κοιλάδα αποδοχής για να μπορέσεις να δεχτείς τις υψηλότερες κορυφές της συνείδησης».

Δε χρειάζεται να πολεμήσεις, δε χρειάζεται να αγωνιστείς για τίποτα, να πας πουθενά ή να πετύχεις οτιδήποτε. Όλη η ύπαρξη συγκλίνει στο εδώ και τώρα, μη χάνεις λοιπόν αυτή τη στιγμή, μην την αναβάλλεις για αύριο, γιατί αυτό το αύριο ποτέ δε θα έλθει και θα συνεχίσεις να την χάνεις ζώντας τελικά μια μίζερη ζωή. Και όταν πολεμάς, να ξέρεις ότι στη στην πραγματικότητα πολεμάς ενάντια στον ίδιο τον εαυτό σου, ενάντια στη φύση σου, προσπαθώντας να αποκτήσεις κάτι που δεν έχεις, να φέρεις κάτι που δεν είναι ήδη εκεί. Δεν απολαμβάνεις αυτό που ήδη είσαι, αυτό που ήδη έχεις, την αυθόρμητη και φυσική δράση του είναι σου, αλλά θες να δημιουργήσεις κάτι αφύσικο μέσα σου. Η προσπάθεια είναι πάντα για το αφύσικο, ποτέ για το φυσικό. Το φυσικό απλά βιώνεται, έτσι όπως είναι, αυτό που είναι, και βιώνεται πάντα εδώ και τώρα!

Φοβούμενοι τον κόσμο, κτίζουμε ένα φρούριο, μια πανοπλία γύρω μας για να μας προστατέψει, το οποίο όμως εξελίσσεται τελικά σε μια στυγνή και ζοφερή φυλακή που μας εμποδίζει να ζήσουμε. Η φυλακή αυτή είναι ο χαρακτήρας μας, το προσωπείο μας, η εκτική «φύση» μας, δομημένος μέσα από χιλιάδες αυθαίρετες συμβάσεις, ήθη και έθιμα. Είναι η θρησκεία, η κοινωνία, η οικογένεια οι δάσκαλοί μας και όλοι όσοι προσπαθούν να μας αλλάξουν, να μας «εκπαιδεύσουν», με άλλα λόγια να μας κάνουν άκαμπτους, συμπαγείς και αφύσικους. Όπως λέει ο Osho: «Μείνε χαλαρός και ρευστός, κινήσου με την κατάσταση, ανταποκρίσου σε αυτήν. Μείνε χαλαρός σαν το νερό και όχι συμπαγής σαν το πάγο. Μείνε κινητικός και ευλύγιστος. Πήγαινε όπου σε πάει η φύση. Μην αντιστέκεσαι, μην προσπαθείς να επιβάλλεις τίποτα στον εαυτό σου, στο είναι σου.....Μη δημιουργείς καμιά δομή γύρω σου, ζήσε στιγμή προς στιγμή, ζήσε με εγρήγορση».

Όσσο για την Απελευθέρωση:

Η Απελευθέρωση, δεν είναι μακριά, απλά κρύβεται πίσω σου. Όταν είσαι αυθεντικός, η πόρτα είναι ανοιχτή. Είσαι όμως τόσο ψεύτης και υποκριτής τόσο βαθιά κάλπικος που νομίζεις ότι βρίσκεται πολύ μακριά σου. Δεν είναι! Για ένα αυθεντικό ον η απελευθέρωση είναι φυσική. Είναι τόσο φυσική όσο οτιδήποτε άλλο.

Απελευθέρωση σημαίνει να είσαι απόλυτα φυσικός. Δεν είναι κάτι για το οποίο μπορείς να καυχηθείς ότι το έχεις πετύχει. Δεν είναι τίποτα το σημαντικό, το εξαιρετικό. Σημαίνει να είσαι απλά φυσικός, να είσαι ο εαυτός σου.

Μόνον όταν μετά το πέταγμα των τεχνητών πραγμάτων δημιουργηθεί μέσα σου η κενότητα, αρχίζει να ρέει η φυσική σου ύπαρξη. Αυτή χρειαζόταν χώρο. Να είστε κενοί, χαλαροί και φυσικοί. Ας είναι αυτή η πιο βασική αρχή της ζωής σας.

2. Η ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ/ΤΑΝΤΡΑ ΔΕΝ ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ΤΙΠΟΤΑ, ΔΕΧΕΤΑΙ TA ΠΑΝΤΑ

Η Τετρακτύς/Τάντρα σε δέχεται πλήρως, στην ολότητά σου, έτσι όπως ακριβώς είσαι, δεν προσπαθεί να σε αλλάξει, να διώξει τίποτα από πάνω σου. Δε σε διχάζει, είναι πέρα από την ηθική, δε βάζει κάτι «καλό» και κάτι «κακό» μέσα σου προτρέποντάς σε να αγκαλιάσεις το ένα και να αγωνιστείς εναντίον του άλλου - είναι πέρα από το καλό και το κακό, δε σε οδηγεί σε μια μάταιη και ανόητη αυτοκαταστροφική μάχη μέσα σου, δε σε σακατεύει!

Δεν υπάρχει καμιά άλλη άποψη της ζωής που να λέει «ναι», απλά «ναι», χωρίς όρους, που να μην περιλαμβάνει πουθενά την άρνηση μέσα της. Όλες οι θρησκείες λένε «ναι» στο Θεό και όχι στο Κόσμο, τον οποίο, παρόλα αυτά, θεωρούν δημιούργημα του! Λένε «ναι» στο Δημιουργό και «όχι στη Δημιουργία». Και μάλιστα προσπαθούν το «όχι» τους στη Δημιουργία να είναι ιδιαίτερα βροντερό και ισχυρό, ώστε να ενισχύσουν περισσότερο το «ναι» τους προς το Θεό! Ο Osho παρατηρεί:

Η Ταντρική αποδοχή είναι ολοκληρωτική, δε σε διχάζει. Όλες οι θρησκείες του κόσμου, εκτός της Τάντρα, έχουν δημιουργήσει μια σχιζοφρένεια μέσα σας. Σας διχάζουν. Δημιουργούν κάτι καλό και κάτι κακό μέσα σας και σας λένε ότι πρέπει να ακολουθήστε το καλό και να αρνηθείτε το κακό, ότι πρέπει να δεχθείτε το Θεό και να αρνηθείτε το Διάβολο. Δημιουργούν μέσα σας ένα πόλεμο κι ένα διχασμό. Μετά νιώθετε ένοχοι, γιατί πώς μπορείτε να καταστρέψετε εκείνο το κομμάτι του εαυτού σας που είναι οργανικά ένα μαζί σας; Μπορεί να το ονομάζετε κακό, μπορείτε να το λέτε όπως θέλετε - αυτό δεν έχει σημασία - αλλά πώς μπορείτε αν το καταστρέψτε; Ποτέ δεν το δημιουργήσατε. Το έχετε απλά ανακαλύψει μέσα σας, σας έχει δοθεί. Ο θυμός είναι εκεί, το σεξ, η πλεονεξία. Δεν τα δημιουργήσατε εσείς, είναι δεδομένα στοιχεία της ζωής, όπως ακριβώς τα μάτια και τα χέρια σας. Μπορείτε να τους δώσετε διάφορα ονόματα, μπορείτε να τα λέτε άσχημα ή όμορφα ή οτιδήποτε σας αρέσει, αλλά δεν μπορείτε να τα καταστρέψετε.

Στο δρόμο σας θα συναντήσετε πολλούς ανθρώπους που θα ήθελαν να σας σακατέψουν, να σας διαμελίσουν. Θα σου πούνε: «Αυτό το χέρι είναι κακό, κόφτο». Αυτό το μάτι είναι κακό, βγάλτο! Ο θυμός είναι κακό, το μίσος είναι κακό, το σεξ είναι κακό». Θα συνεχίζουν να σας τεμαχίζουν και μέχρι να σας αφήσουν, θα έχετε καταλήξει ένας σακάτης. Δεν θα σας έχει απομείνει πια καμιά ζωή. Με αυτόν ακριβώς το τρόπο έχει σακατευτεί ολόκληρος ο πολιτισμός.

3.Η ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ/ΤΑΝΤΡΑ ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΤΙΠΟΤΑ-ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΖΕΙ!

Η Τάντρα είναι ο Δρόμος του Μετασχηματισμού της ενέργειας, ακόμα και των δηλητηρίων, ακόμα και του θυμού και της απληστίας. Δεν αρνείται τίποτα, δεν φοβάται τίποτα, γιατί γνωρίζει πώς να χρησιμοποιεί την ενέργεια, πώς να την μετασχηματίζει και πάνω απ’ όλα γνωρίζει πως τα πάθη, εφόσον μετασχηματιστούν, είναι ένα ισχυρότατο καύσιμο για τη φώτιση. Άμα ξεριζώσεις όλα τα πάθη από μέσα σου, θα μείνεις ζούφιος και νεκρός, ανίσχυρος, χωρίς κανένα δυναμικό. Πώς μπορείς να περιμένεις ότι θα έχεις τότε την ενέργεια για να εκτοξευτείς στα ύψη της συνείδησης; Θα είσαι άνοστος, ανάλατος, χωρίς τη γεύση της ζωής. Η ζωή, η Τάντρα, δεν είναι απάρνηση, αλλά γεύση χωρίς κορεσμό, χωρίς προσκόλληση, χωρίς λίμνασμα στις εμπειρίες της.

Σημειώνει ο Osho:

Τίποτα δεν μπορεί να καταστραφεί από την ύπαρξη, τίποτα δεν μπορεί να εξαφανιστεί. Η Τάντρα λέει ότι μόνο μια μεταμόρφωση είναι δυνατή, όχι όμως καταστροφή. Και αυτή η μεταμόρφωση έρχεται όταν αποδέχεσαι την ολότητα του είναι σου. Τότε όλα μπαίνουν ξαφνικά σε τάξη, παίρνοντας έτσι τη θέση τους. Τότε ο θυμός απορροφιέται, το ίδιο και η πλεονεξία. Τότε χωρίς να προσπαθήσεις να αποκλείσεις τίποτα από το είναι σου, αυτό από μόνο του αναδιατάσσεται. Όταν δέχεσαι, απλά δέχεσαι, τότε συμβαίνει μια αναδιάταξη μέσα σου κι ενώ υπήρχε πριν ένας θόρυβος και μια αναταραχή, γεννιέται τώρα μια μελωδία, μια μουσική, μια αρμονία.

Να θυμάστε ότι η Τάντρα σας αποδέχεται στην ολότητά σας. Και σας λέω ότι θα είστε πλουσιότεροι όταν έχετε μετασχηματισμένο θυμό, θα είστε πλουσιότεροι όταν έχετε μετασχηματισμένο σεξ, μετασχηματισμένο μίσος. Όλα αυτά είναι καρυκεύματα της ζωής και θα έχετε έτσι μια γεύση. Δεν θα είσαστε άγευστοι, θα εμπλουτίσετε τη γεύση σας. Χρειάζεστε λίγο αλάτι. Και ο θυμός έρχεται στην ποσότητα ακριβώς που χρειάζεται. Αν τρως μόνο αλάτι, θα πεθάνεις. Το αλάτι έρχεται σε μια ορισμένη αναλογία και σε αυτή την αναλογία χρειάζεται, απολύτως χρειάζεται. Να το θυμάστε αυτό.

Όταν ο αμαρτωλός γίνεται σοφός, τότε ο σοφός έχει μια ομορφιά. Όταν ο σοφός είναι απλά σοφός, χωρίς να έχει γίνει ποτέ αμαρτωλός, τότε είναι ανόητος, έχει χάσει τη ζωή. Καμιά αρετή δεν μπορεί να εμφανιστεί εάν δεν έχει υπάρξει προηγουμένως μια περιπλάνηση, μια παραπλάνηση...

Γι αυτό η Τάντρα λέει ότι το κάθε τι είναι όμορφο. Ακόμα και η αμαρτία είναι όμορφη, γιατί δίνει βάθος στην αγιοσύνη σου. Ακόμα και η παραπλάνηση, γιατί εμπλουτίζει περισσότερο την επιστροφή σου. Αυτό τον κόσμο τον χρειάζεσαι για να μπεις βαθιά μέσα του, να ξεχάσεις εντελώς τον εαυτό σου και μετά να επιστρέψεις στο σπίτι σου.

Και πώς γίνεται ο μετασχηματισμός της ενέργειας, ο μετασχηματισμός των παθών σε Φώτιση και σοφία, ποια είναι η μέθοδος της Τάντρα;

Η μέθοδος της Τάντρα είναι η πλήρης παρουσία σου σε αυτό που κάνεις. Δε σου δίνει κανένα ηθικό κανόνα για το τι πρέπει να κάνεις και τι πρέπει να αποφύγεις. Κάνε ό,τι θες, ζήσε ό,τι θες και όπως θες! Κάνε το όμως με εγρήγορση, με την παρουσία της συνείδησής σου! Αυτή είναι η μόνη προτροπή και η πολύ σημαντική διαφορά στην ποιότητα των εμπειριών που θα αρχίσεις πια να ζεις, αν ακολουθήσεις την Τάντρα. Η εγρήγορση και παρουσίαση σου σε αυτό που κάνεις, σε αυτό που βιώνεις, προσδίνει μια εντελώς διαφορετική διάσταση στις εμπειρίες σου. Θυμώνεις, κανένα πρόβλημα, θύμωσε! Αλλά να είσαι παρόν στο θυμό σου, να μπορείς να τον παρατηρείς, να μην γίνεις ο θυμός σου, να μην ταυτιστείς πλήρως με αυτόν χωρίς να μπορείς να τον δεις. Να μπορείς να βάλλεις μια απόσταση ανάμεσα σε αυτόν και σ’ εσένα, για να μπορείς να τον παρατηρήσεις, να μπορείς να τον κοιτάξεις σα μέσα σε ένα καθρέφτη. Μέσω αυτής της απόστασης και της ανάπτυξης του Παρατηρητή μέσα σου, θα ανακαλύψεις μια στιγμή πώς δεν θα μπορείς πια να θυμώνεις, να είσαι «εκτός φρενών». Δεν θα είναι ότι έδιωξες το θυμό σου, ότι τον καταπίεσες, ότι πολέμησες εναντίον του. Απλά αυτός δεν μπορεί να υπάρχει, όταν υπάρχει ο Παρατηρητής μέσα σου. Είναι τελείως απλό. Και η ενέργεια του θυμού σου δε χάνεται, η ίδια αυτή αγνή κατάσταση της παρατήρησής σου τον μετασχηματίζει σε ενέργεια ζωής και σοφίας. Αυτή είναι η μέθοδος της Τάντρα, η μέθοδος της πλήρους εγρήγορσης, της πλήρους συνειδητής παρουσίας σου σε αυτό που κάνεις και βιώνεις την κάθε στιγμή. Αυτή η αγνή, γυμνή και απροϊδέαστη συνείδηση, αυτός ο στιλπνός και κενός - χωρίς ουσία, με μόνη την ιδιότητα της αντανάκλασης - καθρέφτης που αντανακλά το κόσμο γύρω μας είναι η πραγματική φύση μας.

4.Η ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ/ΤΑΝΤΡΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ ΠΩΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΗΔΗ ΦΩΤΙΣΜΕΝΟΙ

Είμαστε ήδη αυτό που προσπαθούμε να γίνουμε. Είμαστε ήδη φωτισμένοι και απλά δεν το γνωρίζουμε! Απλά τα σύννεφα της άγνοιας καλύπτουν το λαμπερό φως του πνεύματός μας. Παραμένοντας απλώς χαλαροί και φυσικοί, τα σύννεφα απομακρύνονται και νάσου προβάλλει ο ήλιος της πραγματικής φύσης μας που ήταν πάντα εκεί! Λέγεται ότι όλοι οι φωτισμένοι γέλασαν όταν φωτίστηκαν λόγω του μεγάλου αυτού κοσμικού αστείου και παράδοξου: Έψαχναν τόσο καιρό να βρουν κάτι που ήταν ήδη εκεί, πάντα ήταν εκεί. Και προσπαθούσαν να γίνουν αυτό που ήδη ήταν, πάντα ήταν. Πώς λοιπόν να μην ξεσπάσουν σε γέλια;

5. Η ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ/ΤΑΝΤΡΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΣΤΗ ΞΑΦΝΙΚΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΑΘΜΙΑΙΑ ΦΩΤΙΣΗ

Η Γιόγκα προχωρά σιγά-σιγά, ο ασκητής κατακτά βήμα-βήμα κάτι, μέχρι να φτάσει κάποτε, μετά από πολλά χρόνια ή ακόμα και εκατομμύρια ζωές – μόλις κατορθώσει να εξαντλήσει όλο το αρνητικό κάρμα του, αυτής της ζωής και όλων των προηγούμενων ζωών του, αν ποτέ το κατορθώσει αυτό, αφού θα συνεχίζει να δημιουργεί αρνητικό κάρμα, που και αυτό θα πρέπει επίσης να καταστραφεί... – στο Υπέρτατο. Είναι μια βαθμιαία διαδικασία που στηρίζεται στον αγώνα και την προσπάθεια, είναι ο Δρόμος του Πολεμιστή. Με την προσπάθεια όμως ισχυροποιείται το εγώ και η μεγαλύτερη δυσκολία που θα έχει να αντιμετωπίσει ο γιόγκι πριν τη Φώτιση θα είναι το πώς θα μπορέσει να ρίξει αυτό το ενισχυμένο μετά από χιλιάδες προσπάθειες εγώ του.

Αντίθετα η Τετρακτύς/Τάντρα είναι ο «Βασιλικός Δρόμος», ο δρόμος της μη προσπάθειας, ο δρόμος της φυσικότητας, του να είσαι αυτό ακριβώς που είσαι, ο δρόμος της εγρήγορσης και της παρουσίας. Στη Τάντρα η φώτιση δεν είναι βαθμιαία, αλλά ξαφνική, μπορεί να συμβεί οποιαδήποτε στιγμή εδώ και τώρα! Η Τάντρα δεν πιστεύει στην λογιστική και στα βαθμιαία βήματα, αλλά στην ποίηση και στα κβαντικά άλματα! Η Γιόγκα ακολουθεί την οριζόντια διάσταση: από το Α στο Β και από το Β στο Γ, η Τάντρα την κατακόρυφη, προς το ύστατο ύψος ή το ύστατος βάθος, είναι μια μη βαθμωτή διαδικασία. Όπως παρατηρεί ο Osho, είναι σα να βρίσκεσαι στη κορυφή ενός λόφου: Μπορείς να πας εκεί σιγά-σιγά, βήμα-βήμα, ακολουθώντας το μονοπάτι από τους πρόποδες ή μπορείς να ανοίξεις τα φτερά σου και να πετάξεις σε αυτήν. Η διαφορετικά, μπορείς να κατέβεις σιγά-σιγά από το μονοπάτι στην κοιλάδα ή να πέσεις με εμπιστοσύνη στην άβυσσο. Η Γιόγκα ακολουθεί την σιγουριά και ασφάλεια του μονοπατιού, η Τάντρα βγάζει φτερά ή πέφτει με εμπιστοσύνη στο κενό. Να γιατί ο περισσότερος κόσμος ελκύεται από την Γιόγκα και φοβάται την Τάντρα. Η Γιόγκα ταιριάζει άλλωστε με το συνηθισμένο νου που αρέσκεται στις προκλήσεις και στις επιτεύξεις γιατί μέσω αυτών τρέφεται το εγώ. Η Τάντρα όμως πετάει το εγώ από το πρώτο κι όλας βήμα. Η Γιόγκα το πετάει, αν μπορέσει, μόνο στο τέλος. Η Τάντρα είναι πλήρες άφημα, πλήρης παράδοση στη ροή της Ύπαρξης, είναι θάνατος του εγώ την κάθε στιγμή, εδώ και τώρα. Η Γιόγκα είναι μια διαρκής μάχη ενάντια στο θάνατο, μια διαρκής ενίσχυση του εγώ, ένα διαρκές άγχος. Η Τάντρα είναι αφοβία και εγκατάλειψη από την πρώτη κι όλας στιγμή.

Η Φώτιση είναι έτσι για την Τετρακτύς/Τάντρα δυνατή ανά πάσα στιγμή. Όλη η ύπαρξη είναι ανοιχτή, όλες οι πύλες ανοιχτές την κάθε στιγμή. Από μας εξαρτάται αν θα διαλέξουμε την σκοτεινή αλλά οικεία πύλη της άγνοιας και της δυστυχίας ή την φωτεινή, αλλά άγνωστη, πύλη της απελευθέρωσης και ευδαιμονίας. Επειδή συνήθως διαλέγουμε την πρώτη, γι’ αυτό, παρόλο που θεωρητικά μπορούμε να φωτιστούμε αυτή τούτη τη στιγμή, τελικά πρακτικά δεν φωτιζόμαστε. Παρόλο έτσι που η Απελευθέρωση και η Φώτιση είναι ο φυσικός και αβίαστος δρόμος, ο δρόμος της μη προσπάθειας, θα πρέπει τελικά να κάνουμε κάποια προσπάθεια για να ξαναγίνουμε φυσικοί, όσο οξύμωρο και αντιφατικό και να ακούγεται αυτό. Η προσπάθεια όμως αυτή που θα κάνουμε δεν θα είναι για να διώξουμε κάτι ή να αποκτήσουμε κάτι, αλλά μόνο για να είμαστε πάντα συνειδητοί σε αυτό που κάνουμε, ό,τι κάνουμε, γιατί αυτή η καθαρή συνείδηση είναι στη πραγματικότητα η ουσιαστική φύση μας, την οποία έχουμε ξεχάσει.

6. Ο ΤΑΝΤΡΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΦΩΤΙΣΗ

Λέει ο Τιλόπα στο Τραγούδι του Μαχαμούντρα:

Αν δεν βλέπεις τίποτα όταν ατενίζεις τον χώρο,

Αν με το νου παρατηρείς το νου,

Καταστρέφεις τις διακρίσεις και φτάνεις στη Φώτιση.

Αναλύει ο Osho:

Κοίταξε τον ουρανό χωρίς να περιμένεις κάτι, γιατί αν περιμένεις κάτι, θα παρουσιαστεί ένα σύννεφο…Το «κάτι» σημαίνει ένα σύννεφο, το «τίποτα» σημαίνει την απέραντη έκταση του γαλάζιου ουρανού. Μην αναζητάς κανένα αντικείμενο. Όταν αναζητάς, η ίδια η αναζήτηση δημιουργεί το αντικείμενο: έρχεται ένα σύννεφο και τότε κοιτάς το σύννεφο. Μην κοιτάς τα σύννεφα, ακόμα και αν υπάρχουν μην τα κοιτάς. Απλά ατένιζε. Άφησέ τα να κινηθούν, να βρίσκονται εκεί. Ξαφνικά έρχεται μια στιγμή που συντονίζεσαι με αυτό το βλέμμα του να μην κοιτάς – τα σύννεφα εξαφανίζονται και μόνον ο απέραντος ουρανός παραμένει. Είναι δύσκολο, γιατί τα μάτια συγκεντρώνονται και είναι συνηθισμένα να παρατηρούν αντικείμενα

Τη μέθοδο αυτή θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε «Συγκέντρωση χωρίς Αντικείμενο» ή «Διαλογισμό στην Κενότητα». Το μεγάλο μυστικό για να την επιτύχουμε είναι να μην προσπαθούμε να δούμε ή να διώξουμε τίποτα. Μένουμε απλά «χαλαροί και φυσικοί», μέχρι που τα σύννεφα εξαφανίζονται και γινόμαστε ένα με τον απέραντο ουρανό, ολοκληρωνόμαστε πλήρως μαζί του.

Το ίδιο ακριβώς κάνουμε και όταν κλείνουμε τα μάτια μας και διαλογιζόμαστε. Τα «σύννεφα» εδώ είναι οι σκέψεις μας. Έρχονται και παρέρχονται κι εμείς τις παρατηρούμε, χωρίς να προσπαθήσουμε να τις διώξουμε, γιατί τότε θα τις δυναμώσουμε. Απλά τις αφήνουμε να είναι εκεί, χωρίς να τις πολεμάμε και χωρίς να τις ακολουθούμε, χωρίς να τις τροφοδοτούμε με την προσοχή μας, χωρίς να ενδιαφερόμαστε γι’ αυτές. Παραμένουμε απλώς παθητικοί παρατηρητές.

Έρχεται μια σκέψη κι εμείς παρακολουθούμε παθητικά, χωρίς να της δίνουμε σημασία, αλλά και χωρίς να προσπαθούμε να την αποφύγουμε. Αυτή φεύγει και έρχεται μια άλλη σκέψη κι εμείς συνεχίζουμε να παρακολουθούμε. Συνήθως νομίζουμε ότι η ροή των σκέψεων είναι συνεχής στο μυαλό μας, ότι δεν υπάρχουν κενά διαστήματα ανάμεσά τους, αλλά κάνουμε λάθος, όπως κάνουμε λάθος και με το φως των ηλεκτρικών λαμπτήρων που νομίζουμε συνεχές, ενώ αυτό αναβοσβήνει στη πραγματικότητα 50 φορές το δευτερόλεπτο. Απλά αναβοσβήνει γρήγορα και δεν προλαβαίνουμε να το παρατηρήσουμε. Αν η αντίληψή μας ήταν πιο γρήγορη από αυτό, τότε θα μπορούσαμε να παρατηρήσουμε και τις απότομες στιγμές του σκοταδιού ανάμεσα στις περιόδους του φωτός, αλλά δεν είναι. Αν ελαττώναμε επίσης τη συχνότητά του φωτός, έτσι ώστε να τη φέρουμε μέσα στα επίπεδα τις αντίληψής μας, τότε πάλι θα μπορούσαμε να παρατηρούσαμε το σκοτάδι ανάμεσα στο φως.

Αυτό ακριβώς κάνουμε τώρα με το διαλογισμό μας. Χαλαρώνουμε και αυξάνουμε έτσι την ταχύτητα της αντίληψής μας ή, πείτε, αραιώνουν οι σκέψεις μας, επειδή δεν τις τροφοδοτούμε με τη προσοχή μας και το ενδιαφέρον μας. Έτσι γινόμαστε ικανοί να παρατηρήσουμε τα μεταξύ τους κενά. Μια σκέψη έρχεται, φεύγει και η επόμενη δεν ήλθε ακόμη και ξαφνικά μπροστά μας προβάλλει το κενό, η απουσία σκέψης, μαζί και η πρωτόγνωρη εμπειρία μιας συνείδησης χωρίς σκέψεις, μια διαυγής, μακάρια συνείδηση που αντιλαμβάνεται τα πάντα χωρίς καμιά νοητική διαδικασία, Η ίδια η ακτινοβολία της είναι και η αντίληψή μας. Αυτή είναι η Κενότητα για την οποία μιλάει η Τάντρα ή ο Βουδισμός. Αλλά είναι απλά μια αναλαμπή Κενότητας. Γρήγορα μια άλλη σκέψη έρχεται στο νου μας. Κανένα πρόβλημα. Συνεχίζουμε στην ίδια κατάσταση παρατηρώντας με γυμνή προσοχή. Σιγά-σιγά έτσι τα κενά διευρύνονται, όλο και λιγότερες σκέψεις έρχονται στο νου μας και κάποια στιγμή όλες οι σκέψεις εξαφανίζονται και βρισκόμαστε να βιώνουμε την εμπειρία του εσωτερικού μας ουρανού, της εσωτερικής μας κενότητας, ο εσωτερικός και ο εξωτερικός ουρανός έχουν γίνει πια Ένας Ουρανός και αυτός ο Ουρανός είμαστε εμείς.

Ο σκοπός μας όμως δεν είναι να μένουμε πάντα χωρίς σκέψεις. Ο σκοπός μας είναι να βιώνουμε τόσο την εμπειρία της Κενότητας όσο και την εμπειρία των σκέψεων, τόσο την εμπειρία του Καθρέφτη όσο και των προβολών-αντανακλάσεών του, τόσο την εμπειρία του Ουρανού όσο και των συννέφων σε αυτόν, τόσο την εμπειρία του Ωκεανού όσο και των κυμάτων του. Αυτά τα δυο δεν είναι ξεχωριστά, τα κύματα είναι ο Ωκεανός, ο καθρέφτης δεν μπορεί να σταματήσει να αντανακλά ούτε και οι σκέψεις μπορούν να σταματήσουν να έρχονται στο μυαλό μας. Είτε όμως υπάρχουν σκέψεις είτε όχι, εμείς παραμένουμε στη κατάσταση της Εγρήγορσης και Διαρκούς Παρουσίας, στην κατάσταση της Καθαρής, Πλήρους Συνείδησης χωρίς να ταυτιζόμαστε με αυτές.. Αυτή η μη ταύτιση με τις προβολές του καθρέφτη, αυτή η γνώση ότι ο καθρέφτης και οι αντανακλάσεις του είναι ένα, όπως ο Νους και οι σκέψεις του, αυτή η κατάσταση της Αγνής Παρουσίας, όταν διαρκεί, χωρίς διασπάσεις και περισπασμούς, σε όλα τα γεγονότα της ζωής μας, σε όλες τις στιγμές μας, στο ξύπνιο μας ή στον ύπνο μας, είναι η Φώτιση, είναι η Απελευθέρωση από τη δυαδικότητα, είναι η γνώση με Βουδιστικούς όρους ότι η Σαμσάρα.(παρουσία σκέψεων, εξαρτημένη ύπαρξη) και η Νιρβάνα (απουσία σκέψεων, Απόλυτη Ύπαρξη) είναι στη πραγματικότητα ένα και το αυτό.

Η ΤΑΝΤΡΙΚΗ ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

Η Τάντρα αναγνωρίζει το σεξ, τη ερωτική ενέργεια, σαν το πιο ισχυρό καύσιμο για τη φώτιση και τον οργασμό σαν μια γεύση της Φώτισης. Αμφισβητεί όμως ότι οι περισσότεροι από μας ξέρουν να κάνουν έρωτα, ότι ξέρουν πώς να οργαστούν, ότι ξέρουν πώς να χρησιμοποιήσουν την ερωτική πράξη σαν ένα εφαλτήριο για τη Φώτιση.

Ο έρωτας που κάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι είναι έρωτας κτητικός, κατακτητικός, διασπαστικός, επιφανειακός και εγωιστικός. Προσπαθούν να πάρουν ο ένας από τον άλλο όσα περισσότερα μπορούν και όχι να εγκαταλειφθούν, να αφεθούν πλήρως στη στιγμή. Σκέπτονται πως αν αφεθούν, αν ξεχάσουν ποιοι είναι και ποιος είναι απέναντί τους, τότε πώς θα τον «κατακτήσουν», πώς θα τον «απολαύσουν», πώς θα τον ρουφήξουν, πώς θα ηδονιστούν; Άσε που το πλήρες άφημα μοιάζει με το θάνατο...

Η απληστία, ο πόλεμος, η κατάκτηση και η λαφυραγωγία είναι τα χαρακτηριστικά του συνηθισμένου έρωτα, όχι όμως και της Τάντρα.

Ποτέ στο συνηθισμένο έρωτα δεν ξεπερνιέται η δυαδικότητα. Το ζευγάρι αρχίζει και παραμένει πάντα δύο χωριστά και ανεξάρτητα άτομα: ο Κώστας και η Μαίρη, ο Κώστας που κάνει έρωτα με τη Μαίρη, η Μαίρη που κάνει έρωτα με το Κώστα. Στην πραγματικότητα δεν είναι δύο, αλλά τέσσερα άτομα: δύο σώματα και δυο μυαλά, όλα τελείως ασυγχρόνιστα μεταξύ τους, ένα χάος, μια παραφωνία.. Ποτέ δεν φτάνουν σε μια ενότητα, σε μια αρμονία, σε μια μουσική. Ο Κώστας δεν κάνει έρωτα, πηδάει, χουφτώνει την ερωμένη του. Η Μαίρη δεν κάνει έρωτα: πηδιέται, χουφτώνεται με τον Κώστα! Παραμένουν πάντα στα όρια τους, αρνούμενοι την συγχώνευσή τους. Δεν αφήνουν το εγώ τους να συρρικνωθεί, να εγκαταλείψει πλήρως τον έλεγχο, τη κοινωνική του προσαρμογή και να παραδοθεί πλέρια στην εμπειρία - ξεπερνώντας κάθε όριο του, κάθε εκτική και εθιμική συμπεριφορά του, κάθε ενδοιασμό, «σφίξιμο», «διστακτικότητα» ή επιφυλακτικότητα στο να αφεθεί και να εγκαταλειφθεί πλήρως στην υπέρτατη αυτή εμπειρία. Δεν μπορούν επομένως να δονήσουν συνθέμελα το είναι τους και να βιώσουν την πρωτόγνωρη, πυρηνική, έσχατη ηδονή κι ευδαιμονία που τους επιφυλάσσει ο έρωτας, να ανανεωθούν και αναγεννηθούν πλήρως απ’ αυτόν.

Ο έρωτας ξεκινάει από ένα αγαπημένο πρόσωπο, την ερωμένη ή τον εραστή, αλλά δε μένει σε αυτό. Ο σκοπός του δεν είναι το πρόσωπο, αλλά ο ίδιος ο έρωτας ή ίδια η εμπειρία. Στον πραγματικό έρωτα ξεκινάς με ένα οικείο, ποθητό ή αγαπημένο πρόσωπο, αλλά στη πορεία ξεπερνάς τόσο αυτό το πρόσωπο όσο και τον ίδιο σου τον εαυτό, το «εγώ» σου, την περιορισμένη σου αντίληψη και περιγραφή της πραγματικότητας, τη δυαδικότητα, τη διάκριση. Μαζί με τον άλλο μπορείς να προχωρήσεις μόνο μέχρι ένα ορισμένο σημείο στην ερωτική πράξη, μόνο μέχρι εκεί που σας επιτρέπουν τα στεγανά και οι περιορισμοί των ατομικών σας εγώ, τα οποία συνήθως προβάλλουν μεγάλη αντίσταση στο να διαλυθούν για να βιώσουν μια πληρέστερη εμπειρία.

Το πραγματικό σεξ μοιάζει με το θάνατο, το θάνατο του «εγώ» και θα πρέπει να έχουμε έτσι τη τόλμη και το θάρρος να εγκαταλειφθούμε πλήρως στην άβυσσο που φαίνεται να χάσκει εκείνη τη στιγμή μπροστά μας. Να μη φοβηθούμε το ορθάνοιχτο στόμα της που θέλει να κατασπαράξει το προσωπικό, ανούσιο εγώ μας, αλλά να επιτρέψουμε, με πλήρη εγρήγορση, τη διάλυσή του και τη δόνησή των σωμάτων μας σε ένα ενιαίο, θεμελιακό κραδασμό μέσα από τον οποίο ο άνδρας και η γυναίκα χάνουν τα όρια τους, γενόμενοι ο ένας ο άλλος, ανταλλάσσοντας «πυρηνική» ενέργεια και βιώνοντας την ύστατη ευδαιμονία.

Μόνον αυτή η πυρηνική κατάσταση μπορεί να ονομαστεί ορθά «οργασμός», ορθά ουσιαστική επικοινωνία, συνάντηση με τον άλλο, ορθά ένωση, ορθά αγάπη. Δεν μπορεί να υπάρξει ποτέ ένωση χωρίς προηγουμένως διάλυση των διακριτικών εκείνων παραγόντων που την αντιμάχονται: των δυο δηλαδή διαφορετικών, ανταγωνιστικών ή ακόμα και «ξένων» εαυτών. Για να επιτευχθεί η ένωση πρέπει να διαλυθεί προηγουμένως το εγώ, για να ζήσουμε ύστατα και πλέρια πρέπει προηγουμένως να πεθάνουμε ως προς τη περιορισμένη, διακριτική, εγωική φύση μας.

Ξεκινάμε μεν με το πρόσωπο, με τον αγαπημένο ή αγαπημένη μας, αλλά δε συνεχίζουμε με αυτόν, δεν παραμένουμε εμείς και αυτός με τον οποίο κάνουμε έρωτα. Δεν παίρνουμε χαρά επειδή τον έχουμε, επειδή τον κατέχουμε, επειδή μας ανήκει και τον επιθυμούμε, αλλά επειδή έχει το δυναμικό αυτός πρώτιστα να παίξει το ρόλο το καλύτερου δυνατού καταλύτη και συντονιστή για την επίτευξη της πυρηνικής αντίδρασης, της αλχημικής ένωσης και συγχώνευσης των δυο διαφορετικών εαυτών μας, μαζί με την ταυτόχρονη υπέρβασή τους. Ο σκοπός του χορευτή δεν είναι να παραμείνει χορευτής και να παρατηρεί ή να χαίρεται το χορό του, αλλά να χαθεί, εξαφανιστεί, διαλυθεί μέσα σε αυτόν. Να πάψει αυτός ο ίδιος να υπάρχει και να υπάρχει μόνον ο χορός! Τότε μόνο έρχεται σε επαφή με το μαγικό και το μεγαλειώδες, με το υπερβατικό και ξεπερνά πραγματικά τον εαυτό του επιτυγχάνοντας το αφάνταστο.

Φιλάω την αγαπημένη-αγαπημένο μου και δεν είμαι εγώ και αυτή που την φιλάω, αλλά γίνομαι το φιλί, γίνομαι το χάιδι, γίνομαι η γεύση, γίνομαι η αφή - το ίδιο ακριβώς και αυτή. Και μέσα σε αυτή τη σιωπηλή και μακάρια εγκατάλειψη των ορίων μας και των περιορισμών μας γινόμαστε ο ΕΡΩΤΑΣ. Ο σκοπός μας δεν είναι να κάνουμε έρωτα, αλλά να γίνουμε ο ΕΡΩΤΑΣ!

Μόνον τότε θα βιώσουμε τη πραγματική χαλάρωση, διαύγεια, εγρήγορση, ανανέωση κι ευδαιμονία. Πρέπει να μάθουμε να πεθαίνουμε για να ζήσουμε πραγματικά!

Μπορούμε να εκσπερματώσουμε, μπορούμε να χύσουμε, μπορεί να εκτονωθούμε, μπορούμε να ανακουφιστούμε από την πίεση της ερωτικής έξαψης, αλλά αυτό δεν είναι οργασμός. Ούτε μπορεί να έχουμε εμείς οργασμό και ο άλλος να μην έχει., γιατί ο οργασμός είναι η συνάντηση και των δυο, είναι η ένωση του γιν και του γιανγκ, η επιστροφή στο Ταό, στην αρχέγονη φύση μας.

Οι περισσότερες όμως γυναίκες δεν έχουν οργασμό, τις έχει καταπιέσει η πατριαρχική κοινωνία και κουλτούρα, φτάνοντας ακόμα μέχρι την εκτομή των οργανιδίων ηδονής τους. Ο άντρας φοβάται ερωτικά τη γυναίκα, γιατί είναι στη πραγματικότητα υποδεέστερός της ερωτικά. Απλά την ευνούχισε και το παίζει τώρα κύριος και αφέντης του παιχνιδιού – όσο δε γνωρίζει μια πραγματική, απελευθερωμένη, φυσική γυναίκα. Άμα τυχόν τη γνωρίσει, θα του φύγει όλη η «μαγκιά», θα βάλλει το μαζεμένο από ντροπή πέος του κάτω από τα σκέλια του και δε θα ξέρει πού να κρυφτεί!

Η γυναίκα είναι πολυοαργασμική, μπορεί να έχει πολλούς, διαδοχικούς οργασμούς στην ερωτική πράξη, ενώ ο άντρας μόνον ένα. Μετά απ’ αυτόν δε μπορεί να συνεχίσει, ενώ η φυσική γυναίκα θέλει κι άλλο κι άλλο... Θα πρέπει έτσι να αντικατασταθεί από κάποιο άλλο «έτοιμο» αρσενικό για να την ικανοποιήσει.. Από την άλλη μεριά ένας αρχαίος ελληνικός μύθος αποδίδει τα 9/10 της ερωτικής ηδονής στη γυναίκα και το 1/10 μόνο στον άντρα...αυτά για το ότι οι γυναίκες είναι δήθεν εκ φύσεως ψυχρές.

Γι αυτό ο άντρας ευνούχισε τη γυναίκα, αποστερώντας όμως έτσι και από τον εαυτό του τον οργασμό. Την ευνούχισε και για το λόγο των παιδιών, για να ξέρει με σιγουριά ότι θα είναι δικά του και όχι κάποιου άλλου. Ο ίδιος επίσης θέσπισε το γάμο και τη μονογαμία, φοβούμενος τη φυσική πολυγαμικότητα της γυναίκας. Στερημένος τελικά και ο ίδιος από πραγματική ηδονή, άρχισε να το παίζει αυτός πολυγαμικός, κρατώντας τη γυναίκα στο γυναικωνίτη και χρησιμοποιώντας τη μόνο για την παραγωγή παιδιών. Και αυτά που λέω δεν είναι μόνο δικές μου σκέψεις, εμπειρία και κατανόηση, τα ίδια ακριβώς λέει και ο Osho.

Οι άνθρωποι έτσι «πηδιούνται», «γαμιούνται», «παλεύουν», «ξεσχίζονται», κατακτούν και κατακτούνται, αλλά δεν κάνουν έρωτα, δεν γίνονται ποτέ ένα, δεν αφήνονται, δεν χαλαρώνουν, δεν διαλύονται ποτέ ο ένας μέσα στον άλλον, δεν δονούνται, δεν χορεύουν, δεν γίνονται ο χορός, δεν γίνονται ο έρωτας, χύνουν αλλά δεν οργάζονται..

Ας αφήσουμε όμως τον Osho να εκφραστεί με τα δικά του λόγια:

Όταν δυο εραστές βρίσκονται σε βαθύ σεξουαλικό οργασμό, διαλύονται ο ένας μπέσα στον άλλον. Η γυναίκα δεν είναι πια η γυναίκα, ο άντρα δεν είναι πια ο άντρας. Γίνονται σαν το κύκλο του γιν και του γιανγκ, μπαίνουν ο ένας μέσα στον άλλο, συναντούν ο ένας τον άλλο, ξεχνούν τις ταυτότητές τους. Γι αυτό ο έρωτας είναι τόσο όμορφος. Αυτή η κατάσταση της βαθιάς οργασμικής επικοινωνίας λέγεται μούντρα και η τελική κατάσταση του οργασμού με το Όλον λέγεται Μαχαμούντρα, ο μεγάλος οργασμός.

Τι συμβαίνει στον οργασμό, το σεξουαλικό οργασμό; Πρέπει να το καταλάβεις, γιατί μόνον τότε θα σου δοθεί το κλειδί για τον τελικό οργασμό. Τι συμβαίνει; Όταν βρίσκονται δυο εραστές...και να θυμάστε πάντα δυο εραστές και όχι δυο σύζυγοι, γιατί με αυτούς δεν συμβαίνει σχεδόν ποτέ. Οι σύζυγοι έχουν καθορισμένους ρόλους, δε διαλύονται ούτε ρέουν. Ο «σύζυγος» έχει γίνει ένας κοινωνικός ρόλος, το ίδιο και η «σύζυγος»: υποκρίνονται, δρουν σύμφωνα με τους ρόλους τους, έχουν γίνει ένα νομικό φαινόμενο.

Οι σύζυγοι είναι κοινωνικά φαινόμενα, ο γάμος είναι ένας θεσμός, δεν είναι μια σχέση. Είναι ένα αναγκαστικό φαινόμενο – όχι γι’ αγάπη, αλλά για άλλους λόγους: οικονομικούς, ασφάλειας, σιγουριάς, παιδιών, κοινωνίας, παιδείας, θρησκείας, οτιδήποτε άλλο εκτός από αγάπη.

Ο οργασμός δεν συμβαίνει σχεδόν ποτέ μεταξύ δυο συζύγων, εκτός αν είναι και εραστές. Μπορεί αυτό να συμβεί. Μπορεί να είστε σύζυγοι και εραστές, αλλά τότε είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Δεν είναι πια ένας γάμος, δεν είναι ένας θεσμός.

Ο οργασμός είναι μια κατάσταση που δε νιώθεις πια το σώμα σου σαν ύλη. Δονείται σαν ενέργεια, σαν ηλεκτρισμός και δονείται τόσο βαθιά, τόσο ριζικά, που ξεχνάς εντελώς ότι είναι ένα υλικό αντικείμενο..... Στον οργασμό φτάνεις στο πιο βαθύ στρώμα του εαυτού σου, στον ίδιο τον πυρήνα σου, όπου η ύλη δεν υπάρχει πια, μονάχα ενεργειακά κύματα Δονείσαι και γίνεσαι ένας ενεργειακός χορός. Δεν υπάρχουν πια όρια για σένα. Δονείσαι αλλά δεν είσαι πια κάτι υλικό, κι ο αγαπημένος σου δονείται και αυτός...

Και όταν ο άντρας και η γυναίκα, οι δυο εραστές ή οι δυο σύντροφοι αρχίσουν να δονούνται σε ένα ρυθμό, οι χτύποι της καρδιάς τους και των σωμάτων τους ενώνονται και γίνονται μια αρμονία – τότε συμβαίνει ο οργασμός, τότε παύουν να είναι δυο. Αυτό είναι το σύμβολο του γιν και του γιανγκ. Το γιν που κινείται μέσα στο γιανγκ, το γιανγκ που κινείται μέσα στο γιν. Ο άντρας που κινείται μέσα στη γυναίκα, η γυναίκα που κινείται μέσα στον άντρα.

Αυτή η δόνηση των δυο σαν ένα είναι ο οργασμός. Όταν το ίδιο πράγμα συμβαίνει όχι με ένα άλλο πρόσωπο, αλλά με ολόκληρη την Ύπαρξη, τότε είναι το Μαχαμούντρα, ο μεγάλος οργασμός.

Χαλαρότητα, άφημα, παράδοση, εγκατάλειψη, πλήρης συνείδηση και παρουσία είναι η λέξεις κλειδιά για το σεξ και τον οργασμό. Δεν παίζει ρόλο η «πείρα», δεν παίζουν ρόλο οι «στάσεις», δεν παίζουν τόσο ρόλο το μέγεθος ή ανατομία των σεξουαλικών οργάνων, αλλά η φυσικότητά μας, η χαλαρότητά μας, το πλήρες άφημά μας στην ερωτική πράξη, η πλήρης διάλυσή μας μέσα σε αυτή, το πλήρες ξεπέρασμα του εαυτού μας και των ορίων του, η ισχυρή, αδιακύμαντη συγκέντρωσή μας στο τώρα, στο ρεύμα της ερωτικής ενέργειας, ακολουθώντας με εμπιστοσύνη τη ροή του.