Αί Βασικαί Άρχαί τής Ελληνικής Θρησκείας του Δωδεκαθέου

ΟΙ ΙΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΘΕΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΙΟΥΣΙΟΙ

ΟΜΟΙΟΥΣΙΟΣ = ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΟΥΣΙΑ

ΟΙ ΘΕΟΙ ΤΗΣ ΒΕΔΑΝΤΑΣ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΤΩΝ ΜΟΝΟΘΕΪΣΤΙΚΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ ΟΠΩΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΟΥΣΙΟΙ

ΟΜΟΟΥΣΙΟΣ = ΚΟΜΜΑΤΙ ΜΙΑΣ ΕΝΙΑΙΑΣ ΟΥΣΙΑΣ

Ή Ελληνική Θρησκεία του Δωδεκαθέου είναι ή μόνη παγκοσμίως ή οποία διαθέτει ένα σύνολον βασικών πεποιθήσεων αί όποίαι συνιστούν πλήρες — πληρέστατον θα έλέγαμε — φιλοσοφικόν σύστημα. Όπως είναι γνωστόν τό σύνολον τούτον τών βασικών αρχών τής Ελληνικής Θρησκείας τού Δωδεκαθέου έχει έκφρασθή εις τό κατωτέρω εύσύνοπτον και περιεκτικόν κείμενον τών «Βασικών Άρχων». Ουδεμία σύγκρισις προς τον χριστιανισμον πού αί βασικαί πεποιθήσεις του αποτελούν άπομεμονωμένα σημεία τα όποια ούτε είς φιλοσοφικόν σύστημα συμπλέκονται ούτε έχουν συνάφειαν προς άλληλα καί μόνη ή σύγκρισις τών «Βασικών Άρχων» προς τό «Σύμβολον τής Νικαίας» αρκεί διά νά καταδείξη έναργώς την ύπεροχήν τής θρησκείας μας.

Αί Βασικαί Άρχαί τής Ελληνικής Θρησκείας του Δωδεκαθέου

Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ

Ή Ελληνική Θρησκεία, αρχαιότατη και γηγενής, ανάγεται είς την κατηγορίαν τών πρωτοπαγώς παραδοσιακών θρησκειών, έχουσα τάς θεμελιώδεις αυτής αρχάς λίαν συγγενείς προς τάς εκείνων. Αναπτυχθείσα δε συστηματικώς έν Ελλάδι, συμφωνεί προς τά ιστορικά στάδια τού Ελληνικού έθνους αρμόζουσα ούτως εις τήν ιδιοσυγκρασίαν τού Ελληνος.

Ο ΚΟΣΜΟΣ

Τό φυσικόν σύστημα τού Κόσμου συντίθεται μεν από πάν τό υπάρχον, παράγει δε αντιστοίχως και αενάως τό πάν. Ό Κόσμος είναι αύτογέννητος, έκ τής όλης έντελεχούς και αιτιώδους αυτού ουσίας, και αύτοπάτωρ, α'ί'διος (=άνευ αρχής ή τέλους) και αιώνιος. Πρωταρχικαί, πρωταίτιαι καί αΐδιοι τού Κόσμου ούσίαι είναι ό Χρόνος, ό Νόμος καί αί δύο δημιουργικαί Κοσμογονικά! Ούσίαι. ΑύταΙ πληρούν τόν άπειρον Χώρον καί, διά τής αμοιβαίας αντιδράσεως των συνθέτουν τήν ύλην, ήτις έχουσα ύπόστασιν πραγματικήν, συγκροτεί τά αριθμητικώς άπειρα σύμπαντα, τό σύνολον τών οποίων αποτελεί τό άπειρον φυσικόν σύστημα τού Κόσμου.Σκοπός σύμφυτος τού Κόσμου, τού διεπομένου ύπ' άενάου και άειρόου, κυκλικού αναπτύγματος κινήσεως, είναι ή, διά τής δράσεως τού θείου νόμου τής εξελίξεως, παραγωγή τής Ανωτέρας Συνειδήσεως. Ουδέν άλλον τι καί άλλότριον τού Κόσμου υπάρχει πάσα οντολογική κατηγορία και τάξις, άπ' αυτής τών Θεών έως αυτής τών ανόργανων μορφών τής ύλης, υφίσταται εντός αυτού. Θεός έξωσυμπαντικός καί δημιουργός, ή δυνάμεις, άγαθαί ή κακαί, έκτος τής δλης Κοσμικής νομοτέλειας δεν υφίστανται.

Η ΨΥΧΗ

Αί ψυχαί, ώς υλικά σωμάτια, γεννώνται ακαταπαύστως και απειράριθμοι, ξωοποιούσαι έν έκαστον τών όντων, κεχωρισμένως και διαφόρως. Ή ψυχή είναι φύσεως άτμητου, άφθαρτου, αθανάτου και αιωνίου.

Ο ΠΟΛΥΘΕΪΣΜΟΣ

Υπεράνω τής τάξεως τού περιέχοντος τά θνητά είδη συστήματος, υφίστανται οί Ανώτεροι Κόσμοι τών Θεών. Οί Θεοί, όντες ομοούσιοι καί συγγενείς προς τά άλλα όντα και ώσπερ εκείνα αενάως εξελισσόμενοι, αποτελούν Ατομικότητας, αθανάτου φύσεως και τελείας ψυχικής συγκροτήσεως, καί Προσωπικότητας διαθέτουσας Ανωτάτης τάξεως Συνείδησιν και μεγίστης δυνάμεως Διάνοιαν. Προς τους Θεούς αποδίδεται θεία λατρεία, τιμώσα αυτούς, πλέον τής καθαράς τιμής, ώς άρμοστάς καί εφόρους τής ευτάκτου, ευρύθμου καί εύνόμου λειτουργίας τού Κόσμου.

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Ό άνθρωπος, ώς και άπαντα τά στοιχεία τού Κόσμου, κατέχει ψυχήν, έκαστος ίδιαιτέραν, άτομικήν καί διακρινομένην πάσης άλλης κατά τήν συγκρότησίν της.

Προορισμός του άνθρωπου, όστις έπί μακρόν εξελίσσεται δια πολλών και κατά ποκίλα είδη μετεμψυχώσεων, είναι η άνάπτυξις έν αύτω Ανωτέρας Συνειδήσεως.Ή έξέλιξις του άνθρωπου συντελείται κατά τρόπον κοινωνικόν και ουχί ιδιωτικόν. Ζωτική προϋπόθεσις της ιδίας της υποστάσεως του είναι ή διατήρησις της έθνικής-ίστορικής-φυλετικής ταυτότητος του καί ή συνεπής τήρησις τών παραδόσεων, τών ηθών, τών εθίμων, τών θρησκευτικών πεποιθήσεων και τρόπων, της Γλώσσης, της Ιεράς Ιστορίας, της Ήρωογονίας, της Ιεράς λογοτεχνίας, καί, ιδιαιτέρως, της Πατρίδος, ή οποία, ώς κοιτίς και τροφός του έθνους, ορίζεται ώς ό κατ' εξοχήν Άγιος Τόπος.Ή έξέλιξις συναρτάται προς τήν θετική κοινωνικήν δράσιν και τήν πολιτικήν συμμετοχήν. Δεσπόζον σημείον αναφοράς της τοιαύτης δράσεως είναι ή διατήρησις τοϋ εθνικού χαρακτήρος της πολιτείας και ή συγκρότησίς της δι' αρίστων θεσμών τηρούντων τήν πρωτοκαθεδρίαν τοϋ Νόμου.Συνεπώς, ό άναχωρητισμός, το μοναστικόν ιδεώδες, και πάσα άλλη πρακτική ατομικής σωτηρίας, αντιβαίνουν προς τον Νόμον.

Η ΙΕΡΟΤΗΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

και αί έξ αύτης άπορρέουσαι ήθικαι συνέπειαι.Ή ίερότης του Κόσμου είναι αυτονόητος και απόλυτος και οίαδήποτε κακοποίησις τών στοιχείων του συνιστά Υβριν. Ό άνθρωπος, ών απλώς μέλος τής όλότητος του φυσικού περιβάλλοντος, έχει ώς πρώτιστον, Ιερόν καθήκον τον σεβασμόν προς αυτό. Ή Ηθική τής Ελληνικής Θρησκείας είναι απόρροια, διατυπουμένη ρητώς, του Φυσικού Νόμου του υποδεικνύοντος τον τρόπον κατανοήσεως και ασκήσεως του Αγαθού, όρου κυρίου τής εξελίξεως του άνθρωπου. Ή άσκησις του μέτρου, τής δικαιοσύνης, τής ευνομίας καί τής σωφροσύνης, είναι όροι αναγκαίοι διά τήν εύδαιμονίαν, τήν πρόοδον καί τήν άρμονικήν συγκρότησιν προσώπων και κοινωνιών. Ό σεβασμός τής προσωπικότητος, ήτις μόνον εντός τής κοινωνίας νοείται, συνιστά καθοριστικόν όρον τής ηθικής συμπεριφοράς και εγγυάται τήν καλλιέργειαν τής αλληλεγγύης μεταξύ τών πολιτών και τον σεβασμόν τών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ή Ίσότης τών δύο φύλων, ή οποία πηγάζει καί κατοχυροϋται θεολογικώς, αναγνωρίζεται απολύτως, ισχύουσα καί εις τήν θρησκευτικήν ίεραρχίαν. Άγιοι καί Ιεροί τόποι τής Ελληνικής θρησκείας είναι, κατά τοπικήν θρησκευτικήν θεώρησιν, τά ελληνικά εδάφη, διότι άλλως αναγνωρίζεται ίερότης είς κάθε μέρος τής γής. Βαρύνοντα Ιερόν χαρακτήρα φέρουν οι θεοβάδιστοι τόποι οί από του πάλαι τετιμημένοι υπό τών Πανελλήνων, ώς, ενδεικτικώς, είναι: Δελφοί, Δήλος, Όλυμπία, Δωδώνη, Σαμοθράκη, Έλευσίς, Λύκαιον, Όλυμπος, Ακρόπολις Αθηνών, κ.ά.