Cultural Marxism Ο ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ

Ο Πολιτιστικός Μαρξισμός Π.Μ. (Cultural Marxism) αποτελεί το δηλητηριωδέστερον άνθος της Ιντελλιγκέντσιας που κατατρώγει τα σπλάγχνα του Δυτικού Πολιτισμού.

Την εποχήν του Μεσοπολέμου, στα 1920, ιδρύθη η "Σχολή της Φρανκφούρτης" του Πολιτιστικού Μαρξισμού, υπό τους Antonio Gramsci και Georg Lukacs και αποτελουμένη κυρίως από Εβραίους διανοουμένους. Αυτή έθεσεν ως στόχον να κατανικήση την καπιταλιστικήν εξουσίαν εξοντώνοντας την "ηγεμονικήν κουλτούρα", ως είπε ο Georg Lukacs το 1919: «Ποιός θα μας σώσει από τον Δυτικόν Πολιτισμόν;» Ομοίως ο Antonio Gramsci εδογμάτισε ότι διά να ευδοκιμήση η Σοσιαλιστική επανάστασις απαιτείται κατ' αρχήν ο πληθυσμός να απελευθερωθή από την Δυτικήν κουλτούρα! Διά να συμβή αυτό ώρισαν ότι πρέπει να κρημνισθή η παραδοσιακή ηθική και τα παραδοσιακά οικογενειακά σχήματα και να αρχίση ένας αγών κατακτήσεως των σχολείων, των πανεπιστημίων των ΜΜΕ και των κοινωνικών καθιδρυμάτων εν γένει. Ως έλεγε ο Willi Münzenberg, που ήτο συγχρόνως ο "θεωρητικός του ΚΚΓερμανίας, «Να οργανώσουμε τους διανοουμένους και να τους χρησιμοποιήσουμε ώστε να προκαλέσωμε την σήψιν του Δυτικού Πολιτισμού, να τον κάνωμε δύσοσμον, βρωμερόν. Μόνον τότε, αφού οι διανοούμενοι θα έχουν διαφθείρει όλες τις αξίες κι έχουν κάνει τον βίον αβίωτον, τότε θα δυνηθώμεν να επιβάλωμε την δικτατορίαν του προλεταριάτου.»

Αυτή η στρατηγική υπήρξε άκρως επιτυχής, η Ιντελλιγκέντσια κατέκτησε και τα πανεπιστήμια και τα πάντα και διέπλασε και την διανόησιν και την κοινήν γνώμην όπως της άρεσε.
Ο ορισμός του Πολιτιστικού Μαρξισμού: Πρόκειται δι' έναν κλάδον του Μαρξισμού που εγέννησε την Πολιτικήν ορθότητα, την Πολυπολιτισμικότητα και τον Αντιρατσισμόν. Ενώ ο παραδοσιακός Μαρξισμός εστιάζεται στην οικονομίαν, ο Πολιτιστικός Μαρξισμός εστιάζεται στην κουλτούρα και δογματίζει ότι ολόκληρος η ανθρωπίνη συμπεριφορά είναι αποτέλεσμα της κουλτούρας (κι όχι κληρονομική/φυλετική) οπότε είναι διαπλάσιμος. Οι Πολιτιστικοί Μαρξιστές σαφώς παραλόγως αρνούνται την βιολογικήν πραγματικότητα του φύλου και της φυλής και πιστεύουν ότι αυτά είναι πολιτιστικές κατασκευές, "social constructs". Παρ' όλα αυτά οι Πολιτιστικοί Μαρξιστές υποστηρίζουν την φυλετικώς εδραζομένην πολιτικήν της ταυτότητος, "identity politics" των μη-Λευκών! Οι Πολιτιστικοί Μαρξιστές μονίμως υποστηρίζουν την βάσει της φυλής affirmative action, την πολυπολιτισμικήν πολιτείαν έναντι της εθνικής τοιαύτης, την ανωτερότητα των μη-Δυτικών θρησκειών έναντι των Δυτικών θρησκειών, την λογοκρισίαν της γνώμης και των τρόπων εκφράσεως ακόμη, την εκπαίδευσιν υπέρ της διαφορετικότητος (diversity training), τα σεμινάρια Αντι-Δυτικής εκπαιδεύσεως, τις αλλόκοτες σεξουαλικές εκφράσεις και τους ανισόρροπους χαρακτήρες γενικώς, τον anti-male feminism, την παρεκτόπισιν των Λευκών πληθυσμών και την μαζικήν μετανάστευσιν εκ του Τρίτου κόσμου στις Δυτικές χώρες. Οι Πολιτιστικοί Μαρξιστές προώθησαν την ιδέαν ότι οι Λευκοί αντί να γεννούν Λευκά παιδιά να κάνουν μικτούς γάμους ή να υιοθετούν μη-Λευκά παιδιά, ως ελέχθη: «Their goal is the annihilation of Western Civilization in general and white people in particular». Ο Samuel P. Huntington υπεστήριξε ότι ο Πολιτιστικός Μαρξισμός είναι απλώς μία Αντι-Λευκή ιδεολογία. Πράγματι εξετάζοντες τα διανοήματα του Π.Μ. βλέπομε ότι πασιφανώς επιδιώκει την γενοκτονίαν των Λευκών διά της μη-Λευκής μεταναστεύσεως, της αφομοιώσεως, της διαφυλετικής υιοθεσίας και των μικτών γάμων. Σήμερον ως πυρήν και ουσία του Π.Μ. εμφανίζεται η πάσῃ δυνάμει υποστήριξις της μαζικής μεταναστεύσεως. Ως ελέχθη:«The very essence of Cultural Marxism is the support of mass immigration / open borders».
 
ΟΙ ΕΝΔΕΚΑ ΒΑΘΜΙΔΕΣ
Η Σχολή της Φρανκφούρτης έθεσε τους ένδεκα αντικειμενικούς στόχους που θα προκαλέσουν την κατακρήμνισιν του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού ως εξής: 1) Δημιουργία των αδικημάτων του Ρατσισμού. 2) Συνεχείς αλλαγές εις όλα τα πεδία ώστε να παραχθή σύγχυσις [η ψυχολογική εικών της ασταθούς πολιτείας]. 3) Διδασκαλία της σεξουαλικότητος και της ομοφυλοφιλίας στα παιδιά. 4) Υπονόμευσις του κύρους του σχολείου και της αυθεντίας των διδασκάλων. 5) Κολοσσιαίου μεγέθους μετανάστευσις που θα καταστρέψη την ευρωπαϊκήν ταυτότητα. 6) Προώθησις του αλκοολισμού και των άλλων εξαρτήσεων. 7) Εξευτελισμός του Χριστιανισμού και κένωσις των εκκλησιών. 8) Αφερέγγυον νομικόν σύστημα προκατειλημμένον εναντίον του θύματος. 9) Εξάρτησις από το κράτος και από το κρατικόν σύστημα κοινωνικών ασφαλίσεων. 10) Έλεγχος και η φίμωσις των ΜΜΕ. 11) Ενθάρρυνσις της διαλύσεως του θεσμού της οικογενείας. Κατάργησις των διαφορών στην εκπαίδευσιν μεταξύ αρρένων και θηλέων - μικτόν σχολείον. Διακήρυξις των γυναικών ως "θυμάτων" και των ανδρών ως "τάξεως καταπιεστών".

Φεύγοντες από την Γερμανίαν οι επιστήμονες της "Σχολής της Φρανκφούρτης", μετά την επικράτησιν του Αδ. Χίτλερ, κατέφυγον στις ΗΠΑ όπου χάρις στο εκτεταμένον εβραϊκόν δίκτυον ελέγχου των αμερικανικών πανεπιστημίων αμέσως διωρίσθησαν εις καιρίας ακαδημαϊκάς θέσεις και από αυτάς ταχέως προώθησαν την ατζένταν της Σχολής των.
Ο πόλεμος του Βιετνάμ υπήρξε αντιδημοφιλής και απετέλεσε μοναδικήν ευκαιρίαν διεισδύσεως στην λαϊκήν κουλτούρα με κύριον εκπρόσωπον τον Herbert Marcuse, ο οποίος εκήρυξε το Great Refusal, την απόρριψιν όλων των θεμελιωδών αξιών του Δυτικού Πολιτισμού, την σεξουαλικήν ελευθεριότητα και την αξίαν των Νεγρικών κινημάτων. Υπεστήριξε ότι το νέον προλεταριάτον που θα φέρη την Κομμουνιστικήν επανάστασιν θα είναι οι φοιτηταί του πανεπιστημίου, οι νέγροι, οι περιθωριακοί, οι αντικοινωνικοί και ο Τρίτος κόσμος.
 
ΣΤΗΝ ΣΟΥΗΔΙΑΝ
Στην Σουηδίαν ο Πολιτιστικός Μαρξισμός έχει ανθίσει και καρποφορήσει πλήρως και έχει επιβληθή επισήμως ως κρατική ιδεολογία και πηγή της νομολογίας, οπότε δυνάμεθα να είδωμεν την γνησίαν μορφήν του εις όλην την πληρότητά της. Φορείς της ιδεολογίας του Π.Μ. είναι το Σουηδικόν Σοσιαλδημοκρατικόν κόμμα και το στενώς συνεργαζόμενον με αυτό κόμμα των Πρασίνων. Το Σοσιαλδημοκρατικόν κόμμα είναι το μεγαλύτερον κόμμα της Σουηδίας και το πλέον επιτυχημένον εξ όλων των Σ/Δ κομμάτων της Ευρώπης λαμβάνον από του 1930 το 40-55% των ψήφων κατά τας εκλογάς! Αρχηγός του Σ/Δ κόμματος από το 2007 έως το 2011 υπήρξε η Mona Sahlin, της οποίας αι ιδέαι εγένοντο πλέον θέσφατα στην Σουηδίαν όπου ο Π.Μ. έχει εφαρμοσθή στην ολότητά του.

Πρώτη αρχή είναι η πίστις στην Ιδεολογικήν Παγκοσμιοποίησιν (ideological Globalism). Επιθυμούν μίαν "world citizenship", παγκόσμιον υπηκοότητα, που θα αντικαταστήση την εθνικήν υπηκοότητα και λέγουν: «Δεν πιστεύομε στα τεχνητά σύνορα. Έχομε το όραμα της άνευ ουδενός περιορισμού μεταναστεύσεως όπου οι άνθρωποι θα έχουν το δικαίωμα να ζουν και να εργάζονται οπουδήποτε επιθυμούν. Θέλομε η Σουηδία να γίνει παγκόσμιον πρότυπον εμφανίζοντας ένα σχέδιον εφαρμογής της ελευθέρας μεταναστεύσεως εις αυτήν.»
Η ως άνω αρχή συνοδεύεται από την ισχυράν θέλησιν καταπολεμήσεως των διακρίσεων και του ρατσισμού, διά τα οποία εγκλήματα προτείνονται πολύ σκληρές και άμεσα εφαρμοζόμενες ποινές ενώ αντιθέτως διά τα αδικήματα του κοινού ποινικού δικαίου υποστηρίζεται ότι οι ποινές πρέπει να είναι ελάχιστες. Μεταξύ των μορφών του ρατσισμού που ιδιαιτέρως αναφέρονται ως οφείλουσα η πολιτεία να την εξαλείψη τιμωρούσα αυτήν βιαίως και ιδιωνύμως είναι η Ισλαμοφοβία. Σκοπός είναι να διαλυθή ολόκληρος η "racist world order", ρατσιστική παγκόσμιος τάξις. Προς τούτο το κύριον μάθημα στα σχολεία πρέπει να είναι η εκπαίδευσις κατά των διακρίσεων και του ρατσισμού και επίσης οι εορτές, οι αργίες, να καταστούν "religiously neutral", θρησκευτικώς ουδέτερες καταργουμένων των ονομασιών Χριστούγεννα, Πάσχα.

Στο σχολείον μία διάκρισις που καταπιέζει και αντίκειται στην απόλυτον ισότητα είναι το σύστημα της βαθμολογίας που πρέπει να καταργηθή. Όπως βλέπομε ο Έλλην υπουργός Παιδείας διόλου δεν πρωτοτυπεί, γενικώς δε όλα όσα αναφέρονται εδώ τα βλέπομε να λέγονται και στην Ελλάδα. Συγχρόνως υποστηρίζεται ότι δεν υπάρχει η έννοια της ευφυΐας, η οξύνοια και η αμβλύνοια είναι πολιτιστικές κατασκευές και η ηλιθιότης δεν έχει άλλον υπόστρωμα πάρεξ τον κοινωνικόν "αποκλεισμό". Δεν υπάρχει η έννοια της ευφυΐας, δεν υπάρχουν έξυπνα παιδάκια κι άλλα που "δεν τα παίρνουν τα γράμματα". Η επιστημονική μελέτη της ευφυΐας εις τα πανεπιστήμια έχει απαγορευθή διά ροπάλου. Ως λέγει ο Helmuth Nyborg, καθηγητής στο πανεπιστήμιον Aarhus University in Denmark, «Within the realms of psychology you are not allowed to talk about intelligence. You cannot measure intelligence and you cannot rank people according to intelligence. The entire field of intelligence is a so-called 'no-go-area.'» Δεν επιτρέπεται να ομιλής διά ευφυΐαν, δεν επιτρέπεται να μετράς την ευφυΐαν, δεν επιτρέπεται να κατατάσσης τους ανθρώπους αναλόγως προς την ευφυΐαν. Ολόκληρον το πεδίον της ευφυΐας είναι "απηγορευμένη περιοχή". Ασφαλώς δεν υπάρχουν διαφορές ευφυΐας μεταξύ των ανθρωπίνων φυλών, πράγμα αυταπόδεικτόν αφού όχι μόνον δεν υπάρχει η έννοια της ευφυΐας, αλλά δεν υπάρχουν και φυλές! Εδώ εμπλεκόμεθα πάλιν στην Διπλή γλώσσα των σχιζοφρενών: Φυλές δεν υπάρχουν και διά τούτο απηγορεύθη η μελέτη και το μάθημα της φυσικής Ανθρωπολογίας κι ούτε εκδίδονται ανθρωπολογικά πιστοποιητικά, ουδείς ασχολείται με το χρώμα του δέρματός σας ή με το σχήμα του κρανίου σας, όμως εάν διεκδικείτε έναν διορισμόν, μίαν θέσιν ή ένα προνόμιον, τότε όλοι, ακόμη και οι αναρμόδιοι υπάλληλοι της γραμματείας, αποδεικνύεται ότι γνωρίζουν άριστα Ανθρωπολογίαν, αναγνωρίζουν ότι είσθε π.χ. Καφρίδης και σας δηλώνουν ότι ασφαλώς η Ανθρωπολογία "μετράει" και σεις ως Καφρίδης είσθε ανθρωπολογικώς ανώτερος από τους Λευκούς υποψηφίους και θα πάρετε την θέσιν! Όμως, ας μην εκπληττόμεθα διότι υπάρχουν και τα χειρότερα: Τα δύο φύλα, το άρρεν και θήλυ, δεν έχουν μεταξύ των διαφορές, όχι μόνον στην ευφυΐαν αλλά και στην νοοτροπίαν και στην βιολογίαν! Όσα εγνωρίζαμε ως τώρα διά τις διαφορές ανάμεσα στα δύο φύλα είναι πολιτιστικές κατασκευές και μόνον διότι απλούστατα δεν υπάρχουν δύο φύλα! Υπάρχει η "gender equality" και η "sexual equality", και αυτό τα παιδιά πρέπει από πολύ μικρά να το μαθαίνουν και διά τούτο στο νηπιαγωγείον ήδη συνιστᾶται τα αγοράκια να ντύνονται με γυναικεία φορέματα και να τα αποκαλούμε με γυναικεία ονόματα. Ναι μεν δεν υπάρχει άρρεν και θήλυ, υπάρχουν όμως οι σεξουαλικές διαστροφές και πρέπει τα παιδάκια του νηπιαγωγείου να διδαχθούν τί είναι η ομοφυλοφιλία, η αλλαγή φύλου, ο φετιχισμός και άλλα σχετικά! Η Mona Sahlin πρωτοστατεί στην λεγομένη Pride Week, την ετησίαν εορτήν των ομοφυλοφίλων και των ανωμάλων γενικώς και με υπερηφάνειαν λαμβάνει το δυσώνυμον βραβείον τους!

Όπου εγκαθίσταται ο Π.Μ. μία τυραννική νομοθεσία, όπως αυτή της σημερινής Σουηδίας αφανίζει πλήθος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ως την Ελευθερίαν της γνώμης, της κριτικής, του λόγου, του τύπου, και αντιθέτως το πλέγμα ιδεών (του Π.Μ.) το καλούμενον Πολιτική Ορθότης ενθρονίζεται κυρίαρχον. Επίσης αφανίζονται η πίστις στην παράδοσιν, στην φυλήν, στο έθνος, στον Πολιτισμόν, στον λαϊκόν πολιτισμόν· όλα αυτά αφανίζονται καταδιωκόμενα και χλευαζόμενα. Όπως αντιλαμβανόμεθα απλώς ο άνθρωπος απαγορεύεται να σκέπτεται και ένας καλός τρόπος όχι μόνον να μην σκέπτονται οι νέοι, αλλά να μείνουν και αγράμματοι είναι η αφροδισία ελευθεριότης. Βεβαίως ήδη έχουν φροντίσει να καλλιεργεί οπωσδήποτε την αγραμματωσύνην το άνευ πειθαρχίας, υποχρεωτικών μαθημάτων και βαθμολογίας Σκανδιναυϊκόν σχολείον. Η αφροδισία ελευθεριότης εβαπτίσθη sexual liberation, σεξουαλική απελευθέρωσις και στην Σουηδίαν η λέξις 'freedom' σημαίνει αποκλειστικώς την sexual freedom. Η σεξουαλική εκπαίδευσις στα σχολεία και ο καταιγισμός της πλύσεως εγκεφάλου από τα ΜΜΕ διά τους μεγαλυτέρους εμπέδωσε ότι "ελεύθερος άνθρωπος" είναι ο σεξουαλικώς έκδοτος και κριτήριον αποκλειστικόν της ελευθερίας ωρίσθη ο βαθμός της ελευθεριότητος. Η Σουηδική κυβέρνησις έθεσε την "σεξουαλικήν επανάστασιν" υπό την αιγίδα της και εδίδαξε τα παιδιά στα σχολεία ότι τους απέδωσε την ελευθερίαν τους διότι τα απήλλαξε από τους παραδοσιακούς ηθικούς κανόνες. Την ιδίαν τακτικήν σεξουαλικήν ασυδοσίας των νέων είχον ακολουθήσει διά να εμπεδώσουν την εξουσίαν τους οι Μπολσεβίκοι. Ιδέ το βιβλίον - απαραίτητον ανάγνωσμα διά κάθε άνθρωπον «Μπολσεβικισμός» του Αριστείδου Ανδρονίκου, Διευθυντού του Ελληνικού Προξενείου Πετρουπόλεως και αυτόπτου μάρτυρος της εγκαθιδρύσεως του Μπολσεβικικού καθεστώτος. Βεβαίως, όλες αυτές οι ιδέες εξηπλώθησαν ταχύτατα εις όλην την Ευρώπην και σήμερον τας ανευρίσκομεν εις βαθμόν μάλλον υπέρτερον και της Σουηδίας στην ελληνικήν επαρχίαν!

Ως έγραψε ο Aldous Huxley στον "Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο" (Brave New World), «καθώς η πολιτική και η οικονομική ελευθερία μειούνται, τόσον η σεξουαλική ελευθερία τείνει αντισταθμιστικώς να αυξηθή.» Το κράτος σε απογυμνώνει από τις ατομικές, οικονομικές και πολιτικές ελευθερίες και σου δίδει εις αντάλλαγμα την σεξουαλικήν ασυδοσίαν. Η Σουηδία του 2008 είναι μιά χώρα χωρίς ίχνος ελευθερίας του λόγου και όσον πλέον συντριπτική είναι η ιδεολογική λογοκρισία και η πολιτική καταπίεσις τόσον πλέον φρενιτιώδης καθίσταται η επίδειξις της "σεξουαλικής ελευθερίας"! Μας λέγουν σε χίλιους τόνους ότι "σεξ ίσον ελευθερία", "η ελευθερία σημαίνει σεξ και μόνον σεξ". Οι κρατικές αρχές αυτό το παρουσίασαν ως απελευθέρωσιν των γυναικών και ως σεξουαλικήν απελευθέρωσιν. Εν τῷ μεταξύ το κράτος γίνεται ισχυρότερον, συμφέρει στο κράτος να μην υπάρχη οικογένεια διότι ούτως καθίσταται αυτό η οικογένεια, ανατρέφει τα παιδιά με τις ιδέες που επιθυμεί άνευ της γονεϊκής παρεμβολής και αναλαμβάνει επίσης την φροντίδα των ηλικιωμένων. Η Πολιτική Ορθότης επιβάλλεται στην Σουηδίαν με ασυνήθιστον αυστηρότητα, διά σιδηράς χειρός, διότι η Σουηδία βλέπει τον εαυτόν της ως "Ιδεολογικόν κράτος". Όχι μόνον σκληρύνεται ο νόμος αλλά ενεφανίσθη ήδη ο παρακρατικός βραχίων της Πολιτικής Ορθότητος, οι γνωστοί μας Αντιεξουσιαστές, οι Antifascistisk Action (AFA), ωργανωμένοι καλώς με μαύρες στολές και προσωπίδες και δρώντες πλησίον της Αστυνομίας και έχοντες στενάς σχέσεις με την Κυβέρνησιν και το Σ/Δ κόμμα!

Εις την Σουηδίαν, αλλά και σε όλην την Δυτικήν Ευρώπην, στην σχολικήν εκπαίδευσιν αλλά και γενικώτερον στα ΜΜΕ και σε κάθε κοινωνικήν εκδήλωσιν, δίδεται ιδιαιτέρα έμφασις στην καταστροφήν της πολιτιστικής κληρονομιάς των γηγενών και ενσταλάζεται μανιωδώς στους Ευρωπαίους ένα σύμπλεγμα ενοχής και αισχύνης σχεδιασμένον ούτως ώστε να αποξενωθούν από την ιδίαν την ιστορίαν τους, να την απορρίψουν μετά βδελυγμίας, να γίνουν εξωμότες της, άνθρωποι χωρίς κουλτούρα, όπως έχομε ήδη αναφέρει. Ήδη την απόρριψιν του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού είχε εκφράσει ο πρωθυπουργός Olof Palme, γνωστός στους Έλληνες από την δράσιν του κατά του καθεστώτος της 21ης Απριλίου, ειπών: «The Renaissance So-called? Western culture? What does it mean to us?», και η λεγομένη Αναγέννησις, και η Δυτική κουλτούρα, τί σημασία έχουν δι' ημάς;
Από τον Ευρωπαίον περιμένομε να ταπεινώνεται προ του προσώπου των μεταναστών, να ομολογή το πόσον άρχηστη και διαβολική είναι η κουλτούρα του ή να θρηνωδή που δεν έχει κουλτούρα! Η Mona Sahlin λέγει ότι πολλοί Σουηδοί ζηλεύουν τους μετανάστες διότι αυτοί αντιθέτως από τους Σουηδούς έχουν μία κουλτούρα, μία ιστορία, κάτι το οποίον τους δένει μαζί! Εδήλωσε δε ότι «Εάν δύο άτομα με τα αυτά προσόντα καταθέσουν αίτησιν διά μίαν θέσιν εργασίας, τότε την θέσιν θα την καταλάβη όποιος εκ των δύο λέγεται Μωάμεθ διότι πρέπει να θεωρείται πλεονέκτημα να έχης ένα εθνικόν υπόβαθρον διάφορον από το Σουηδικόν».
Ασφαλώς, ενώ επί γενεές όλες ο Χριστιανισμός συστηματικώς χλευάζεται και ποικιλοτρόπως διώκεται, αντιθέτως τα σχολικά βιβλία εξαίρουν το Ισλάμ ως μίαν καλοκάγαθην θρησκείαν και στην δημοσίαν σφαίραν του αποδίδονται υπερβολικές τιμές και σεβασμός. Οι οπαδοί του Πολυπολιτισμού συγχρόνως και συνεχώς κατηγορούν τον Χριστιανισμόν και επαινούν το Ισλάμ με τοιαύτην επιμονήν ώστε πανθομολογείται κοινώς ότι το κράτος το ίδιο επιθυμεί "να εκριζώση άπαξ και διά παντός την πανώλην του Χριστιανισμού από την κουλτούρα μας". Η κυβέρνησις η ιδία συνεχώς προσβάλλει τον Χριστιανισμόν και ετοιμάζει την ξένην θρησκείαν να τον αντικαταστήση. Βλέπομε την Mona Sahlin συνεχώς φορώντας μαντήλα να επισκέπτεται τζαμιά και να φωτογραφίζεται με τους ιμάμηδες!
Περί των ανωτέρω ιδέ, «Sweden: The Triumph of Cultural Marxism» by Fjordman, brusselsjournal.com, 9 Oct. 2008.

JD Vance's entire catapult speech in Munich

Η Ομιλία Καταπέλτης του JD Vance στο Μόναχο

Η εκπληκτική ομιλία του αντιπροέδρου των ΗΠΑ στο Μόναχο στις 14 Φλεβάρη του 2025 ήταν ένα χαστούκι αφύπνισης προς την φιλελεύθερη ελίτ και πρός την μαρξιστική θολοκουλτούρα των Βρυξελλών. Ένα χαστούκι που «σόκαρε» τους ανεκδιήγητους Ευρωπαίους, που προσπαθούν να καταλάβουν τι τους χτύπησε.

 
 
Όχι κύριοι, δεν είναι εχθρός σας ούτε η Ρωσία, ούτε η Κίνα. Ο εχθρός βρίσκεται εντός της Ευρώπης και είστε εσείς οι ίδιοι και οι αντιδημοκρατικές πολιτικές σας που είναι αντίθετες σε αυτά που θέλει να κάνετε ο λαός, είπε χαρακτηριστικά ο JD Vance.
 
Ο Βανς θύμισε στην Ευρωπαϊκή ελίτ, τι σημαίνει Δημοκρατία, τι σημαίνουν εκλογές, τι σημαίνει να ακούς τον λαό που ψηφίζει και φυσικά ενόχλησε τους βολεμένους ψευτοδημοκράτες, που ως άλλη Μαρία Αντουανέτα αδυνατούν να αντιληφθούν την εξαθλίωση που έχουν φέρει στον λαό της Ευρώπης.
 
ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ
 
Ένα από τα θέματα για τα οποία θα ήθελα να μιλήσω σήμερα είναι, φυσικά, οι κοινές μας αξίες. Και, ξέρετε, είναι υπέροχο να επιστρέφω στη Γερμανία. Όπως ακούσατε νωρίτερα, ήμουν εδώ πέρυσι ως γερουσιαστής των Ηνωμένων Πολιτειών. Είδα τον Υπουργό Εξωτερικών Ντέιβιντ Λάμυ και αστειεύτηκα ότι και οι δύο πέρυσι είχαμε διαφορετικές δουλειές από αυτές που έχουμε τώρα. Αλλά τώρα είναι καιρός για όλες τις χώρες μας, για όλους εμάς που είχαμε την τύχη να αναλάβουμε την πολιτική εξουσία από τους λαούς μας για να τη χρησιμοποιήσουμε με σύνεση ώστε να βελτιώσουμε τη ζωή τους.
 
Και θέλω να πω ότι είχα την τύχη κατά την επίσκεψή μου εδώ να περάσω λίγο χρόνο έξω από τα τείχη αυτού του συνεδρίου τις τελευταίες 24 ώρες και εντυπωσιάστηκα τόσο πολύ από τη φιλοξενία των ανθρώπων, ακόμα και, φυσικά, καθώς τρέμουν από τη χθεσινή φρικτή επίθεση. Η πρώτη φορά που ήμουν ποτέ στο Μόναχο ήταν με τη γυναίκα μου, που είναι εδώ μαζί μου σήμερα, σε ένα προσωπικό ταξίδι. Και πάντα αγαπούσα την πόλη του Μονάχου και πάντα αγαπούσα τους ανθρώπους της.
 
Θέλω απλώς να πω ότι είμαστε πολύ συγκινημένοι και οι σκέψεις και οι προσευχές μας είναι με το Μόναχο και όλους όσους επηρεάζονται από το κακό που συνέβη σε αυτήν την όμορφη κοινότητα. Σας σκεφτόμαστε, προσευχόμαστε για εσάς και σίγουρα θα σας στηρίξουμε τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες.
Ελπίζω αυτή να μην είναι η τελευταία φορά που με χειροκροτείτε.
 
Μαζευτήκαμε σε αυτό το συνέδριο, για να συζητήσουμε για την ασφάλεια. Και συνήθως εννοούμε απειλές για την εξωτερική μας ασφάλεια. Βλέπω πολλούς, πολλούς μεγάλους στρατιωτικούς ηγέτες συγκεντρωμένους εδώ σήμερα. Όμως, ενώ η κυβέρνηση Τραμπ ανησυχεί πολύ για την Ευρωπαϊκή ασφάλεια και πιστεύει ότι μπορούμε να καταλήξουμε σε μια λογική διευθέτηση μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας – και πιστεύουμε επίσης ότι είναι σημαντικό τα επόμενα χρόνια η Ευρώπη να προχωρήσει σε μεγάλο βαθμό και να εξασφαλίσει τη δική της άμυνα – η απειλή που με απασχολεί περισσότερο για την Ευρώπη δεν είναι η Ρωσία, δεν είναι η Κίνα, δεν είναι κάποιος άλλος εξωτερικός παράγοντας. Αυτό που με ανησυχεί είναι η απειλή από μέσα. Η υποχώρηση της Ευρώπης από ορισμένες από τις πιο θεμελιώδεις αξίες της: τις κοινές αξίες με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
 
Μου έκανε εντύπωση που ένας πρώην Ευρωπαίος Επίτροπος εμφανίστηκε πρόσφατα στην τηλεόραση και ακουγόταν χαρούμενος επειδή η Ρουμανική κυβέρνηση μόλις ακύρωσε τις εκλογές που διεξήχθησαν. Προειδοποίησε ότι εάν τα πράγματα δεν πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, το ίδιο θα μπορούσε να συμβεί και στη Γερμανία.
 
Τώρα, αυτού του είδους οι δηλώσεις συγκλονίζουν τα αυτιά των Αμερικανών. Για χρόνια μας λένε ότι όλα όσα χρηματοδοτούμε και υποστηρίζουμε είναι στο όνομα των κοινών μας δημοκρατικών αξιών. Τα πάντα, από την πολιτική μας για την Ουκρανία έως την ψηφιακή λογοκρισία, χαρακτηρίζονται ως υπεράσπιση της δημοκρατίας. Αλλά όταν βλέπουμε τα Ευρωπαϊκά δικαστήρια να ακυρώνουν εκλογές και ανώτερους αξιωματούχους να απειλούν να ακυρώσουν και άλλες, θα πρέπει να αναρωτηθούμε εάν κρατάμε τους εαυτούς μας σε κατάλληλα υψηλό επίπεδο. Και μιλάω για εμάς, γιατί ειλικρινά πιστεύω ότι είμαστε στην ίδια ομάδα.
 
Πρέπει να κάνουμε περισσότερα από το να μιλάμε για δημοκρατικές αξίες. Πρέπει να τις εφαρμόζουμε. Τώρα, στην πρόσφατη μνήμη πολλών από εσάς που βρίσκεστε σε αυτήν την αίθουσα, ο ψυχρός πόλεμος τοποθέτησε τους υπερασπιστές της δημοκρατίας ενάντια σε πολύ πιο τυραννικές δυνάμεις σε αυτήν την ήπειρο. Και σκεφτείτε την πλευρά σε αυτόν τον αγώνα που λογοκρίνει τους αντιφρονούντες, που έκλεισε εκκλησίες, που ακύρωσε εκλογές. Ήταν τα καλά παιδιά; Σίγουρα όχι.
 
Και δόξα τω Θεώ έχασαν τον ψυχρό πόλεμο. Έχασαν γιατί ούτε εκτίμησαν ούτε σεβάστηκαν όλες το προνόμιο δημιουργικότητα, όπως δεν μπορείτε να αναγκάσετε τους ανθρώπους τι να σκεφτούν, τι να αισθανθούν ή τι να πιστέψουν. Και πιστεύουμε ότι αυτά τα πράγματα συνδέονται άμεσα. Και δυστυχώς, όταν κοιτάζω την Ευρώπη σήμερα, μερικές φορές δεν είναι τόσο ξεκάθαρο τι συνέβη σε ορισμένους από τους νικητές του ψυχρού πολέμου, της ελευθερίας, την ελευθερία να εκπλήσσεις, να κάνεις λάθη, να επινοείς, να χτίζεις. Όπως αποδεικνύεται, δεν μπορείτε να επιβάλετε την καινοτομία ή τη δημιουργικότητα, όπως δεν μπορείτε να αναγκάσετε τους ανθρώπους τι να σκεφτούν, τι να αισθανθούν ή τι να πιστέψουν. Και πιστεύουμε ότι αυτά τα πράγματα συνδέονται άμεσα. Και δυστυχώς, όταν κοιτάζω την Ευρώπη σήμερα, μερικές φορές δεν είναι τόσο ξεκάθαρο τι συνέβη σε ορισμένους από τους νικητές του ψυχρού πολέμου.

 
Κοιτάζω τις Βρυξέλλες, όπου οι επίτροποι της Κομισιόν της ΕΕ προειδοποίησαν τους πολίτες ότι σκοπεύουν να κλείσουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε περιόδους εμφύλιων αναταραχών: τη στιγμή που θα εντοπίσουν αυτό που έχουν κρίνει ως «περιεχόμενο μίσους». Ή εδώ (σ.σ. την Γερμανία) όπου η αστυνομία έχει πραγματοποιήσει επιδρομές εναντίον πολιτών που είναι ύποπτοι για δημοσίευση αντιφεμινιστικών σχολίων στο διαδίκτυο ως μέρος της «καταπολέμησης του μισογυνισμού» στο Διαδίκτυο.
 
Κοιτάζω τη Σουηδία, όπου πριν από δύο εβδομάδες, η κυβέρνηση καταδίκασε έναν χριστιανό ακτιβιστή για συμμετοχή σε κάψιμο του Κορανίου που οδήγησε στη δολοφονία του φίλου του. Και όπως σημείωσε ανατριχιαστικά ο δικαστής στην περίπτωσή του, οι νόμοι της Σουηδίας για την υποτιθέμενη προστασία της ελεύθερης έκφρασης δεν παρέχουν στην πραγματικότητα –και το παραθέτω– την «άδεια» για να κάνετε ή να πείτε οτιδήποτε χωρίς να διακινδυνεύσετε να προσβάλετε την ομάδα που ασπάζεται αυτές τις πεποιθήσεις.
 
Και ίσως το πιο ανησυχητικό, εννοώ τους πολύ αγαπητούς μας φίλους στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου η απομάκρυνση από τα δικαιώματα συνείδησης έχει θέσει στο στόχαστρο ιδίως τις βασικές ελευθερίες των θρησκευόμενων Βρετανών. Λίγο περισσότερο από δύο χρόνια πριν, η Βρετανική κυβέρνηση κατηγόρησε τον Άνταμ Σμιθ Κόνερ, έναν 51χρονο φυσιοθεραπευτή και βετεράνο του στρατού, για το αποτρόπαιο έγκλημα ότι στεκόταν 50 μέτρα από μια κλινική αμβλώσεων και προσευχόταν σιωπηλά για τρία λεπτά. Δεν εμπόδιζε κανέναν, δεν αλληλοεπιδρούσε με κανέναν, απλώς προσευχόταν σιωπηλά μόνος του. Αφού οι Βρετανικές αρχές επιβολής του νόμου τον εντόπισαν και ζήτησαν να μάθουν τον λόγο που προσευχόταν, ο Άνταμ απάντησε απλά, ήταν για λογαριασμό του αγέννητου γιου του.
 
Η πρώην κοπέλα του είχε κάνει άμβλωση πριν χρόνια. Οι αξιωματικοί δεν συγκινήθηκαν. Ο Άνταμ κρίθηκε ένοχος για παραβίαση του νέου νόμου της κυβέρνησης για τις ζώνες προστασίας, ο οποίος ποινικοποιεί τη σιωπηλή προσευχή και άλλες ενέργειες που θα μπορούσαν να επηρεάσουν την απόφαση ενός ατόμου σε απόσταση 200 μέτρων από μια εγκατάσταση άμβλωσης. Καταδικάστηκε να πληρώσει χιλιάδες λίρες ως δικαστικά έξοδα στην εισαγγελία.
 
Τώρα, θα ήθελα να μπορούσα να πω ότι αυτό ήταν ένα τυχαίο, ένα μεμονωμένο, τρελό παράδειγμα κακογραμμένου νόμου που θεσπίστηκε εναντίον ενός και μόνο ατόμου. Αλλά όχι. Τον περασμένο Οκτώβριο, μόλις πριν από λίγους μήνες, η κυβέρνηση της Σκωτίας άρχισε να διανέμει επιστολές σε πολίτες των οποίων τα σπίτια βρίσκονταν στις λεγόμενες ζώνες ασφαλούς πρόσβασης, προειδοποιώντας τους ότι ακόμη και η ιδιωτική προσευχή μέσα στα σπίτια τους μπορεί να ισοδυναμεί με παραβίαση του νόμου. Φυσικά, η κυβέρνηση προέτρεψε τους αναγνώστες να αναφέρουν οποιονδήποτε συμπολίτη είναι ύποπτος στην ενοχή για έγκλημα σκέψης στη Βρετανία και σε ολόκληρη την Ευρώπη.
 
Η ελευθερία του λόγου υποχωρεί και προς το συμφέρον της κωμωδίας (σ.σ. σάτιρας), φίλοι μου, αλλά και προς όφελος της αλήθειας, θα παραδεχτώ ότι μερικές φορές οι πιο δυνατές φωνές υπέρ της λογοκρισίας δεν προέρχονται από την Ευρώπη, αλλά από τη χώρα μου, όπου η προηγούμενη διοίκηση απείλησε και εκφόβιζε τις εταιρείες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης να λογοκρίνουν την λεγόμενη παραπληροφόρηση. Δήθεν παραπληροφόρηση, όπως για παράδειγμα, της ιδέας ότι ο κορωνοϊός πιθανότατα είχε διαρρεύσει από εργαστήριο στην Κίνα. Η ίδια η πρώην κυβέρνησή μας ενθάρρυνε τις ιδιωτικές εταιρείες να φιμώσουν τους ανθρώπους που τόλμησαν να πουν αυτό που αποδείχτηκε η προφανής αλήθεια.
 
Έρχομαι λοιπόν εδώ σήμερα όχι απλώς με μια παρατήρηση, αλλά με μια προσφορά. Και όπως η κυβέρνηση Μπάιντεν φαινόταν απεγνωσμένη στο να φιμώσει τους ανθρώπους επειδή είπαν τη γνώμη τους, έτσι και η κυβέρνηση Τραμπ θα κάνει ακριβώς το αντίθετο και ελπίζω ότι μπορούμε να συνεργαστούμε σε αυτό.
 
Στην Ουάσιγκτον, υπάρχει ένας νέος σερίφης στην πόλη. Και υπό την ηγεσία του Ντόναλντ Τραμπ, μπορεί να διαφωνούμε με τις απόψεις σας, αλλά θα αγωνιστούμε για να υπερασπιστούμε το δικαίωμά σας να τις λέτε δημόσια στην πλατεία. Τώρα, βρισκόμαστε στο σημείο, φυσικά, που η κατάσταση έχει γίνει τόσο άσχημη που φέτος τον Δεκέμβριο, η Ρουμανία ακύρωσε αμέσως τα αποτελέσματα των Προεδρικών εκλογών με βάση κάποιες υποψίες μιας υπηρεσίας πληροφοριών και την τεράστια πίεση από τους γείτονές της. Τώρα, όπως καταλαβαίνω, το επιχείρημα ήταν ότι η Ρωσική παραπληροφόρηση είχε επηρεάσει τις Ρουμανικές εκλογές. Αλλά θα ζητούσα από τους Ευρωπαίους φίλους μου να έχουν και μια άλλη προοπτική. Μπορείτε να πιστέψετε ότι είναι λάθος για τη Ρωσία να αγοράζει διαφημίσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να επηρεάσει τις εκλογές σας. Σίγουρα εμείς το κάνουμε. Μπορείτε να το καταδικάσετε και παγκοσμιώς. Αλλά αν η δημοκρατία σας μπορεί να καταστραφεί με μερικές εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια ψηφιακής διαφήμισης από μια ξένη χώρα, τότε δεν ήταν πολύ ισχυρή εξ αρχής.
 
Τώρα, τα καλά νέα είναι ότι τυχαίνει να πιστεύω ότι οι δημοκρατίες σας είναι πολύ λιγότερο εύθραυστες από όσο πολλοί άνθρωποι προφανώς φοβούνται.
Και πραγματικά πιστεύω ότι το να επιτρέψουμε στους πολίτες μας να πουν τη γνώμη τους θα τους κάνει ακόμα πιο δυνατούς. Κάτι που, φυσικά, μας φέρνει πίσω στο Μόναχο, όπου οι διοργανωτές αυτού του συνεδρίου έχουν απαγορεύσει σε νομοθέτες που εκπροσωπούν λαϊκιστικά κόμματα, τόσο στα αριστερά όσο και στα δεξιά, να συμμετέχουν στις συνομιλίες αυτές. Τώρα, πάλι, δεν χρειάζεται να συμφωνούμε με όλα ή τίποτα που λένε και οι άνθρωποι. Αλλά όταν πολιτικοί ηγέτες αντιπροσωπεύουν ένα σημαντικό εκλογικό ποσοστό, είναι καθήκον μας τουλάχιστον να συμμετέχουμε σε έναν διάλογο μαζί τους.
 
Τώρα, σε πολλούς από εμάς στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, μοιάζει όλο και περισσότερο με παλιά παγιωμένα συμφέροντα να κρύβονται πίσω από άσχημες λέξεις όπως παραπληροφόρηση τύπου Σοβιετικής εποχής, που απλά δεν τους αρέσει η ιδέα ότι κάποιος με εναλλακτική άποψη μπορεί να εκφράσει μια διαφορετική άποψη ή, ο Θεός να φυλάει, να ψηφίσει με διαφορετικό τρόπο ή ακόμα χειρότερα να κερδίσει εκλογές.
 
Τώρα, αυτή είναι μια διάσκεψη για την ασφάλεια και είμαι βέβαιος ότι ήρθατε όλοι εδώ προετοιμασμένοι να μιλήσετε για το πώς ακριβώς σκοπεύετε να αυξήσετε τις αμυντικές δαπάνες τα επόμενα χρόνια σύμφωνα με κάποιο νέο στόχο. Και αυτό είναι υπέροχο, γιατί όπως έχει ξεκαθαρίσει ο πρόεδρος Τραμπ, πιστεύει ότι οι Ευρωπαίοι φίλοι μας θα πρέπει να διαδραματίσουν μεγαλύτερο ρόλο στο μέλλον αυτής της ηπείρου. Δεν πιστεύουμε ότι ακούτε τον όρο «κατανομή βαρών», αλλά πιστεύουμε ότι είναι σημαντικό μέρος της κοινής συμμαχίας να δράσουν οι Ευρωπαίοι ενώ η Αμερική θα εστιάζει σε περιοχές του κόσμου που βρίσκονται σε μεγάλο κίνδυνο.
 
Αλλά επιτρέψτε μου επίσης να ρωτήσω, πώς θα αρχίσετε να σκέφτεστε τα είδη των καλύψεων του προϋπολογισμού εάν δεν ξέρουμε τι είναι αυτό που υπερασπιζόμαστε εξαρχής; Έχω ακούσει ήδη πολλά στις συνομιλίες μου και είχα πολλές, πολλές υπέροχες συζητήσεις με πολλούς ανθρώπους που ήταν συγκεντρωμένοι εδώ σε αυτό το δωμάτιο. Έχω ακούσει πολλά για το από τι πρέπει να υπερασπιστείτε τον εαυτό σας και φυσικά αυτό είναι σημαντικό. Αλλά αυτό που μου φάνηκε λίγο λιγότερο σαφές και σίγουρα πιστεύω σε πολλούς από τους πολίτες της Ευρώπης, είναι για ποιον ακριβώς λόγο υπερασπίζεστε τον εαυτό σας. Ποιο είναι το θετικό όραμα που ζωντανεύει αυτό το κοινό σύμφωνο ασφάλειας που όλοι πιστεύουμε ότι είναι τόσο σημαντικό; (σ.σ. ουσιαστικά ο Βανς ρωτάει τους Ευρωπαίους ποιος είναι ο κοινός εχθρός).
 
Πιστεύω βαθιά ότι δεν υπάρχει ασφάλεια αν φοβάσαι τις φωνές, τις απόψεις και τη συνείδηση ​​που καθοδηγούν τους ίδιους τους ανθρώπους σου. Η Ευρώπη αντιμετωπίζει πολλές προκλήσεις. Αλλά η κρίση που αντιμετωπίζει αυτή η ήπειρος αυτή τη στιγμή, η κρίση που πιστεύω ότι αντιμετωπίζουμε όλοι μαζί, είναι δική μας δημιουργία. Εάν φοβάστε τους ψηφοφόρους σας, δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να κάνει η Αμερική για εσάς. Ούτε για αυτό το θέμα, υπάρχει κάτι που μπορείτε να κάνετε για τον Αμερικανικό λαό που
 με εξέλεξε και εξέλεξε τον Πρόεδρο Τραμπ. Χρειάζεστε δημοκρατικές εντολές για να πετύχετε οτιδήποτε έχει αξία τα επόμενα χρόνια.
 
Δεν διδαχτήκαμε ότι οι λεπτές εντολές παράγουν ασταθή αποτελέσματα; Αλλά υπάρχουν τόσες αξίες που μπορούν να επιτευχθούν με τις δημοκρατικές διαδικασίες, που πιστεύω ότι θα συμβούν με το να ανταποκρίνεστε περισσότερο στις φωνές των πολιτών σας. Εάν θέλετε να απολαύσετε ανταγωνιστικές οικονομίες, εάν θέλετε να απολαύσετε οικονομικά προσιτή ενέργεια και ασφαλείς αλυσίδες εφοδιασμού, τότε χρειάζεστε εντολή για να κυβερνήσετε επειδή θα πρέπει να πάρετε δύσκολες αποφάσεις για να απολαύσετε όλα αυτά τα αγαθά.
 
Και φυσικά το ξέρουμε πολύ καλά. Στην Αμερική, δεν μπορείς να κερδίσεις τη δημοκρατική εντολή λογοκρίνοντας τους αντιπάλους σου ή βάζοντάς τους φυλακή. Είτε πρόκειται για τον αρχηγό της αντιπολίτευσης, για μια ταπεινή Χριστιανή που προσεύχεται στο σπίτι της, είτε για έναν δημοσιογράφο που προσπαθεί να αναφέρει μια είδηση. Ούτε μπορείτε να κερδίσετε την εντολή αγνοώντας το βασικό σας εκλογικό σώμα σε θέματα όπως το ποιος θα είναι μέρος της κοινής μας κοινωνίας.
 
Και από όλες τις πιεστικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα έθνη που εκπροσωπούνται εδώ, πιστεύω ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο επείγον από τη μαζική μετανάστευση. Σήμερα, σχεδόν ένας στους πέντε ανθρώπους που ζουν σε αυτή τη χώρα μετακόμισε εδώ από το εξωτερικό. Αυτό είναι, φυσικά, ρεκόρ όλων των εποχών. Παρεμπιπτόντως, είναι παρόμοιος ο αριθμός και στις Ηνωμένες Πολιτείες, με επίσης ρεκόρ όλων των εποχών. Ο αριθμός των μεταναστών που εισήλθαν στην ΕΕ από χώρες εκτός ΕΕ διπλασιάστηκε μεταξύ 2021 και 2022. Και φυσικά, έχει γίνει πολύ υψηλότερος από τότε.
 
Και ξέρουμε την κατάσταση. Δεν υλοποιήθηκε από μόνος του. Είναι το αποτέλεσμα μιας σειράς συνειδητών αποφάσεων που ελήφθησαν από πολιτικούς σε όλη την ήπειρο και άλλους, σε ολόκληρο τον κόσμο, σε διάστημα μιας δεκαετίας. Είδαμε τη φρίκη που προκάλεσαν αυτές οι αποφάσεις χθες σε αυτήν ακριβώς την πόλη. Και φυσικά, δεν μπορώ να το αναφέρω χωρίς να σκεφτώ τα θύματα που καταστράφηκε η όμορφη χειμωνιάτικη μέρα τους στο Μόναχο. Οι σκέψεις και οι προσευχές μας είναι μαζί τους και θα παραμείνουν μαζί τους. Γιατί όμως συνέβη αυτό εξ αρχής;
 
Είναι μια τρομερή ιστορία, αλλά είναι μια ιστορία που έχουμε ακούσει πάρα πολλές φορές στην Ευρώπη και δυστυχώς πάρα πολλές φορές και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ένας που αιτήθηκε άσυλο, συχνά ένας νεαρός άνδρας γύρω στα 20, ήδη γνωστός στην αστυνομία, χτύπησε με αυτοκίνητο το πλήθος και γκρέμισε μια κοινότητα. Ενότητα. Πόσες φορές πρέπει να υποστούμε αυτές τις φρικτές αναποδιές προτού αλλάξουμε πορεία και οδηγήσουμε τον κοινό μας πολιτισμό σε μια νέα κατεύθυνση; Κανένας ψηφοφόρος σε αυτήν την ήπειρο δεν πήγε στις κάλπες για να ανοίξει τις πύλες των χωρών σε εκατομμύρια ανεξέλεγκτων μεταναστών. Αλλά ξέρετε τι ψήφισαν; Στην Αγγλία ψήφισαν υπέρ του Brexit. Και συμφωνώ ή διαφωνώ, το ψήφισαν. Και όλο και περισσότερο σε όλη την Ευρώπη, ψηφίζουν πολιτικούς ηγέτες που υπόσχονται να βάλουν ένα τέλος στην ανεξέλεγκτη μετανάστευση. Τώρα, τυχαίνει να συμφωνώ με πολλές από αυτές τις ανησυχίες, αλλά δεν χρειάζεται να συμφωνήσετε μαζί μου.

 
Απλώς πιστεύω ότι οι άνθρωποι νοιάζονται για τα σπίτια τους. Νοιάζονται για τα όνειρά τους. Νοιάζονται για την ασφάλειά τους και την ικανότητά τους να φροντίζουν τον εαυτό τους και τα παιδιά τους.
 
Και είναι έξυπνοι. Νομίζω ότι αυτό είναι ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που έμαθα στον σύντομο χρόνο μου στην πολιτική. Σε αντίθεση με ό,τι μπορεί να ακούσετε στο Νταβός, οι πολίτες των εθνών μας γενικά δεν θεωρούν τους εαυτούς τους ως μορφωμένα ζώα ή ως εναλλάξιμα γρανάζια μιας παγκόσμιας οικονομίας. Και δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι δεν θέλουν να ανακατεύονται ή να αγνοούνται επιδεικτικά από τους ηγέτες τους. Και είναι δουλειά της δημοκρατίας να δικάζει αυτά τα μεγάλα ερωτήματα στην κάλπη.
 
Πιστεύω ότι η αγνόηση των ανθρώπων, η απόρριψη των ανησυχιών τους ή ακόμα χειρότερα, το κλείσιμο των μέσων ενημέρωσης, η ακύρωση εκλογών ή το να αποκλείονται άνθρωποι από την πολιτική διαδικασία δεν προστατεύει τίποτα. Στην πραγματικότητα, είναι ο πιο σίγουρος τρόπος καταστροφής της δημοκρατίας. Το να μιλάς και να εκφράζεις απόψεις, δεν είναι παρέμβαση στις εκλογές. Ακόμη και όταν οι άνθρωποι εκφράζουν απόψεις εκτός της χώρας σας, ακόμη και όταν αυτοί οι άνθρωποι έχουν μεγάλη επιρροή –και πιστέψτε με, το λέω με χιούμορ– αν η Αμερικανική δημοκρατία μπορεί να επιβίωσε για δέκα χρόνια από τις επιπλήξεις της Γκρέτας Τούνμπεργκ, μπορείτε να επιβιώσετε και εσείς για λίγους μήνες από τον Έλον Μασκ.
 
Αλλά αυτό που καμία δημοκρατία, αμερικανική, γερμανική ή ευρωπαϊκή δεν θα επιβιώσει, είναι να λέει σε εκατομμύρια ψηφοφόρους ότι οι σκέψεις και οι ανησυχίες τους, οι φιλοδοξίες τους, οι εκκλήσεις τους για ανακούφιση, είναι άκυρες ή ανάξιες να ληφθούν υπόψη.
 
Η δημοκρατία βασίζεται στην ιερή αρχή ότι η φωνή του λαού έχει σημασία. Δεν υπάρχει χώρος για τείχη προστασίας. Είτε τηρείτε την αρχή είτε όχι. Ευρωπαίοι, ο λαός έχει φωνή.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν μια επιλογή. Και η ισχυρή μου πεποίθηση είναι ότι δεν χρειάζεται να φοβόμαστε το μέλλον.
 
Αγκαλιάστε αυτό που σας λένε οι δικοί σας, ακόμα και όταν σας προκαλεί έκπληξη, ακόμα και όταν δεν συμφωνείτε. Και αν το κάνετε, μπορείτε να αντιμετωπίσετε το μέλλον με σιγουριά, γνωρίζοντας ότι το έθνος στέκεται πίσω από τον καθένα σας. Και αυτή, για μένα, είναι η μεγάλη μαγεία της δημοκρατίας. Δεν είναι σε αυτά τα πέτρινα κτίρια ή τα όμορφα ξενοδοχεία. Δεν είναι καν στους σπουδαίους θεσμούς που χτίσαμε μαζί ως κοινή κοινωνία.
 
Το να πιστεύεις στη δημοκρατία σημαίνει ότι καταλαβαίνεις ότι κάθε πολίτης μας έχει σοφία και έχει φωνή. Και αν αρνηθούμε να ακούσουμε αυτή τη φωνή, ακόμη και οι πιο επιτυχημένοι αγώνες μας θα εξασφαλίσουν πολύ λίγα. Όπως είπε κάποτε ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β', κατά την άποψή μου ένας από τους πιο ασυνήθιστους υπερασπιστές της δημοκρατίας σε αυτήν ή σε οποιαδήποτε άλλη ήπειρο, «μην φοβάσαι». Δεν πρέπει να φοβόμαστε τους ανθρώπους μας ακόμα και όταν εκφράζουν απόψεις που διαφωνούν με την ηγεσία τους.
 
Σας ευχαριστώ όλους. Καλή επιτυχία σε όλους. Ο Θεός να σας ευλογεί.